Όταν κυκλοφορούν στο διαδίκτυο οδηγίες "επιβίωσης" τότε είτε η πόλη στέρεψε απο αγωνιστές , είτε ο εχθρός ήδη σουλατσάρει στους δρόμους της

Είναι αλήθεια πως  το διαδίκτυο  έδωσε την ευκαιρία σε χιλιάδες συμπολίτες μας  να  εκφράσουν μέσω των ιστολογίων  και των  μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τις απόψεις , τις εκτιμήσεις  και τα συναισθήματά  τους, όχι μόνο  στον μικρό  οικογενειακό και κοινωνικό τους περίγυρο  αλλά  σε χιλιάδες  ιμντερνετικούς  'περιηγητές".Για πρώτη φορά  ο  καταπιεσμένος απο το σύστημα και τις εξουσίες πολίτης βρήκε τον  τρόπο να πεί αυτό που νοιώθει χωρίς  να χρειάζεται η  φωνή του να περάσει απο τα φίλτρα   του  κόμματος ,  του κοινωνικού  περίγυρου, των φίλων , της εργασίας.

Μέσω  αυτής της μορφής επικοινωνίας και έκφρασης μας δόθηκε η ευκαιρία  να διευρύνουμε την  πολιτική  δυναμική  που είχαν  τα "πηγαδάκια"  στο καφενείο , στην δουλειά κ.α, βάζοντας  μια νέα παράμετρο  στον κλασσικό μέχρι τώρα μηχανισμό παραγωγής πολιτικού λόγου.

Δεν θα πούμε  ότι  αυτή  η " ιντερνετική επανάσταση"  στην ενημέρωση και την επικοινωνία  έφερε τα πάνω- κάτω, ούτε ασφαλώς πως όλα αυτά που  παράγονται  απο αυτήν  μπορούν να χαρακτηρισθούν ως  "αγαθά"  ακόμα και με την ευρύτερη  έννοια αυτού του όρου.'Οπως και νάχει όμως, είναι βέβαιο πως  η εικόνα  της κοινωνίας , της πραγματικότητας , και εν πολλοίς  της στάσης  του λαού αποτυπώνεται   με  ενδεικτικό  τρόπο   τόσο  στις αναρτήσεις  των ιστολογίων  όσο και στα σχόλια  των αναγνωστών τους.

Εδώ και μήνες  έχω διαβάσει σε ιστολογία και ιστοσελίδες  εκατοντάδες κείμενα  σχετικά  με την οικονομική  κρίση , την επερχόμενη πτώχευση, τα εθνικά θέματα κλπ, και σίγουρα  δεν ήταν λίγες οι φορές που έπεσα πάνω σε   "σκουπίδια" αλλά και πάνω σε "διαμάντια".

Οπωσδήποτε  πολλά απο αυτά  επηρέασαν και επηρεάζουν  την κριτική μου στάση , ωστόσο κανένα κείμενο απο όσα διάβασα   δεν με  "τρόμαξε" όσο αυτό  που  περιέχεται  στο e-mail  που έλαβα πριν απο λίγο.

Δεν  πρόκειται  ούτε  για  "προφητικές" εκτιμήσεις των επερχόμενων  δεινών, ούτε για αποκάλυψη κάποιου  "μεγάλου μυστικού"  που  ανατρέπει  τα όσα ηξερα ή φανταζόμουν μέχρι τωρα.Πρόκειται για έναν "χρηστικό" οδηγό ...επιβίωσης, ο οποίος μας  συμβουλεύει απο το τι  τρόφιμα  μπορούμε να αποθηκεύσουμε  , τι φάρμακα  πρέπει να διαθέτουμε  μέχρι πως μπορούμε να αγοράσουμε νόμιμα ένα ...κυνηγετικό  όπλο.

Αυτές  οι "χρηστικές  συμβουλές"  δεν  κυκλοφορούν  σε μια   δύσκολη ή έστω  ακραία  κατάσταση αλλά  μόνο σε καιρό πολέμου  ή για να είμαστε  πιο ακριβείς  λίγο πριν εισβάλλει  ο εχθρός στην πόλη.Είναι  οδηγίες  επιβίωσης  σε μια σκληρή κατοχή.

Δεν είμαι απο αυτούς  που  θεωρούν  ότι όποιος  "ταμπουρωθεί" έχοντας  στην αποθήκη του   δέκα σακιά αλεύρι  και μια κυνηγετική καραμπίνα  θα σωθεί απο μια  πτώχευση ή  απο μια κατοχή.Το πολύ πολύ  να καταφέρει να "ζήσει" λίγο παραπάνω απο εκείνους που δεν θα έχουν τίποτα  και απο τους οποίους  θα  προστατεύσει τα  αποθηκευμένα "αγαθά" του  αγοράζοντας μια καραμπίνα (προτείνεται  στον οδηγό επιβίωσης") .Συνεπώς δεν μιλάμε για ζωή αλλά για  ατομική επιβίωση  με  κανόνες ζουγκλας.

