Τηλεφωνική τηλεπάθεια - να ξέρεις ποιος σε καλεί στο τηλέφωνο, πριν το σηκώσεις

Σε πολλούς ανθρώπους έχει συμβεί να λαμβάνουν μία τηλεφωνική κλήση από κάποιον, ενώ είχαν το άτομο αυτό στο μυαλό τους πριν από λίγο. Ο Rupert Sheldrake, γνωστός βιολόγος, ερευνητής και εισηγητής της θεωρίας των μορφογενετικών πεδίων, δηλώνει πως απέδειξε την ονομαζόμενη «τηλεφωνική τηλεπάθεια».

Ο Rupert Sheldrake, οι έρευνες του οποίου χρηματοδοτούνται από το φημισμένο Trinity College στο Cambridge, πραγματοποίησε μία σειρά πειραμάτων που έδειξαν πως αυτού του είδους η πρόβλεψη ισχύει για τηλεφωνικές κλήσεις, αλλά ακόμα και για μηνύματα του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Σε κάθε υποκείμενο που συμμετείχε στην έρευνα ζητήθηκε να δώσει στους ερευνητές τα ονόματα και τα τηλεφωνικά νούμερα από 4 συγγενείς του ή φίλους. Στη συνέχεια οι ερευνητές τηλεφωνούσαν στους ανθρώπους αυτούς ανά τακτά χρονικά διαστήματα και τους ζητούσαν να καλέσουν το υποκείμενο, που έπρεπε να αναγνωρίσει ποιος τον καλούσε, χωρίς να απαντήσει στο τηλέφωνο.
«Το ποσοστό επιτυχίας ήταν 45%, αρκετά πιο πάνω από το 25% που θα περίμενε κανείς λόγω του παράγοντα τύχη», δήλωσε στην ετήσια συνάντηση της Βρετανικής Ένωσης για την Επιστημονική Πρόοδο (British Association for the Advancement of Science).
Αναφέρει πως βρήκε τα ίδια αποτελέσματα σε υποκείμενα που τους ζητήθηκε να ονομάσουν ένα, μεταξύ τεσσάρων ατόμων που τους έστελναν μήνυμα με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, πριν το μήνυμα φτάσει στον προορισμό του. Παρόλα αυτά το δείγμα υποκειμένων που χρησιμοποίησε ήταν μικρό και στις δύο έρευνες: 63 άτομα για την έρευνα που αφορούσε τα τηλέφωνα και 50 για την έρευνα που αφορούσε τα email. Από αυτούς, μόνο τέσσερα άτομα κινηματογραφήθηκαν κατά τη διάρκεια της τηλεφωνικής έρευνας, ενώ πέντε ήταν αυτοί που κινηματογραφήθηκαν από τους συμμετέχοντες στην έρευνα με τα email.
Ο Rupert Sheldrake, που πιστεύει στη νοητική επικοινωνία μεταξύ ατόμων που βρίσκονται μέσα σε μία κοινωνική ομάδα, δήλωσε πως θα επεκτείνει τα πειράματά του για να διαπιστώσει εάν το φαινόμενο ισχύει και στην περίπτωση μηνυμάτων που στέλνονται από κινητά τηλέφωνα.
Ο αντίλογος των σκεπτικιστών
Η ανακοίνωση της έρευνας αυτής από τον Rupert Sheldrake στην ετήσια συνάντηση της Βρετανικής Ένωσης για την Επιστημονική Πρόοδο, καθώς και οι ανακοινώσεις δύο ακόμα συμμετεχόντων, η μία εκ των οποίων αφορούσε τις επιθανάτιες εμπειρίες, ξεσήκωσε έντονες αντιδράσεις από μέλη της Ένωσης, κυρίως από τον Λόρδο Winston και τον Σερ Walter Bodmer, που έχουν και οι δύο διατελέσει πρόεδροι της Ένωσης στο παρελθόν.
Έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου για το γεγονός ότι σε τρεις ομιλητές που πιστεύουν στα παραφυσικά φαινόμενα, τους επιτράπηκε να διατυπώσουν τις απόψεις τους αυτές στο κοινό, χωρίς ουσιαστικό αντίλογο από σκεπτικιστές στην συνέντευξη τύπου που ακολούθησε. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα υποστήριξαν πως η έρευνα για τηλεπάθεια δεν έχει καμία θέση σε μία επιστημονική συνάντηση. Και οι τρεις εισηγήσεις αφορούσαν φαινόμενα που θεωρούνται από τους επιστήμονες αδύνατα σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής και παρόλο που η Ένωση προσπαθεί να μην καταστείλει ιδέες, ακόμα και όταν είναι αρκετά επαναστατικές, θεωρήθηκε ωστόσο από κάποιους, πως στη συγκεκριμένη συνάντηση οι παρουσιάσεις δεν ήταν ιδιαίτερα πειστικές.
Η πρώτη μελέτη παρουσιάστηκε από τον Rupert Sheldrake, έναν ανορθόδοξο βιολόγο που οι έρευνές του ξεσηκώνουν έντονες αντιδράσεις, και αφορούσε την τηλεπάθεια. Πολλοί άνθρωποι αναφέρουν εμπειρίες, κατά τις οποίες ενώ σκεφτόντουσαν κάποιον φίλο ή συγγενή τους, συνέβη να λάβουν από αυτόν τηλεφωνική κλήση εκείνη τη στιγμή. Οι περισσότεροι επιστήμονες θεωρούν πως το φαινόμενο αυτό οφείλεται σε σύμπτωση, η οποία ισχυροποιείται επειδή συνήθως ξεχνάμε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις που σκεφτόμαστε κάποιον αλλά δεν μας καλεί. Αλλά ο Δρ. Sheldrake προσπάθησε να απομονώσει το φαινόμενο και να ελέγξει εάν οφείλεται σε καθαρή τηλεπάθεια.
Στην τηλεφωνική έρευνα έλαβαν μέρος 63 άνθρωποι και το ποσοστό επιτυχίας ήταν πάνω από 40% σε ένα σύνολο 571 προσπαθειών. Οι άνθρωποι που καλούσαν τα υποκείμενα βρισκόντουσαν σε αρκετές περιπτώσεις πολλά χιλιόμετρα μακριά κάποιες φορές ακόμα και χιλιάδες χιλιόμετρα και η απόσταση δεν επηρέασε το αποτέλεσμα. Στη δεύτερη φάση της έρευνας (follow-up) κάποια υποκείμενα βιντεοσκοπήθηκαν ώστε να διαπιστωθεί ότι δεν λάμβαναν μηνύματα από αυτούς που τους τηλεφωνούσαν. Οι τέσσερις άνθρωποι που δοκιμάστηκαν με αυτόν τον τρόπο, είχαν ακόμα καλύτερα αποτελέσματα, βρίσκοντας αυτόν που τους καλούσε σε ποσοστό 45% των κλήσεων.
Ο Δρ. Sheldrake προτείνει πως το αποτέλεσμα της έρευνας αποτελεί ένα καλό στοιχείο για γνήσια τηλεπάθεια, τουλάχιστον μεταξύ ανθρώπων που γνωρίζονται καλά μεταξύ τους. Αλλά οι επικριτές της έρευνάς του ισχυρίστηκαν πως το αποτέλεσμα πιθανότητα να προέκυψε από την έλλειψη αυστηρότητας της μεθοδολογίας που χρησιμοποίησε ο Δρ. Sheldrake. Ήταν πιθανό, τα υποκείμενα της έρευνας να μπορούσαν να εικάσουν την ταυτότητα αυτού που τους καλούσε, από την χρονική ακρίβεια της κλήσης.
«Εάν το υποκείμενο γνωρίζει καλά τέσσερις ανθρώπους, πιθανότατα θα γνωρίζει και ποιος από αυτούς έχει την τάση να είναι ακριβής, ποιος καθυστερεί, ή ποιος είναι βιαστικός», είπε ο Richard Wiseman, καθηγητής ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Hertfordshire. «Εάν κάποιος με καλούσε στις 11:02, αντί για τις 11:00 που θα περίμενα να με καλέσει, εύκολα θα μάντευα πως είναι ο φίλος μου που συνηθίζει να καθυστερεί». «Ο Δρ. Sheldrake εκθέτει αποτελέσματα, που είναι κατά πολύ υψηλότερα από αυτά που συνήθως αναφέρονται από παραψυχολόγους και αυτός είναι ένας καλός λόγος για να είναι κάποιος σκεπτικιστής. Ο σχεδιασμός των πειραμάτων είναι πιο πρόχειρος σε σχέση με τα περισσότερα παρόμοια πειράματα αυτού του χώρου κι έτσι τα αποτελέσματα μπορεί να οφείλονται στη δυνατότητα που είχαν οι συμμετέχοντες να συμπεράνουν ποιοι τους καλούσαν, χωρίς τη μεσολάβηση τηλεπάθειας. Είναι σημαντικό να γίνουν τα πειράματα αυτά ξανά και από άλλους επιστήμονες».
