Σήμερα στη θάλασσα της Μεσογείου υπάρχουν περίπου 250 δισ. μικροσωματίδια πλαστικού
Eπιμέλεια: Στέλιος Κάνδιας
Ρίχνει άδεια... για να πιάσει γεμάτα η Κομισιόν. Μία αντισυμβατική κοινοτική προσέγγιση για την αντιμετώπιση του προβλήματος των συρρικνούμενων αποθεμάτων αλιευμάτων στη Μεσόγειο θάλασσα γίνεται πραγματικότητα, και το όφελος θα είναι διττό, καθότι αφορά τόσο τη θαλάσσια βιοποικιλότητα, όσο και το εισόδημα των Ευρωπαίων αλιέων που επίσης... συρρικνώνεται.
Ο λόγος για ένα κοινοτικό πρόγραμμα που αποσκοπεί στο να δώσει στους αλιείς και τους ιδιοκτήτες σκαφών τη δυνατότητα για εναλλακτικό εισόδημα με την αλιεία πλαστικών απορριμάτων από τη θάλασσα της Μεσογείου, για να μειωθεί η πίεση στα συρρικνούμενα αποθέματα αλιευμάτων.
Η αρμόδια κοινοτική επίτροπος Θαλασσίων Υποθέσεων και Αλιείας Μαρία Δαμανάκη πρόκειται να παρουσιάσει το πιλοτικό πρόγραμμα για τη Μεσόγειο εντός του Μαΐου, ενώ αυτό θα δίνει τη δυνατότητα στους ψαράδες να χρησιμοποιούν τα δίχτυα τους για να καθαρίζουν τη θάλασσα από πλαστικά απορρίμματα, διασώζοντας έτσι και τη θαλάσσια ζωή που κινδυνεύει από τις “πλαστικές παγίδες”. Τα πλαστικά θα μεταφέρονται έπειτα για ανακύκλωση.
Σε πρόσφατη δήλωση της, η επίτροπος τόνισε μάλιστα ότι σήμερα υπάρχουν περίπου 250 δισ. μικροσωματίδια πλαστικού στη θάλασσα της Μεσογείου.
Το πρόβλημα της ρύπανσης είναι ιδιαίτερα σημαντικό σε μια κλειστή θάλασσα όπως η Μεσόγειος, όπου τα νερά της χρειάζονται μια περίοδο 80 έως 90 χρόνων για να ανανεωθούν. Επισήμανε δε, ότι η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί και τόνισε ότι πρόκληση για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι να πετύχει αισθητή και μετρήσιμη μείωση της θαλάσσιας ρύπανσης μέσα από συγκεκριμένα μέτρα και σχέδια δράσης.
Έτσι, οι αλιείς και οι ιδιοκτήτες σκαφών θα επιδοτούνται αρχικά από τα κράτη – μέλη της ΕΕ προκειμένου να ψαρεύουν πλαστικό, αλλά προϊόντος του χρόνου το πρόγραμμα αυτό είναι δυνατόν να μετεξελιχθεί σε μία αυτοχρηματοδοτούμενη κερδοφόρο επιχείρηση, με τους αλιείς να κερδίζουν χρήματα από την αυξανόμενη αξία της αγοράς ανακυκλωμένων πλαστικών.
Περαιτέρω, καθαρίζοντας τις θάλασσες, οι αλιείς κάνουν και το “περιβαλλοντικό τους καθήκον”, καθώς λόγω της κατανάλωσης πλαστικών απορριμάτων πολλά θαλάσσια είδη, ή θαλασσοπούλια, τραυματίζονται, πεθαίνουν από ασφυξία ή πνίγονται, ενώ άλλα παγιδεύονται με αποτέλεσμα να τραυματίζονται ή και να θανατώνονται.
Την διάθεση των απαιτούμενων πόρων για τη δράση έχει αναλάβει το Ευρωπαϊκό Ταμείο Αλιείας , ενώ η νέα πρωτοβουλία θα εγκαινιασθεί επίσημα στη Νότια Γαλλία, με ειδικό πιλοτικό πρόγραμμα εντός των επόμενων εβδομάδων.
Η κίνηση της Κομισιόν έχει όμως έναν ακόμη στόχο: Να περιορίσει τις αντιδράσεις των αλιέων που αντιτίθενται έντονα στην κοινοτική οδηγία που επιβάλλει την απαγόρευση της αντιοικολογικής πρακτικής να ρίχνουν ξανά στη θάλασσα εδώδιμα ψάρια χαμηλότερης αξίας, συνήθως νεκρά, μέχρι να καλύψουν την ποσόστωση που έχουν θέσει για ψαριά με αλιεύματα μεγαλύτερης αξίας.
Ειδικά οι ψαράδες στους αλιευτικούς στόλους φοβούνται ότι θα χάσουν πολλά χρήματα, στην περίπτωση που η κοινοτική οδηγία εφαρμοστεί και τούς απαγορευτεί να πετάνε στη θάλασσα αλιεύματα χαμηλότερης αξίας.
