Το Άγιο Πάσχα είναι προ των πυλών και μια νέα μελέτη έρχεται να λύσει το μυστήριο με την Ιερά Σινδόνη του Ιησού.
Σύμφωνα με τις τελευταίες επιστημονικές μελέτες, το ύφασμα που έχει διχάσει την εκκλησία είναι παρόμοιο με αυτό που χρησιμοποιούσαν οι πιστοί για να θάψουν τους νεκρούς κατά την εποχή του Χριστού, πριν από 2.013 χρόνια.
Δεν πρόκειται για μεσαιωνική πλαστογραφία, και παρότι κανείς δεν μπορεί να το επιβεβαιώσει ή να το απορρίψει, θα μπορούσε στην πραγματικότητα να είναι το σάβανο που χρησιμοποιήθηκε για να τυλίξει το σώμα του Χριστού.
Για αιώνες οι επιστήμονες έχουν υποστηρίξει την αυθεντικότητα της τηβέννου και έχει γίνει μια από τις πιο εμβληματικές εικόνες της Ρωμαιοκαθολικής πίστης. Η Σινδόνη του Τορίνου ή Ιερά Σινδόνη είναι ένα κομμάτι ύφασμα πάνω στο οποίο είναι αποτυπωμένη η εικόνα ενός γενειοφόρου άνδρα το σώμα του οποίου ταιριάζει σε σώμα που έχει σταυρωθεί και τραυματιστεί.
Ειδικοί χρησιμοποίησαν τις τελευταίες εξελίξεις της τεχνολογίας για να εξετάσουν ίνες από το σάβανο του Τορίνου και να το συγκρίνουν με δείγματα από υφάσματα εκείνης της εποχής αλλά και πολλών ακόμη περιόδων, ώστε να μπορούν να αποδείξουν επιστημονικά πια εάν πρόκειται για απάτη ή για το πιο πολύτιμο κειμήλιο του Χριστιανισμού. Κλειδί της έρευνας αποτέλεσαν τρεις νέες δοκιμές (δύο χημικές και μία μηχανική). Οι δύο πρώτες εκτελέστηκαν χρησιμοποιώντας υπέρυθρο φως, και η άλλα χρησιμοποιώντας φασματοσκοπία Raman (που χρησιμοποιείται συνήθως σε εγκληματολογικά εργαστήρια).
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι ίνες από το ύφασμα προέρχονται από μια περίοδο μεταξύ 300 π.Χ. μέχρι 400 μ.Χ, η οποία καλύπτει τα έτη της ζωής του Χριστού. Πρόκειται για επιστημονική έρευνα που πραγματικά ανατρέπει τα δεδομένα καθώς 14 έρευνες που έχει υποστεί το σάβανο του Τορίνου το 1988 είχαν προσδιορίσει την προέλευση του υφάσματος μεταξύ 1260 και 1390.
Η αλήθεια είναι ότι το Σάβανο του Ιησού έχει αποτελέσει πηγή διαμάχης μεταξύ της θρησκευτικής και της επιστημονικής κοινότητας για αιώνες, καθώς υποστηρίζεται ότι πρόκειται για το πανί στο οποίο εναποτέθηκε το σώμα του Ιησού Χριστού, μετά την αποκαθήλωσή του από τον Σταυρό. Το λινό αυτό ύφασμα κιτρινωπού χρώματος, διαστάσεων 4,30 μέτρων μάκρος και 1,10 μέτρων φάρδος, φυλάσσεται από το 1578 στον καθεδρικό ναό του Τορίνο.
