Το σχέδιο για μια κοινωνία δούλων

Η διαμάχη εκπαιδευτικών και κυβέρνησης συνεχίζεται και μας δίνει την ευκαιρία να ασχοληθούμε ακόμη μία φορά με τον παράγοντα παιδεία στην Ελλάδα αλλά και σε όλον τον... κόσμο, μιας και τα πάντα πλέον προωθούνται σε παγκόσμιο επίπεδο (παγκοσμιοποίηση), προσαρμοσμένα ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του κάθε λαού.



Η σχέση εκπαιδευτικών και εκπαιδευόμενων στις μέρες μας δεν είναι αυτή που θα έπρεπε να είναι. Οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί, άθελά τους ίσως, έχουν μπει στο «τρυπάκι» της προπαγάνδας μιας νέας εποχής. Δεν είναι αυτό που λέμε διδάσκαλοι όπως στην Αρχαία Ελλάδα, όπου ο δάσκαλος εκπαίδευε τον μαθητή έχοντας στο μυαλό του πως η γνώση δεν τελειώνει ποτέ και άρα τίποτα δεν πρέπει να διδάσκεται δογματικά, αλλά μέσω της συμμετοχής του μαθητή στην αναζήτηση της αλήθειας.

Με λίγα λόγια οι μαθητές μάθαιναν να είναι δημιουργικοί, αυτάρκεις και πιστοί στα διαχρονικά ιδανικά των Ελλήνων, προκειμένου με θάρρος να αντιμετωπίζουν την όποια κακοτοπιά.

Σήμερα δάσκαλοι και καθηγητές έχουν υπαλληλοποιηθεί και μεταφέρουν στους νέους τις παγκοσμιοποιητικές θεωρίες. Από πού; Μα από τον ΟΗΕ, στον οποίο συνθέτονται εκπαιδευτικά προγράμματα και δίνονται σεμινάρια για το πώς πρέπει να διδάσκονται τα παιδιά σήμερα. «Χρειαζόμαστε μια νέα ηθική, χάριν της οποίας ο κάθε άνθρωπος θα συνειδητοποιήσει την σημαντικότητα της πρόκλησης που αντιμετωπίζουμε και θα αρχίσει να αναλαμβάνει δράση μέσω αλλαγών στον τρόπο ζωής και συμπεριφοράς», έχει πει ο αρχιυπάλληλος της παγκόσμιας διαπλοκής και ΓΓ του ΟΗΕ, Μπαν κι Μουν.

Οι αλλαγές αφορούν στον τρόπο σκέψης πάνω απ όλα της νεολαίας που δηλητηριάζεται με διεθνικιστικές «ευαισθησίες». Όλοι μαθαίνουν να είναι πειθήνια πρόβατα του συστήματος, ώστε όταν μεγαλώσουν να γίνουν δούλοι-υπάλληλοι του κράτους ή μιας μεγάλης εταιρείας και εν τέλει της παγκόσμιας κυβέρνησης σε έναν πλανήτη σοβιετικής απόχρωσης με όλα τα αγαθά συγκεντρωμένα σε πολυεθνικές. Δίνεται επομένως συγκεκριμένη παιδεία, βασισμένη σε «θεωριτικούρες» χωρίς παραινέσεις για δημιουργικότητα και έρευνα.

Όποιος δεν ακολουθεί τον «ρυθμό» και αποφασίσει να διαφοροποιηθεί, θα «αποκλείεται» από την κοινωνία. Οι μαθητές μαθαίνουν να αγαπούν μηχανικά και όχι ουσιαστικά το περιβάλλον, του οποίου η «προστασία» χρησιμοποιείται ως άλλοθι από τους πρωτομάστορες της παγκόσμιας διαπλοκής, προκειμένου να δικαιολογηθούν τα σκληρά μέτρα της Ατζέντα 21.

Ιστορία, γλώσσα και πίστη καταπολεμούνται, φυσικά στο όνομα ενός δήθεν προοδευτισμού, ο οποίος δίνει ταμπέλα «εθνικιστή» ακόμα και στον αγνό πατριώτη. Στην καλύτερη περίπτωση ονομάζεται «ρομαντικός» ή «αιθεροβάμων». Οι μεγάλο-καθηγητές σε σχολεία και πανεπιστήμια «κατακεραυνώνουν» μαθητές και φοιτητές που «τολμούν» να ψάξουν εκτός κατεστημένης γνώσης για να βρουν πηγές που παραπέμπουν σε διαφορετικές απόψεις από αυτές των… «έγκυρων» συγγραφέων και επιστημόνων της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων.

Εν τέλει μέσω της παιδείας, το σύστημα σχεδιάζει να δημιουργήσει μια κοινωνία δούλων που θα μάχονται υποτίθεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία καταπατώνται καθημερινά από τους κοσμοεξουσιαστές, και στην πραγματικότητα θα μετατραπούν σε άβουλα όντα που θα άγονται και θα φέρονται αναπαράγοντας την «αλήθεια» της παγκοσμιοποίησης.

Όποιος μαθητής γράψει το παρόν άρθρο σε έκθεση πανελληνίων εννοείται θα μηδενιστεί «μετά πολλών επαίνων». Οι εντολές στους διορθωτές είναι συγκεκριμένες και αφορούν «ύμνους» για το «περιβάλλον», την «ειρήνη», την «αδελφοποίηση των λαών» και ό,τι άλλο υποδεικνύουν οι υπάλληλοι του ΟΗΕ με πραγματικό σκοπό την δημιουργία μιας παγκόσμιας κοινωνίας αχταρμά δίχως πολιτισμική ποικιλία, δημιουργική φαντασία και προτροπή ή διευκόλυνση της έρευνας αλλά με πλήρως ελεγχόμενη παιδεία.



ΠΗΓΗ
 http://enews-gr.blogspot.gr