Επιμέλεια: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Νέα ενθαρρυντικά στοιχεία για την καταπολέμηση του καρκίνου; Ίσως, καθώς τα πρώτα αποτελέσματα κλινικής δοκιμής, η οποία διεξάγεται από ερευνητές του Ινστιτούτου Καρολίνσκα στη Στοκχόλμη, είναι ενθαρρυντικά. Πρόκειται για μια νέα ουσία, με την κωδική ονομασία ΑΡR-246, που στοχεύει τις μεταλλάξεις ενός γονιδίου, του p53, το οποίο διαδραματίζει ρόλο-κλειδί σε ό,τι αφορά την καρκινογένεση. Συγκεκριμένα, το p53 έχει υπό φυσιολογικές συνθήκες προστατευτικό ρόλο ενάντια στον καρκίνο, αφού δρα ογκοκατασταλτικά και πυροδοτεί τον προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο (απόπτωση). Εάν, ωστόσο, το γονίδιο αυτό εμφανίζει μεταλλάξεις, τα καρκινικά κύτταρα βρίσκουν την ευκαιρία να «ξεγελάσουν» τον θάνατο και να αποκτήσουν ανθεκτικότητα στις θεραπείες.
Οι μεταλλάξεις του γονιδίου p53 αποτελούν έναν από τους πιο κοινούς παράγοντες που κρύβονται πίσω από την ανάπτυξη του καρκίνου. Είναι αξιοσημείωτο ότι σε ορισμένες μορφές καρκίνου, όπως των ωοθηκών, η πλειονότητα των όγκων εμφανίζει ελαττώματα του p53. Συνολικά, εκτιμάται ότι το ογκοκατασταλτικό γονίδιο p53 εμφανίζει μεταλλάξεις τουλάχιστον στους μισούς καρκίνους. Ωστόσο, η νέα δοκιμή, που διεξάγεται σε 22 ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο του αίματος ή του προστάτη από διαφορετικές κλινικές της Σουηδίας, δίνει ελπίδα ότι το πειραματικό φάρμακο ΑPR-246 μπορεί να αποκαταστήσει τη λειτουργία του γονιδίου p53, όταν αυτή είναι ελαττωματική, και να ενεργοποιήσει έτσι την απόπτωση στα καρκινικά κύτταρα.
Οι εθελοντές της δοκιμής υπεβλήθησαν σε καθημερινές εγχύσεις του πειραματικού φαρμάκου επί τέσσερις ημέρες. Όταν οι ερευνητές ανέλυσαν καρκινικά κύτταρα, τα οποία είχαν ληφθεί πριν και μετά τη θεραπεία, εντόπισαν ενδείξεις σχετικά με ενεργοποίηση σε διαφορετικά επίπεδα του p53 και είδαν ότι η διαδικασία αυτή είχε «πυροδοτήσει» την απόπτωση στα καρκινικά κύτταρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε δέκα ασθενείς υπήρχαν σημάδια αναστροφής στην ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων, ενώ σε δύο παρατηρήθηκε ακόμη και συρρίκνωση των όγκων. Την ίδια στιγμή, δεν εμφανίστηκαν σοβαρές παρενέργειες από τη λήψη της ουσίας παρά μόνο παροδική κόπωση, ναυτία, πονοκέφαλος και σύγχυση, γεγονός που μαρτυρεί ότι υπήρχε καλή ανεκτικότητα στο φάρμακο.
Οι μεταλλάξεις του γονιδίου p53 αποτελούν έναν από τους πιο κοινούς παράγοντες που κρύβονται πίσω από την ανάπτυξη του καρκίνου. Είναι αξιοσημείωτο ότι σε ορισμένες μορφές καρκίνου, όπως των ωοθηκών, η πλειονότητα των όγκων εμφανίζει ελαττώματα του p53. Συνολικά, εκτιμάται ότι το ογκοκατασταλτικό γονίδιο p53 εμφανίζει μεταλλάξεις τουλάχιστον στους μισούς καρκίνους. Ωστόσο, η νέα δοκιμή, που διεξάγεται σε 22 ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο του αίματος ή του προστάτη από διαφορετικές κλινικές της Σουηδίας, δίνει ελπίδα ότι το πειραματικό φάρμακο ΑPR-246 μπορεί να αποκαταστήσει τη λειτουργία του γονιδίου p53, όταν αυτή είναι ελαττωματική, και να ενεργοποιήσει έτσι την απόπτωση στα καρκινικά κύτταρα.
