Το Μυστήριο του Βαπτίσματος και η παράδοση του Νηπιοβαπτισμού

Κατά την σημερινή πρώτη Κυριακή του νέου έτους(Κυριακή προ των Φώτων), αγαπητοί μου αδελφοί και ενόψει της μεγίστης Δεσποτικής εορτής των Θεοφανίων, ακούσαμε την Ευαγγελική περικοπή που προέρχεται από τον πρόλογο του κατά Μάρκον Ευαγγελίου.

 

Στους στίχους της περικοπής γίνεται λόγος για το πρόσωπο του Ιωάννου του Βαπτιστού, για το έργο και το κήρυγμά του, που αποσκοπούσε στην προετοιμασία του λαού του Θεού για την έλευση και αποδοχή του Μεσσία. Γίνεται, επίσης, αναφορά στο Βάπτισμα του ύδατος, που εκείνος έδιδε στο λαό, το οποίο ο Ιωάννης αντιδιέστειλε σαφώς από το Βάπτισμα που επρόκειτο να προσφέρει ο Θεάνθρωπος στους ανθρώπους, αναγνωρίζοντας την ανωτερότητα του δευτέρου: «Εγώ σάς βάπτισα με νερό, εκείνος, όμως, θα σάς βαπτίσει με Πνεύμα Άγιο».

 

Η αναφορά στο Προδρομικό και στο εν Αγίω Πνεύματι Βάπτισμα, μάς δίδει την αφορμή να αναφερθούμε, δι’ ολίγων, στο Μυστήριο του Βαπτίσματος, στην αξία και τη σημασία του στη ζωή του κάθε Χριστιανού. Μάς προσφέρει, επίσης, την δυνατότητα να μιλήσουμε και για την διάσταση του νηπιοβαπτισμού, περί του οποίου συχνά, στις μέρες μας, εγείρονται κατηγορίες και ενστάσεις.

 

Το Μυστήριο του Βαπτίσματος συνιστά τον μοναδικό και ουσιαστικό τρόπο εισαγωγής του ανθρώπου στην Εκκλησία. Μόνον ο βαπτισμένος στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος πιστός έχει τη δυνατότητα εισδοχής στη ζωή της Εκκλησίας και μετοχής στη χάρη των ιερών Μυστηρίων και, μάλιστα, του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.

 

Στην Εκκλησία μας πιστεύουμε ότι το Βάπτισμα είναι ο τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος, με τη δύναμη της Χάριτος του Θεού, αρπάζεται από την κυριαρχία των δαιμόνων, αναγεννάται και εντάσσεται στο Σώμα του Χριστού. Με άλλα λόγια, γίνεται πολίτης της Βασιλείας του Θεού και λαμβάνει πάνω του τη σφραγίδα που ανεξίτηλα δείχνει ότι ανήκει, πλέον, στον Χριστό. Γίνεται Χριστιανός και μάλιστα, Ορθόδοξος. Η σπουδαιότητα του Μυστηρίου φαίνεται από το γεγονός ότι ο ίδιος ο Κύριος βαπτίστηκε, ενώ απέστειλε τους μαθητές του στα έθνη για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο Του και να βαπτίσουν τους ανθρώπους στο όνομα της Αγίας Τριάδος.

 

Στην εποχή μας, όμως, μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της αμφισβήτησης και της πολεμικής κατά της Εκκλησίας, εγείρονται ενστάσεις κατά της πρακτικής του νηπιοβαπτισμού, που, ήδη από τον 5ο αιώνα, συνιστά διαχρονική Χριστιανική παράδοση. Κοσμικά συστήματα κατηγορούν την Εκκλησία ότι, χρησιμοποιώντας τον νηπιοβαπτισμό, παραβιάζει τα δικαιώματα της θρησκευτικής συνείδησης και ελευθερίας των νηπίων, εκμεταλλευόμενη την αδυναμία εκφράσεως της βουλήσεώς τους!!!

Οι λόγοι για τους οποίους η Εκκλησία μας θέσπισε τον νηπιοβαπτισμό είναι καθαρά πνευματικοί. Πρόκειται για πράξη αγάπης προς τα παιδιά.

 

«Μη θέλοντας να τα αφήσει πολύ καιρό έξω από τη μάνδρα του Χριστού, έρμαια του διαβόλου και μακριά από τη σώζουσα Θεία Χάρη, δέχθηκε να τα βαπτίζει νωρίς, έστω κι αν δε μπορούν να ομολογήσουν πίστη, μόνο και μόνο για να τα εντάξει στην αγκαλιά του Χριστού. Ακόμη, για να μη τυχόν, φύγουν από τη ζωή αβάπτιστα και στερηθούν τη σωτηρία».

 

Απαραίτητο είναι, επίσης, να τονίσουμε ότι «η βούληση του ανθρώπου δεν συμβάλλει στην πραγμάτωση των σκοπών του Μυστηρίου του Βαπτίσματος, που είναι χάρισμα αποκλειστικό, δηλ. η πνευματική αναγέννηση. Και, όπως στην πρώτη μας φυσική γέννηση η θέληση του Θεού και όχι η δική μας μάς γεννά, έτσι και στο Βάπτισμα η αναγέννησή μας είναι καρπός του θελήματος του Θεού και όχι δικού μας.

 

Για όσους ισχυρίζονται ότι με τον νηπιοβαπτισμό παραβιάζεται η ελευθερία του ανθρώπου, επειδή το παιδάκι βαπτίζεται χωρίς να ερωτηθεί και συγκατανεύσει, απαντούμε ότι, με την ίδια λογική δε θα έπρεπε να φέρνουν οι γονείς στον κόσμο παιδιά χωρίς τη συγκατάθεσή τους, να τα στέλνουν στο σχολείο χωρίς την έγκρισή τους, να τα εμβολιάζουν αν τα ίδια δεν το επιθυμούν. Όπως, όμως, αυτές οι ενέργειες εντάσσονται στο καλώς νοούμενο συμφέρον του παιδιού έτσι και ο νηπιοβαπτισμός. Άλλωστε, όταν μεγαλώσει το παιδί και θέλει να βγει έξω από τα μάνδρα της Εκκλησίας, έχει όλο το δικαίωμα και την ελευθερία να το πράξει».

 

Ας προσεγγίσουμε, λοιπόν, το Μυστήριο του Βαπτίσματος με τον πνευματικό τρόπο που προτείνει η Εκκλησία μας. Ας το απαλλάξουμε από κάθε κοσμική περιβολή, που αλλοιώνει και καταστρέφει το σωτηριώδες περιεχόμενό του. Ας μη ξεχάσουμε ποτέ ότι, με το Βάπτισμά μας, γίναμε μέλη του αγιασμένου Σώματος του Χριστού. Κι έτσι, ας ζούμε αναλόγως. ΑΜΗΝ!

hellas-orthodoxy