ΤΕΡΜΑ ΤΑ ΔΙΦΡΑΓΚΑ - ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ‏

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

«Τέρμα τα δίφραγκα», ανακοίνωνε ο εισπράκτορας των παλιών αστικών λεωφορείων όταν έφταναν σε έναν συγκεκριμένο προορισμό μέχρι τον οποίο το εισιτήριο στοίχιζε τότε, ένα δίφραγκο, δηλαδή δύο
δραχμές. Όποιος δεν είχε για να συνεχίσει το ταξίδι με το λεωφορείο, έπρεπε να κατέβει και να το κόψει με τα πόδια για το υπόλοιπο της διαδρομής. Έτσι η φράση εκείνη του εισπράκτορα, καθιερώθηκε να σημαίνει αυτό που λέμε αλλιώς: «τα ψέματα τελείωσαν».

«Τέρμα τα δίφραγκα», αναφώνησε και η υπουργός της φωτοτυπημένης παιδείας και των κρύων αιθουσών, μαζί με το συνάδελφό της, υπουργό επί της οικονομικής φτώχιας για τους πολλούς και του οικονομικού υπερπλουτισμού για τους λίγους και μαζί, επίσης, με τον άλλο συνάδελφό της, αυτόν της ανεργίας για εκατομμύρια, πλέον, συμπολίτες μας.

Ξεκινάνε οι εφεδρείες-απολύσεις και στην εκπαίδευση.

Αρκετοί ήταν αυτοί που τα έλεγαν εδώ και δύο χρόνια αλλά κανείς δεν ήθελε να το πιστέψει.

«Ωχ αδερφέ! Σιγά μην τολμήσουν να τα κάνουν αυτά εδώ στην Ελλάδα. Ούτε η χούντα δεν θα τολμούσε, να σκεφτεί, πόσο μάλλον να πράξει κάτι τέτοιο» έλεγαν οι «πράσινοι» σύντροφοί μας με ύφος παντογνώστη με τους «γαλάζιους» συναγωνιστές να σιγοντάρουν από δίπλα. Άλλο που δεν θέλαμε κι εμείς για να συνεχίσουμε να κοιμόμαστε ραχατεύοντας, όπως ο βάτραχος στο νερό που τώρα αρχίζει να ζεσταίνεται μέσα στη χύτρα.

Ήρθε το πολυνομοσχέδιο plus (προάγγελος του ΠαΣοΚ plus) της φιλόδοξης υπουργού για την παιδεία μας το οποίο κήρυξε την έναρξη των εργασιών κατεδάφισης της δημόσιας παιδείας όπως ακριβώς είχαν παραγγείλει οι δανειστές-τοκογλύφοι μας.

Μα και τότε δεν ξυπνήσαμε, έστω για να προλάβουμε να πλυθούμε, να ανοίξει το μάτι μας από την τσίμπλα, παρά μόνο κοιτάζαμε να βρούμε άκρες «ιδιαιτέρως» μέχρι που μας πήρε και μας σήκωσε.

Αξιολόγηση, αυτοαξιολόγηση, Καλλικράτης στην εκπαίδευση, μειώσεις μισθών, καταργήσεις δώρων και επιδομάτων, συγχωνεύσεις σχολείων, καταργήσεις οργανικών θέσεων, αποσπάσεις εκτός ΠΥΣΔΕ, εκτός νομού ,ίσως και ,λόγω μετανάστευσης , εκτός χώρας.

Και τώρα τι;

Ενιαίο μισθολόγιο-βαθμολόγιο που οδηγεί σε απώλεια χρημάτων μα και προϋπηρεσίας.

Και μιλάμε για προϋπηρεσία που μπορεί να αποκτήθηκε στην απομακρυσμένη και ξεχασμένη Ελλάδα, ξέρετε, αυτή που τη θυμούνται οι βουλευτές όταν τους πιάνει η προεκλογική τους ευαισθησία.

Και τι άλλο;

Εφεδρεία με απολύσεις.

Κάποιοι διέδιδαν, καλοπροαίρετα πάντα, πως το ενιαίο μισθολόγιο-βαθμολόγιο θα οδηγήσει μέχρι και σε αυξήσεις για πολλούς εκπαιδευτικούς. Αυτοί οι ίδιοι που διαβεβαίωναν πως στην εκπαίδευση δεν θα έχουμε εφεδρεία και που (τι σύμπτωση!), πριν από δύο χρόνια έβρισκαν πολλά θετικά και στο πολυνομοσχέδιο 3848/2010 πριν την κατάθεσή του.

