ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΧΟΥΝ ΠΕΣΕΙ ΟΙ ΠΛΑΣΙΕ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΙΕΣ....

Δεν ξέρω τι ετοιμάζουν. Χρεοκοπία ανεξέλεκτη, χρεοκοπία ελεγχόμενη, χρεοκοπία της μάνας τους, το πρόβλημα είναι πως χωρίς να έχουμε φτάσει στο πάτο ακόμα, ο κοσμάκης τρελαίνεται. Σιγά σιγά και βασανιστικά. Κοιτάζω τους φίλους μου κι έχουν αρχίζει να μοιάζουν με ζόμπι. Ακόμα κι αυτοί που κρατάει ακόμα το κομπόδεμα, είναι γεμάτοι φόβο. Ανθρωποι που δεν περίμενα ποτέ πως θα στιμωχτούν τα έχουν χαμένα. Η καθημερινότητα κυλάει σαν ένα μηχάνημα που ξερνάει συνέχεια αριθμούς.
Παππούδες και γιαγιάδες με κουτσουρεμένες συντάξεις που προσπαθούν να καταλάβουν τι στο διάολο είναι τα ασφάλιστρα κινδύνου.... Μεροκαματιάρηδες, απλοί άνθρωποι που προσπαθούν να βγάλουν νόημα από τις ανακοινώσεις των σοφών και δεν καταλαβαίνουν μία...

Εχουν βάλει τα ανθρωπάκια κάτω και τα φουσκώνουν με κατεβατά από οικονομικές ορολογίες, με τεχνάσματα, με κούφιες ρητορικές για να τους κλέψουν το πενηντάρικο!!! Εχουν ξεχυθεί παντού οι πλασιέ της οικονομίας και βουτάνε το χαρτζηλίκι από τις γειτονιές. Μου θυμίζουν κάτι παλιές εποχές που τριγύρναγαν από πόρτα σε πόρτα κάτι αλάνια με φοβερό μπλα μπλα και κατάφερναν το φουκαριάρη κάτοικο καποιας φτωχογειτονιάς που πέρναν πρέφα ότι έχει παιδιά και θέλει να τα μάθει γράμματα και του πλασάρανε κάτι εγκυκλοπέδιες του κώλου στην τρομερή ευκαιρία των 40 δόσεων, ένα εικοσάρικο το μήνα.... Κι εκείνος ο φουκαριάρης που δεν ήξερε πολλά γράμματα το βαζε το γραμμάτιο, έπαιρνε και τη ντάνα με τα ψευτο-βιβλία και ονειρευόταν πως μ΄αυτά τα σκουπίδια θα μορφωθούν παραπάνω τα παιδιά του.

Κι άντε ανάμεσα στους απατεώνες και τα σκουπίδια τότε μπορεί να ξεπετιόντουσαν τίποτα άπαντα Παπαδιαμάντη και να στεκόταν τυχερός ο κυρ Μήτσος.... αλλά τώρα από τούτους εδώ τους πλασιέδες δεν υπάρχει τίποτα να διαλέξει κανείς. Δεν υπάρχει ίχνος αλήθειας, ίχνος μπέσας... Αλλωστε τι μπέσα μπορεί να υπάρχει όταν τα βάζεις μωρέ με τα γερόντια. Οταν κοιτάς παππούδες με τη μαγκούρα τους να σκαλίζουν τα πεταμένα στο κλείσιμο της λαϊκής και εσύ να τρως μέχρι να σκάσει η κοιλάρα σου. Τι μπέσα μπορεί να υπάρχει να προσπαθείς να πείσεις ένα φουκαριάρη πως είναι για το καλό του να πεινάσει για να μαζέψει κι άλλα κι άλλα κι άλλα κάποιος παραφουσκωμένος τραπεζίτης. Τι ψυχή μπορεί να κουβαλάει κάοιος για να μπορεί να κοιτάει στα μάτια ανθρώπους να σβήνουν, να κλαίνε, να πηδάνε από τα μπαλκόνια, να χάνουν τα σπίτια τους, να χάνουν τις δουλειές τους, να μην έχουν στα παιδιά τους ζωή κι ελπίδα...

