ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΩΝ «ΕΞΩΓΗΙΝΩΝ» ΑΠΑΓΩΓΩΝ.

Το φαινόμενο των εξωγήινων απαγωγών έγινε ευρέως γνωστό με την δημοσιοποίηση της περίπτωσης του ζεύγους των Barney και Betty Hill το 1961. Μετά από αυτή την πρώτη αναφερόμενη περίπτωση, κάθε χρόνο ολοένα και περισσότερα περιστατικά απαγωγής άρχισαν να έρχονται στο φως.
Όμως το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Σ’ ένα γαλλικό ημερολόγιο του 15ου αιώνα, το «Kalendrier des bergiers», στα βασανιστήρια που επέβαλλαν οι δαίμονες στους ανθρώπους που έπαιρναν μαζί τους, περιγράφεται και η μέθοδος που τρυπούσαν την κοιλιά των θυμάτων με μακριές βελόνες. Σε ένα περιστατικό του 16ου αιώνα, στη σκήτη του Άγ. Νείλου του Σορσκυ (1433-1508), ένας παράξενος άνθρωπος άρπαξε ξαφνικά το παιδί ενός μοναχού, και, αφού το μετέφερε στον αέρα, το έκλεισε σ’ ένα δωμάτιο μέσα σ’ ένα αδιαπέραστο δάσος, έως ότου το επέστρεψε σώο και αβλαβές.

Σύμφωνα με τους παρατηρητές, τουλάχιστον 4 εκατομμύρια Αμερικανοί ταιριάζουν στο προφίλ ενός απαχθέντος. Οι περισσότεροι από όσους ισχυρίζονται ότι έπεσαν θύματα απαγωγής, πιστεύουν ότι έχουν εμφυτεύματα στο σώμα τους, τα οποία κατευθύνουν τις κινήσεις τους, τις σκέψεις τους ακόμα και το μεταβολισμό τους.
Η απαγωγή από εξωγήινους είναι μία πολύ οδυνηρή εμπειρία για αυτόν που επιλέχθηκε να τη βιώσει, ο οποίος, συνήθως σε κατάσταση παράλυσης οδηγείται χωρίς την έγκριση του μέσα στο σκάφος των απαγωγέων, όπου υποβάλλεται σε μία σειρά από επίπονες εξετάσεις. Οι απαγωγείς περιγράφεται ότι «τρυπούν» τους μάρτυρες, για να πάρουν αίμα, ούρα, τρίχες, νύχια, αίμα, σπέρμα, και δείγματα ιστού. Οι μάρτυρες τις περισσότερες φορές δεν ναρκώνονται, έχοντας πλήρη συναίσθηση του χώρου και του χρόνου. Μετά την ολοκλήρωση των πειραμάτων, οι απαχθέντες επιστρέφονται στο σημείο απ’ όπου είχαν απαχθεί, χωρίς να θυμούνται τίποτα, ενώ μικρά σημάδια στο σώμα τους μαρτυρούν την όλη ξεχασμένη φριχτή εμπειρία που βίωσαν (και μόνο η ύπνωση μπορεί να την επαναφέρει στη μνήμη). Λέγεται ότι σε κάποιες περιπτώσεις οι «εξωγήινοι» απαγωγείς αφήνουν και κάποια μεταλλικά εμφυτεύματα, στο κεφάλι ή στο σώμα των απαχθέντων, που χρησιμεύουν σαν «πομποί» για να εντοπιστούν και να ξανά-εξεταστούν. Σε κάποιες ιστορίες απαγωγών, εξέχουσα θέση κατέχει και το σεξουαλικό στοιχείο. Πολλές γυναίκες ισχυρίζονται ότι πέφτουν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, με μεταλλικά όργανα που τοποθετούνται στον κόλπο τους, με βιασμούς από ανθρωπόμορφα όντα, με εξωγήινα έμβρυα να τοποθετούνται μέσα τους και να αφαιρούνται στον τρίτο μήνα κύησης, με διακοπές εγκυμοσύνης κ.τ.λ.

 Στην Ελλάδα, η πιο γνωστή περίπτωση απαγωγής, μελετήθηκε από τον ερευνητή Μάκη Ποδότα το 1991 και αφορά στην περίπτωση μιας γυναίκας -για ευνόητους λόγους δε δίνεται το όνομά της-, η οποία ισχυρίστηκε ότι απήχθη για λίγες ώρες από ξενοδοχείο του Βόλου.
Το 2015, το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ προχώρησε στη χρηματοδότηση επιστημονικών μελετών για την μελέτη του φαινομένου. Αν και οι περισσότεροι μάρτυρες αποδείχθηκαν ψυχολογικά διαταραγμένοι ή ψεύτες, υπήρξαν και κάποιοι που παρουσίαζαν ανεξήγητες ανωμαλίες στο DNA τους. Κάτι που δεν δηλώνει απαραίτητα εξωγήινη παρουσία στης απαγωγές, αλλά ίσως και ανθρώπινη... με πολλούς συνομοσιολόγους να πιστεύουν ότι η εξωγήινη επισκεψιμότητα χρησιμοποιείται σαν πέπλο κάλυψης παράνομων πειραμάτων σε ανθρώπους για το καλό της επιστήμης...

ufotruth-gr