ΣΠΑΩ ΠΛΑΚΑ

Την έκφραση την χρησιμοποιούμε ως ταυτόσημη της διασκέδασης… Κι η ιστορία της, όπως μας την παρουσιάζει η συγγραφέας του βιβλίου: «Γιατί το λέμε έτσι», είναι πραγματικά διασκεδαστική…

Όταν ανακαλύφθηκε ο φωνόγραφος προκάλεσε πραγματικά ενθουσιασμό στην Αθήνα του περασμένου αιώνα. Τα «κέντρα διασκεδάσεως» που διέθεταν τέτοιον, έκαναν πραγματικά χρυσές δουλειές. Οι νεαροί της εποχής, παρασυρμένοι από τη νέα μόδα, προέτρεπαν ο ένας τον άλλον: «πάμε στο …τάδε κέντρο…, 
έχει πλάκα», εννοώντας ασφαλώς ότι έχει «δίσκο» που παίζει μουσική στο φωνόγραφο, …ο οποίος επρόκειτο, στην πραγματικότητα, για έναν ηχητικό φορέα ο οποίος αποτελούσε τον παππού του κατοπινού βινυλίου. Μετά την καταπληκτική αυτή εφεύρεση του Thomas Alva Edison (η οποία έγινε το 1877), η νυχτερινή διασκέδαση σε όλον τον κόσμο, και ασφαλώς και στην παλιά Αθήνα, πήρε άλλη μορφή. Με τα χρόνια, ο φωνόγραφος έδινε ολοένα και περισσότερο το έναυσμα για ν’ ανάψει το γλέντι. Ως γνωστόν, οι Έλληνες γλετζέδες δεν ήθελαν και πολλά για να έρθουν στο τσακίρ κέφι κι, όταν τελικά τα … «κατάφερναν», αντί για πιάτα και ποτήρια, έσπαζαν τις τριμμένες πλάκες του φωνόγραφου, ενώ φώναζαν και στον «χειριστή» του φωνόγραφου:
 «παίξε την πλάκα ώσπου να σπάσει»… 
πηγή 
Από το pisostapalia


kalyterotera.gr