Το «κόκκινο βιβλίο» του Βύρωνα

Τον… πόνο του βιβλίο έκανε ο Βύρων Πολύδωρας. Σε ένα μικρό εγχειρίδιο μόλις 37 σελίδων, με τίτλο «Κατά Κηνσόρων» και ένα κατακόκκινο εξώφυλλο, ο τέως πρόεδρος της Βουλής υπερασπίζεται σθεναρά τον διορισμό της κόρης του Μαργαρίτας ως συνεργάτιδας στο πολιτικό του γραφείο και εξαπολύει βολές κατά προσώπων από την παράταξή του, τα οποία «φωτογραφίζει» επαρκώς, χωρίς, όμως, να τα κατονομάζει.
«Ονόματα και διευθύνσεις δεν χρειάζεται να καταχωρισθούν εδώ. Προς το παρόν τα αφήνω στη φαντασία και την κοινή πείρα των αναγνωστών», γράφει ο ίδιος στο καταληκτικό υστερόγραφο του πονήματός του, το οποίο βρίθει αναφορών στον … ηρωικό παρελθόν της οικογένειας του, όπως το παρακάτω: «Το κύτταρο του γηράφοντος δεν φοβήθηκε τους Τούρκους το 1821 και πριν, τους Βαυαρούς το 1834, τους Τούρκους το 1920-22, τους Ιταλούς το 1940-41, τους Γερμανούς το 1941-44. ϊσως αυτό σημαίνει κάτι. Εδώ είμαστε. Και εδώ θα μείνουμε». 
 «Δεν παριστάνω τον Αγαμέμνονα, ούτε διανοούμαι να θυσιάσω τη Μαργαρίτα μου», γράφει ο κ. Πολύδωρας, αναφερόμενος στο διορισμό της θυγατέρας του. «Δεν έκανα τίποτα παράνομο και τίποτα ανήθικο. Δεν θυσιάζω την άξια συνεργάτιδά μου. Δεν γίνομαι "θυσιαστής" της θυγατέρας μου για οποιουσδήποτε λόγους. Μάλιστα για έναν απόπλου αμφίβολο ούτως ή άλλως. Για να δείξω έμπρακτη μετάνοια για το κακό που δεν έκανα; Ή για να ενοχοποιήσω αδίκως την Μαργαρίτα μου που ποτέ και κανέναν δεν προκάλεσε παρά μόνο τους ασπάλακες των καταγωγίων και τούτο γιατί είναι κόρη μου;».

Και συμπληρώνει: «Αλλά και προπαντός δεν τη θυσιάζω, γιατί "έφτυσα αίμα" για να αναθρέψω τα παιδιά μου. Και δεν έχω στον κώδικά μου εγώ την οικογένεια και τα παιδιά μου σαν κάτι το θεωρητικό και κοσμικό. Την έχω σαν θρησκεία. Σαν κάτι ιερό. Και ακόμη, γιατί δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να υποκύψει στις επιταγές-προσταγές των φαύλων υποκριτών και κηνσόρων. Δεν θα ήταν μόνον ήττα. Θα ήταν παραίτηση και παράδοση στους άτιμους για να σώσω… την τιμή μου. Κάτι σαν εκούσιος βιασμός. Όχι!».  


 

Ο πρώην υπουργός στρέφει τα βέλη και προς τα, κατά την έκφρασή του, «μορμολύκεια» της δημοσιογραφίας που, όπως λέει «σε γενική επιστράτευση, μαζί με τα διατεταγμένα αποσπάσματα των bloggers, οργάνωσαν και επραγματοποίησαν τη μεγαλύτερη και γεμάτη χολή και κακεντρέχεια συκοφαντία εναντίον μου». 
«Γιατί τόσος πόλεμος τώρα; Έκανα κάτι κρυφά; Ή παράνομα; Μήπως γιατί κάποιοι δεν χώνεψαν ακόμη το γεγονός ότι εξελέγην Πρόεδρος της Βουλής με 179 ψήφους, όταν το κόμμα μου είχε μόνον 108 ψήφους στη Βουλή; Γι΄αυτό και μας πληροφορούν ότι υπήρξα Πρόεδρος μιας ημέρας ή ολίγων ωρών;», αναρωτιέται και δίνει ο ίδιος την απάντηση: «Η ιστορία όμως έγραψε πως Πρόεδρος της ΙΔ΄ Περιόδου της Βουλής των Ελλήνων υπήρξε ο Βύρων Γ. Πολύδωρας. Είτε το θέλουν είτε όχι».

