ΣΥΝΑΡΧΙΑ. Το πολίτευμα της μυστικής διακυβέρνησης του κόσμου

Η Συναρχία, σαν έννοια διαμετρικά αντίθετη απ’ αυτήν της Αναρχίας, αποτέλεσε το όραμα για μια μυστική συλλογική διακυβέρνηση του κόσμου, στα πλαίσια ενός συστήματος οικουμενικών νόμων και αρχών. Δεν πρόκειται για ένα είδος δημοκρατικού πολιτεύματος, αλλά για ένα σύστημα σύνδεσης και συγκέντρωσης όλων των εξουσιών σε μία ολοκληρωτική και απόκρυφη αρχή. Ένα παγκόσμιο πνευματικό κέντρο, το οποίο μέσα από μια αριστοκρατική ελίτ θα ρύθμιζε και θα κινούσε τα νήματα απ’ το παρασκήνιο με τη μορφή μιας αόρατης αδελφότητας εκλεκτών.

Στην ουσία θεωρήθηκε η βάση για μια πρώιμη παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, στον πυρήνα της οποίας βρισκόταν η μυστική ιδεολογία του ολοκληρωτισμού και το σχέδιο των μυστικών εταιριών η ανθρωπότητα να λογοδοτεί και να ελέγχεται από τα υπερφυσικά όντα και του αστρικούς διδασκάλους της Ανατολής. Αυτή η τηλεπαθητική συμβίωση των “μυημένων εκλεκτών” με τις διάφορες οντότητες που παρακολουθούσαν τις επίγειες καταστάσεις απ’ το αόρατο κέντρο τους, ήταν και το μέσο για να επανέλθουν απ’ το υπόγειο κρυφό βασίλειο τους και να επανιδρύσουν μια νέα κυριαρχία εκεί που κάποτε βασίλευαν.

Αυτός που επινόησε τον όρο Συναρχία ήταν ο Γάλλος πολιτικός αναλυτής, συγγραφέας και ιστορικός Αλεξάντερ Σαιντ- Υβ Ντ’ Αλβέιντρ, ο οποίος και επηρεάστηκε απ’ την Πολιτεία του Πλάτωνα για να δώσει μια νέα γαιωπολιτική οπτική στην παράξενη ουτοπία του. Άνθρωπος οραματιστής, πίστευε ότι ήταν ικανός να καταπολεμήσει την πείνα και να ταΐσει τον πληθυσμό της γης με θαλασσινά φύκια, την θρεπτική διατροφική αξία των οποίων είχε πρώτος ανακαλύψει.

Δεν περιορίστηκε όμως στα μεγαλειώδη “καλοπροαίρετα” σχέδια του να δημιουργήσει ένα αρμονικό πολίτευμα, αλλά επιθυμούσε να θεμελιώσει ένα σύστημα γνώσης το οποίο θα συνέθετε και θα ξεκλείδωνε όλα τα μυστικά των μύθων και των επιστημών της αρχαιότητας. Έναν υπέρτατο επιστημονικό κώδικα τον οποίο ονόμασε “Αρχαιομετρία”, η βάση του οποίου ήταν η μυστική και αρχέγονη κοινή γλώσσα της ανθρωπότητας.

Ο Ντ’ Αλβέιντρ λοιπόν, μέσω τεχνικών αστρικής προβολής, ήρθε σε επαφή με τη μεγάλη σχολή της Αγκάρθα, μιας αρχαίας αδελφότητας που είχε διαφυλάξει την μυστική αρχέγονη γλώσσα “Βάτταν” και το αλφάβητό της, στο οποίο ήταν βασισμένες όλες οι άλλες γλώσσες, το ίδιο και τα σανσκριτικά. Μέσα απ’ αυτές τις ψυχικές επαφές με τους Συναρχικούς Δασκάλους, του έγινε γνωστή η ύπαρξη της Αγκάρθα, του αόρατου βασιλείου που έστεκε απ’ τον καιρό της Ατλαντίδας κάτω απ’ τα Ιμαλάια, στην κούφια γη, ή και σ’ ένα παράλληλο με τον δικό μας κόσμο. (δες Δ. Κούγκουλος και “Κούφια Γή”)