Οι εθελοντές της δοκιμής υπεβλήθησαν σε καθημερινές εγχύσεις του πειραματικού φαρμάκου επί τέσσερις ημέρες. Όταν οι ερευνητές ανέλυσαν καρκινικά κύτταρα, τα οποία είχαν ληφθεί πριν και μετά τη θεραπεία, εντόπισαν ενδείξεις σχετικά με ενεργοποίηση σε διαφορετικά επίπεδα του p53 και είδαν ότι η διαδικασία αυτή είχε «πυροδοτήσει» την απόπτωση στα καρκινικά κύτταρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε δέκα ασθενείς υπήρχαν σημάδια αναστροφής στην ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων, ενώ σε δύο παρατηρήθηκε ακόμη και συρρίκνωση των όγκων. Την ίδια στιγμή, δεν εμφανίστηκαν σοβαρές παρενέργειες από τη λήψη της ουσίας παρά μόνο παροδική κόπωση, ναυτία, πονοκέφαλος και σύγχυση, γεγονός που μαρτυρεί ότι υπήρχε καλή ανεκτικότητα στο φάρμακο.
Νέα μέθοδος ανίχνευσης βαρέων μετάλλων σε νερό και ψάρια
Αμερικανοί και Ελβετοί, ειδικοί της νανοτεχνολογίας, πιστεύουν ότι έχουν στα χέρια τους τον τρόπο να ανιχνεύουν τον υδράργυρο και άλλα βαρέα μέταλλα, ακόμη και σε πολύ μικρές συγκεντρώσεις, από τα ψάρια σε λίμνες και θάλασσες, από ένα «ύφασμα» τύπου νανο-βέλκρο, που στοιχίζει ελάχιστα, αλλά ανιχνεύει με επιτυχία τον τοξικό υδράργυρο στο νερό.
Η τεχνολογία βασίζεται σε μία λωρίδα γυαλιού επικαλυμμένη με ταινία νανοσωματιδίων, τα οποία με τη σειρά τους καλύπτονται από μικροσκοπικές ίνες. Όταν οι ίνες αυτές έρχονται σε επαφή με ένα ιόν, π.χ. μεθυλυδράργυρο ή κάδμιο, το «αγκαλιάζουν» εγκλωβίζοντάς το και κάνοντάς το να άγει ηλεκτρικό ρεύμα.
Η ποσότητα εγκλωβισμένων σωματιδίων ‒και συνεπώς τα επίπεδα βαρέων μετάλλων‒ μπορεί να υπολογιστεί με μια συσκευή μέτρησης της τάσης, αφού όσο περισσότερα ιόντα απορροφά το νανο-βέλκρο, τόσο πιο αγώγιμο γίνεται. Οι ερευνητές έχουν ήδη δοκιμάσει το σύστημά τους με πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα στη λίμνη Μίσιγκαν, κοντά στο Σικάγο, και σε ψάρια που αλιεύτηκαν στο Εθνικό Πάρκο Έβεργκλεϊντς της Φλόριντα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, με τις παραδοσιακές μεθόδους, δείγματα πρέπει να σταλούν σε εργαστήριο, όπου ο εξοπλισμός στοιχίζει εκατομμύρια δολάρια, ενώ με τη νέα μέθοδο κάθε νέα ταινία μέτρησης στοιχίζει περίπου 10 ευρώ, ενώ η συσκευή, με την οποία τα δείγματα ελέγχονται επί τόπου, κοστίζει λίγες εκατοντάδες δολάρια.
Αμερικανοί και Ελβετοί, ειδικοί της νανοτεχνολογίας, πιστεύουν ότι έχουν στα χέρια τους τον τρόπο να ανιχνεύουν τον υδράργυρο και άλλα βαρέα μέταλλα, ακόμη και σε πολύ μικρές συγκεντρώσεις, από τα ψάρια σε λίμνες και θάλασσες, από ένα «ύφασμα» τύπου νανο-βέλκρο, που στοιχίζει ελάχιστα, αλλά ανιχνεύει με επιτυχία τον τοξικό υδράργυρο στο νερό.
Η τεχνολογία βασίζεται σε μία λωρίδα γυαλιού επικαλυμμένη με ταινία νανοσωματιδίων, τα οποία με τη σειρά τους καλύπτονται από μικροσκοπικές ίνες. Όταν οι ίνες αυτές έρχονται σε επαφή με ένα ιόν, π.χ. μεθυλυδράργυρο ή κάδμιο, το «αγκαλιάζουν» εγκλωβίζοντάς το και κάνοντάς το να άγει ηλεκτρικό ρεύμα.