Το χειρότερο είναι πως πολλοί από μας τους πίστεψαν. Γιατί; Ίσως νόμιζαν πως θα μπορούσαν πάλι να βρουν άκρες «ιδιαιτέρως».

Θα είμαστε οι κυρίως υπεύθυνοι για ότι ακολουθήσει αν ακόμη και τώρα κοιτάξουμε να σώσουμε μόνο το καλύβι μας. Πλέον, έχει πάρει φωτιά και το δικό μας καλύβι, όχι μόνο του γείτονα.

Ανεχτήκαμε και ανεχόμαστε πολλά.

Μέχρι τον κύριο Πάγκαλο ανεχτήκαμε να μας βρίζει και τώρα τον ανεχόμαστε να σπάει πλάκα μαζί μας, παραδεχόμενος πως το μνημόνιο απέτυχε.

Ανεχθήκαμε τον κύριο Παπανδρέου να μας σπρώχνει και τελικά να μας ρίχνει στο γκρεμό και τώρα τον ανεχόμαστε να κάνει την αυτοκριτική του δίνοντας συνεντεύξεις και συνεχίζοντας να μας θεωρεί ηλίθιους.

Ανεχόμαστε, στο όνομα της δημοκρατίας, να μας κυβερνούν οι συνεχιστές και υποστηρικτές του δικτάτορα Μεταξά, του δικτάτορα Παπαδόπουλου και όλων αυτών που κατέλαβαν την εξουσία με τανκς και γκρέμισαν, με τα ίδια τανκς τις πύλες του Πολυτεχνείου, αποπατώντας πάνω σε κάθε έννοια δημοκρατίας.

Τι σόι δημοκρατία είναι αυτή που στο όνομά της μπορούν να κυβερνούν αυτοί που υποστηρίζουν όσους, κατά καιρούς, την κατέλυσαν;

Τι σόι (νεο) δημοκράτες είναι αυτοί που τους ανέχονται δίπλα τους στην κυβέρνηση;

Το θέμα όμως δεν είναι τι έκαναν ή τι κάνουν εκείνοι αλλά τι κάνουμε ή τι δεν κάναμε εμείς.

Γνωρίζουν πάρα πολύ καλά όλοι αυτοί που εκβιάζουν και απειλούν, πως αν οι πολίτες το θελήσουν, όλα τα μνημόνια που υπέγραψαν, μπορούν, μέσα σε μία νύχτα, να μετατραπούν, κυριολεκτικά, σε κουρελόχαρτα.

Όσα παράγουν οι εργαζόμενοι, με βάση ακόμη και αυτά τα στοιχεία του δικού τους προϋπολογισμού, όχι μόνο φτάνουν, αλλά και περισσεύουν για να περνάμε. Αρκεί να σταματήσουμε να πληρώνουμε στους τοκογλύφους-δανειστές μας.

Λοιπόν; Τι απαντάμε;

Θα τους αφήσουμε να συνεχίσουν τη ληστεία σε βάρος μας;

Θα τους επιτρέψουμε να πίνουν «εις υγείαν των κορόιδων»;

Θα τους φοβηθούμε;

Θα τους αφήσουμε να μας μετατρέψουν σε δούλους;

Θα επιτρέψουμε, αυτοί να κοιμούνται ήσυχοι και μας να μη μας κολλάει ύπνος από την αγωνία και την ανασφάλεια για το αύριο;

Θα τους αφήσουμε να συνεχίζουν να πλουτίζουν ανενόχλητοι, απολαμβάνοντας τα προνόμιά τους;

Θα δεχτούμε να εξακολουθούν να θεωρούν την Ελβετία ως δεύτερη πατρίδα τους;

Αν ναι, είμαστε άξιοι των επιλογών μας.

Ας μην τους στείλουμε «μήνυμα» ετούτη τη φορά. Είναι καλύτερα να τους το πάμε εμείς οι ίδιοι, όπου κι αν βρίσκονται, όπου κι αν βρισκόμαστε.

Ας τους πούμε επιτέλους: «Τέρμα τα δίφραγκα! Κατεβείτε από το λεωφορείο»

triklopodia.gr