Όταν λες «όχι» πρέπει και να το αντέξεις…

Έχει αποδειχθεί ότι όποιος λέει «όχι» στους ισχυρούς, όποιος αντιτάσσεται σε παράλογες απαιτήσεις και άθλιους εκβιασμούς, συνήθως δικαιώνεται. Είτε τον δικαιώνει η ίδια η πραγματικότητα είτε η ιστορία.

Για παράδειγμα, οι αρχαίοι Σπαρτιάτες είπαν «όχι» και μπορεί να μη… δικαιώθηκαν στις Θερμοπύλες, όμως γράφτηκαν γι’ αυτούς χρυσές σελίδες της ιστορίας.
Ομοίως και οι Έλληνες το ’40 έγραψαν ένα μεγάλο έπος και έμειναν στην ιστορία.
Αυτά ως προς τους πολέμους διότι στην πολιτική τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Κι αν δεν ήταν έτσι δε θα είχε λόγο ύπαρξης η διπλωματία. Χρειάζεται επομένως διπλωματία, συζήτηση, διαπραγμάτευση και όχι φανφάρες, μεγαλοστομίες, ανοησίες και «τσιτάτα» για να εντυπωσιαστεί ο κόσμος αλλά χωρίς καμιά ουσία.
Όταν ο Τάσσος Παπαδόπουλος αγωνίστηκε για το «όχι» σχετικά με το σχέδιο Ανάν είχε μαζί του το δίκαιο. Όχι μόνο το διπλωματικό αλλά και το πραγματικό εκείνο που έγραψε η ιστορία. Αν μιλούσες εκείνη την εποχή με Κύπριους θα σου έλεγαν ότι δε μπορούν να δεχθούν ένα σχέδιο που ντε φάκτο επικροτούσε και νομιμοποιούσε τον Αττίλα. Γι’ αυτό και ο Παπαδόπουλος δικαιώθηκε εκείνη την εποχή, έστω κι αν όπως φαίνεται σήμερα, κάποιοι δεν το συγχώρησαν στην Κύπρο. Τουλάχιστον ο Τάσσος παρέλαβε κράτος και δεν παρέδωσε επαρχία, όπως είχε πει τότε.
Και πάμε στα σημερινά. Το «όχι» της κυπριακής Βουλής επικροτήθηκε από όλον τον Ελληνισμό διότι έδειχνε ότι δε μπορεί οι εκβιασμοί να περνάνε πάντα και το δίκαιο να υποχωρεί. Γι’ αυτό κι ακόμη και σήμερα, μια εβδομάδα μετά το ξεκίνημα του δράματος, όλοι λέμε ότι το «όχι» ήταν αντρίκειο. Άλλωστε, δημοσκόπηση του Βήματος της Κυριακής δείχνει ότι πάνω από 7 στους 10 επικροτούν το κυπριακό «όχι». Πώς αλλιώς θα γινόταν άλλωστε. Όταν λες σε κάποιον αν συμφωνεί στο να χάσει μέρος από τις αποταμιεύσεις του, τι θα σου πει ότι συμφωνεί; Εκτός κι αν είναι εκείνος ο… συνταξιούχος που είχε βρει το 2009 ο Γ. Παπανδρέου και ο οποίου του είχε δώσει τη σύνταξή του για να σωθεί η Ελλάδα, όπως είχε πει ο τότε πρωθυπουργός.
Για να επανέλθουμε, ωστόσο, στον πρόλογο του άρθρου, πολλές φορές η αντίσταση στον ισχυρό είναι σωστή, δίκαιη και επικροτείται από τους πάντες, δεν είναι όμως και αυτή που θα φέρει αποτέλεσμα. Οι Κύπριοι είπαν το «όχι» αλλά δεν είχαν κανένα εναλλακτικό σχέδιο. Δεν είχαν κανένα όπλο στη φαρέτρα τους και δεν στάθηκαν ικανοί να αντιμετωπίσουν τους εκβιαστές.
Όταν, λοιπόν, στο διπλωματικό τραπέζι ρίχνεις τη βόμβα πρέπει να είσαι και έτοιμος να αντιμετωπίσεις τις συνέπειες. Η κυπριακή κυβέρνηση μία εβδομάδα τώρα δεν στάθηκε ικανή να βρει μια λύση που θα δικαίωνε και το «όχι» τους και δε θα οδηγούσε τον κόσμο στις ουρές ούτε θα προκαλούσε έλλειψη προϊόντων στα σούπερ μάρκετ. Κι αφού οι Κύπριοι πολιτικοί κατάλαβαν ότι χωρίς εναλλακτικό σχέδιο και χωρίς άμυνα δεν νικάς στο διπλωματικό πόλεμο, κάνουν τώρα την «κωλοτούμπα». Και είναι έτοιμοι να δεχθούν κούρεμα καταθέσεων μαζί με αναδιάρθρωση του τραπεζικού τους συστήματος. Ότι δηλαδή απέκρουσαν με το «όχι» τους.
Επομένως, οι αντιδράσεις στους ισχυρούς μπορεί να είναι «τυράκι» για εσωτερική κατανάλωση, δεν είναι όμως και η λύση αν δεν έχεις να προτείνεις κάτι άλλο. Οι Κύπριοι έκαναν μεγάλα λάθη και θα τα πληρώσουν πολύ ακριβά. Θα το δούμε τις επόμενες ημέρες.


http://planhthsgh-zefh.blogspot.gr
http://aorata-gegonota.blogspot.gr