Όπως παρατηρούμε, σύμφωνα με τις τελευταίες εξελίξεις στην Ευρώπη αλλά και μέσα από τις κομματικές αντιπαραθέσεις, βασικό ζητούμενο όλων είναι η ανάπτυξη. Η λογική υπαγορεύει, ότι σε δυσκίνητα και αναποτελεσματικά κράτη με μεγάλη φορολογία, γραφειοκρατία και διαφθορά, ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει, αφού κανείς επενδυτής Έλληνας ή ξένος δεν θα θελήσει να «πετάξει» τα λεφτά του.
Σκοπός ενός επιχειρηματία είναι το κέρδος ή αλλιώς ο τζίρος, που πρέπει να υπερτερεί των εξόδων.
Για να γίνει περισσότερο κατανοητό – Τα έξοδα της επιχείρησης είναι:
- Οι μισθοί των εργαζομένων
- Έξοδα λειτουργίας
- Ασφάλεια εργαζομένων
- Ασφάλεια εργοδοτών
- Φόρος μισθωτών
- ΦΠΑ
- Φόρος στο τέλος της χρονιάς
Η παράλογη φορολογία όμως έχει αναγκάσει πολλούς επιχειρηματίες να κλείσουν το «μαγαζί» τους, αφού τα κέρδη είναι μηδαμινά. Το 45+% κλείνει τις επιχειρήσεις και το κράτος δεν λαμβάνει έσοδα, άρα καταρρέει. Λύση δεν αποτελεί η ανακατανομή των φορολογικών βαρών, αφού οι «πλούσιοι» επιχειρηματίες που θα κληθούν να τραβήξουν κουπί χωρίς λόγο, θα κουνήσουν μαντήλι ψάχνοντας άλλους φορολογικούς παραδείσους. Επιπλέον ο φόρος 23% του ΦΠΑ μόνο καλό δεν κάνει αφού οι επιχειρηματίες δεν θα δεχθούν ποτέ να ζημιωθούν οι ίδιοι, για να χρηματοδοτήσουν ένα αναποτελεσματικό κράτους με παράλογη φορολογία που τους χρωστάει μάλιστα χρήματα. Ο ιδιώτης δεν πρόκειται να δώσει σε άλλο ιδιώτη 123 ευρώ αντί για 100.
Η ανάπτυξη θα ξεκινήσει, εφόσον καθιερωθεί αρχικά ενιαίος φορολογικός συντελεστής για φυσικά και νομικά πρόσωπα της τάξεως του 15%, ώστε να ανταγωνιστούμε τις γείτονες χώρες (Βουλγαρία, Τουρκία). Όλες οι γειτονικές χώρες μειώνοντας τους φόρους μπήκαν σε κανονικό πρόγραμμα ανάπτυξης σε αντίθεση με την Ελλάδα που εμμένει σ’ ένα παράλογο φορολογικό σύστημα.
Πρέπει να κατανοήσουμε ότι οι επιχειρηματίες είναι αυτοί, οι οποίοι οδηγούν σε ανάπτυξη μία χώρα, παράγοντας πλούτο και θέσεις εργασίας. Για τους φοροφυγάδες, που με χαμηλούς φόρους θα σκεφτούν καλά τη φοροδιαφυγή, πρέπει να υπάρξουν αυστηρότατες ποινές. Να δημιουργηθούν ειδικά φορολογικά δικαστήρια και η φοροδιαφυγή να θεωρείται ποινικό αδίκημα.
Όσον αφορά στις εταιρείες απαραίτητη είναι η κατάργηση κάθε γραφειοκρατίας κατά τη διαδικασία δημιουργίας τους. Ο υποχρεωτικός έλεγχος των εταιρειών μπορεί να γίνεται από ορκωτούς λογιστές, οι οποίοι θα μισθοδοτούνται από τις εταιρείες και θα είναι συνυπεύθυνοι για κλοπές δημοσίων εσόδων. Η έννοια της έδρας θα μπορούσε να καταργηθεί και στη θέση της να υπάρχουν τα γραφεία των λογιστών, οι οποίοι θα είναι υπεύθυνοι για την κάθε εταιρεία. Έτσι γλιτώνει ο επιχειρηματίας, εφόσον το επιθυμεί, επιπλέον νοίκι σε γραφεία. Οι δραστηριότητες των εταιρειών οφείλουν να είναι ελεύθερες, αρκεί να πληρώνουν τον ενιαίο φορολογικό συντελεστή (15%).
Όπως γίνεται αντιληπτό μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να δημιουργηθούν σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και πολιτών. Το κράτος οφείλει να αποδείξει ότι σέβεται τον ιδρώτα των πολιτών διευκολύνοντας τους με τα γραφειοκρατικά και καθιερώνοντας χαμηλούς φόρους. Επίσης ένα σοβαρό κράτος διαχειρίζεται τα φορολογικά έσοδα υπεύθυνα και με πλήρη διαφάνεια.
Τα πράγματα είναι απλά: Ρίξτε τους φόρους, απελευθερώστε το εμπορικό δαιμόνιο του Έλληνα, ενισχύστε την ιδιωτική πρωτοβουλία και θα δημιουργηθούν σε χρόνο dt θέσεις εργασίας για χιλιάδες συνανθρώπους μας μέσω των επιχειρήσεων.
Η μερική παρέμβαση ενός ορθό-οικονομικά συμπεριφερόμενου κράτους με βάση τα προαναφερθέντα θα εξασφαλίζει όρους και κανόνες σε σχέση με την ελεύθερη αγορά, ώστε να μην αδικούνται εργοδότες και εργαζόμενοι. Έτσι θα ανεβεί η παραγωγικότητα και θα αυξηθούν τα έσοδα. Σε αντίθετη περίπτωση ο ιδιωτικός τομέας θα καταρρεύσει και μαζί του το κράτος.
Αυτά τα απλά βάσει μαθηματικής λογικής και όχι ιδεολογικών κλισέ. Θα ακολουθήσουν κι άλλα κείμενα με οικονομικές προτάσεις και όχι μόνο.
logioshermes.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.