Διαβάστε πώς ο γενναίος πυρπολητής Κωνσταντίνος Κανάρης κατάφερε από μούτσος να γίνει καπετάνιος, Πρωθυπουργός και Αντιβασιλέας των Ελλήνων, ενώ, επιδεικνύοντας ιδιαίτερη εξυπνάδα, τολμηρότητα και εργατικότητα, ο Κανάρης υπήρξε μία από τις χαρακτηριστικότερες μορφές της νεοελληνικής ιστορίας!
ΕΙΝΑΙ αλήθεια ότι ο Κωνσταντίνος Κανάρης (Ψαρά 1793 – Αθήνα 1877), υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς αγωνιστές του 1821 και και πολιτικός. Ήταν γιος ναυτικού και έμαθε λίγα γράμματα στο νησί του. Ακολούθησε το ναυτικό επάγγελμα των Ψαριανών ξεκινώντας από μούτσος, για να γίνει καπετάνιος επιδεικνύοντας ιδιαίτερη εξυπνάδα, τολμηρότητα και εργατικότητα.
Αναντίρρητα ο Κανάρης υπήρξε μία από τις χαρακτηριστικότερες μορφές της νεοελληνικής ιστορίας, ενώ η παρουσία και η δράση του υπήρξαν σημαντικές στην Επανάσταση και στην οργάνωση του ελεύθερου κράτους. Πέθανε το 1877 ως πρωθυπουργός, αφού διετέλεσε και αντιβασιλέας το 1863.
Ο Κανάρης αναδείχθηκε ως ο πλέον ατρόμητος πυρπολητής του απελευθερωτικού αγώνα. Στις 7 Ιουνίου 1822 πυρπόλησε μαζί με τον Πιπίνο τη ναυαρχίδα του τουρκικού στόλου που είχε καταστρέψει τη Χίο. Τον ίδιο χρόνο (29 Οκτωβρίου) στην Τένεδο ο Κανάρης με τον Βρατσάνο ανατίναξαν το δίκροτο του Τούρκου αντιναύαρχου. Το 1824 πυρπόλησε δύο πλοία του Χοσρέφ στη Σάμο και στη Μυτιλήνη.
Παράτολμος και πολύ γενναίος!..
Χαρακτηριστική του παράτολμου χαρακτήρα του Κανάρη ήταν η ενέργεια της εισόδου στην Αλεξάνδρεια με τους Βώκο και Μπούτη, με σκοπό την καταστροφή του αιγυπτιακού στόλου· η αποτυχία του επιχειρήματος δεν μείωσε τη σημασία του γεγονότος.
Παράτολμος και πολύ γενναίος!..
Χαρακτηριστική του παράτολμου χαρακτήρα του Κανάρη ήταν η ενέργεια της εισόδου στην Αλεξάνδρεια με τους Βώκο και Μπούτη, με σκοπό την καταστροφή του αιγυπτιακού στόλου· η αποτυχία του επιχειρήματος δεν μείωσε τη σημασία του γεγονότος.
Ωστόσο, το 1827 ο Κωνσταντίνος Κανάρης έγινε αντιπρόεδρος των Ψαρών στην Εθνοσυνέλευση και, όταν ο Καποδίστριας ανέλαβε κυβερνήτης, τον διόρισε αρχηγό μοίρας στόλου.
Η πολιτική του του Κανάρη στα χρόνια της απελευθέρωσης είχε ως σταθερή αρχή τη νομιμότητα και την υπακοή στην κυβέρνηση. Κατά την επανάσταση των Υδραίων εναντίον του Καποδίστρια ο Κανάρης παρέμεινε πιστός στην κυβέρνηση και μετά τη δολοφονία του κυβερνήτη ιδιώτευσε στη Σύρο και στα Ψαρά. Ο Όθων τον διόρισε ναύαρχο και γερουσιαστή. Το 1843 και 1844 έγινε υπουργός των Ναυτικών, καθώς επίσης και το 1854.
Το 1862, όταν ο Όθων αρνήθηκε να εγκρίνει κατάλογο υπουργών του, ο Κανάρης προσχώρησε στην αντιπολίτευση και μετά την έξωση του Όθωνα αποτέλεσε μέλος της επιτροπής που προσέφερε το στέμμα στον Γεώργιο της Δανίας.
Πρωθυπουργός!..
Το 1864 και το 1865 ο Κωνσταντίνος Κανάρης ανέλαβε πρωθυπουργός. Τελικά αποσύρθηκε με τον τίτλο του ναύαρχου και ζούσε στην Κυψέλη μέχρι το 1877, όταν, ύστερα από λαϊκή απαίτηση, ανέλαβε και πάλι τον σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης για τη διεκδίκηση των εθνικών δικαίων.
Το 1864 και το 1865 ο Κωνσταντίνος Κανάρης ανέλαβε πρωθυπουργός. Τελικά αποσύρθηκε με τον τίτλο του ναύαρχου και ζούσε στην Κυψέλη μέχρι το 1877, όταν, ύστερα από λαϊκή απαίτηση, ανέλαβε και πάλι τον σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης για τη διεκδίκηση των εθνικών δικαίων.
Πέθανε τον ίδιο χρόνο, αφού με τη ζωή του σφράγισε μια ολόκληρη εποχή και με το τέλος του έκλεισε τη σειρά των απλοϊκών αλλά ηρωικών μαχητών του αγώνα της ανεξαρτησίας, που υμνήθηκαν από ολόκληρη την Ευρώπη και από τους διασημότερους ποιητές, όπως ο Βίκτορ Ουγκό.
Ας διαβάσουμε όμως ένα ποίημα του Αλέξανδρου Πάλλη για τον Κωνσταντίνο Κανάρη:
Όλη η Βουλή των προεστών στο μώλο συναγμένη
Είπε πως όξω στη στεριά τους Τούρκους θα προσμένει.
Τότε έβγαλα το φέσι και να μιλήσω θάρρεψα προβάλλοντας στη μέση:
«Τίποτα, αρχόντοι, δε φελά, μονάχα το καράβι!»
Σα μ’ άκουσε ένα απ’ τα τρανά καλπάκια μας, ανάβει
και το φαρμάκι χύνει:
«Ποιος είναι αυτός, και πώς τον λεν, που συμβουλές μας δίνει;»
Να τα Ψαρά πως χάθηκαν. Κ’ εγώ φωτιά στο χέρι
πήρα, και πέρα τράβηξα κατά της Χιός τα μέρη,
κ’ είπα από κει –δε βάσταξα- με χείλια πικραμένα!
«Να πώς με λεν εμένα».
Όλη η Βουλή των προεστών στο μώλο συναγμένη
Είπε πως όξω στη στεριά τους Τούρκους θα προσμένει.
Τότε έβγαλα το φέσι και να μιλήσω θάρρεψα προβάλλοντας στη μέση:
«Τίποτα, αρχόντοι, δε φελά, μονάχα το καράβι!»
Σα μ’ άκουσε ένα απ’ τα τρανά καλπάκια μας, ανάβει
και το φαρμάκι χύνει:
«Ποιος είναι αυτός, και πώς τον λεν, που συμβουλές μας δίνει;»
Να τα Ψαρά πως χάθηκαν. Κ’ εγώ φωτιά στο χέρι
πήρα, και πέρα τράβηξα κατά της Χιός τα μέρη,
κ’ είπα από κει –δε βάσταξα- με χείλια πικραμένα!
«Να πώς με λεν εμένα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.