Τις εμπειρίες του αυτές απ’ τα αστρικά του ταξίδια, τις κατέγραψε με απίστευτες λεπτομέρειες στο βιβλίο του “Αποστολή της Ινδίας στην Ευρώπη” (1886 χρονολογία έκδοσης), το οποίο χαρακτηριστικά αφιέρωσε στον “Ανώτατο Κυρίαρχο Ποντίφικα της Αγκάρθα”, εννοώντας τον “Βασιλιά του κόσμου”. Μέσα στο βιβλίο περιγράφει τα εκατομμύρια των Αγκαρθιανών που ζουν σε τέλεια υπόγεια αρμονία, με αρχαία ανώτερη τεχνολογία, ηλεκτρομαγνητική ενέργεια, ακόμα και αεροπορικά ταξίδια. Επίσης αποκαλύπτει την ολοκληρωμένη ιστορία του πάνω κόσμου όπως την είδε χαραγμένη σε πέτρα, στα Βαττανιανά.

Δίνει πληροφορίες για το συναρχικό σύστημα διακυβέρνησης, το οποίο διακρίνεται σε ιεραρχικές κάστες με διαφορετικές εξουσίες και αρμοδιότητες, που συνεργάζονται σε κοσμικό και πνευματικό επίπεδο συγκεντρώνοντας την γνώση και την δύναμη σε μια κεντρική αρχή. Στην κορυφή της πυραμίδας που στέκει ο “Ανώτατος Ποντίφικας”, ο βασιλιάς, άξονας και κέντρο αυτού του κόσμου. Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι οι κάτοικοι της Αγκάρθα περιμένουν να ανακαλύψει ο υπόλοιπος κόσμος το μυστικό της Συναρχίας και να την εφαρμόσει στην εντέλεια της και όταν θα γίνει αυτό θα αποκαλυφθούν στον έξω κόσμο και θα τον μετατρέψουν σε μια τέλεια ουτοπία.

Τους πνευματικούς δασκάλους με τους οποίους βρισκόταν σε επικοινωνία, ο Ντ’ Αλβέιντρ τους περιγράφει ως πολύ παράξενα πλάσματα. Ψηλοί με ελαστικά άκρα και διπλές αρθρώσεις, χαριτωμένοι και όμορφοι, παρ’ όλο που είχαν δύο εισόδους σε κάθε αυτί και διπλές γλώσσες σαν του φιδιού, γεγονός που τους επέτρεπε να μιλάνε και να ακούνε σε περισσότερες από μια συζητήσεις ταυτόχρονα και μάλιστα σε όλες τις ανθρώπινες γλώσσες. Αλλά στις υπόγειες πολιτείες δεν ζούσαν μόνοι, υπήρχαν κι άλλοι κάτοικοι, λιγότερο χαρισματικοί, τέρατα και άγριοι πιθηκάνθρωποι, ημι-ανθρωποειδή και διάφορα άλλα πλάσματα της κούφιας γης.

Όπως ήταν αναμενόμενο, η ουτοπία του Ντ’ Αλβέιντρ πυροδότησε ένα τεράστιο ανθρωπολογικό και γλωσσολογικό ενδιαφέρον στους πολιτικούς και μυστικιστικούς κύκλους της εποχής και έβαλε γερά τα θεμέλια για την ήδη από καιρό ένθερμη θεωρία των ιστορικών, περί της αρχέγονης εκλεχτής Άριας Ινδοευρωπαϊκής φυλής. Ο ινδικός πολιτισμός, από άγριος και απολίτιστος στα μάτια των Δυτικών, θεωρήθηκε πλέον ως πνευματικά ανώτερος θεματοφύλακας της αρχαίας σοφίας και έτσι ξεκίνησε η “Αποστολή της Ινδίας στην Ευρώπη”. Με μυστικό στόχο την κυριαρχία και την μετάλλαξη του ανθρώπινου γένους σε ένα πιο “εξελιγμένο βιώσιμο είδος”. Και φυσικά την επιστροφή των αστρικών θεών απ τον υπόγειο κόσμο τους στην επιφάνεια που χιλιάδες χρόνια πριν κυριαρχούσαν!

