“Χριστός ετέχθη” είναι η ευχή που λέγεται συνήθως αυτές τις ημέρες. Ο Θεάνθρωπος λοιπόν ήρθε στον κόσμο για να κηρύξει το Ευαγγέλιο και τη μετάνοια που οδηγεί στη σωτηρία.
Κι επειδή η σωτηρία της ψυχής εκτός από πολύ μεγάλο πράγμα είναι και δύσκολο, τον σταυρώσαμε νωρίς νωρίς. Για να μη μας ενοχλεί με όσα λέει. Ας γυρίσουμε όμως στο σήμερα. Η Σταύρωση Του αργεί ακόμη. Τώρα είναι ώρα για τραπέζια, πάρτυ, δώρα, ποτάκια και χαρές. Είναι ώρα για ευθυμία, για κέφι κι ας μην καταλαβαίνουμε το γιατί.
Είναι όμως; Ίσως για λίγους.
Γιατί την ώρα που ο Χριστός γεννήθηκε, ο λαός σταυρώθηκε. Όχι με τεράστια καρφιά πάνω σε μεγάλα ξύλα. Κι ούτε μετά από αμέτρητα χτυπήματα με το ανθρωποδιαστροφικό φραγγέλιο.
Η Σταύρωση του λαού είναι πολύ διαφορετική. Κινείται σε άλλα επίπεδα.
Άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους. Κι όσοι δεν τη χάνουν κοιμούνται με το φόβο ή πάλι ελπίζουν να τη χάσουν γιατί δεν αντέχουν τον ευτελισμό αλλά δε θα ήθελαν να σηκωθούν να φύγουν μη τυχόν και ο περίγυρός τους τους χαρακτηρίσει ανεύθυνους.
Άνθρωποι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Αδυνατούν να υποστηρίξουν το επίπεδο ζωής που είχαν δημιουργήσει και πλέον κοιμούνται στους δρόμους. Μόνη τους πια περιουσία μερικά χαρτόκουτα και κάποια βρώμικα σακίδια που οι καθωσπρέπει αποφεύγουν από σιχαμάρα ενώ για τους ιδιοκτήτες τους είναι υπερπολύτιμα.
Άνθρωποι που βλέπουν τα παιδιά τους με τρύπια παπούτσια και φθαρμένα ρούχα.
Άνθρωποι που αδυνατούν να προμηθευτούν τα φάρμακα που τους είναι απαραίτητα.
Άνθρωποι στο χείλος του γκρεμού που είναι έτοιμοι να πηδήξουν σε αυτόν. Έτοιμοι να συναντήσουν όσοι ήδη έκαναν το μεγάλο βήμα.
Άνθρωποι εγκλωβισμένοι στο σήμερα που τρέχουν από το πρωί έως το βράδυ ζώντας κυριολεκτικά στα όριά τους.
Κι όμως η γέννηση του Χριστού θα έπρεπε να μας ενισχύσει. Δε συμβαίνει όμως αυτό. Ίσως γιατί ταυτίσαμε τις γιορτές με οτιδήποτε άλλο εκτός από το αληθινό τους περιεχόμενο. Ίσως γιατί πλέον είναι τέτοια τα σοκ που υφιστάμεθα καθημερινά, έχει τόσο μπλοκάρει ο εγκέφαλος μας που αδυνατούμε από ένα σημείο και μετά να λειτουργήσουμε.
Κι ενώ λοιπόν τα Χριστούγεννα σηματοδοτούν την ελπίδα, τελικά σε αυτήν εδώ τη χώρα η ελπίδα είναι αυτή που έφυγε πρώτη πρώτη πριν καν τα εκατομμύρια και τους νέους που φεύγουν, διαπιστώνοντας πως αυτός ο λαός είναι αδιόρθωτος πραγματοποιώντας τα ίδια λάθη ξανά και ξανά και ξανά και ξανά και ξανά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.