Μεταξύ των πολιτικών που «φωτογραφίζει» επικριτικά ο κ. Πολύδωρας φαίνεται να είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός και Αντώνης Σαμαράς. Έτσι τουλάχιστον μπορεί να ερμηνευτούν τα ακόλουθα αποσπάσματα του κειμένου του: «Πώς και δεν χάλασε η εθνική και παγκόσμια τάξη και ηθική όταν το 2009 υπουργοί και μάλιστα ένας "ευαίσθητος" υπουργός σε ευαίσθητο και λεπτό υπουργείο διόριζε μονίμους μάλιστα υπαλλήλους με απόλυτη "αξιοκρατία", οι οποίοι είχαν μεταξύ τους ένα κοινό "αξιοκρατικό" χαρακτηριστικό, ότι κατήγοντο από τον τόπο εκλογής του "αδιάφθορου" υπουργού; Δεν ήταν τότε κρίση; Ή το 2012, όταν διόρισε δεκαπέντε ή και περισσότερους μετακλητούς στη Βουλή με τα αυτά προσόντα καταγωγής, ο ίδιος "αντιφαύλος" πολιτικός, υπό άλλην ιδιότητα τώρα; Δεν είναι γι’ αυτούς τους διορισμούς κρίση και ανεργία στη χώρα; Μόνον για εμένα και τη θυγατέρα μου;». 

Επίσης ευδιάκριτη είναι η «φωτογραφία» του συνυποψήφιου του στη Β΄Αθηνών πρώην υπουργού κ. Άρη Σπηλιωτόπουλου, όταν γράφει: «Εδώ ένας βουλευτής του κόμματός μου, που αρέσκεται να φωτογραφίζεται σε ρωμαϊκές πόζες με πετσέτες στο λουτρό του, απείχε τότε επιδεικτικά της ψηφοφορίας. Προφανώς και ευτυχώς (που δεν έχω τέτοιους φίλους) με απεδοκίμασε. Αλλά εμείς δεν είμαστε ανιχνευτές φθόνου. Γνωρίζουμε τις δυσκολίες της πολιτικής. Μέσα από αυτές πορευθήκαμε κοντά σαράντα χρόνια τώρα. Και νικήσαμε. Χωρίς να ζηλέψουμε καμία εύνοια και  χωρίς να προσχωρήσουμε ούτε στιγμή στις μεθόδους των "συντροφικών μαχαιρωμάτων". Ποτέ». 
Ο ίδιος ο κ. Πολύδωρας δηλώνει για τον εαυτό του:«Δεν υπήρξα ποτέ στη ζωή μου συνωμότης. Ούτε προδότης. Ούτε ρίψασπις και λιποτάκτης. Άλλοι υπήρξαν τέτοιοι. Όπως εκείνοι που με χτυπούν σήμερα. Με την άθλια στόχευση να με ταπεινώσουν. Ματαιοπονούν. Δεν είπα ότι δεν υποφέρω. Υποφέρω αλλά αντέχω. Αντλώ δύναμη από το δίκιο μου. Και από την προσευχή μου στον Θεό».

Όσο για τους «διώκτες» του, που, όπως γράφει, «υπερτίμησαν τις συνωμοτικές και συμμοριακές ικανότητές τους», αναφέρει: «Δεν τους φοβάμαι. Είναι άλλωστε ανίκανοι και στο να μου προκαλέσουν φόβο. Μόνο αηδία και σιχασιά μου προκαλούν. Δεν τους λογάριασα ποτέ. Είχα πάντα το δικό μου εικονοστάσι. Εκεί άναβα κερί». 
http://www.protothema.gr/politics/article/?aid=225529 


katohika.gr