Η Συναρχία ουσιαστικά ήταν ένα υψηλά νομοτελειακό σύστημα διακυβέρνησης, βασισμένο στην ιδέα ότι το καθετί και ο καθένας στον κόσμο διατελεί ένα προκαθορισμένο απ’ το πεπρωμένο ρόλο, που ελέγχεται από μια πεφωτισμένη ελίτ και λογοδοτεί σε μια ανώτερη πνευματική τάξη πραγμάτων. Ένας προγραμματισμός σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας , όπου το κάθε μέρος θα ήταν απόλυτα εξαρτημένο με όλα τ’ άλλα, προς αποφυγή παρέκκλισης και καταστροφής του συμπαντικού σχεδίου. Κάθε παράβαση αυτών των προδιαγεγραμμένων θέσεων και αρχών θα οδηγούσε στην Αναρχία και γι’ αυτό θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί χωρίς ανοχή.

Ένας μοιρολατρικός μυστικιστικός συντηρητισμός διέπνεε την ουτοπία του Ντ Αλβέιντρ, μια απόκρυφη φιλοσοφία στον πυρήνα της οποίας έστεκε ένα ιερατείο συμπαντικών νόμων. Μια μορφή θεοκρατίας, όπου ηγούνταν ιερείς, βασιλείς – ιερείς, φιλόσοφοι και φυσικά τα ανυψωμένα όντα, θεοποιοί και δημιουργοί αυτού του κόσμου. Ένα αντίστοιχο θεοκρατικό καθεστώς μ’ αυτό των Φαραώ της Αιγύπτου, σε άμεση επαφή με τους εξωγήινους αιγυπτιακούς θεούς.

Οι ιδέες αυτές του Ντ Αλβέιντρ ενθουσίασαν τους πολιτικούς κύκλους της εποχής, οι οποίοι κατευθυνόμενοι από τα μυστικά κέντρα και τις τεκτονικές στοές της Γαλλίας, συνέβαλλαν καθοριστικά στην δημιουργία της Μεγάλης Στοάς της Ανατολής στη Γαλλία. Ο ίδιος θεωρήθηκε η πιο σημαντική φιγούρα του εσωτερισμού του 19ου αιώνα και ως διδάσκαλος όλων των Γάλλων αποκρυφιστών. Φυσικά δεν μπορούσε παρά να τοποθετηθεί και σε ένα ανάλογο νευραλγικό πόστο του γαλλικού υπουργείου εσωτερικών, υπεύθυνο για την εποπτεία του παρισινού δημοσιογραφικού τύπου, προφανώς σε κάποια θέση της γαλλικής υπηρεσίας πληροφοριών.

Έτσι ξεκίνησε η ιδέα της πολιτικής και θρησκευτικής ενοποίησης της Ευρώπης κάτω από ένα λάβαρο χριστιανικό – ο ίδιος ο Ντ Άλβέιντρ ήταν και παρέμεινε αφοσιωμένος καθολικός ως το τέλος της ζωής του – με την πλήρη συνεργασία καθολικής και ορθόδοξης εκκλησίας και την συμμετοχή ακόμα και του εβραϊκού ιερατείου. Όπως έγραφε στο βιβλίο του, αυτή η ενοποίηση ήταν απαραίτητη εξαιτίας του κινδύνου που αποτελούσε το Ισλάμ, ως οικουμενική δύναμη, για τον δυτικό χριστιανικό κόσμο. Έναν κίνδυνο που αργά ή γρήγορα θα γινόταν ορατός μέσα από ένα επερχόμενο πόλεμο ανάμεσα στον αφυπνισμένο μουσουλμανικό κόσμο και το ενωμένο ευρωπαϊκό έθνος.

Δια ετούτο η Συναρχία έπρεπε να είναι το θεμέλιο μιας ενωμένης Ευρώπης και να εγκαθιδρυθεί στην Γαλλία. Η μόνη άλλη περίπτωση ήταν η Γερμανία να ηγηθεί, γεγονός που το επιχείρησε τον επόμενο αιώνα, με την ανάδυση του Γ’Ράιχ και των δυνάμεων του άξονος και την μυστική βοήθεια του θιβετανικού ιερατείου. Σχέδιο μετάλλαξης της ανθρωπότητας με βαθύτατες συμβολικές προεκτάσεις για την επιστροφή του Βασιλιά του Κόσμου.

