Η Ελλάδα του Τουργκούτ Οζάλ

Ναπολέων Λιναρδάτος

Κάποτε ένας πρόεδρος της Τουρκίας, ο Τουργκούτ Οζάλ, είχε πει ότι «Δεν χρειάζεται να προκαλέσουμε πόλεμο με την Ελλάδα, αφού οι πληθυσμιακές εξελίξεις των δύο λαών θα επιλύσουν το Κυπριακό και το Αιγαίο».
Τότε, ο Οζάλ, εννοούσε ότι η δημογραφική άνθηση της Τουρκίας ήταν τέτοια που θα άλλαζε δραματικά τα δεδομένα ισχύος μεταξύ των δύο χωρών, ώστε η Τουρκία δεν θα χρειαζόταν να διαπραγματευτεί, απλά θα αρκούσε να περιμένει. Αρκετά χρόνια μετά, έρχεται η πολιτική των ανοιχτών συνόρων των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να αλλάξει τα δεδομένα υπέρ της Τουρκίας με ακόμα πιο γρήγορους ρυθμούς.

Ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, κ. Μουζάλας, γνωστός και ως «φωτισμένη συνείδηση» σύμφωνα με δημοσιογράφους, πρόσφατα είπε ότι «Χιλιάδες μετανάστες θα εγκλωβιστούν εδώ». Ο εγκλωβισμός στην συγκεκριμένη περίπτωση έχει να κάνει με το γεγονός ότι χιλιάδες λαθρομετανάστες που δεν είναι Σύριοι, ή που δεν υποδύονται ότι είναι Σύριοι, έχουν επιλέξει την Ελλάδα ως τον υπ’ αριθμόν ένα προορισμό τους. Για να καταλάβει κανείς πόσο δημοφιλής έχει γίνει η Ελλάδα, τον Οκτώβριο από τους 218.000 μετανάστες που μπήκαν στην Ευρώπη, οι 210.000 επέλεξαν την Ελλάδα, δηλαδή το 96%. Αυτή η δημοφιλία της Ελλάδας οφείλεται στην απόφαση της κυβέρνησης των Τσίπρα-Καμμένου τον Φεβρουάριο του 2015 να κλείσει τα κέντρα φύλαξης και να δίνει αυτομάτως σ’ όποιον μπαίνει στην Ελλάδα εξάμηνη άδεια παραμονής που μπορεί να ανανεώνεται στο διηνεκές. 

Έτσι εξηγείται και το γεγονός του θανάτου του Μαροκινού λαθρομετανάστη στην Ειδομένη. Σημειωτέων εδώ, ότι ο άτυχος Μαροκινός προτίμησε να διανύσει χιλιάδες χιλιόμετρα, να περάσει όλη την Βόρειο Αφρική, την εμπόλεμη Μέση Ανατολή και την Τουρκία για να φτάσει στην Ελλάδα, παρά να επιλέξει την διαδρομή μισής ώρας από το Μαρόκο στην Ισπανία. Η Ισπανία αντίθετα από ό,τι η Ελλάδα δεν δέχεται λαθρομετανάστες.

Ο κ. υπουργός με την «φωτισμένη συνείδηση», κ. Μουζάλας, ξεχνά να μας διαφωτίσει για τους λόγους που κάνουν την Ελλάδα έναν παγκόσμιο προορισμό. Η πικρή αλήθεια είναι ότι η πολιτική των ανοιχτών συνόρων που με θρησκευτική πίστη εφαρμόζει η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου εγγυάται την συνέχεια των μεταναστευτικών ροών προς την πατρίδα μας. Αυτό που δεν είναι εγγυημένο είναι αν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι θα συνεχίσουν να δέχονται όσους αποφασίζουν να φύγουν από την Ελλάδα.

Πίσω και από αυτή την πολιτική κρύβεται η συνήθης κουτοπονηριά που χαρακτηρίζει τόσο έντονα την ελληνική πολιτική τάξη. Από την μια μεριά, είναι απαραβίαστος κανόνας ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αμφισβητηθεί το αριστερό κεκτημένο των ανοιχτών συνόρων της Ελλάδας. Από την άλλη, κλείνουμε το μάτι στους ψηφοφόρους ότι όλοι όσοι έρχονται δεν θα μείνουν εδώ, αλλά θέλουν να πάνε στην υπόλοιπη Ευρώπη. Έτσι για μια ακόμα φορά έχουμε την τζάμπα αριστεροσύνη μας.

Το πρόβλημα γεννάται από το γεγονός ότι η μια με την άλλη οι ευρωπαϊκές χώρες αρχίζουν να κλείνουν τα σύνορα τους. Στην αρχή στους λαθρομετανάστες, τώρα αρχίζουν να βάζουν όλο και πιο αυστηρούς όρους στην είσοδο και των λεγόμενων προσφύγων. Από εκεί εδράζει και η δήλωση του κ. Μουζάλα ότι «Χιλιάδες μετανάστες θα εγκλωβιστούν εδώ». Για μια ακόμη φορά η ελληνική πολιτική τάξη δημιουργεί ένα τεράστιο εθνικό θέμα, ως μη ώφελλε.

Μιας και το αριστερό κεκτημένο των ανοιχτών συνόρων θεωρείται ιερό, κανείς δεν κάνει τον κόπο να πει πως ακριβώς φαντάζεται την Ελλάδα του μέλλοντος με όλες τις ατελείωτες ισλαμικές μεταναστευτικές ροές προς αυτήν. Βασιζόμενοι στο μεταπολιτευτικό δόγμα όπου το καλοκάγαθο των προθέσεων εγγυάται την επιτυχία των αποτελεσμάτων, πορευόμαστε ως οι ενάρετοι κυνηγοί του Νόμπελ ειρήνης για τον αθεράπευτα κουτοπόνηρο συναισθηματισμό μας που μας οδηγεί από την μια εθνική καταστροφή στην επόμενη.

Ο Τουργκούτ Οζάλ θα είχε μείνει έκπληκτος με την αφέλεια της πολιτικής τάξης και του δημοσιογραφικού κατεστημένου της Ελλάδας σήμερα. Δεν υπάρχει άλλη χώρα όπου βρίσκεται σε μια τόσο επικίνδυνη και σε πολλά σημεία εχθρική περιοχή και παρόλα αυτά εφαρμόζει μια πολιτική αυτοκατάργησης του ελληνικού έθνους στο όνομα της πιο πρόσφατης αριστερής ιδεοληψίας. Και να φαντασθεί κανείς, ότι ακόμα δεν έχουμε προλάβει να εορτάσουμε τα 200 χρόνια απελευθέρωσης από τον οθωμανικό ζυγό.