"Ελληνόπουλο"

Ένα παιδάκι ταξιδεύει μ’ ένα βαπόρι. Από κάπου μακριά το μάζεψαν, έρημο και ορφανό, για να το πάνε στην πατρίδα του. Είναι φτωχό, κουρελιασμένο και αρρωστημένο.

Με το ίδιο βαπόρι ταξιδεύουν άνθρωποι από όλα τα μέρη της γης. Μιλούν όλες τις γλώσσες του κόσμου. Βλέπουν το παιδάκι και το λυπούνται. Που θα πάει, πως θα ζήση, που θα ακουμπήσει, χωρίς προστάτη και χωρίς δραχμή στη τσέπη του;

Αποφασίζουν να του μαζέψουν ολίγα χρήματα, να του τα δώσουν. Μια ψυχόπονη κυρία ανοίγει το μαντήλι της και του μαζεύει. Όλοι ρίχνουν κάτι. Μαζεύονται έτσι αρκετά χρήματα. Και του τα δίνουν.

Το παιδάκι ευχαριστεί τους καλούς ανθρώπους με τα ματάκια του δακρυσμένα. Τώρα δε θα χαθεί. Θα μπορέσει να ζήσει, ώσπου να φθάσει στην πατρίδα του.

Κάποιος το ρωτάει:

‒ Από πού είσαι, παιδάκι μου;

‒ Ελληνόπουλο, κύριε… του λέει.

Οι ξένοι άνθρωποι  κοιτάζονται, κάτι λέγουν μεταξύ τους και γελούνε. Το παιδάκι δεν καταλαβαίνει τη γλώσσα τους μα καταλαβαίνει, πως κάτι κακό λέγουν για την Ελλάδα. Κοκκινίζει, κιτρινίζει, τα μάτια του βουρκώνουν.

Έξαφνα καθώς κρατεί τα λεπτά, που του έδωσαν, τους τα πετάει μπροστά στα πόδια τους.

‒ Πάρτε τα λεπτά σας πίσω! Σας ευχαριστώ. ‘Εγώ δεν παίρνω λεπτά από ανθρώπους, πού λέγουν κακό για την πατρίδα μου.

Ήταν φτωχό, αλλά ήταν Ελληνόπουλο.

["Ελληνόπουλο", Από το αναγνωστικό της Γ' Δημοτικού, σχολικό έτος 1950-51, σελ. 101-102.]

Από το αναγνωστικό της Γ' Δημοτικού (σχολικό έτος 1950-51), Των συγγραφέων Κ. Ρώτα-Οληγαίου και Δ. Ζήση. Είναι το αναγνωστικό που εκδίδεται μετεμφυλιακά, από τον Οργανισμό Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων κι επανεκδίδεται μέχρι το 1954. Το περιεχόμενό του, όπως και στα προηγούμενα βιβλία, είναι κυρίως κείμενα που υμνούν τους Ελληνες που πολέμησαν τους Ιταλούς το 1940. Το βιβλίο έχει πλούσια και έγχρωμη εικονογράφηση του Γραμματόπουλου. (μεγαλώστε)

 "Δημόσιος Χώρος Γ. Ρέντζος"

pisostapalia.blogspot.gr