Φαινομενικά είναι ένα από τα πολλά παιχνίδια του κλάδου του που κυκλοφορούν στην αγορά και αφορά έναν χαρακτήρα που επιλέγεις και τον διαμορφώνεις εσύ και που ακολουθεί μία κεντρική αποστολή αλλά και άλλες που προκύπτουν στην ροή του παιχνιδιού. Αφορά έναν φανταστικό κόσμο επηρεασμένο από τον συγγραφέα Τόλκιν του άρχοντα των Δακτυλιδιών αλλά και άλλους συγγραφείς ηρωικής φαντασίας.
Έναν τεράστιο και περίπλοκο κόσμο δράκων, μάγων , πολεμιστών, ξωτικών, ΧΘΟΝΙΩΝ ΘΕΟΤΗΤΩΝ κ.λ.π. Ομολογώ ότι τα γραφικά και τα τοπία του παιχνιδιού είναι εξαιρετικά καθώς και η ροή του παιχνιδιού είναι από τις καλύτερες του είδους που κυριολεκτικά σε καθηλώνει! Μπορούμε να πούμε ότι το παιχνίδι (καθώς και όλα τα προηγούμενα της σειράς) είναι εξαιρετικά επιτυχημένο και ταυτόχρονα εξαιρετικά ΕΘΙΣΤΙΚΟ! Και δεν μιλάμε ότι είμαι κάποιος 16χρονος ή έστω 20χρονος, είμαι 31 ετών οικογενειάρχης.
Πιστεύω ότι η επιτυχία του τίτλου αυτού βασίζεται στην ποιότητα των γραφικών και του gaming παρέχοντας σε έναν άνθρωπο των πόλεων και «πιεσμένου» από το περιβάλλον της αστικής ζούγκλας, μία «ευκαιρία» να «ζει» για όσο συμμετέχει σε μία εικονική πραγματικότητα ενός κόσμου φανταστικού και σίγουρα ονειρικού. Μέχρι εδώ όλα καλά, θα πεί κάποιος ότι εντάξει ένα παιχνίδι είναι σαν όλα τα άλλα. Εδώ είναι όμως που άρχισε το παιχνίδι αυτό να επηρεάζει τον εαυτό μου και εκτός του χρόνου που έπαιζα.
Από την πρώτη μέρα που έπαιζα ο ύπνος μου «σακατεύτηκε» και τα όνειρα μου δεχόντουσαν δαιμονικές επισκέψεις, ο πρώην φτωχός ονειρικός μου κόσμος ξαφνικά δεχόταν καταιγιστικές εικόνες όχι μόνο των οντοτήτων που υπάρχουν στο παιχνίδι αλλά και να τις εντάσσει και σε άλλα άσχετα όνειρα. Έβλεπα δαιμονικές οντότητες να μου είναι ΠΟΛΥ οικείες. Ξυπνούσα μέσα στην νύχτα από την ένταση των ονείρων. Αυτό θα μπορούσε να εξηγηθεί από κάποιον άθεο ψυχολόγο ως προιόν αυθυποβολής, δηλαδή ότι έβλεπα στην καθημερινότητα μου το έβλεπα διαστρεβλωμένο στα όνειρα μου.
Και θα ήταν μία επιστημονικά πειστική εξήγηση αν τόσα χρόνια δεν ήμουν λάτρης των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και ειδικότερα των πολύ βίαιων. Άκουγα και ακούω rock και metal μουσική και την ακραία έκφανση της από πλευράς μουσικής και ΣΤΙΧΩΝ, την Βlack Metal, Gothic, Pagan Black Metal, Death Metal , δηλαδή παγανιστικοί και σκοτεινοί στίχοι, αλλά τόσα χρόνια ΔΕΝ ΜΕ ΕΠΗΡΕΑΣΑΝ ψυχικά, πνευματικά και ονειρικά ΚΑΘΟΛΟΥ!!!Δηλαδή ήταν αθώα αρνάκια μπροστά στο Skyrim. Ήταν στα πλαίσια ας το πούμε πολιτιστικής και ατμοσφαιρικής μουσικής επαφής και τίποτα παραπέρα.
Στην προκειμένη περίπτωση όμως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά και αν εξαιρέσουμε την περίπτωση αυθυποβολής των εικόνων στα όνειρα μου τότε θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ. Ακούγεται από το λιγότερο γραφικό έως αστείο αλλά η γνώμη ενός χρόνιου μεταλλά και gamer δεν μπορεί να θεωρηθεί γνώμη ενός θρησκόληπτου!
Έχώ μόνο να επιστήσω την προσοχή στους νεότερους και μία συμβουλή: Αυτοί που έχουν δύναμη και μπορούν να μας βοηθήσουν ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ είναι οι Άγιοι της Πίστεως μας, μην απομακρύνεστε από την Ορθοδοξία και τον Χριστό μας, μπορεί κάποιοι να μας προσφέρουν στο χέρι ελκυστικές εικόνες που από πίσω τους κρύβουν όμως πονηρές καταστάσεις αλλά εμείς πρέπει να επιλέξουμε τον ΔΥΣΚΟΛΟ δρόμο της Αρετής, όπως θα έκανε ένας πολεμιστής άλλωστε!
Με Εκτίμηση
Ε. Λ. Κάτοικος Αθηνών
hellas-orthodoxy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.