ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΣΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΑΣ (μέρος B΄)

Πρόλογος


Εκτός από τα σημεία των καιρών για τα οποία διακρίνεται η εποχή μας, υπάρχουν άραγε και σημεία του ουρανού που μας γεμίζουν με ελπίδα και πίστη ότι το έλεος και η χάρις του Θεού σε αυτές τις έσχατες ημέρες ποτέ δεν θα εγκαταλείψει τον άνθρωπο; 
«Η πίστη μας είναι ολοζώντανη» λέμε συνήθως όταν ακούσουμε για ένα θαύμα που έγινε στις ημέρες μας από αγίους ή σύγχρονους Γέροντες, τους οποίους γνωρίσαμε κάποιοι από κοντά και πάρα πολλοί από τα βιβλία με τη ζωή τους, όπως ο Γερ. Πορφύριος, Γερ. Παΐσιος, Ιωσήφ ο Ησυχαστής κ.ά. 
Με αυτό το δεδομένο η ομάδα του «Πενταπόσταγμα» βρήκε έναν άνθρωπο χαριτωμένο, αγιασμένο, που ζει χρόνια σε Μοναστήρι και αφήνει τον εαυτό του να γίνεται στα χέρια του Θεού, η έγχρωμη τηλεόραση του Πορφυρίου και η ασπρόμαυρη του Παϊσίου όπου ζωντανεύει σήμερα μπροστά μας το θαύμα της ολοζώντανης πίστης στο Θεό. 


Θα ξεκινήσουμε να μοιραστούμε με τους αναγνώστες του χώρου μας, πραγματικά γεγονότα και μαρτυρίες γι’ αυτό τον ξεχωριστό άγιο Γέροντα των ημερών μας. Για λόγους ποικίλους δεν θα αποκαλύψουμε το όνομά του, ούτε τα ονόματα όσων έζησαν κοντά του θαυμαστά γεγονότα. Διότι στόχος μας είναι όχι η προβολή προσώπων, αλλά να δείξουμε ότι ο Θεός δεν εγκατέλειψε όσους ελπίζουν εις Αυτόν. 


Συνήθως για τέτοιες αγιασμένες μορφές, οι έχοντες «φαρισαϊκό» φρόνημα και οίηση «χριστιανοί» μας κληρικοί και λαϊκοί, προσπαθούν να μειώσουν τα αγιασμένα αυτά πρόσωπα όσο είναι εν τη ζωή, κάνοντας τους κριτές και επικριτές όλων των άλλων, αλλά προβάλλοντας ταυτόχρονα και έντεχνα τον εαυτό τους ως καλό και άξιο, οπότε έχουν «το δικαίωμα» να κρίνουν τους άλλους ως αναξίους. 
Αυτό έκαναν και οι Φαρισαίοι στο πρόσωπο του Χριστού. Έτσι ο Χριστός μας στις ημέρες Του, όπως λέει η Αγία Γραφή, ήταν σημείο αντιλεγόμενο. 


Αγιασμένες μορφές όμως των ημερών μας μιμούμενοι τον Χριστό, έγιναν και αυτοί σημεία αντιλεγόμενα της εποχής τους. Ποιός δε θυμάται ότι όσο ζούσε ο Γέρ. Παΐσιος αρκετοί αγιορείτες αλλά και εκτός Αγίου Όρους, τον χαρακτήριζαν ως «Μαντείο των Δελφών» και ως «χαρτορίχτρα», διότι δεν ήθελαν να παραδεχτούν το προορατικό τους χάρισμα; Ποιός δε θυμάται ότι τον Γέρ. Ιωσήφ τον Ησυχαστή που επιτελούσε και θαύματα όταν ζούσε, θεωρούσαν τα ίδια αυτά άτομα και τον χαρακτήριζαν ως πλανεμένο; Μάλιστα απέτρεπαν πολύ κόσμο να πηγαίνει στο Γέροντα Παΐσιο, στο Γέροντα Πορφύριο, στο Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή. Σήμερα φυσικά όσοι από αυτούς ζουν μιλούν περί της αγιότητος αυτών των ανθρώπων. 
Με λύπη αναφέρει ο Γέρ. Παΐσιος ότι παρασύρθηκε και πίστευσε ότι ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής ενώ το κελλί του ήταν κοντά στο δικό του κελλί (εντός Αγίου Όρους δηλαδή) δεν πήγε ούτε μία φορά να τον δει και να φιλήσει το χέρι του, επειδή πίστεψε εκείνους που έλεγαν τον Γέροντα Ιωσήφ πλανεμένο.