Η ποσότητα εγκλωβισμένων σωματιδίων ‒και συνεπώς τα επίπεδα βαρέων μετάλλων‒ μπορεί να υπολογιστεί με μια συσκευή μέτρησης της τάσης, αφού όσο περισσότερα ιόντα απορροφά το νανο-βέλκρο, τόσο πιο αγώγιμο γίνεται. Οι ερευνητές έχουν ήδη δοκιμάσει το σύστημά τους με πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα στη λίμνη Μίσιγκαν, κοντά στο Σικάγο, και σε ψάρια που αλιεύτηκαν στο Εθνικό Πάρκο Έβεργκλεϊντς της Φλόριντα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, με τις παραδοσιακές μεθόδους, δείγματα πρέπει να σταλούν σε εργαστήριο, όπου ο εξοπλισμός στοιχίζει εκατομμύρια δολάρια, ενώ με τη νέα μέθοδο κάθε νέα ταινία μέτρησης στοιχίζει περίπου 10 ευρώ, ενώ η συσκευή, με την οποία τα δείγματα ελέγχονται επί τόπου, κοστίζει λίγες εκατοντάδες δολάρια.
Φωτοευαίσθητο τσιπ για έλεγχο του σπέρματος
Ένα νέο φωτοευαίσθητο τσιπ, αν και δεν διαθέτει κανενός είδους φακό, αποκαλύπτει ότι τα σπερματοζωάρια ακολουθούν ελικοειδείς διαδρομές που δεν είχαν γίνει αντιληπτές μέχρι σήμερα. Έτσι, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για τον έλεγχο του σπέρματος σε κλινικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, καθώς και για τη μελέτη οποιουδήποτε βιολογικού υλικού, αρκεί να είναι ημιδιαφανές. Η κεφαλή των σπερματοζωαρίων έχει διάμετρο μόλις 3 με 4 εκατομμυριοστά του μέτρου και παραμένει δυσδιάκριτη στα συμβατικά μικροσκόπια ακόμα και σε μεγάλη μεγέθυνση. Επιπλέον, τα συμβατικά μικροσκόπια εστιάζουν σε ένα επίπεδο και δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τα σπερματοζωάρια, όταν απομακρύνονται από το επίπεδο αυτό. Η νέα πειραματική διάταξη, αντίθετα, μπορεί να παρακολουθεί την κίνηση των σπερματοζωαρίων σε τρεις διαστάσεις. Το βασικό του στοιχείο είναι ένα φωτοευαίσθητο τσιπ, διαστάσεων 4 επί 6 χιλιοστά, το οποίο τοποθετείται κάτω από το υγρό δείγμα. Πάνω από το δείγμα υπάρχουν δύο φωτοδίοδοι (LED), μία κόκκινη και μία μπλε, που φωτίζουν την πλάκα υπό διαφορετικές γωνίες. Καθώς φωτίζονται από τα LED, τα σπερματοζωάρια αφήνουν δύο σκιές πάνω στο τσιπ που επιτρέπουν στο σύστημα να παρακολουθούν την κίνηση σε οριζόντιο και κατακόρυφο επίπεδο 90 φορές το δευτερόλεπτο. Παρακολουθώντας 1.500 σπερματοζωάρια ταυτόχρονα, ο υπολογιστής του συστήματος μπόρεσε να χαρτογραφήσει τη μετακίνηση των σπερματοζωαρίων με πρωτοφανή ακρίβεια.
