Κιλκίς 1913: Η περιφρόνηση προς το θάνατο ήταν το ΟΠΛΟ των ηρώων

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

(Ιστορικό σημείωμα για την κατάληψη της πόλης Κιλκίς)

Αλαλάζοντας και με προτεταμένη τη λόγχη, οι Έλληνες μαχητές ορμούσαν, περιφρονώντας το θάνατο, εναντίον των οχυρωμένων αναχωμάτων του εχθρού.

Σκοπός και στόχος, με όποιο τίμημα, η κατάληψη του Κιλκίς, της αρχαίας Καλλικούς.

Αξιωματικοί και στρατιώτες θερίζονταν από τα πυροβόλα του εχθρού αλλά δεν πτοούνταν.

Οι αξιωματικοί με το σπαθί στο χέρι κραύγαζαν:

Εμπρός παλικάρια! Αέρα!

Η τελική επίθεση του ελληνικού στρατού, τα ξημερώματα της 21ης Ιουνίου 1913, ήταν λυσσαλέα!

Τίποτε δεν μπορούσε να τους σταματήσει.

Με το χάραγμα της αυγής, οι Βούλγαροι μέσα από τα ισχυρά αναχώματα έβλεπαν τους Έλληνες ματωμένους και παράφρονες να ορμούν με την ξιφολόγχη εναντίον τους!

 Η περιστασιακή αντίστασή τους, μετατράπηκε μέσα σε λίγη ώρα σε έκτακτη φυγή.

Παράτησαν τις οχυρωματικές τους θέσεις, όλον τον οπλισμό τους, τα τρόφιμα που είχαν. Έτρεχαν πανικόβλητοι για να σωθούν.

Δημοσίευμα -που παραθέτουμε σε φωτό– αναφέρει πως στις εννέα και μισή το πρωί απογειώθηκε βουλγαρικό αεροπλάνο από τη Μιράφτσα και πλησίασε δύο χιλιόμετρα τις ελληνικές γραμμές, αντιλήφθηκε την κυκλική κίνηση της ελληνικής Μεραρχίας προς τα ανατολικότερα της πόλης Κιλκίς και όπως σημειώνεται:

« τότε εδόθη η διαταγή υποχωρήσεως, ήτις αρξαμένη εν τάξει μετεβλήθη εις άτακτον φυγήν».

Το δημοσίευμα μας δίνει και μια άλλη εικόνα, αμέσως μετά τη μάχη:

«Ολοκληρον το πεδίον των μαχών είνε εστρωμένον εκ των πτωμάτων».

Οι Έλληνες μαχητές είχαν θεριστεί κυριολεκτικά, οι Βούλγαροι ήταν σε πλεονεκτική θέση, μέσα στα οχυρωματικά έργα, που επί μήνες είχαν μελετήσει και δημιουργήσει.

Διαβάζουμε, μάλιστα, σχετικά από απόκομμα που παραθέτουμε, πως μετά την κατάληψη της πόλης Κιλκίς, στο βουλγαρικό στρατιωτικό διοικητήριο, βρέθηκε ανάμεσα στα άλλα έγγραφα και το σχέδιο οχύρωσης του Κιλκίς.

Η οχύρωση αυτή που είχε σχήμα ημικύκλιου, αποτελούσε τέλειο σύστημα, συγκροτείτο από «15 περιφράκτων περιβαλών ισχυράς κατανομής».

Αναφέρεται πως η τοποθεσία αυτή μπορεί να καταταχθεί μεταξύ των οχυρωτέρων πεδίων μάχης εξ’ όσων αναφέρει η ιστορία.

Και το δημοσίευμα καταλήγει:

«Εκ τούτο εξηγούνται αι μεγάλαι απώλειαι των ημετέρων κατά την ηρωϊκήν των έφοδον, είνε δε έτι μάλλον αξία θαυμασμού η ακράτητος αυτών ορμή και η περιφρόνησις προς τον θάνατον».

Σε άλλο δημοσίευμα σημειώνεται πως κατάπληξη προξενούν τα οχυρωματικά έργα του Κιλκισίου τα οποία άρχιζαν ‘εντέυθεν του  Σερίγκιολ’ είχον μεγάλο εσωτερικό βάθος με επέκταση προς τα βορειοδυτικά υψώματα του Αρμουτσίου (σημ. Βαπτιστής) και του Γιάννες (σημ. Μεταλλικό)

Τα οχυρωματικά έργα ήταν τόσο καλά μελετημένα που τα βουλγαρικά πυροβόλα σφυροκοπούσαν τους επιτιθέμενους χωρίς να γίνεται αντιληπτή η θέση τους.

—

Μικρές Εκδόσεις Γιῶργος  Ἐχέδωρος