Η ιδέα ότι κάποτε όλη η Ασία, η Ευρώπη και η Αφρική ήταν ενωμένες σε ένα αυτοκρατορικό κέντρο, είναι πολύ επίκαιρη σήμερα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Ήταν μια χρυσή εποχή όπου ανώτερα όντα – θεοί διαφέντευαν τις τύχες των ανθρώπων και που είναι καταγεγραμμένη στους μύθους όλων των λαών. Η γνώση αυτή περιείχε όλα τα ιερά αρχέτυπα που πέρασαν μέσα απ’ την παράδοση και τις υψηλές μυήσεις, σε ένα αόρατο συνεκτικό ιστό, στον οποίο οι κοινοί θνητοί είχαν μόνο μια κατακερματισμένη πρόσβαση. Σαν ένα μυστικό παραμύθι καλυμμένο με τα πέπλα της λήθης, το οποίο όμως κάποιοι γνώριζαν και ύφαιναν με ψευδαισθήσεις σε κάθε συμβολικό επίπεδο της πραγματικότητας.

Προς όφελος αυτών των μυημένων, αλλά και των όντων που κρύβονταν πίσω από τα πέπλα των αιθερικών πεδίων, έπρεπε να βρεθεί η κατάλληλη εποχή μετάλλαξης της ανθρωπότητας, γενετικής και πνευματικής, ώστε να αναδυθεί η αρχαία συναρχική τάξη πραγμάτων και να ιδρύσει τη νέα της αυτοκρατορία. Είναι φανερή η επιρροή του θεοκρατικού συστήματος της Συναρχίας σε ένα πλήθος φιλοσόφων, συγγραφέων αλλά και μυημένων σε διάφορες στοές και μυστικές εταιρίες. Ο ίδιος ο Ντ’ Αλβέιντρ επηρεάστηκε από παλιούς μεγάλους μύστες, όπως ο Απολλώνιος ο Τυανέας και ο Μωυσής, τους οποίους θεωρούσε ότι κατείχαν τα μυστικά της αρχαίας οικουμενικής Συναρχίας.

Πνευματικός του πρόγονος θεωρήθηκε ο Λουί Κλωντ ντε Σεν Μαρτέν, ο επονομαζόμενος και ως “ο άγνωστος φιλόσοφος”. Γόνος γαλλικής αριστοκρατικής οικογένειας, ο Μαρτέν μυήθηκε στον ελευθεροτεκτονισμό από μικρή ηλικία και κατόπιν μέσω του μέντορά του Martines de Pasqually, προσχώρησε σε μια μαγική – μασονική εσωτερική αδελφότητα με οικουμενικές τάσεις, Το Τάγμα των Εκλεκτών Κοέν του Σύμπαντος ( Κοέν στα εβραϊκά σημαίνει ιερέας).

Το τάγμα αυτό χρησιμοποιούσε μια σύνδεση των γνωστικών κειμένων και της μαγικής σκέψης, ανακατεύοντας τον χριστιανισμό και την Καμπάλα, ενθαρρύνοντας τα μέλη του μέσα από μαγικές επικλήσεις και επαφές με αγγελικές οντότητες, να προσεγγίσουν το θείο και να γίνουν και οι ίδιοι θεοί. Επιρροή καθαρά από την φιλοσοφία περί αόρατου κόσμου του Σουηδού μύστη Emanuel Swedenborg και την Ενωχιανή μαγεία των επικλήσεων του Dr. John Dee.

Τελικά ο Σεν Μαρτέν ακολούθησε το δικό του δρόμο, βαθύτατα χριστιανός αλλά αρνητής της εκκλησίας, ίδρυσε το τάγμα των Μαρτινιστών και αντικατέστησε τις αγγελικές οντότητες με την δύναμη του Χριστού. Θρυλική ατάκα του ήταν “ Όλοι οι άνθρωποι είναι Χριστοί”, λίγοι όμως είναι οι εκλεχτοί που θα αντιληφθούν και θα διαδώσουν την συμπαντική αλήθεια. Μεγάλη έμπνευση επίσης ο Σαιντ-Υβ πήρε από τα έργα του Antoine Fabre d’ Olivet, ενός πνευματιστή ο οποίος ασχολήθηκε σε βάθος με τις απόκρυφες πτυχές της αρχαίας ιστορίας, σε επίπεδο γλωσσολογικό και πνευματικό. Ήταν ο πρώτος που πρότεινε το μοντέλο της Συναρχίας.