Παρόλα αυτά, η Μαρία Δαμανάκη εμφανίζεται αποφασισμένη να επιβάλλει το συγκεκριμένο μέτρο, επικαλούμενη και τις θετικές διαθέσεις της κοινής γνώμης. Άλλωστε, μόνο στη Βόρεια Θάλασσα κάθε χρόνο περίπου 1 εκατ. τόνοι ψάρια πετιούνται ξανά στη θάλασσα.
“Είναι προς το συμφέρον τόσο των αλιέων όσο και των καταναλωτών ο τερματισμός αυτής της πρακτικής” τόνισε.
Ο λόγος για ένα κοινοτικό πρόγραμμα που αποσκοπεί στο να δώσει στους αλιείς και τους ιδιοκτήτες σκαφών τη δυνατότητα για εναλλακτικό εισόδημα με την αλιεία πλαστικών απορριμάτων από τη θάλασσα της Μεσογείου, για να μειωθεί η πίεση στα συρρικνούμενα αποθέματα αλιευμάτων.
Η αρμόδια κοινοτική επίτροπος Θαλασσίων Υποθέσεων και Αλιείας Μαρία Δαμανάκη πρόκειται να παρουσιάσει το πιλοτικό πρόγραμμα για τη Μεσόγειο εντός του Μαΐου, ενώ αυτό θα δίνει τη δυνατότητα στους ψαράδες να χρησιμοποιούν τα δίχτυα τους για να καθαρίζουν τη θάλασσα από πλαστικά απορρίμματα, διασώζοντας έτσι και τη θαλάσσια ζωή που κινδυνεύει από τις “πλαστικές παγίδες”. Τα πλαστικά θα μεταφέρονται έπειτα για ανακύκλωση.
Σε πρόσφατη δήλωση της, η επίτροπος τόνισε μάλιστα ότι σήμερα υπάρχουν περίπου 250 δισ. μικροσωματίδια πλαστικού στη θάλασσα της Μεσογείου.
Το πρόβλημα της ρύπανσης είναι ιδιαίτερα σημαντικό σε μια κλειστή θάλασσα όπως η Μεσόγειος, όπου τα νερά της χρειάζονται μια περίοδο 80 έως 90 χρόνων για να ανανεωθούν. Επισήμανε δε, ότι η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί και τόνισε ότι πρόκληση για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι να πετύχει αισθητή και μετρήσιμη μείωση της θαλάσσιας ρύπανσης μέσα από συγκεκριμένα μέτρα και σχέδια δράσης.
Έτσι, οι αλιείς και οι ιδιοκτήτες σκαφών θα επιδοτούνται αρχικά από τα κράτη – μέλη της ΕΕ προκειμένου να ψαρεύουν πλαστικό, αλλά προϊόντος του χρόνου το πρόγραμμα αυτό είναι δυνατόν να μετεξελιχθεί σε μία αυτοχρηματοδοτούμενη κερδοφόρο επιχείρηση, με τους αλιείς να κερδίζουν χρήματα από την αυξανόμενη αξία της αγοράς ανακυκλωμένων πλαστικών.
Περαιτέρω, καθαρίζοντας τις θάλασσες, οι αλιείς κάνουν και το “περιβαλλοντικό τους καθήκον”, καθώς λόγω της κατανάλωσης πλαστικών απορριμάτων πολλά θαλάσσια είδη, ή θαλασσοπούλια, τραυματίζονται, πεθαίνουν από ασφυξία ή πνίγονται, ενώ άλλα παγιδεύονται με αποτέλεσμα να τραυματίζονται ή και να θανατώνονται.
Την διάθεση των απαιτούμενων πόρων για τη δράση έχει αναλάβει το Ευρωπαϊκό Ταμείο Αλιείας , ενώ η νέα πρωτοβουλία θα εγκαινιασθεί επίσημα στη Νότια Γαλλία, με ειδικό πιλοτικό πρόγραμμα εντός των επόμενων εβδομάδων.
Η κίνηση της Κομισιόν έχει όμως έναν ακόμη στόχο: Να περιορίσει τις αντιδράσεις των αλιέων που αντιτίθενται έντονα στην κοινοτική οδηγία που επιβάλλει την απαγόρευση της αντιοικολογικής πρακτικής να ρίχνουν ξανά στη θάλασσα εδώδιμα ψάρια χαμηλότερης αξίας, συνήθως νεκρά, μέχρι να καλύψουν την ποσόστωση που έχουν θέσει για ψαριά με αλιεύματα μεγαλύτερης αξίας.
Ειδικά οι ψαράδες στους αλιευτικούς στόλους φοβούνται ότι θα χάσουν πολλά χρήματα, στην περίπτωση που η κοινοτική οδηγία εφαρμοστεί και τούς απαγορευτεί να πετάνε στη θάλασσα αλιεύματα χαμηλότερης αξίας.
Παρόλα αυτά, η Μαρία Δαμανάκη εμφανίζεται αποφασισμένη να επιβάλλει το συγκεκριμένο μέτρο, επικαλούμενη και τις θετικές διαθέσεις της κοινής γνώμης. Άλλωστε, μόνο στη Βόρεια Θάλασσα κάθε χρόνο περίπου 1 εκατ. τόνοι ψάρια πετιούνται ξανά στη θάλασσα.
“Είναι προς το συμφέρον τόσο των αλιέων όσο και των καταναλωτών ο τερματισμός αυτής της πρακτικής” τόνισε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.