Ο Rupert Sheldrake είναι ανεξάρτητος ερευνητής, αν και χρηματοδοτείται αυτήν την περίοδο από το κεφάλαιο Perrott-Warrick, που είναι διαχειριζόμενο από το Trinity College του Cambridge. Οι άλλες έρευνές του περιλαμβάνουν μελέτες για τον έλεγχο της υπόθεσης, ότι τυφλοί άνθρωποι μπορούν να αντιληφθούν ότι κάποιος τους κοιτάζει έντονα και μελέτες σχετικά με την τηλεπαθητική επικοινωνία κατοικίδιων ζώων με τους ιδιοκτήτες τους.
Η Βρετανική Ένωση για την Επιστημονική Πρόοδο
Η Helen Haste, πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής της Ένωσης, είπε ότι και οι τρεις ομιλητές που αμφισβητήθηκαν, έχουν κατάλληλα ακαδημαϊκά διαπιστευτήρια και πως αν και η εργασία τους είναι αμφισβητούμενη, είναι μέσα στα πλαίσια μίας αυστηρά διαμορφωμένης μεθοδολογίας.
«Στην Ένωση πιστεύουμε πως θα πρέπει να είμαστε ανοιχτοί σε συζητήσεις και δημόσιες ανταλλαγές επιχειρημάτων επάνω σε θέματα που αντιμετωπίζονται ως έγκυρα από ένα μέρος ανθρώπων της επιστημονικής κοινότητας, εφόσον γίνονται με αποδεκτούς τρόπους. Τα φαινόμενα που εξετάστηκαν είναι συχνά αναφερόμενα, αλλά δεν έχουν τεκμηριωθεί αποτελεσματικά μέσω της επιστημονικής έρευνας. Αυτό το πεδίο έρευνας είναι θεμιτό και πιστεύω πως σε μία συνάντηση όπως η συγκεκριμένη, οι άνθρωποι που μελετάνε τα αντικείμενα αυτά με μία σοβαρή και πειραματικά στελεχωμένη προσέγγιση, πρέπει να συμμετέχουν».
Ο λόρδος Winston δήλωσε πως, αν και δεν αντιτίθεται σε έρευνες του είδους που δημοσιεύτηκαν στην ετήσια συνάντηση της Ένωσης, ωστόσο θα έπρεπε να υπάρξει αντίλογος από επιστήμονες που δεν ασπάζονται τις υποθέσεις που σχετίζονται με την παραψυχολογία.
Η Ένωση, που φέτος γιόρτασε την 175η επέτειό της, είναι μια επιτροπή που έχει ως σκοπό να βοηθήσει το κοινό στην ενημέρωση και κατανόηση της επιστήμης και της τεχνολογίας. Η ετήσια συνάντηση της Ένωσης, που αυτή τη χρονιά έγινε στο Πανεπιστήμιο της ανατολικής Αγγλίας στο Norwich, έχει δημιουργήσει πολλές φορές στο παρελθόν διάφορες συγκρούσεις. Η πιο γνωστή περίπτωση ήταν όταν ο Thomas Huxley υποστήριξε την εξελικτική θεωρία του Δαρβίνου, έναντι του Samuel Wilberforce, επισκόπου της Οξφόρδης.

Όταν ρωτήθηκε, εάν πίστευε πως καταγόταν από πιθήκους της γενιάς του πατέρα ή της μητέρας του, ο Huxley απάντησε: «Θα προτιμούσα να κατάγομαι από έναν πίθηκο, παρά από έναν επίσκοπο»!

πηγή