Τι ακριβώς είναι η κάρτα του πολίτη και γιατί μας φακελώνει;

Η κάρτα του πολίτη -αν και εφ'όσον εφαρμοσθεί- είναι μία "έξυπνη κάρτα", δηλαδή μία πλαστική κάρτα με ενσωματωμένο μικροκύκλωμα, το γνωστό πλέον μικροτσίπ, παρόμοια προς την κάρτα αναλήψεων, την τηλεκάρτα, την πιστωτική κάρτα κ.α. Αυτού του είδους οι κάρτες, δεν είναι όλες ίδιες μεταξύ τους. 

Το κοινό τους γνώρισμα ωστόσο, είναι η διασύνδεση του χρήστη και ιδιοκτήτη τους με ένα δίκτυο πληροφοριών.

Ο παραπάνω ορισμός, θα μπορούσαμε να πούμε οτι ισχύει για την ίδια την κάρτα ως αντικείμενο. Ωστόσο, η "κάρτα του πολίτη" ως μέτρο ή θεσμός, δεν είναι απλώς "κάρτα", αλλά είναι ένας νέος τρόπος συναλλαγών, με βασικό του χαρακτηριστικό την αυτοματοποιημένη εισαγωγή στοιχείων σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές.

Κατ'αρχάς ένα συνηθισμένο λάθος που κάνουν πολλοί είναι να πιστεύουν οτι η κάρτα αποτελεί πομπό, ο οποίος εντοπίζεται όπου κι αν βρεθείς. Αν και υπάρχουν κάρτες με πομπό, οι περισσότερες δεν έχουν. Η εν λόγω διαπίστωση δεν είναι ακριβής και οδηγεί σε εσφαλμένα συμπεράσματα. Ο εντοπισμός της κάρτας, γίνεται με τη χρήση της, όχι με εξ αποστάσεως εντοπισμό, τουλάχιστον τις περισσότερες φορές και την είσοδό της σε ένα δίκτυο. Χωρίς δίκτυο, δεν εντοπίζεται. Από τη στιγμή όμως που για κάθε συναλλαγή μας θα χρειαζόμαστε την κάρτα, ο εντοπισμός μέσω του δικτύου συναλλαγών θα είναι καθημερινός.

Υπάρχουν κάρτες με πομπό ραδιοκυμάτων, οι γνωστές σε πολλούς RF id, οι οποίες ωστόσο εκπέμπουν σήμα σε απόσταση λίγων μέτρων. Οι συγκεκριμένες κάρτες δεν παρέχουν όμως καμία απολύτως ασφάλεια αφού μπορούν να εντοπίζονται από απόσταση μερικών μέτρων και να αποκαλύπτουν στοιχεία των ιδιοκτητών τους σε όποιον κατέχει τα τεχνολογικά μέσα. Εννοείται φυσικά οτι φακελώνει κανονικότατα τον κάτοχό της και μάλιστα χωρίς PIN!

Ένα δεύτερο λάθος που κάνουν πολλοί, είναι να πιστεύουν οτι η κάρτα αποθηκεύει όλα τα στοιχεία των πολιτών και τα μεταφέρει όπου και να πηγαίνουν. Αν αυτό ίσχυε, τότε θα μπορούσαμε να μεταφέρουμε έγγραφα σε ηλεκτρονική μορφή, χωρίς να χρειάζεται να κουβαλάμε αμέτρητα ντοσιέ με χαρτιά. Ένα τέτοιο μικροτσίπ, χρησιμοποιείται ήδη και είναι τα γνωστά μας και χρηστικότατα usb flash memory cards ή "usb stick", τα "στικάκια" ή "flashάκια" τα οποία εξυπηρετούν χιλιάδες συνανθρώπους μας καθημερινά. Οι συγκεκριμένες συσκευές προσφέρουν αδιαμφισβήτητα διευκολύνσεις στη μεταφορά εγγράφων και αρχείων υπολογιστών και έχουν πολλαπλά πλεονεκτήματα, ενώ φυσικά συνδέονται εύκολα σε όλους τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές που έχουμε σπίτι μας. Εννοείται βέβαια, οτι οι συσκευές αυτές δεν δίνουν τα στοοιχεία μας σε κανέναν και δεν συνδέονται σε δίκτυο για φακέλωμα.

