Τέλος οι αγανακτισμένοι, έρχονται οι εξαθλιωμένοι

Μέσα στον καπνό της φωτιάς είναι δύσκολο να διακρίνεις με καθαρότητα και στην ολότητά της μια κατάσταση. Αυτό όμως που είναι πλέον ξεκάθαρο είναι ότι το μείγμα αγανάκτησης εξελίσσεται ραγδαία σε ένα μείγμα θυμού λόγω εξαθλίωσης. Η εξαθλίωση και η ελληνική μαλθακότητα όμως τώρα αρχίζουν σιγά σιγά να απομακρύνονται και οι σκηνές βίας με τον καιρό πιθανόν θα είναι αρκετά συχνό και εντονότερο φαινόμενο.

Κανείς δεν ακούει. Η αυθόρμητη αγανάκτηση έχει μετατραπεί σε απόγνωση και της απόγνωσης η συνέχεια συχνά κρύβει εκπλήξεις. Προσπαθώ να αφουγκραστώ τον παλμό της ελληνικής πραγματικότητας. Δυστυχώς λείπει η ενότητα και η πίστη σε κάτι ανώτερο. Ο επιταχυνόμενος μηδενισμός και αθεϊσμός της χωρίς στεγανά αμφισβήτησης, οδηγεί ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας στις άναρθρες κραυγές της απόγνωσης.

Οι δημοκρατικοί θεσμοί δεν υφίστανται πλέον και το οικονομικό σύστημα γίνεται αυταρχικό λόγω της ανάγκης για αυτοεπούλωση των πληγών του. Όμως έχει έρθει μια στιγμή που το ερώτημα "πρώτα ο άνθρωπος ή το κέρδος" χρίζει απαντήσεων. Και για τις απαντήσεις αυτές πρέπει να είμαστε όλοι εκεί.

Η εποχή έχει ανάγκη από ανθρώπους που δεν υπολογίζουν το κόστος όσων πράττουν, φτάνει να πράττουν για ένα ιδανικό. Η ηθική βάλλεται, η αλήθεια έχει χάσει το χρώμα της, η λογική αντικρούεται από τον ίδιο τον εαυτό της και το πολύ πνίγει το λίγο και το σημαντικό που το λένε ελευθερία.

Η χώρα αυτή μέρα με τη μέρα θα βλέπει το είδωλό της στον καθρέφτη να μοιάζει όλο και πιο γερασμένο. Ζητείται ελπίς.

Πηγή