Και καλά ο τάδε που είναι από τα παραδοσιακά τζάκια, που πέρασε όλη τη ζωή του χωρίς να ακουμπήσει ποτέ τη πραγματικότητα, που μεγάλωσε με τις νταντάδες, τα κολλέγια, τις ιδιωτικές λέσχες, το τένις του και το ιστιοπλοϊκό του ν΄αρμενίζει της θάλασσες αδιάφορος ποιος ζει και ποιος πεθαίνει τοποθετώντας τον εαυτό του στη θέση του θεού και τους υπόλοιπους στο επίπεδο μυρμηγκιών.... αλλά κι εσύ βρε βουλευτάκο, που σε χαρτζηλίκωνε όλη η γειτονιά μαζί με ταλλα αλάνια στο χωριό, που σπούδασες με το μπαλωμένο παντελόνι κι ο πατέρας σου έχει δυο χέρια γεμάτα κάλους... κι εσύ Βρούτε?....

Κάποιος είχε πει κάποτε πως ο θεός συγχωρεί αλλά το νευρικό μας σύστημα όχι. Κι όσο και να το τραβήξεις το θέμα, όσο και να συγχωρείς τον εαυτό σου με ψεύτικα λόγια εξαπατώντας όσους σε έβαλαν εκεί πάνω για να είσαι κάποιος και να τους τιμήσεις, θα έρθει ώρα που θα τρομάξεις με όσα θα προκαλέσεις. Κι εύχομαι να μην σου έχει μείνει μέσα στου τίποτα ανθρώπινο γιατί αλλιώς δεν θα ξέρεις που να γύρεις το κεφάλι για να μη βλέπεις...

Το πρόβλημά σας κύριοι είναι ότι τα ισωπεδώσατε όλα. Κανείς δεν θα σας πολεμούσε αν πολεμάγατε αυτούς που έπρεπε. Αν σέρνατε στη δικαιοσύνη τους ενόχους κι αν ζητάγατε από τους έχοντες και κατέχοντες να κάνουν λ ίγο φρένο στην απληστία τους. Αν πιάνατε το κλέφτη θα χαιρόταν ο νοικοκύρης. Αν βάζατε χαράτσι στον ασύδοτο θα ένοιωθε δικαιωμένος ο μεροκαματιάρης. Αν κόβατε κώλους σε όσους τους είχαν πολύ απλωμένους θα σας αγκάλιαζαν κι οι αδύναμοι. Αλλά ούτε για μια στιγμή δεν πείσατε, ούτε έναν, πως όλα αυτά γίνονται με οποιοδήποτε συναίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης και αγάπης για τη πατρίδα. Ούτε για μια στιγμή δεν φάνηκε μια ελάχιστη ελπίδα στον ορίζοντα πως επί τέλους θα διορθωθεί ένα λάθος.

Από το πρώτο λεπτό, τη πρώτη αναγγελία μέχρι τώρα πλασάρετε σκάρτες εγκυκλοπέδιες στους αγράμματους και φυλάτε τα καλύτερα βιβλία για τους εκλεκτούς σας. Κι αυτό με μαθηματική ακρίβεια μας οδηγεί όλους στο γκρεμό. Γιατί τελικά τι είναι η Ελλάδα νομίζετε. Δέκα οικογένειες και μερικές χιλιάδες κολλητοί? Για να ζήσουν και να συνεχίσουν να κερδίζουν αυτές οι δέκα οικογένειες και οι κολλητοί τους, κάπου πρέπει να πλασάρουν τα σκάρτα τους.... Κι ήθελα να ξέρω τι θα κάνετε όταν δεν θαχετε αγοραστή. Σας φτάνει το κέρδος να τα πουλάτε μεταξύ σας? Αν σας φτάνει., τότε παρακαλώ, συνεχίστε.


ΠΗΓΗ