Προς το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου μας..προς ΟΛΟΥΣ..
Ονομάζομαι Πετράκη Καίτη, είμαι Ελληνίδα, Δημότης Παλλήνης και αντιπρόεδρος του Δ.Σ του Σωματείου Εργαζομένων μας.
Δεν θα μιλήσω με αυτήν την ιδιότητα όμως, αλλά μόνο σαν Δημότης Παλλήνης, μόνο σαν Ελληνίδα..
Το 2009, ένας από τους σταθμούς της περιοδείας του ήταν και ο …… >>>>>>>>>>
τόπος μου! Τον καλοδέχτηχαν χιλιάδες Γερακιώτες, ύστερα από το κάλεσμα που έγινε από την πλευρά του Δήμου..εδώ έξω.. στην Ιθάκης 12! (και τι ειρωνία..τότε από το Καστελόριζο μας είπε κάτι και για ένα μακρύ ταξίδι με προορισμό την Ιθάκη μας..)
Είπε κι εκείνη την μέρα σε όλους αυτούς που τον χειροκροτούσαν το γνωστό..” Λεφτά υπάρχουν” Ακολούθησαν οι εκλογές και έγινε πρωθυπουργός Ελλάδας ο Γιώργος Α. Παπανδρέου..κατά κόσμον ΓΑΠ..
Μία από τις πρώτες κινήσεις που έκανε ήταν ο Καλλικράτης που πολλοί από εσάς τότε στηρίξατε πιστεύοντας απόλυτα στον θεσμό του..
Φαντάζομαι όλοι σας έχετε κάνει πια τον απολογισμό σας και τι τελικά σήμαιναν για τους Δήμους και τους Δημότες μας αυτές οι..”καινοτόμες αλλαγές”!
Ακολουθεί η δεύτερη κίνηση, προσχεδιασμένη και μελετημένη όπως όλα άλλωστε από όσα κάνουν για μας χωρίς εμάς.. Η ένταξή μας στο ΔΝΤ..
Τα κόλπα που χρησιμοποιήθηκαν, τα μαγειρέματα των στοιχείων, τα ψέματα..τοις πάσι γνωστά!
Αρχίζουν τα μνημόνια, οι δανειακές συμβάσεις, τα μεσοπρόθεσμα, τα πολυνομοσχέδια, τα προεδρικά διατάγματα, οι υπουργικές αποφάσεις..
Ακούμε συχνά πυκνά μέσα στην Βουλή των Ελλήνων, οι διαχειριστές της ζωής μας, οι εκπρόσωποί μας, να φωνάζουν ευθαρσώς το τόσο τραγικό.. ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ!
Μάθαινα πως εδώ εσείς καθόλου δεν αντιδρούσατε..
Το δείχνατε..φαινόταν πως ή δεν σας ένοιαζε, ή στηρίζατε την πολιτική τους, ή δεν είχατε ποτέ ασχοληθεί ουσιαστικά, ώστε να γνωρίζετε τι μας ετοιμάζουν..
Να σας θυμίσω και κάτι που ποτέ δεν θα ξεχάσω..ποιόν φέρατε λίγο πριν τις προηγούμενες εκλογές πάλι εδώ στο Δήμο μας..στην Ιθάκης 12.. Αυτόν που σε λίγο θα τον δούμε πίσω από τα κάγκελα των φυλακών.. Παπακωνσταντίνου Γιώργο τον λένε.. Από το ένα λάθος πέφτατε στο άλλο!
Δεν ξέρω γιατί αργήσατε τόσο να καταλάβετε, πως ακόμη και οι Δήμοι, γίνονται Ανώνυμες Εταιρείες!
Δεν θα σταθώ σε αυτό, λίγο πολύ όλοι ξέρουμε τι μπορεί να σημαίνει Δήμος Παλλήνης Α.Ε..
Αρχίζουν λοιπόν οι χιλιάδες απολύσεις στον Ιδιωτικό τομέα, οι πλατείες γεμίζουν άστεγους, τα συσσίτια γίνονται γνώριμη εικόνα σε όλες τις γειτονιές. Κι οι άνθρωποι που ψάχνουν στους κάδους… συνηθίσαμε και σ’αυτήν την την εικόνα..
Αυτοκτονίες χιλιάδες, ακόμη και σε αυτές συνηθίσαμε..
Η μορφή του τέρατος πια δεν μας κάνει καμία εντύπωση, την συνηθίσαμε, αυτό ίσως να είναι το πιο λυπηρό…
Η Ελλάδα πέφτει σε εθνική κατάθλιψη και το χειρότερο δεν φαίνεται φως, καμία προσπάθεια για Εθνική Αντίσταση..
