Τουρκικά σχολικά βιβλία και ελληνικός εκγιουσουφακισμός

Του Σταύρου Καρκαλέτση*

«Η Ελλάδα δεν έχει τη δύναμη να διατηρήσει στο Αιγαίο την ειρήνη!» Ποιος το λέει αυτό; Ακόμα δεν το είπε η Ρεπούση, την πρόλαβε το βιβλίο Ιστορίας το οποίο διδάσκεται σήμερα στις δύο μεγαλύτερες τάξεις του τουρκικού δημοτικού σχολείου. Και αφού η Ελλάδα «είναι αδύναμη» για την ειρήνη, ποιόν προτείνει το βιβλίο να «επιληφθεί» του θέματος;

Την ίδια την Τουρκία, βεβαίως βεβαίως, αφού λίγο πιο κάτω, το ίδιο βιβλίο εμποτίζει καταλλήλως τους τουρκόπαιδες: «Η ειρήνη είναι δυνατόν να διατηρηθεί με την επιστροφή των νησιών του ανατολικού Αιγαίου στην Τουρκία». Το παραπάνω δεν είναι μεμονωμένη εξαίρεση. Ολόκληρη την τουρκική εκπαίδευση διαπερνά ένα σκληρό, και δηλητηριώδες, βέλος ανθελληνισμού. Από το νηπιαγωγείο μέχρι τις στρατιωτικές σχολές, ο ανελέητος επεκτατισμός υπάρχει παντού και κανονικά! Βιβλία που τιτλοφορούνται «Τα δίκαια της Τουρκίας στο Αιγαίο» περιλαμβάνουν ισχυρισμούς που μπορεί να μην αντέχουν σε στοιχειώδη ιστορική κριτική, αλλά στις εύπλαστες συνειδήσεις των νέων της Τουρκίας εισβάλλουν ως «εκπαιδευτικός Αττίλας»…

Και αναπαράγουν όχι απλώς την αντιπάθεια προς τον Έλληνα, αλλά αυτό ακόμη και το μίσος. Έτσι, «… ο ελληνικός πολιτισμός ήρθε από την Ασία», «…οι Μινωίτες και Μυκηναίοι και Πελασγοί ήσαν προτουρκικές φυλές που κατοικούσαν στο Αιγαίο», ενώ παντού εξαίρεται μονότονα «…το μεγαλείο του μεγάλου τουρκικού έθνους, του μοναδικού που είχε τη δύναμη να δημιουργεί μεγάλα κράτη και τόσο σπουδαίους πολιτισμούς».

Η προσπάθεια κατοχύρωσης της Μικράς Ασίας και του Αιγαίου, στα σχολικά εγχειρίδια της Τουρκίας φτάνει στα όρια της αγωνίας. Φανερώνοντας ενδόμυχα την ανησυχία των Τούρκων και της ιθύνουσας τάξης τους, αφού κατά βάθος, οι πιό μορφωμένοι τουλάχιστον, γνωρίζουν πως ο λαός τους υπήρξε εισβολέας και επισκέπτης σε έναν χώρο που προυπήρχαν άλλοι.

Αν προχωρήσουμε στην τουρκοκρατία, σε όλα τα βιβλία οι Έλληνες παρουσιάζονται ως οι «αχάριστοι» που ενώ απολάμβαναν ευνοϊκής μεταχείρισης (!!!) από τη σουλτανική δεσποτεία, επαναστάτησαν ενάντια στον «ευεργέτη» τους. Είναι φανερό πως οι Τούρκοι δεν συγχώρεσαν ούτε πρόκειται να συγχωρήσουν ποτέ πώς από τους Έλληνες ξεκίνησε το ξήλωμα της αυτοκρατορίας τους. Όμοια, αχάριστοι παρουσιάζονται και οι Αρμένιοι, που από θύματα της πιο θηριώδους γενοκτονίας, παρουσιάζονται μέσα στις σελίδες της τουρκικής ιστοριογραφίας και γίνονται θύτες, σε μια τερατώδη ιστορική διαστροφή.

