Τι είπαν σε λόγο που εκφωνήθηκε στην κηδεία του Γεωργίου Καραϊσκάκη;

Δίκαιον έχει ο λαός να κάμη να αντηχή εις την πόλιν της Σαλαμίνος θρήνος και κλαυθμός και οδυρμός πολύς• δίκαιον είναι να κλαίη η Ελλάς ως άλλη Ραχήλ το τέκνον της, τον γνήσιον υιόν της, επειδή, δεν έχει πολλούς τούτους κάρρονας… Λόγια που παραπέμπουν τον αναγνώστη στον Ελληνισμό και την Αγία Γραφή!... Γεώργιος Αινιάν Λόγος στην Κηδεία του Γ. Καραϊσκάκη Η κηδεία του Καραϊσκάκη Ο Καραϊσκάκης εκηδεύθη την επομένην του θανάτου του εν Σαλαμίνι, κατά ρητήν παραγγελίαν του. Η κηδεία του υπήρξε πάνδημος, ετελέθη δε εν βαθυτάτη συγκινήσει. Λόγον επικήδειον εξεφώνησεν ο Γεώργιος Αινιάν, αδελφός του Δ. Αινιάνος, γραμματέως και βιογράφου του Καραϊσκάκη. Ο λόγος ούτος ευρίσκεται εν τω αρχείω των χειρογράφων της Εθνικής Βιβλιοθήκης όθεν και παρελάβομεν αυτόν. «Φωνή εν Ραμά ηκούσθη, θρήνος και κλαυθμός και οδυρμός πολύς, Ραχήλ κλαίουσα τα τέκνα αυτής και ουκ ήθελε παραμυθείναι». Έλληνες! Τι είναι αυτή η σκυθρωπότης όπου είναι εζωγραφισμένη εις τα πρόσωπά σας; τι σημαίνουν αυτοί οι διακεκομμένοι ήχοι της βαρυφθόγγου καμπάνας και αυταί αι μελαναί και πένθιμοι στολαί εις τους δρόμους; τι τρέχουν τεθορυβημένοι άνδρες, γυναίκες και μικρά παιδιά; Ο Καραϊσκάκης απέθανε. Τούτο ήταν η θλίψις των ανδρών, τούτο ο οδυρμός των γυναικών, τούτο ο στεναγμός των μικρών παιδίων, τούτο το κοινόν πένθος των Ελλήνων. Δίκαιον έχει ο λαός να κάμη να αντηχή εις την πόλιν της Σαλαμίνος θρήνος και κλαυθμός και οδυρμός πολύς• δίκαιον είναι να κλαίη η Ελλάς ως άλλη Ραχήλ το τέκνον της, τον γνήσιον υιόν της, επειδή, δεν έχει πολλούς τούτους κάρρονας. Ο αξιοθαύμαστος ούτος ανήρ—αποσιωπώμεν τας προ της ενάρξεως του ιερού ημών αγώνος επισήμους ανδραγαθίας του—, μόλις είδεν ηνεωγμένον της ελληνικής ελευθερίας το στάδιον, και ιδού παρουσιάζεται ως απτόητος και ακαταγώνιστος αθλητής δια να επιθέση νέας δάφνας εις την ένδοξον κεφαλήν του• μαρτυρούσι τα στρατεύματα της Αιτωλίας και Ακαρνανίας, οι συναγωνισταί του, μαρτυρούσιν αι πεδιάδες, ραντιζόμεναι από το αίμα του, της Αμφιλοχίας, μαρτυρεί το σώμα του σκεπασμένον από ενδόξους πληγάς την υπερθαύμαστον ανδρείαν του. Αλλά τι είναι αυτά, και όσα πέρυσιν ηγωνίσατο έξωθεν της κλεινής πόλεως του Μεσολογγίου πετών ως ταχύπτερος αετός πότε εις την Αιτωλίαν και πότε εις την Ακαρνανίαν, συγκρινόμενα με όσα η ανήκουστος ευτολμία του, η ακροτάτη εμπειρία και η ακούραστος φιλοπονία του κατόρθωσαν τούτο το έτος εις όλην την Στερεάν Ελλάδα και εις τα πέριξ των Αθηνών; Έπεσε το Μεσολόγγι, και μετά την οδυνηράν αυτήν πτώσιν έπεσεν όλη η Στερεά Ελλάς, και ο εχθρός παρερχόμενος κατήντησεν τελευταίον εις το ιερόν έδαφος της κλεινής και ενδόξου πόλεως των Αθηνών• όλα τα στρατεύματα γυμνωμένα και από εσχάτην απορίαν ταλαιπωρούμενα εστέναζον εις τας οδούς του Ναυπλίου, και δεν είχον άλλην ελπίδα, ειμή τον θάνατον. Γενναίοι ήρωες, όσοι τον ηκολουθήσατε εις την πρώτην από Ναυπλίου εκστρατείαν του• με σας κατέβαλε τα πρώτα