Έμαθαν ότι ιδιωτικοποιείται ο ΟΠΑΠ και έσπευσαν να ζητήσουν προκαταβολικά νέο συμβόλαιο χορηγίας για τα επόμενα τρία χρόνια. Ο λόγος για τους προέδρους των ΠΑΕ. Να ήταν οι μόνοι! Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η πιο αθώα περίπτωση! Έχουν χάσει κι άλλοι τον ύπνο τους. Προμηθευτές, μεσάζοντες και λοιποί συγγενείς δεν θέλουν την ιδιωτικοποίηση. Δεν θέλουν να χάσουν τον πελάτη. Ή καλύτερα το θύμα. Κι όσο αυτοί είναι «απέναντι», τόσο πείθομαι ότι ο ΟΠΑΠ πρέπει να αλλάξει χέρια.
Και ποιος να τον πάρει; Εμάς δεν μας ενδιαφέρει ποιος θα τον πάρει. Μας ενδιαφέρει να ιδιωτικοποιηθεί ο Οργανισμός και να καταλήξει σε εκείνον που θα δώσει πράγματι τα περισσότερα χρήματα κι όχι σε κάποιον που θα αγοράσει τον ΟΠΑΠ με τα λεφτά του ταμείου της εταιρείας.
Αν μιλάμε για ιδιωτικοποιήσεις, η πιο εύκολη είναι αυτή του ΟΠΑΠ. Τουλάχιστον πιο εύκολη από εκείνη της ΕΥΔΑΠ. Ο τζόγος δεν είναι νερό, δεν είναι δουλειά του κράτους. Το κράτος έχει υποχρέωση να δημιουργήσει για τον τζόγο ένα αυστηρό πλαίσιο λειτουργίας, να ελέγχει αν αυτό τηρείται και να φροντίσει να εισπράττει υψηλά ανταποδοτικά οφέλη για λογαριασμό των πολιτών. Αυτά πρέπει και μπορεί να κάνει το κράτος. Να σας πούμε, τώρα, τι δεν μπορεί να κάνει το κράτος: Να είναι κρουπιέρης.
Θα υπάρξουν πολιτικές δυνάμεις που θα προβάλλουν σοβαρές αντιρρήσεις για την ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ. Ορισμένοι από αυτούς το κάνουν καλοπροαίρετα, βλέποντας τα μερίσματα που καταλήγουν σήμερα στα ταμεία του δημοσίου. Αν κάνουν τον κόπο να δουν πως εξελίχτηκε ο τζόγος στο εξωτερικό σε ανάλογες περιπτώσεις, θα διαπιστώσουν ότι οι ιδιώτες μπορούν να φέρουν πολλαπλάσια έσοδα στα κρατικά ταμεία. Ορισμένοι άλλοι το κάνουν επειδή έχουν θέμα με τον τζόγο. Γι΄ αυτούς δεν μπορούμε να πούμε κάτι. Αυτοί που μας ενδιαφέρουν είναι η τρίτη κατηγορία: Οι «πονηροί» του πολιτικού μας συστήματος.
Υπάρχουν πολλοί «πονηροί». Κάποιοι θέλουν να γίνουν συνέταιροι στην «δουλειά», αποσπώντας υποσχέσεις και διευκολύνσεις από τους υποψήφιους αγοραστές. Κάποιοι άλλοι είναι ορκισμένοι οπαδοί του κρατισμού και ελπίζουν ότι σύντομα θα έρθουν στην εξουσία και θα επωφεληθούν εκείνοι από την διαχείριση του Οργανισμού. Κι υπάρχουν κι εκείνοι που ταυτίζονται πλήρως με τα επιχειρηματικά συμφέροντα που εκπροσωπούν, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα εκπροσωπούν. Οι απόψεις των εν λόγω κυρίων αλλάζουν ανάλογα με τα συμφέροντα των αφεντικών τους.