Εκείνος που  θα ζήσει  χωρίς εισαγωγικά και  θα σωθεί  με την  πραγματική έννοια του όρου, θα είναι  αυτός  που  θα  ατσαλώσει την  πίστη  του και  θα εμπιστευτεί την ζωή και τον έντιμο  υπερ της πατρίδας αγώνα στα χερια του Θεού.

Αυτό βέβαια προϋποθέτει  να είναι  χριστιανός δηλαδή  μιμητής τουΧριστού.Να βλέπει  την πίστη  στον Χριστό  σαν αναπόσπαστο  κομμάτι  της ζωής του και όχι σαν έναν ιδεαλισμό με τον οποίο  απλώς  "ντύνει"   τις  υλιστικές του ανάγκες και  καλύπτει  τις συναισθηματικές ή ψυχολογικές ελλείψεις του χαρακτήρα του.

Χριστιανισμός χωρίς Χριστό  δεν γίνεται και  για  να  έλθει ο Χριστός   κοντά  πρέπει να  Τον καλέσουμε  να κατοικήσει εντός μας , πράγμα όμως που προϋποθέτει να έχουμε καθαρίσει και τακτοποιήσει  τον τόπο  που  θα κάτσει και αυτός δεν είναι άλλος απο την ψυχή μας.

Αν λοιπόν θέλουμε ο αγώνας μας να είναι για το καλό της πατρίδας και  του λαού  πρέπει  να γεμίσει πρώτα η ψυχή μας  με Χριστό  διότι μόνο έτσι  θα  έχουμε  θάρρος και φρόνηση  ώστε να αγωνιστούμε με εντιμότητα  και  να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά κάθε  πρόκληση  ή δεινό.

Αν  απο την άλλη αφήσουμε την ψυχή μας να γεμίσει  με κάθε είδους  κακία τότε  ασφαλώς   δεν πρόκειται να αποκτήσουμε πνεύμα ανδρείας  και σύνεσης που θα προσφέρουν  στο αγώνα για το κοινό  καλό ,αλλά πνεύμα  οργής, κακίας  και δειλίας  σαν και αυτό που κατέχει τους σημερινούς  εχθρούς (ντόπιους και ξένους) της πατρίδας μας.

Πιο κάτω παραθέτω το  e-mail  που έλαβα,  όχι βέβαια ως συμβουλή  που πρέπει να ακολουθήσετε  (την συμβουλή μου την έδωσα  στην προηγούμενη παράγραφο),αλλά σαν δείγμα  για το  πώς  νοιώθει  ο κόσμος  που  αγαπάει μεν τον Χριστό αλλά δεν τον έχει καλέσει ακόμα  στην ψυχή του.

Οδηγίες επιβίωσης για τις δύσκολες ημέρες που έρχονται.

Όταν ξεσπά μια καταστροφή (φυσική ή όχι….),  είμαστε αναγκασμένοι να σκεφτούμε λύσεις για την επιβίωσή μας.

Υπάρχουν κάποιες βασικές παράμετροι, που πρέπει να ακολουθήσουμε ώστε να καταφέρουμε να συντηρηθούμε, ζωντανοί και αλώβητοι!

Τα δύο πιο σημαντικά στοιχεία επιβίωσης, κατ’ αρχήν είναι το νερό και τα τρόφιμα.

1. Τα τρόφιμα που αποθηκεύουμε, φροντίζουμε να έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής και να...

καλύπτουν (κατά το δυνατόν) τις διατροφικές ανάγκες μας. Τέτοια τρόφιμα είναι :

Σιτάρι, Αλείρι, Λάδι, Ζάχαρη, Μέλι, Ελιές, Ρύζι, Φακές, Ρεβίθια, Φασόλια, Μακαρόνια, Αλάτι (χοντρό για πάστωμα κρεάτων-και ψιλό για κάλυψη διατροφικών αναγκών),Γάλα (κυρίως σε σκόνη, αλλά και συμπυκνωμένο), Καφές, Τσάι, Κονσέρβες κρέατος και ψαριών, Σαλάμι αέρος,Τυρί, μυζήθρα (κεφάλια), Αποξηραμένα φρούτα αλλά και ξηρούς καρπούς.Οι ποσότητες θα πρέπει να υπολογισθούν αναλόγως με τον αριθμό των μελών της οικογενείας αλλά σε κάθε περίπτωση κανείς δε θα πάθει κακό αν υπερβάλλει και βοηθήσει τον αδελφό  του.