Το ίδιο έχει συμβεί και με πολλούς Αγίους που σήμερα στολίζουν πια τον Παράδεισο στον ουρανό. Ξεχωριστό παράδειγμα του αιώνος μας, ο άγιος Νεκτάριος που όσο ζούσε κυνηγήθηκε, συκοφαντήθηκε και διώχθηκε από την επίσημη Διοικούσα Εκκλησία που τον κατηγορούσε ανελέητα. Αλλά και για πολλούς άλλους αγίους θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ανάλογες φαρισαϊκές συμπεριφορές.


Να γιατί λοιπόν, αν και γνωρίσαμε το Γέροντα αυτό, δεν θα αποκαλύψουμε εμείς εδώ το όνομά του. Διότι στόχος μας δεν είναι η προβολή του, αλλά το ότι η Εκκλησία μας είναι ζωντανή και στις ημέρες μας. Αλλά και διότι πάντοτε οι άνθρωποι αυτοί -όπως ήταν και ο Αρχηγός μας Ιησούς Χριστός- θα είναι για κάποιους σημείο αντιλεγόμενο.
«Το Πενταπόσταγμα»




4ον ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

Προείδε ο Γέροντας…..το πρόβλημά μας και εκπληρώθηκαν κατά γράμμα όσα μας είπε.

Είμαστε ο Γ. και η Θ. Τ. Παντρεμένοι από τον Αύγουστο του 2007, λαχταρούσαμε να χαρίσει και σε εμάς ο Θεός το πρώτο μας παιδί. Ωστόσο οι μήνες και τα χρόνια περνούσαν και το πολυπόθητο δεν ερχόταν. Λόγω ιατρικού ιστορικού θεωρούσαμε ότι το πρόβλημα ήταν στη γυναίκα μου Θ., χωρίς ωστόσο τούτο να δημιουργεί το οποιοδήποτε πρόβλημα στις μεταξύ μας σχέσεις.


Μιας και από το 2006 ο τόπος μόνιμης διαμονής μας ήταν και είναι η Κύπρος, η επαφή μας με τον Γέροντα (πρώην πνευματικός μας κατά τα χρόνια διαμονής μας στην Ελλάδα) ήταν σπάνια. Ωστόσο, οι τρεις μοναδικές επαφές που είχαμε μαζί του, η καθεμία ήταν καθοριστική.


Τον Νοέμβριο του 2009 σε επίσκεψή μας στο Μοναστήρι, από την πρώτη στιγμή που μας είδε, μας είπε: «Τώρα εσείς νομίζετε ότι το πρόβλημα της ατεκνίας είναι στη γυναίκα Θ., αλλά κάνετε λάθος ….το πρόβλημα είναι στον Γ.». Πράγματι επιστρέφοντας στην Κύπρο κάναμε και οι δύο μια σειρά εξετάσεων, που εν τέλει έδειξαν πως το πρόβλημα ήταν πραγματικά στον Γ. Ο Γέροντας δεν είχε κάνει λάθος. Ύστερα από χειρουργική επέμβαση, οι γιατροί μας τόνισαν πως δεν θα έπρεπε να περιμένουμε θεαματικά αποτελέσματα και πως ήταν απαραίτητη η φαρμακευτική υποβοήθεια. Ωστόσο για λόγους πνευματικούς την αρνηθήκαμε.


Στην δεύτερή μας συνάντηση με τον Γέροντα στις 28 Δεκεμβρίου του 2010 μας πρότεινε να μας σταυρώσει. Εν συνεχεία μας ρώτησε πότε θα φεύγαμε για Κύπρο και στο άκουσμα πως η επιστροφή μας είχε προγραμματιστεί για μετά από πέντε μέρες, μας εξέφρασε την επιθυμία ώστε κάποια από τις επόμενες μέρες να τον ξαναεπισκεφθούμε για να προσευχηθεί και να μας σταυρώσει πάλι.


Πράγματι στις 31 Ιανουαρίου του 2011 βρεθήκαμε και πάλι στο Μοναστήρι όπου ο Γέροντας μας σταύρωσε και προσευχήθηκε, εκ νέου. Μόνο που τούτη τη φορά όταν τελείωσε μας είπε: «θα πάτε καλά. Σε δύο μήνες θα ακούσουμε ευχάριστα».


Στις 13 Μαρτίου του 2011, Κυριακή της Ορθοδοξίας, ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΟΝΤΩΣ ΤΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ. Μετά από 3,5 χρόνια γάμου, η σύζυγος μου ήταν έγκυος, περιμέναμε πια το πρώτο μας παιδί, με τις προσευχές του Γέροντα και χωρίς την βοήθεια των γιατρών.


Ας είναι ευλογημένο το Όνομά Του.

