Πουλάνε τα σπίτια σε γύπες

Προς 5 έως 10 λεπτά ανά ευρώ εκποιούν οι τράπεζες τα δάνεια που δεν εξυπηρετούνται προκειμένου να διαγράψουν τις επισφάλειές τους. Είναι διατεθειμένες να ευνοήσουν δανειολήπτες ή τα κοράκια;

Πόσο κοστίζει ένα «κόκκινο» δάνειο;
Πόσο κοστίζει ένα δάνειο από τα χιλιάδες που ετοιμάζονται -κατά σύσταση κυβέρνησης και τρόικας- να πουλήσουν σε πακέτα τους επόμενους μήνες προς τα γνωστά επενδυτικά κεφάλαια-γύπες οι τράπεζες προκειμένου να καθαρίσουν τους ισολογισμούς τους; Πόσο κοστίζει ένα δάνειο 100 χιλιάδων ευρώ, που εδώ και καιρό έχει πάψει να εξυπηρετείται, πόσο κοστίζει τελικά η διαδρομή κόλαση-παράδεισος για έναν ανήμπορο δανειολήπτη;

Μόλις 5 με 10.000 ευρώ! Τόσα πληρώνουν συνήθως οι κυνηγοί «κόκκινων» δανείων σε ΗΠΑ και Βρετανία. Ούτε λίγο-ούτε πολύ δηλαδή, 5 σεντς για κάθε δολάριο χρέους, 10 πένες για κάθε στερλίνα ενός δανείου που δεν εξυπηρετείται πια και οι τράπεζες πωλούν μαζικά προς τους γύπες και τα άλλα αρπακτικά.

Πιέσεις και εκβιασμοί

Και οι «γύπες» όχι μόνο δεν χάνουν αγοράζοντας, αλλά έχουν και ένα διόλου ευκαταφρόνητο κέρδος. Συγκεκριμένα, μετά την αγορά αυτών των δανείων και αφού προσπαθήσουν με αφόρητες πιέσεις, εκβιασμούς και απειλές να εισπράξουν το σύνολο του χρέους, καταφέρνουν συνήθως να μαζέψουν το 20%. Στην προκειμένη περίπτωση από το παραπάνω κόκκινο δάνειο των 100 χιλιάδων θα συγκεντρώσουν 20.000 ευρώ, εκ των οποίων τα 15.000 ευρώ θα είναι το κέρδος τους.

Εχοντας όλα αυτά στο πίσω μέρος του μυαλού τους, έχοντας μελετήσει προσεκτικά τη λειτουργία της σκιώδους δευτερογενούς αγοράς χρέους των ΗΠΑ, την αγορά στην οποία οι τράπεζες «σκοτώνουν» τις επισφάλειές τους, οι άνθρωποι του γνωστού κινήματος Occupy Wall Street –του «99%» που ποτέ δεν πέθανε- έκαναν τον τελευταίο χρόνο τη μεγάλη ανατροπή.

Συγκέντρωσαν δωρεές χιλιάδων φίλων και αγόρασαν ιατρικό χρέος -χρέος δηλαδή που ανασφάλιστοι Αμερικανοί χρωστούσαν προς ιδιωτικές κλινικές και ασφαλιστικές εταιρείες- συνολικής αξίας περίπου 15 εκατ. δολαρίων στη δευτερογενή αγορά έναντι μόλις 400 χιλιάδων δολαρίων και στη συνέχεια το ακύρωσαν. Η πρωτοβουλία τους, το «Rolling Jubilee», απάλλαξε από χρέη 2.693 Αμερικανούς, επανέφερε την ελπίδα, έδειξε ξανά τι σημαίνει αλληλεγγύη και βέβαια τροφοδότησε μια σειρά από προβληματισμούς όπως:

1. Εάν μια αμερικανική ή βρετανική τράπεζα είναι διατεθειμένη να αποδεχτεί πέντε ή δέκα λεπτά για κάθε ευρώ που της χρωστούν, εάν αυτή είναι η αξία του χρέους των κοινών θνητών στην ελεύθερη αγορά σήμερα, τότε πόσα χρήματα οφείλουν πραγματικά οι οφειλέτες; Πόσα οφείλουν οι Ελληνες δανειολήπτες που απειλούνται εκβιαστικά σήμερα με πλειστηριασμό της περιουσίας τους; Οι ελληνικές τράπεζες είναι διατεθειμένες να ευνοήσουν δανειολήπτες αντί για γύπες;

2. Τα κινήματα αλληλεγγύης που αναπτύσσονται σαν μανιτάρια μέσα στην κρίση πού είναι; Οι κοινωνικοί φορείς, τα πολιτικά κόμματα πού είναι; Τι προτίθενται να κάνουν; Θα καλέσουν την ελληνική κοινωνία σε ανάλογες πρωτοβουλίες;

3. Οι επιχειρήσεις, που κόπτονται για τις ευαισθησίες τους και την περιβόητη κοινωνική τους ευθύνη, πού είναι; Η εταιρική κοινωνική ευθύνη δεν εξαντλείται σε μερικές εθελοντικές δενδροφυτεύσεις και καθαρισμούς παραλιών όταν η γυναίκα της διπλανής πόρτας χάνει το παιδί της από το μαγκάλι επειδή αδυνατεί να πληρώσει τον λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος.

Του Μπάμπη Μιχάλη από efsyn

kostasxan.blogspot.gr