Ένα νέο φωτοευαίσθητο τσιπ, αν και δεν διαθέτει κανενός είδους φακό, αποκαλύπτει ότι τα σπερματοζωάρια ακολουθούν ελικοειδείς διαδρομές που δεν είχαν γίνει αντιληπτές μέχρι σήμερα. Έτσι, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για τον έλεγχο του σπέρματος σε κλινικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, καθώς και για τη μελέτη οποιουδήποτε βιολογικού υλικού, αρκεί να είναι ημιδιαφανές. Η κεφαλή των σπερματοζωαρίων έχει διάμετρο μόλις 3 με 4 εκατομμυριοστά του μέτρου και παραμένει δυσδιάκριτη στα συμβατικά μικροσκόπια ακόμα και σε μεγάλη μεγέθυνση. Επιπλέον, τα συμβατικά μικροσκόπια εστιάζουν σε ένα επίπεδο και δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τα σπερματοζωάρια, όταν απομακρύνονται από το επίπεδο αυτό. Η νέα πειραματική διάταξη, αντίθετα, μπορεί να παρακολουθεί την κίνηση των σπερματοζωαρίων σε τρεις διαστάσεις. Το βασικό του στοιχείο είναι ένα φωτοευαίσθητο τσιπ, διαστάσεων 4 επί 6 χιλιοστά, το οποίο τοποθετείται κάτω από το υγρό δείγμα. Πάνω από το δείγμα υπάρχουν δύο φωτοδίοδοι (LED), μία κόκκινη και μία μπλε, που φωτίζουν την πλάκα υπό διαφορετικές γωνίες. Καθώς φωτίζονται από τα LED, τα σπερματοζωάρια αφήνουν δύο σκιές πάνω στο τσιπ που επιτρέπουν στο σύστημα να παρακολουθούν την κίνηση σε οριζόντιο και κατακόρυφο επίπεδο 90 φορές το δευτερόλεπτο. Παρακολουθώντας 1.500 σπερματοζωάρια ταυτόχρονα, ο υπολογιστής του συστήματος μπόρεσε να χαρτογραφήσει τη μετακίνηση των σπερματοζωαρίων με πρωτοφανή ακρίβεια.
Τα μοναχοπαίδια είναι πιο επιρρεπή στην παχυσαρκία
Τα μοναχοπαίδια αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο (πάνω από 50%) να γίνουν υπέρβαρα ή παχύσαρκα, σύμφωνα με έρευνες που έγιναν σε περίπου 12.700 παιδιά, ηλικίας δύο έως εννέα ετών, από οκτώ ευρωπαϊκές χώρες, ενώ, την ίδια ώρα, περισσότερα από 22 εκατ. παιδιά στην Ευρώπη εκτιμάται ότι έχουν βάρος πάνω από το φυσιολογικό για την ηλικία και το ύψος τους.
Η νέα μελέτη δείχνει ότι η παιδική παχυσαρκία είναι τριπλάσια στις νοτιοευρωπαϊκές χώρες (Ιταλία, Ισπανία, Κύπρος κ.ά.) σε σχέση με τις βορειοευρωπαϊκές και σκανδιναβικές χώρες και το πρόβλημα είναι πιο συχνό μεταξύ των παιδιών χωρίς αδέλφια. Αυτό, σύμφωνα με τους ερευνητές, συμβαίνει άσχετα από άλλους παράγοντες που παίζουν ρόλο, όπως το βάρος του μωρού κατά τη γέννησή του, το φύλο, το βάρος των δύο γονιών του κ.ά.
Οι διατροφικές συνήθειες του παιδιού, το πόσες ώρες βλέπει τηλεόραση ή παίζει στον υπολογιστή, καθώς και ο χρόνος που αφιερώνει για παιχνίδι και άλλες δραστηριότητες εκτός σπιτιού, είναι βασικοί παράγοντες που επηρεάζουν το βάρος του.
Τα μοναχοπαίδια αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο (πάνω από 50%) να γίνουν υπέρβαρα ή παχύσαρκα, σύμφωνα με έρευνες που έγιναν σε περίπου 12.700 παιδιά, ηλικίας δύο έως εννέα ετών, από οκτώ ευρωπαϊκές χώρες, ενώ, την ίδια ώρα, περισσότερα από 22 εκατ. παιδιά στην Ευρώπη εκτιμάται ότι έχουν βάρος πάνω από το φυσιολογικό για την ηλικία και το ύψος τους.
Η νέα μελέτη δείχνει ότι η παιδική παχυσαρκία είναι τριπλάσια στις νοτιοευρωπαϊκές χώρες (Ιταλία, Ισπανία, Κύπρος κ.ά.) σε σχέση με τις βορειοευρωπαϊκές και σκανδιναβικές χώρες και το πρόβλημα είναι πιο συχνό μεταξύ των παιδιών χωρίς αδέλφια. Αυτό, σύμφωνα με τους ερευνητές, συμβαίνει άσχετα από άλλους παράγοντες που παίζουν ρόλο, όπως το βάρος του μωρού κατά τη γέννησή του, το φύλο, το βάρος των δύο γονιών του κ.ά.
Οι διατροφικές συνήθειες του παιδιού, το πόσες ώρες βλέπει τηλεόραση ή παίζει στον υπολογιστή, καθώς και ο χρόνος που αφιερώνει για παιχνίδι και άλλες δραστηριότητες εκτός σπιτιού, είναι βασικοί παράγοντες που επηρεάζουν το βάρος του.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.