Η ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ πρέπει να προχωρήσει και να τελειώσει το γρηγορότερο δυνατόν. Πριν προλάβουν να ταμπουρωθούν στην πλατεία Συντάγματος τα οργανωμένα συμφέροντα. Πριν αρχίσουν οι εκβιασμοί (ακόμη και δημόσιοι) υπό την μορφή αποκαλυπτικών ρεπορτάζ για το τι χρώμα σώβρακο φορούν οι αντίπαλοι. Επί της ευκαιρίας! Κάποια στιγμή θα πρέπει όλοι να θυμηθούμε ότι η τηλεόραση είναι δημόσιο αγαθό. Τελεία.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
http://capital.gr/Articles.asp?id=1620394
kourdistoportocali.com
Και ποιος να τον πάρει; Εμάς δεν μας ενδιαφέρει ποιος θα τον πάρει. Μας ενδιαφέρει να ιδιωτικοποιηθεί ο Οργανισμός και να καταλήξει σε εκείνον που θα δώσει πράγματι τα περισσότερα χρήματα κι όχι σε κάποιον που θα αγοράσει τον ΟΠΑΠ με τα λεφτά του ταμείου της εταιρείας.
Αν μιλάμε για ιδιωτικοποιήσεις, η πιο εύκολη είναι αυτή του ΟΠΑΠ. Τουλάχιστον πιο εύκολη από εκείνη της ΕΥΔΑΠ. Ο τζόγος δεν είναι νερό, δεν είναι δουλειά του κράτους. Το κράτος έχει υποχρέωση να δημιουργήσει για τον τζόγο ένα αυστηρό πλαίσιο λειτουργίας, να ελέγχει αν αυτό τηρείται και να φροντίσει να εισπράττει υψηλά ανταποδοτικά οφέλη για λογαριασμό των πολιτών. Αυτά πρέπει και μπορεί να κάνει το κράτος. Να σας πούμε, τώρα, τι δεν μπορεί να κάνει το κράτος: Να είναι κρουπιέρης.
Θα υπάρξουν πολιτικές δυνάμεις που θα προβάλλουν σοβαρές αντιρρήσεις για την ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ. Ορισμένοι από αυτούς το κάνουν καλοπροαίρετα, βλέποντας τα μερίσματα που καταλήγουν σήμερα στα ταμεία του δημοσίου. Αν κάνουν τον κόπο να δουν πως εξελίχτηκε ο τζόγος στο εξωτερικό σε ανάλογες περιπτώσεις, θα διαπιστώσουν ότι οι ιδιώτες μπορούν να φέρουν πολλαπλάσια έσοδα στα κρατικά ταμεία. Ορισμένοι άλλοι το κάνουν επειδή έχουν θέμα με τον τζόγο. Γι΄ αυτούς δεν μπορούμε να πούμε κάτι. Αυτοί που μας ενδιαφέρουν είναι η τρίτη κατηγορία: Οι «πονηροί» του πολιτικού μας συστήματος.
Υπάρχουν πολλοί «πονηροί». Κάποιοι θέλουν να γίνουν συνέταιροι στην «δουλειά», αποσπώντας υποσχέσεις και διευκολύνσεις από τους υποψήφιους αγοραστές. Κάποιοι άλλοι είναι ορκισμένοι οπαδοί του κρατισμού και ελπίζουν ότι σύντομα θα έρθουν στην εξουσία και θα επωφεληθούν εκείνοι από την διαχείριση του Οργανισμού. Κι υπάρχουν κι εκείνοι που ταυτίζονται πλήρως με τα επιχειρηματικά συμφέροντα που εκπροσωπούν, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα εκπροσωπούν. Οι απόψεις των εν λόγω κυρίων αλλάζουν ανάλογα με τα συμφέροντα των αφεντικών τους.
Η ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ πρέπει να προχωρήσει και να τελειώσει το γρηγορότερο δυνατόν. Πριν προλάβουν να ταμπουρωθούν στην πλατεία Συντάγματος τα οργανωμένα συμφέροντα. Πριν αρχίσουν οι εκβιασμοί (ακόμη και δημόσιοι) υπό την μορφή αποκαλυπτικών ρεπορτάζ για το τι χρώμα σώβρακο φορούν οι αντίπαλοι. Επί της ευκαιρίας! Κάποια στιγμή θα πρέπει όλοι να θυμηθούμε ότι η τηλεόραση είναι δημόσιο αγαθό. Τελεία.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
http://capital.gr/Articles.asp?id=1620394
kourdistoportocali.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.