Η Σημαία που μου έδωσε ο παππούς μου...

Αφιερωμένο στα παιδιά μου, που με τη σειρά μου όταν έρθει η ώρα μου θα τους την παραδώσω... 

Πάντα κι όπου σ' αντικρίζω,

με λαχτάρα σταματώ,

υπερήφανα δακρύζω,

ταπεινά σε χαιρετώ.

Δόξα αθάνατη στολίζει

κάθε θεία σου πτυχή

και μαζί σου φτερουγίζει

της πατρίδος η...

ψυχή.

Όταν ξάφνου σε χαϊδεύει

τ' αγεράκι τ' αλαφρό,

μοιάζεις κύμα, που σαλεύει

με χιονόλευκον αφρό.

Κι ο σταυρός που λαμπυρίζει

στην ψηλή σου κορυφή,

ειν' ο φάρος που φωτίζει

μιαν ελπίδα μας κρυφή.

Σε θωρώ κι αναθαρρεύω

και τα χέρια μου χτυπώ,

σαν αγία σε λατρεύω,

σα μητέρα σ' αγαπώ.

Κι απ' τα στήθη μου ανεβαίνει

μια χαρούμενη φωνή:

"Νά 'σαι πάντα δοξασμένη, ω Σημαία γαλανή!"

  

Ιωάννης Πολέμης (1862-1924)

 Τρύφωνας.