θεμέλια της συστάσεως του μεγαλοπρεπούς τούτου στρατοπέδου, το οποίον επαπειλεί σήμερον τον βάρβαρον εχθρόν μας, και υπόσχεται βεβαίως την σωτηρίαν της Ακροπόλεως. Άνδρες άξιοι του κλέους της Ελλάδος και των ελπίδων της πατρίδος, υπεσχέθησαν να διατηρήσωσιν ως κόρην οφθαλμού το ιερόν κειμήλιον της πατρίδος, την σεβαστήν Ακρόπολιν, και ο μεγαλοπράγμων αρχηγός πετά ως ταχύπτερος αετός εις την Στερεάν Ελλάδα συντρίβει φάλαγγας τρομεράς βαρβάρων, διασπείρει πανταχού την φρίκην και τον τρόμον, εγείρει πύργους από κρανία, ελευθερώνει την Στερεάν Ελλάδα και την καθιστά τρομεράν εις τους εχθρούς και τέλος επιστρέφει να επισφραγίση την δόξαν με τον αμάραντον στέφανον της απολυτρώσεως της περιφανούς Ακροπόλεως των Αθηνών. Αλλ' εν μέσω των λαμπρών αγώνων, εν ω κατεδαπάνα νύκτα και ημέραν εις διάταξιν πάντων των συντελούντων εις τον πόλεμον έδιδε πρώτος της ανδρείας και ευτολμίας το παράδειγμα, καταφρονών τον θάνατον, και πηδών επάνω εις τα χαρακώματα των εχθρών είπεν: ας σταθώ μίαν στιγμήν, και ας αφήσω να τρέξουν ποταμηδόν τα δάκρυα των Ελλήνων. Αθάνατε Καραϊσκάκη! Συ μεταβαίνεις ενδόξως εις μίαν άλλην ευδαιμονεστέραν ζωήν δια να στεφανωθής δι' όσα αθώα πλάσματα διέσωσες από τας χείρας του εχθρού• αι ψυχαί των αποθανόντων Ελλήλων θέλει σε υποδεχθούν εις την πόλιν της Εδέμ με λαμπροτέραν υποδοχήν από ο,τι σήμερον κάμουσι εις την Σαλαμίνα οι ζώντες Έλληνες. Μεγάλοι άνδρες, περίφημοι εις τα σοφά έθνη της Ευρώπης, μάρτυρες αυτόπται των ηρωικών ακαμάτων αγώνων σου θέλει πληροφορήσουν τον κόσμον όλον, ότι εχύθη ενδόξως το αίμα σου επάνω εις εκείνο το ιερόν έδαφος, το οποίον εβάφη εξ αμνημονεύτων χρόνων με τόσων ηρώων αίματα. Αλλ' ημείς πως να παρηγορήσωμεν την στέρησίν σου ; πως να λησμονήσωμεν την ανδρείαν σου, την δραστηριότητά σου ; την αοκνίαν σου, και την άκραν σου φιλοτιμίαν εις του φρουρίου την απολύτρωσιν; Λυπηρά στέρησις, οδυνηρός χωρισμός. Μ'ολον τούτο δεν απελπιζόμεθα Έλληνες, δεν πρέπει να αποδειλιάσωμεν. Και η ψυχή του αθανάτου τούτου ήρωος, όταν μάθη εις τον άλλον κόσμον, ότι δεν ηθελήσαμεν να τον μιμηθώμεν εις την καρτερίαν και γενναιότητα, θέλει λυπηθή, θέλει μας ονειδίσει πικρώς, εάν δεν σταθώμεν ικανοί να εκτελέσωμεν εκείνο το μέγα επιχείρημα που επιχειρίσθηκε. Έχομεν μεγάλους άνδρας όπου μας οδηγούν εις τας κινήσεις, μας συμβουλεύουν εις τα επιχειρήματα, και πρόθυμοι συναγωνισταί εις τον ένδοξόν μας αγώνα, θέλει επιμένουν μετά γενναιότητος άκρας όπως ιδώσι την τελείαν καταστροφήν των βαρβάρων τυράννων μας, και ημείς εν τοσούτω ευγνώμονες εις τους γενναίους υπέρ πατρίδος αγωνιζόμένους, καθώς καθιερώσαμεν και άλλοτε την μνήμην τοσούτων αγωνιστών της ελευθερίας, ας επισφραγίσωμεν και του ενδόξως ήδη αποθανόντος ήρωος το επιτάφιον με την εκ βάθους καρδίας ευχήν: Αιωνία σου η μνήμη αξιοσέβαστε Αρχηγέ! (*) ----------------------- (*) 


ΠΗΓΗ: Εκατονταετηρίς του στρατάρχου Γεωργίου Καραΐσκάκη 1827-1927, Κωνστ. Ράδου (επιμ.), Εκδ. Γρυπαετός, Αθήναι 1927.

sakketosaggelos.gr