Οι έξυπνες κάρτες δεν έχουν καμία σχέση με αυτού του είδους το μικροτσίπ. Για την ακρίβεια, δεν είναι η τεχνολογία που κάνει τη διαφορά, αλλά ο τρόπος που την χρησιμοποιούμε.

Τα μικροτσίπ, μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε πολλές περιπτώσεις, μεταξύ άλλων σε εργοστάσια και μονάδες παραγωγής ή σε κλειστά κυκλώματα, για παράδειγμα για ασφάλεια κτιρίων, για στρατιωτικές εγκαταστάσεις κ.α. Όταν όμως αυτά τα μικροτσίπ βγουν στον έξω κόσμο, τότε αρχίζουν τα προβλήματα, διότι οι δυνατότητες χρήσης τους είναι περιορισμένες.

Τα συγκεκριμένα μικροτσίπ, δεν έχουν μεγάλο όγκο αποθήκευσης δεδομένων, ώστε να χρησιμοποιούνται σαν usb συσκευές και δεν προορίζονται για τέτοια χρήση. Έχουν ικανοποιητικές αποθηκευτικές δυνατότητες για να αποθηκεύουν κωδικούς, όχι όμως όσο ένα usb stick.

Στην πραγματικότητα απαιτούνται εκατοντάδες χιλιάδες έξυπνες κάρτες, για να αποθηκεύσουν τον όγκο δεδομένων ενός μόνο usb stick.


Γιατί λέμε οτι η κάρτα του πολίτη είναι ηλεκτρονικό φακέλωμα;

Το μικροτσίπ της έξυπνης κάρτας δεν χρησιμεύει στο να αποθηκεύει όλα τα στοιχεία και τις συναλλαγές του πολίτη. Στην πραγματικότητα αποθηκεύει κωδικούς. Του κωδικούς του πολίτη. Τους κωδικούς πρόσβασης του πολίτη στα συστήματα υπολογιστών της "κάρτας του πολίτη".

Η έξυπνη κάρτα, δεν καταγράφει τα δεδομένα που αφορούν τους πολίτες, αλλά κυρίως προσφέρει συνδεσιμότητα στους υπολογιστές της υπηρεσίας αυτής. Η λογική δηλαδή του υπουργείου οικονομικών είναι η εξής:

Σε κάθε συναλλαγή του πολίτη, είτε με το κράτος, είτε στις αγορές του κλπ, θα δηλώνει στο κράτος τη συναλλαγή(!). Όποια κι αν είναι αυτή, εφ'όσον οι δυνατότητες ηλεκτρονικής καταγραφής είναι αμέτρητες. Από τις αιτήσεις στον ΟΑΕΔ ή τα ΚΕΠ και την εξόφληση των λογαριασμών του, μέχρι και τα τσιγάρα που αγοράζει από το περίπτερο, το κράτος θα ενημερώνεται αυτομάτως, δηλαδή επί τόπου, για τη συναλλαγή του, τι είδους συναλλαγή είναι, που έγινε και σε ποιον χρόνο έγινε.