Η ιστορία της Σινδόνης
Πιθανολογείται ότι μετά τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Χριστού (ή όταν η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ.) μεταφέρθηκε στην Έδεσσα της Μικράς Ασίας (σημερινή Ούρφα της Τουρκίας). Είχε γίνει γνωστό ως Άγιο Μανδύλιο ή Εικόνα της Έδεσσας, γιατί ήταν διπλωμένο έτσι ώστε να φαίνεται, μόνο το πρόσωπο μέσα σε ανοιχτή θήκη. Οι Βυζαντινοί εισέβαλαν στην Έδεσσα το 944 μ.Χ. με σκοπό να αποκτήσουν το ύφασμα και να το πάρουν μαζί τους στην Κωνσταντινούπολη. Η Δ’ Σταυροφορία το 1204 λεηλάτησε την Βασιλεύουσα, και μέχρι τον 14ο αιώνα η Σινδόνη εξαφανίστηκε.
Ιστορικές αναφορές στη Σινδόνη του Τορίνο χρονολογούνται από το 1354. Νωρίτερα, υπάρχουν υπόνοιες πως ανήκε στο Τάγμα των Ναϊτών Ιπποτών, για τους οποίους υποστηρίζεται πως την είχαν στην κατοχή τους για 200 χρόνια περίπου. Οι τελευταίοι Ναϊτες που εικάζεται ότι κατείχαν τη σινδόνη ήταν ο Ζακ ντε Μολέ και ο Ζοφρέ Ντε Σαρνέ, οι οποίοι κάηκαν στην πυρά το 1314, μετά την διάλυση του Τάγματος.
Ως πρώτος κάτοχός της αναγνωρίζεται με ασφάλεια ο Γάλλος ιππότης Ζοφρέ Ντε Σαρνέ, ο οποίος δίσταζε να δημοσιοποιήσει το γεγονός της ύπαρξής της, πιθανώς λόγω των μυστηριωδών συνθηκών με τις οποίες είχε έρθει στα χέρια του, μάλλον λόγω συγγένειας με τον Ναϊτη Ντε Σαρνέ. Ο ίδιος είχε χτίσει μία φτωχική εκκλησία στο Λιρέ της Γαλλίας, και ενώ η οικογένειά του ήταν σε οικονομικό αδιέξοδο, αποφάσισε να εκθέσει εκεί τη Σινδόνη.
Ο επίσκοπος της περιοχής Ερρίκος του Πουατιέ, αντέδρασε για την αυθεντικότητα της και υπέβαλλε μνημόνιο, το οποίο ανέφερε πως μετά από εξετάσεις που έκανε στη Σινδόνη, την βρήκε πλαστή, αναφέροντας επίσης πως είχε ανακαλύψει και τον καλλιτέχνη που τη φιλοτέχνησε. Η Σινδόνη αμέσως αποσύρθηκε, για να εκτεθεί εκ νέου το 1389. Ο γιος του Ντε Σαρνέ, αγνοώντας τον τοπικό επίσκοπο, πήρε άδεια από τον Πάπα, παραδεχόμενος εξ αρχής πως δεν ήταν γνήσια, αλλά αντίγραφο. O επίσκοπος της περιοχής Πιέρ Ντ΄Αρσί, σε μνημόνιο προς τον Πάπα Κλήμεντα Ζ’, χαρακτήριζε τη Σινδόνη ως απάτη, αναφερόμενος στις προγενέστερες έρευνες του Ερρίκου του Πουατιέ.
Το 1452, το ύφασμα πωλήθηκε στον Δούκα του Σαβόϋ, ο οποίος ανέγειρε ειδικό παρεκκλήσι και τοποθέτησε τη Σινδόνη στο Σαμπερύ της Γαλλίας το 1464. Το 1532, προκλήθηκε πυρκαγιά στο παρεκκλήσι, που προκάλεσε φθορές στη Σινδόνη, με αποτέλεσμα η οικογένεια του Σαβόϋ να τη μεταφέρει στο Τορίνο της Ιταλίας, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Η μοναδική φορά που μεταφέρθηκε από το Τορίνο ήταν τα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τοποθετήθηκε στο μοναστήρι του Μοντεβεγκίνε, στο Αβελίνο της νότιας Ιταλίας, για να παραμείνει αργότερα οριστικά στο Τορίνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.