Προφανώς... Τη Βάψαμε!!!

Nαι, ναι όλα δείχνουν ότι είναι πλέον αποφασισμένοι να βάλουν χέρι και στο μέχρι τώρα απυρόβλητο Δημόσιο, που ήταν η τελευταία όαση σοσιαλισμού παγκοσμίως (ακόμη και στα κομμουνιστικά καθεστώτα, αν δεν ήσουν αποδεδειγμένα κι ένθερμα καθεστωτικός έχανες τη δουλειά σου!)... 



Αδέρφια, τρίζουν επικίνδυνα οι καρέκλες μας!... Και τώρα τι γίνεται;!... Λέτε να ξαναπάρω επαφή με τον μεγαλοβιβλιοπώλη όπου δούλεψα κάποτε, και ο οποίος - επειδή έβγαζε σπυράκια όταν έβλεπε το προσωπικό άπραγο, έστω και για ένα λεπτό - σε περιόδους «πεσμένης κίνησης» μας έβαζε να αλλάζουμε θέσεις στα διάφορα τμήματα για να μας βλέπει σε διαρκή κίνηση: τα παιδικά βιβλία από το ισόγειο πάνε στον 3ο, η λογοτεχνία από τον 3ο στον 1ο, τα παιχνίδια και τα επιτραπέζια από τον 1ο στο ισόγειο, κ.ο.κ. Μήπως να περάσω μια βόλτα από το τουριστικό πρακτορείο όπου έκανα τον ξεναγό, δίχως ασφάλιση κι ασφάλεια (για μέρες στη θέση-καρμανιόλα, πλάι στον οδηγό), και με παράλληλη υποχρέωση να κάνω (επί εκατοντάδες χιλιόμετρα) τον διασκεδαστή των ταξιδιωτών «για να μην χάσουμε πελάτες»; Ή πάλι να πάω να δω εκείνον τον θεσσαλονικιό εκδότη που μπορεί να έκανε μέχρι κι έναν χρόνο για να μου εξοφλήσει μια μετάφραση; Μήπως στο ξενοδοχείο της Χαλκιδικής όπου έτσι κι έπιαναν έναν «νέγρο» του προσωπικού να βρίσκεται στους χώρους όπου σύχναζε η «λευκή ελίτ» των τουριστών, απολυόταν πάραυτα;... Πείτε μου, πού να πάω;!... 

Η τελευταία νησίδα σοσιαλισμού παγκοσμίως άρχισε να παίρνει νερά, άρχισε να βυθίζεται!... Εντάξει, ας το συζητήσουμε λίγο πρώτα... Δεν θέλω το «επίδομα εξωδιδακτικής απασχόλησης»!... Απεταξάμην το «επίδομα προετοιμασίας μαθημάτων»!... Χάρισμά σας και το «επίδομα παραγωγικότητας»!... Δεν θέλω τίποτα απ' όλα αυτά!!!... Μόνο να με κρατήσετε στο σοσιαλιστικό Δημόσιο, ρε παιδιά!!!... Τη θητεία μου στον ιδιωτικό τομέα την έχω κάνει!!!... Μη με διώχνετε ρε παιδιά!!!…

(Λοιπόν, με έχουν κουράσει αφάνταστα όλα αυτά... Η αιώνια καραμέλα της επιβίωσης... Ο γνωστός - και προφανώς ταλαιπωρημένος - ηθοποιός Κλάους Κίνσκι έγραψε την αυτοβιογραφία του με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Ψοφώντας για να ζήσεις»... Λοιπόν, θέλω να πάω σε μια όμορφη καταπράσινη πλαγιά, να ξαπλώσω στα χόρτα, να παρακολουθώ τα μπαμπακένια σύννεφα να κάνουν τα αιώνια παιχνίδια τους στον καταγάλανο ουρανό, κι έτσι ήσυχα κι αθόρυβα «να φύγω»... Έτσι κι αλλιώς στο τέλος όλοι και όλα πεθαίνουν... Έτσι κι αλλιώς «ο θάνατος το στρώνει»... Έτσι κι αλλιώς!...) 

Δημήτρης Χορόσκελης

RAMNOUSIA