Γ. Τ. και Θ.
Κύπρος
(τα στοιχεία υπάρχουν όλα στο αρχείο μας)



5ον ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

Θα γλύτωνα την μαστεκτομή εάν είχα ακούσει τον Γέροντα……

Τον περασμένο Μάρτιο του 2011, λόγω μιας ενόχλησης στο στήθος και με αφορμή την ψηλάφιση ενός σκληρού ογκιδίου όσο ένα βερύκοκο, στην περιοχή, υπεβλήθην σε μαστογραφία. Η διάγνωση επιβεβαίωσε τις ανησυχίες μου. Ήταν καρκίνος του μαστού και το αστεροειδές του σχήμα ήταν ανησυχητικό. Το γεγονός αυτό λύπησε και αναστάτωσε εμένα και την οικογένειά μου. Ξέραμε ότι ακολουθούσαν μια σειρά επώδυνων εξετάσεων και πάνω απ᾽ όλα μια σοβαρότατη επέμβαση εσπευσμένα με την επακόλουθη θεραπεία.
Ωστόσο δεν έχασα την ελπίδα μου στο Θεό και αποφάσισα να επισκεφθώ το Μοναστήρι που ζει ο γέροντας…. προκειμένου να λάβω την ευχή και την ευλογία του. Πράγματι, συζήτησα μαζί του, και με τους παρευρισκομένους μοναχούς, και με συμβούλεψαν να έχω την πίστη μου στο Θεό και να δεχτώ με χαρά όποιο και αν είναι το θέλημά Του. Ακολούθησα το Γέροντα ύστερα στο Ναό, όπου με ο γέροντας προσευχήθηκε και με σταύρωσε. Με παρότρυνε μάλιστα να μην προβώ σε επέμβαση για τους τρεις επόμενους μήνες, και αφού κάνω πάλι ξανά τις εξετάσεις μου, μετά από ένα μήνα να επισκεφθώ τη Μονή και πάλι. Μου συνέστησε να αλείφω κάθε μέρα το νοσηρό σημείο με το λαδάκι από τα καντήλια και τον αγιασμό που μου έδωσε, παράλληλα με εντατική προσευχή. Έτσι, στο διάστημα αυτό των τριών μηνών ο όγκος είτε ότι θα υποχωρούσε, είτε θα εξασθενούσε μέχρι σημείου ελεγχόμενου και δεν θα ήταν ανάγκη να κάνω την μαστεκτομή. Επίσης μου είπε πιέστηκα να μην ακούσω κανέναν διότι θα μου επιμένουν όλοι να κάνω την επέμβαση.
Οι υπόλοιπες εξετάσεις που έπρεπε να κάνω βγήκαν πολύ καλές. Πράγματι, ακολούθησα τις οδηγίες του Γέροντα για την καθημερινότητά μου…..
Ωστόσο, οι πιέσεις του γιατρού και της οικογενείας μου με οδήγησαν στο να κάνω τελικά γρήγορα την επέμβαση της μαστεκτομής, χωρίς να περιμένω όπως μου είχε πει ο γέροντας. Την ημέρα του χειρουργείου, ο γιατρός όταν τελείωσε την επέμβαση βγήκε και μας δήλωσε ότι εκείνος ο «σκληρός» καρκινικός ιστός είχε συρρικνωθεί και μίκραινε και είχε μαλακώσει και ήταν σαν τσίχλα, κάτι που υποδήλωνε την ξαφνική υποχωρητική του διάθεση. Επιπλέον, ενώ σχεδόν στις περισσότερες εγχειρίσεις μαστεκτομής επακολουθούν χημειοθεραπείες η θεραπείες με ακτινοβολίες, στην περίπτωσή μου δεν χρειάστηκε παρά μόνο ένα χαπάκι ορμόνης. Τελικά, είχε δίκιο ο Γέροντας σε αυτά που με καθοδήγησε από την αρχή να κάνω. Η διορατικότητά του επαληθεύθηκε και πάλι. Αν περίμενα όσο χρονικό διάστημα μου είχε πει η εγχείρηση δεν θα είχε χρειαστεί καθόλου. Οι εξετάσεις που επανέλαβα έξι μήνες μετά έως και σήμερα είναι άριστες. Δεν έχω τίποτε πλέον.
Τελικά, όλη αυτή η ιστορία, με έκανε να μη χάνω ποτέ την πίστη μου και την ελπίδα μου στο Θεό και να εμπιστεύομαι το θέλημά Του. Από εδώ και στο εξής θα τον ευγνωμονώ έμπρακτα μέσα από τον εντατικότερο αγώνα μου για το υπόλοιπο της ζωής μου. Έχω πλέον αλλάξει, και μαζί με εμένα και η όλη οικογένειά μου.




Με εκτίμηση
Π. Σ.
Παλαιό Φάληρο ΑΘΗΝΩΝ
(τα στοιχεία υπάρχουν όλα στο αρχείο μας)




ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΣΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΑΣ (μέρος Α΄) 

pentapostagma.gr