Κλείνουν Σχολειά- Νοσοκομεία -Στατόπεδα..κλείνουν ότι βρουν! Στην θέση τους θ’ανοίξουν φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης Ελλήνων μικροφοροφυγάδων, να μου το θυμηθείτε αυτό!
Στο περιβόητο ΤΑΙΠΕΔ εντάσσουν κάθε σπιθαμή αυτής της γης.. Αυτό το κτίριο, το Δημαρχείο μας, όλο το υλικό του, άψυχο και έμψυχο, ανήκουν σ’αυτούς.. στους δανειστές μας και βασανιστές μας! Μαζί με την Ακρόπολη, τα νησιά, τις θάλασσές, τον ουρανό μας και τον ήλιο μας!
Δεν μας ανήκει τίποτα πια, δεν έχουμε την ασυλία ούτε της εθνικής μας κυριαρχίας!
Μας βάζουν σε έναν χορό που θα τον χορεύουμε μέχρι να βγει η ανάσα μας και να πεθάνουμε ΟΛΟΙ..κι εμείς κι εσείς.. Και ο άλλος κι εγώ, μέχρι να καταλάβουμε πως ο ”ΆΛΛΟΣ” είμαι ΕΓΩ..θα χορεύουμε σ’ άυτόν τον χορό θανάτου…
Ποτέ δεν θα πετύχαινε το σχέδιό τους αν ο λαός ήταν ενωμένος..
Αν πάψουμε να παίζουμε στο παιχνίδι του κοινωνικού αυτοματισμού και της διχόνοιας, που πανούργα μας έβαλαν από την αρχή..αν αυτό το καταλάβουμε τότε εσείς θα κατεβείτε από κει πάνω, θα έρθετε εδώ κάτω και θα γίνει ότι έπρεπε να είχε γίνει από την αρχή.. Θα γίνουμε ΕΝΑ!
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ σε έναν αγώνα που μόνο κοινός θα μπορούσε να φέρει το αποτέλεσμα που ποθούμε..
Όσο είστε εκεί απέναντί μας κι εμείς ακόμη οι ίδιοι μεταξύ μας χωρισμένοι σε κομμάτια..όσο ο ”Άλλος” δεν είμαι ”Εγώ” η πατρίδα μας χάνεται!
Όσο δεν κρτατάμε ο ένας το χέρι του άλλου, οι βασανιστές και δολοφόνοι μας θα χοροπηδάνε πάνω σε πτώματα..
Αύριο θα ναι τα δικά μας και μεθαύριο τα δικά σας..
Αυτό που δεν με αφήνει να ησυχάσω, αυτό που με κάνει να νοιώθω έτσι και καμιά φορά να γίνομαι ίσως και υπερβολική.. δεν είναι τίποτα άλλο από την θηλιά που με πνίγει, που πνίγει το δίκιο μου, το δίκιο του παιδιού μου και όλων των παιδιών μας..
Αν καμιά φορά γίνομαι υπερβολική στις σκέψεις που γίνονται λέξεις και φωνάζουν, δεν φταίει τίποτα άλλο παρά μόνο αυτός ο βρόγχος από την θηλιά που μου φόρεσαν τα τρία- τέσσερα τελευταία χρόνια στο λαιμό μου, στη ζωή μου.
Ίσως να είμαι παραπάνω από όσο θα έπρεπε συναισθηματική, παρορμητική, ίσως το θυμικό μου να φταίει, δεν ξέρω… Πείτε μου πώς νιώθετε όμως ΟΛΟΙ εσείς;
Τι περιμένω τώρα..το περίμενα από χθες μα ποτέ δεν είναι αργά..
Περιμένω αυτοκριτική και γιατί να μην περιμένω και συγνώμη από όλους όσοι με την στάση τους έχουν μερίδιο ευθύνης, μικρότερο ή μεγαλύτερο και αυτό έχει να κάνει με την θέση στην οποία ήταν και είναι ο καθένας.
Περιμένω συγνώμη σαν αυτήν που ζήτησα από το παιδί μου για τα λάθη μου πάντα σε σχέση με την κατάσταση που βιώνουμε, ειλικρινή συγνώμη και έμπρακτη..
Το λέω και το ξαναλέω..οι καιροί μας θέλουν αποφάσεις, θέλουν και πιο σοφές αλλά ριζοσπαστικές επιλογές..
Όπως και να χει θέλουν Ηγέτες θέλουν και Στρατιώτες.. Έχουμε ΠΟΛΕΜΟ!!
Το τελευταίο που έχω να πω..κάτι που θα φωνάζω μέχρι να πάψω να σκέφτομαι και απευθύνομαι σε ΣΑΣ και σε ΜΑΣ.. Σε ΟΛΟΥΣ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.