Χωρίς τον πόνο, η χαρά δε θα ‘χε κανένα νόημα.

Γράφει η Ελπίδα Γεωργακοπούλου

Αδράνεια και στασιμότητα, άρνηση και αρνητικότητα!
Άνθρωποι που ανακυκλώνονται στη γκρίνια και μαθαίνουν να ζουν με αυτήν!
Και θα πω, από μακριά και αγαπημένοι ή απλά ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω.

Ξημέρωσε! Και εσύ αντί να χαίρεσαι επειδή ξεκινάει μία καινούργια μέρα, γκρινιάζεις. 
Επειδή πάλι ξύπνησες νωρίς, πάλι πρέπει να πας στη δουλειά και πάλι έχουν κίνηση οι δρόμοι.
Ποτέ δεν παρατηρείς τις ακτίνες του ήλιου που λάμπουν και φωτίζουν το γαλάζιο ουρανό κι ούτε ενθουσιάζεσαι επειδή στο ράδιο επιτέλους ακούστηκε το αγαπημένο σου τραγούδι.
Συνήθισες να παραπονιέσαι, να βλέπεις πάντα τι σου λείπει, να προβλέπεις αποτυχίες στις επιτυχίες και λύπη στη χαρά.
Αυτή είναι η νικοτίνη σου, που αν μία μέρα τη στερηθείς, νιώθεις ότι κάτι δεν πάει καλά.
Είσαι αρνητικός άνθρωπος!
Τι σε ενοχλεί σ’αυτό; H ταμπέλα; Γιατί το πρόβλημα αγαπητέ μου κρύβεται στο περιεχόμενο.
Μια μέρα λοιπόν, αφού ξυπνήσεις και αρχίσεις να σκέφτεσαι τι άσχημα που είναι όλα, κοιτάξου στον καθρέφτη. Έχεις δύο επιλογές: H μία είναι να συνεχίσεις την «αρνητική» πορεία σου και η  άλλη είναι να αλλάξεις και προτού αλλάξεις, να καταλάβεις πως για να μεταβληθεί η ζωή σου προς το καλύτερο πρέπει να μεταμορφωθείς εσύ!
Όποιος έχει κοιτάξει μέσα του, δε φοβάται τίποτα!
Να δουλεύεις κάθε μέρα με τον εαυτό σου για να βλέπεις τη θετική πλευρά σε κάθε κατάσταση.
Κι όταν νιώθεις ότι κάτι σε πνίγει και σε σπρώχνει πίσω, εκεί που ήσουν, μην το βάζεις κάτω! 
Άνθρωπος είσαι κι εσύ κι εγώ και όλοι μας. Μέτρα αυτά που έχεις.
Είδες;; Έχεις πολλά τελικά. Τώρα σκέψου και όσα θα έρθουν. Μη διστάζεις, εσύ θα τα φέρεις! Στο χέρι σου είναι άλλωστε.

Δούλεψε και ζήσε. 
Ο μόνος θάνατος είναι η αδράνεια. Βγάλε από μέσα σου τα συναισθήματά σου και μην τα πνίγεις.
Όταν δεν είσαι καλά να το λες. Να ακούς τους άλλους, να μπαίνεις στη θέση τους αλλά πάνω απ’όλα να ακούς τον εαυτό σου και να θέτεις τα όρια σου.
Και το σημαντικότερο; Αν αποτύχεις, αν πληγωθείς, μη φοβάσαι να το ζήσεις. Χωρίς τον πόνο, η χαρά δε θα ‘χε κανένα νόημα.
Θα λες, εγώ το έζησα κι αυτό και μετά θα κάνεις ένα ακόμη βήμα μπροστά με περηφάνια και καμάρι, για όλο αυτό που θα έχεις καταφέρει και θα έχει τη δική σου υπογραφή.

loveletters.gr