Η έξυπνη κάρτα κρατά αποθηκευμένους κάποιους κωδικούς πρόσβασης. Χρησιμοποιώντας την, κάνετε πιστοποίηση των στοιχείων σας στο σύστημα του υπουργείου, με τη χρήση των κωδικών, μέσω του δικτύου του υπουργείου και καταθέτετε όλα τα παραπανω στοιχεία στην υπηρεσία αυτόματα. Δεν χρειάζεται να πείτε ποιος είστε σε κανέναν, αρκεί να πληκτρολογήσετε το PIN σας! Η έξυπνη κάρτα λοιπόν, δεν αποθηκεύει τίποτα από αυτά. Η έξυπνη κάρτα διατηρεί τους κωδικούς πρόσβασης του πολίτη και προσφέρει την δυνατότητα γρήγορης καταγραφής της συναλλαγής. Μέσω δικτύου, η έξυπνη κάρτα στέλνει τον κωδικό του πολίτη και τη συναλλαγή στον ηλεκτρονικό υπολογιστή του υπουργείου Οικονομικών και το υπουργείο γνωρίζοντας οτι ο κωδικός αντιστοιχεί στον συγκεκριμένο πολίτη, ενημερώνεται με κάθε λεπτομέρεια για τη συναλλαγή, με ονόματα, διευθύνσεις κλπ. Η παραπάνω διαδικασία λοιπόν αποτελεί κανονικό φακέλωμα και παραβίαση της ιδιωτικής ζωής του πολίτη, κάτι που θα φανεί και με την αναμενόμενη καταγραφή ΌΛΩΝ των συναλλαγών σε μία βάση δεδομένων.

Όλες οι συναλλαγές με το κράτος και όλες οι δραστηριότητες των πολιτών, θα περάσουν σε μία υπηρεσία και σε μία βάση δεδομένων.
Αυτό το γνωρίζουμε, διότι πολύ απλά η συγκέντρωση των στοιχείων, συμπιεσμένα σε ηλεκτρονική μορφή, απαιτεί και την ανάλογη λειτουργικότητα. Δεν γίνεται να συντηρείς δεκάδες διαφορετικές βάσεις δεδομένων και να χρειάζεσαι να ταυτοποιείς ή να συνδυάζεις και να αναζητάς στοιχεία από βάσεις δεδομένων οι οποίες δεν μπορούν να έχουν επικοινωνία μεταξύ τους. Δεν έχει λογική κάτι τέτοιο.

Είναι σαν να παίρνεις μία κόλλα χαρτί, να γράφεις το όνομα κάποιου, κατόπιν να παίρνεις ένα δεύτερο χαρτί, για να γράψεις τη διεύθυνση κατοικίας του και τελικά να τα αποθηκεύεις σε διαφορετικά συρτάρια. Δεν κρατάς έτσι αρχείο στοιχείων όμως, γιατί σπαταλάς επιπλέον πόρους που δεν χρειάζονται και δυσκολεύεις κατά πολύ την εργασία σου. Το ίδιο ισχύει και για την ηλεκτρονική καταγραφή.

Η δε διευκόλυνση με τη χρήση της κάρτας στο άνευ προηγουμένου φακέλωμα, είναι τεραστίων διαστάσεων, διότι οι συναλλαγές καταγράφονται χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση. Δεν απαιτείται πληκτρολόγηση στοιχείων για να εισαχθούν τα δεδομένα των πολιτών σε ηλεκτρονική μορφή.

Πρέπει να θεωρούμε δεδομένο λοιπόν, οτι τα στοιχεία όλων των πολιτών θα συμπτυχθούν σε μία βάση δεδομένων, σε έναν υπολογιστή, μίας κρατικής υπηρεσίας ή (δεν θα μας εξέπληττε με όσα βλέπουμε) και μιας ιδιωτικής εταιρείας.

Τα παραπάνω δεν είναι δυστυχώς σενάρια φαντασίας, αλλά η πολιτική την οποία επιχειρεί να εφαρμόσει η ελληνική κυβέρνηση, σύμφωνα με τις ανακοινώσεις της.

Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι: Τα ηλεκτρονικά δεδομένα συμπιέζονται πολύ περισσότερο από χαρτιά, ντοσιέ, και βιβλιοθήκες. Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, ένα μικρό δωμάτιο αρκεί για ν'αποθηκεύσει όλα τα στοιχεία και τις συναλλαγές, όλων των Ελλήνων, σε ηλεκτρονική μορφή. Πρέπει λοιπόν ν'αποτραπεί με κάθε μέσο η εφαρμογή αυτού του εφιάλτη.

Πηγή
sahiel.gr