Σε πολλά βιβλία ο Έλληνας παρουσιάζεται, άμεσα ή έμμεσα, εκτός από αχάριστος, ρέμπελος, πρωτόγονος (!!!), βάρβαρος και άσπλαχνος, αντίθετα με τον μεγάθυμο και «large» Τούρκο, που από θύτης ενίοτε γίνεται και θύμα της ελληνικής βαρβαρότητας. Τα τουρκικά βιβλία, στις αναφορές που κάνουν για τον «πόλεμο της ανεξαρτησίας» (1919-1922), αφού εξυμνούν σε κάθε δυό αράδες τη στρατηγική σκέψη του Κεμάλ και το μεγαλείο του Τούρκου στρατιώτη, κατηγορούν τον ελληνικό στρατό σχεδόν για γενοκτονία.

Ερχόμενοι στα πιο πρόσφατα, βλέπουμε να αποσιωπούνται όσα δεν συμφέρουν τους Τούρκους και τη συμπεριφορά τους, ενώ κυρίαρχη θέση στις αναφορές των τελευταίων δεκαευιών έχουν η «yavru vatan Kibris» (=μικρή πατρίδα Κύπρος) και η αδικία στο «Ege Denizi» (=Αιγαίο Πέλαγος), όπου όλα τα νησιά αποδόθηκαν στους Έλληνες, με την Τουρκία να μην μπορεί «να αναπνεύσει». Το στήριγμα στην τουρκική προσπάθεια τεκμηρίωσης της αδικίας, μοιάζει καταπληκτικά με τον χιτλερικό προπαγανδιστικό μηχανισμό περί «ζωτικού χώρου». Ο ίδιος ο Χίτλερ εξ’ άλλου, είχε εμπνευστεί από την αρμενική γενοκτονία και μόνο δύο κράτη στον 20ό αιώνα βαρύνονται με το βαρύτερο και πλέον απεχθές έγκλημα κατά της ανθρωπότητας: Η Τουρκία των νεότουρκων και η Γερμανία των ναζί!

Το αστείο είναι πως η ίδια η γλώσσα των Τούρκων «μιλάει» από μόνη της και αποδίδει στον καθένα ότι του (ή ότι δεν του) ανήκει: «Εge» το Αιγαίο, «Ιstanbul» (εις την Πόλιν) η Κωνσταντινούπολη, «Istankioy» η Κώς (εις την Κω δηλαδή), «Insparta» η Σπάρτη της Μικράς Ασίας και πάει λέγοντας…

Υπάρχει όμως και κάτι πέρα από αυτά, που καταδεικνύει το αστείο (αν δεν ήταν επικίνδυνο) των τουρκικών ισχυρισμών. Όταν κάτι κάποιος θεωρεί πως του ανήκει, το διεκδικεί ολόκληρο! Στα σχολικά όμως βιβλία τους (και πέρα από αυτά) οι Τούρκοι μιλούν συνεχώς για διχοτομήσεις, στο Αιγαίο και την Κύπρο. Μισά μισά, δηλαδή η λογική του ότι αρπάξω! Αυτό ακριβώς δείχνει πως κατά βάθος γνωρίζουν πως τίποτα από αυτά δεν είναι τουρκικό, και μένουν στον παραλογισμό των διχοτομήσεων και των επιδρομών.

Θα μπορούσε κανείς να γράψει ολόκληρο βιβλίο με τον σφετερισμό (για να μην πούμε βιασμό) της Ιστορίας μέσα στα τουρκικά σχολικά βιβλία. Σε συνδυασμό με τον «τηλεοπτικό Αττίλα» που εισβάλλει εδώ και μήνες στα ελληνικά σπίτια, κάνοντας τις Ελληνίδες νοικοκυρές να ξεχνούν για λίγο την πιστωτική, το στεγαστικό και τον άνεργο σύζυγο, ο αντίπαλος χτίζει μεθοδικά ιδεολογικά προγεφυρώματα για να αρπάξει ότι μπορεί από μια καταρρέουσα Ελλάδα.

Κι ενώ στα σχολικά τους βιβλία ο Έλληνας εμφανίζεται ως ο διαχρονικός και πανούργος εχθρός, και εξισώνεται ατταβιστικά με το «κακό», την ίδια ώρα προωθείται από τις τηλεοπτικές κερκόπορτες η εικόνα του μεγάλου, σπουδαίου και αυτοκρατορικού Τούρκου. Προφανώς για να μας προετοιμάσουν ψυχολογικά να αποδεχθούμε ευκολότερα αυτά που έρχονται…

• Ιστορικός, πρόεδρος ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.

elkeda.gr

http://freepen.gr