Γενικά, μετά τον Γαλλικό Διαφωτισμό και την στροφή προς ένα πιο υλιστικό και αυτοματοποιημένο τρόπο ζωής, πολλοί αριστοκράτες πνευματιστές που προέβλεπαν την παρακμή μέσα στην βιομηχανοποίηση και την διεθνοποίηση του κόσμου, στράφηκαν προς το όραμα της διακυβέρνησης από μια πεφωτισμένη ελίτ. Βέβαια το μυστικό σχέδιο πολλές φορές ήταν τόσο πολυεπίπεδο, ώστε επαναστάσεις των μαζών όπως αυτή των Μπολσεβίκων, ήταν αναγκαίες και λειτούργησαν πιο εύκολα προς την κατεύθυνση ελέγχου της ανθρωπότητας και την ιεράρχηση των εξουσιών σε ένα παγκόσμιο κέντρο.

Αναφορές στο αόρατο κέντρο του πλανήτη με όλες τις μυθικές του προεκτάσεις, βρίσκονται σε ένα πλήθος συγγραφέων, αποκρυφιστών και φιλοσόφων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ήρθαν σε επαφή με αυτό το κέντρο. Πολλοί απ’ αυτούς, όπως ο Παπύς (Ζεράρ Ανκώς), ο Ελιφάς Λεβί, η Μπλαβάτσκυ, ο Ρούντολφ Στάινερ, Ο Γεώργιος Γκουρτζίεφ, ο Ρενέ Γκενόν κ.α. περιέγραψαν τις εμπειρίες τους με αυτά τα αστρικά όντα, τη μυστική αδελφότητα των οποίων συνάντησαν στα βάθη των Ιμαλαΐων και διδάχτηκαν την νομοτέλεια του σύμπαντος.

Ακόμα και ο Άλιστερ Κρόουλυ, άνθρωπος καθαρά απρόβλεπτος και αναρχικός, ερχόμενος σε επαφή με οντότητες από το αστρικό πεδίο, ίδρυσε την δικό του θελημικό τάγμα, βασισμένο στην σοφία της ανατολής, το Οrdo Templi Orientis.

Αυτός όμως που μαζί με τον Ντ’ Αλβέιντρ έδωσε μια πλήρη περιγραφή για το υπόγειο βασίλειο και τα εξελιγμένα όντα που κατοικούσαν εκεί, ήταν ο Λόρδος Edward Bullwer Lytton στο βιβλίο του “το επερχόμενο γένος”. Μια μυθοπλαστική κοινωνιολογική έρευνα για ένα ανώτερο είδος φτερωτών πλασμάτων τους οποίους συνάντησε στα ταξίδια του στη κούφια γη.

Εκεί έδωσε με πολλές λεπτομέρειες την κοινωνική, γλωσσολογική και πολιτική διάρθρωση του κόσμου τους, την διάκριση των εξουσιών και των φύλων, αλλά και την τεχνολογική τους πρόοδο με βάση την ενέργεια Βριλ την οποία είχαν ανακαλύψει. Ένας πολιτισμός τηλεπαθητικός, σαφώς ανώτερος απ’ αυτόν της επιφάνειας, ακριβώς εξαιτίας της ελεύθερης ενέργειας και των συσκευών που την τροφοδοτούσαν σε όλη την υπόγεια έκτασή τους.

Περνώντας στον 20ο αιώνα, η ιδεολογία της Συναρχίας, πέρασε μέσα στα φασιστικά κινήματα σαν αντίδραση στην άνοδο του κομμουνισμού και επηρέασε την πολιτική κουλτούρα της Άκρας Δεξιάς. Άλλωστε ήταν τελείως αντίθετη με την Δημοκρατία και την κοινωνική ισότητα, εφόσον πίστευε ότι υπάρχουν ιδιαίτεροι άνθρωποι που αποτελούν τους φυσικούς αρχηγούς. Βέβαια, δεν είχε σημασία ποιο πολιτικό κόμμα ή σύστημα κυβερνούσε σε κάθε περίπτωση, αφού δρούσε παρασκηνιακά, μέσω μυστικών εταιριών, ελέγχοντας τις θέσεις κλειδιά σε κάθε κράτος.

