Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΔΙΑΣΗΜΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ...Πέθανε το κορίτσι που ενέπνευσε τους αδελφούς Κατσιμίχα να γράψουν το «Μια βραδιά στο Λούκι» -«Ηταν θελκτική, χωρίς σεξισμό, με αθωότητα αγοριού»

«Προχτές εκεί που τα 'πινα με κάποιον κολλητό μου, κοιτώ και βλέπω πίσω μου δυο μάτια δυο ματάκια, γυρίζω στον δικό μου, "ο τύπος μου, Νικόλα", "και μένα", μ’ απαντάει, κι εκεί αρχίσαν όλα...». 


Αυτοί είναι οι στίχοι από το τραγούδι «Μια βραδιά στο Λούκι» των αδελφών Κατσιμίχα, που έχει τραγουδήσει όλη η Ελλάδα. Εμπνευση για το εν λόγω τραγούδι στάθηκε η Ρενέ, η οποία έφυγε πρόσφατα από τη ζωή.

Την πηγή έμπνευσης για αυτό το τραγούδι, όπως και το γεγονός ότι αυτή η ιδιαίτερη ύπαρξη έφυγε από τη ζωή, αποκάλυψε ο στιχουργός και καλλιτέχνης Αγγελος Σφακιανάκης με ένα ιδιαίτερα συγκινητικό κείμενο, το οποίο δημοσιεύτηκε στο musicpaper.gr. 

Στο κείμενο αυτό ο Άγγελος Σφακιανάκης διηγείται πώς εκείνος γνώρισε τη Ρενέ, πώς του έκανε εντύπωση από την πρώτη στιγμή και πώς είχε την ίδια επίδραση στον Χάρη Κατσιμίχα, τον δημιουργό του τραγουδιού, και τον Νίκο Ζιώγαλα, που επίσης ήταν παρών και άρα «μάρτυρας». 

Χρειάστηκε να περάσουν χρόνια, διηγείται ο Άγγελος Σφακιανάκης, για να μάθει πως το κορίτσι του τραγουδιού που «ταλαιπωρεί» τον Χάρη Κατσιμίχα και τον φίλο του «Νικόλα» (εννοεί τον Νίκο Ζιώγαλα) δεν ήταν άλλη από τη μυστηριώδη Ρενέ...

Ολόκληρο το κείμενο του Αγγελου Σφακιανάκη έχει ως εξής: 

«Την Κυριακή πριν το Πάσχα του '78 ο Αντώνης Βεζυρτζής, ο Εμμανουήλ Κουτσουρέλης κι εγώ, αποφασίσαμε να περάσουμε την Μεγάλη Εβδομάδα και την Ανάσταση τελείως μόνοι στο άδειο πατρικό του Αντώνη στην Ζάκυνθο. Όμως ήταν άλλες οι βουλές του Σύμπαντος. Η πληροφορία διέρρευσε, και τα σχέδια ανατράπηκαν. Από την Μεγάλη Τετάρτη άρχισαν να έρχονται πρώην, νυν και επόμενες και μαζί με τους παλιούς φίλους του Αντώνη που πέρναγαν για ένα γεια, το πατρικό γρήγορα έγινε youth hostel. Τη Μεγάλη Παρασκευή πέρασε απ' το σπίτι με κάτι φίλους του οικοδεσπότη μια ξεχωριστή ύπαρξη. Αδύνατη, τρυφερή, πρόσχαρη με μακριά δάχτυλα και κομμένα τα μαλλιά της αλά γκαρσόν. Μας την σύστησε ο συνοδός της, από δω η «Ρενέ». Η χάρη της και μια γλυκιά καλοσύνη τυλιγμένη με την αστική της ευγένεια απλώθηκε σε όλη την παρέα. Κάναμε συντροφιά και η Ρενέ ξανά ήρθε την επομένη μόνη. Το βράδυ με τον Αντώνη γοητευμένοι και οι δύο από την νέα γνωριμία πίναμε και συζητούσαμε ως μύστες του ωραίου προσπαθώντας να προσδιορίσουμε την γοητεία της. Ο Αντώνης που ήταν εικαστικός, εκείνα τα χρόνια δούλευε κάτι σχεδιαστικές φόρμες που ήταν πότε κοίλες και πότε κυρτές ανάλογα στο φως και την εσωτερική διάθεση του παρατηρητή. Μ’ αρέσει γιατί είναι «ήτο δεν ήτο» δήλωσε.  Είναι θελκτική αλλά χωρίς σεξισμό. Είναι κορίτσι με την αθωότητα αγοριού. Είναι άφυλα ερωτική. Είναι νεράιδα αλλά και του κόσμου τούτου συμπλήρωσα εγώ.  Η Ρενέ είχε βαφτιστεί πλέον από τον Βεζυρτζή ως «ήτο δεν ήτο». Έτσι δεν έμαθα ποτέ το επίθετό της. Η Πασχαλιάτικη Ζάκυνθος τελείωσε και συνεχίσαμε να βλεπόμαστε στην Αθήνα. Ένα βράδυ πήγα την Ρενέ στο Λούκυ, ένα μπαρ στη Χάρητος. Συνάντησα γνωστούς και φίλους. Ο Αλέξης, ο Νίκος, ο Γιώργος, η Τούλα, ο Θωμάς. Το Λούκυ ήταν στέκι. Ήταν κι ο Χάρης Κατσιμίχας με τον Ζιώγαλα εκεί. Με τον καιρό με τη Ρενέ χαθήκαμε. Μετά από χρόνια ο Χάρης μου εκμυστηρεύτηκε εγκάρδια πως το κορίτσι που περιγράφει στο τραγούδι «Μιά βραδιά στο Λούκυ» ήταν το κορίτσι που συνόδευα εκείνο το βράδυ. Το «Μιά βραδιά στο Λούκυ» γράφτηκε με αφορμή την Ρενέ.  Είμαι βέβαιος πως γράφτηκαν κι άλλα τραγούδια για κείνη, απλώς δεν τα έμαθα ποτέ. Καλό ταξίδι Ρενέ». 



Πηγή: iefimerida.gr