2. Σημαντική θεωρείται και η αποθήκευση φαρμακευτικών ειδών πρώτης ανάγκης,  προς αποφυγήν διαφόρων μολύνσεων και λοιμώξεων. Τέτοια είναι τα παρακάτω:Πολυβιταμίνες σε μορφή κάψουλας, Παυσίπονα-αναλγητικά, ΑντιβιώσειςΕίδη πρώτων βοηθειών (γάζες, ιώδια, επίδεσμοι, σουλφαμιδόσκονη, οινόπνευμα κ.λ.π.) Και φυσικά αναλόγως με την ευπάθεια ή τα προβλήματα κάθε μέλους της οικογενείας σας, να αναγνωρίζεται μόνοι σας τι άλλο θα είναι χρήσιμο…, π.χ.: για παιδιά και λοιμώξεις που τα απασχολούν, ποσότητες αντιβηχικών ή σιροπιών για μολύνσεις του φάρυγγα καθώς και χάπια ενάντια στις διάρροιες… κ.λ.π.

3. Η δημιουργία σπορείου καθώς και η αποθήκευση τους κρίνεται απαραίτητη κυρίως με τη χρήση “εύκολων” σπόρων, όπως είναι: τομάτα, πιπεριά, αγγούρι, καρότο, κολοκύθι, μελιτζάνα, πατάτα.

Δε χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις παρά μόνο γνώση για το χρόνο σποράς και φροντίδα μέχρι τη συγκομιδή.

4. Φυσικά φτάσαμε στο θέμα του οπλισμού το οποίο θα έχουν ήδη λύσει όσοι έχουν και την ιδιότητα του κυνηγού…

Εκτός όμως από αυτό το κυνήγι, χρήσιμο θα μας φανεί και το κυνήγι της θάλασσας, οπότε καλό θα είναι να έχουμε προμηθευτεί πετονιές, αγκίστρια κι ένα μικρό σχετικά δίχτυ για να διευκολυνθούμε. Όσοι φυσικά ασχολούνται ερασιτεχνικά με το ψάρεμα κάθε μορφής, τότε θα έχουν ήδη εξοπλισμό έτοιμο…

Όσον αφορά όμως εκείνους που ενδιαφέρονται για την προμήθεια οπλισμού, έχουμε να προτείνουμε τα εξής….:

Ένα από τα πιο προσιτά όπλα (που δεν μπόρεσαν ακόμα και τα πιο απολυταρχικά καθεστώτα να απαγορεύσουν στο κόσμο) είναι οι κυνηγητικές καραμπίνες.  Ένα όπλο που δεν πρέπει να υποτιμάται από κανέναν καθώς χρησιμοποιείται επιτυχημένα από πολλές υπηρεσίες παγκοσμίως(FBI,Police, Λόχοι Ορεινών Καταδρομών, US Navy Seals κ.α.).  Μια καραμπίνα γεμισμένη με 9-βολα ειναι θανατηφόρα στα 25 μέτρα για 2 ανθρώπους.  Φανταστείτε ότι χοντρικά, κάθε εννιάβολο φυσίγγι αντιστοιχεί σε 9 σφαίρες των 9 χλστ. (αυτές που χρησιμοποιούν πιστόλα beretta, glock klp).

Οι καραμπίνες χωρίζονται σε αυτόματες (που μετά από κάθε βολή, οπλίζουν μόνες τους, δηλ., εμείς απλά πατάμε την σκανδάλη) και σε επαναληπτικές (γνωστές και ως «χράπα χρούπα»).  Προσωπικά προτιμώ τις «χράπα  χρούπα», καθώς είναι πιο αξιόπιστες (δεν παθαίνουν σχεδόν ποτέ εμπλοκή), ενώ είναι και πολύ φθηνές (ξεκινούν από 300 ευρώ).  Επίσης δεν υπάρχει περιορισμός στον αριθμό των καραμπινών που μπορεί να κατέχει κάποιος.

Για να αποκτήσετε μια καραμπίνα η διαδικασία είναι απλή.  Καταρχάς πρέπει να είστε πάνω από 21 ετών.  Πηγαίνετε στο  Αστ. Τμήμα της περιοχής σας και παίρνετε τα δικαιολογητικά.  Επισκέπτεστε έναν οποιοδήποτε ιδιωτικό ή δημόσιο ιατρό, όπου σας χορηγεί ένα χαρτί ότι είστε ικανός να έχετε όπλο (τελείως τυπικά το δίνουν όλοι).  Κάνετε μια υπεύθυνη δήλωση ότι δεν έχετε καταδικαστεί για κακουργήματα κ.λ.π. (ΠΡΟΣΟΧΗ: ΑΝ ΚΑΝΕΤΕ ΨΕΥΤΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΘΑ ΤΟ ΒΡΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΜΠΕΙΤΕ ΦΥΛΑΚΗ) και βγάζετε κάποιες φωτογραφίες κ.λ.π.  Τα πηγαίνετε στην αστυνομία όλα αυτά και σας δίνουν μια άδεια αγοράς.  Με αυτήν πηγαίνετε σε τοπικό κατάστημα κυνηγητικών ειδών, διαλέγετε μια και είστε έτοιμοι!   Καλό  αγώνα.

πηγή