Το εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα των Ναζί και οι δυνάμεις του άξονα. Η μυστική εταιρία της Θούλης, του χαμένου νησιού που ανακάλυψε ο Πυθέας στον ακραίο βορρά (ultima thule), είχαν ένα συναρχικό υπόβαθρο με πολλούς συμβολισμούς από αρχαίους σκανδιναβικούς και μεσαιωνικούς μύθους. Η Αγκάρθα, η υπερβόρεια Άσγκαρντ, ο άξονας του κόσμου, σαν πυξίδα που προσανατολίζει στο βασίλειο που στέκει ο βασιλιάς Αρθούρος με το τάγμα των ιπποτών της στρογγυλής τραπέζης. Το Άβαλον και ο μυστικός παράδεισος ήταν το Άγιο Δισκοπότηρο για τους ιππότες των Ες-Ες του Χίτλερ. Οι μελανοχίτωνες Θιβετιανοί μοναχοί Βοn-Po, μια αρχαία θρησκευτική σέκτα, ήταν καθοδηγητές των Ες-Ες για τον επίγειο παράδεισο της Shangri-La και την υπόγεια εστία των ιερών δασκάλων της κεντρικής Ασίας, που τώρα λεγόταν Σαμπάλα!

Η ελληνική μυθολογία επίσης με το Ολύμπιο και Απολλώνιο πρότυπο επηρέασε λόγιους, όπως τον Ιούλιο Έβολα, για την επιστροφή σε μια ηρωική, ιπποτική πνευματικότητα που θα έβγαζε τον σύγχρονο άνθρωπο απ’ την παρακμή της υλιστικής Δύσης και των δυνάμεων που εκείνη την εποχή αντιπροσώπευε ο αμερικάνικος τρόπος ζωής. Για τον Έβολα η εθνική ατομική ταυτότητα έπρεπε να διατηρηθεί μπροστά στην ισοπέδωση της επερχόμενης μαζικοποίησης, άσχετα αν στο βάθος, αυτό επεδίωκε η Συναρχία σαν τρόπο για να ελέγξει τις κατώτερες τάξεις.

Η θεωρία της καθαρότητας του αίματος, της ανώτερης Άριας φυλής, είχε προεκτάσεις πέρα της απλής βιολογικής και γενετικής μετάλλαξης του ανθρώπινου είδους. Ίσως ήταν το σχέδιο των Ναζί, πίσω απ’ το οποίο η Συναρχία επιθυμούσε να μεταλλαχτεί ο άνθρωπος σε ένα πιο ισχυρό πνευματικό είδος, το επερχόμενο γένος του Λόρδου Λύττον. Ίσως πάλι η μετάλλαξη αυτή να οδηγούσε σε ένα καλύτερα ελεγχόμενο και βρώσιμο άνθρωπο.

Υπάρχουν πάρα πολλές ενδείξεις λοιπόν, ότι η όλη ιδέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι το αποτέλεσμα μια απόκρυφης συνωμοσίας, εμπνευσμένο από μια ομάδα πεφωτισμένων που πίστευαν ότι ήταν σε επαφή με πνευματικές οντότητες. Πολλοί βλέπουν στην Ε.Ε. μια σύγχρονη εκδοχή της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κάτω από ένα θρησκευτικό χριστιανικό λάβαρο και μια επιστροφή στην παλιά αριστοκρατική ελίτ της πλουτοκρατίας.

Το μυστικό της Συναρχίας κρατήθηκε ζωντανό μέσα από μυστικές ομάδες και αδελφότητες, από τις ο οποίες ο Ντ’ Αλβέιντρ θεωρούσε τους Ναΐτες ως πνευματικούς πατέρες της Συναρχίας. Και πραγματικά, το τάγμα αυτό ήταν μια πανευρωπαϊκή θρησκευτική οργάνωση, εκτός ελέγχου, που ασκούσε τεράστια επιρροή πάνω σε θρησκευτικά, πολιτικά, και οικονομικά ζητήματα. Κάποιος άλλωστε είχε πει ότι η ιστορία του κόσμου, είναι η αόρατη ιστορία των μυστικών εταιριών.

πηγή