Συνέχισε να ονειρεύεσαι, αλλά μην κοιμάσαι

Γράφει: Cosmina Furchi Gliatas

Αχ… τι ωραία που περνάς εκεί άνετα στον καναπέ σου, ενώ παρακολουθείς έναν άλλο “λεκέ”, έναν άλλο “bunga bunga”, έναν άλλο “ξένο οργασμό” και φτιάχνεσαι και χασκογελάς μαζί τους.




Όλα έγιναν μια μεγάλη πασαρέλα για τα διάσημα πρόσωπα και ένα μεγάλο κρεβάτι, όπου μόνο οι εραστές “περνάνε καλά”, ενώ εσύ τους παρακολουθείς από την κλειδαρότρυπα και στο τέλος πληρώνεις το λογαριασμό του δωματίου όπου συναντιούνται. Ναι, φίλε μου, μη μου πεις ότι δεν το είχες καταλάβει, γιʼ αυτό σε θέλουν, γιʼ αυτό σε αφήνουν να “παίρνεις μάτι”, στο τέλος, όπως σου είπαν “μαζί τα φάγαμε”, θα σου πουν “μαζί γ@μ@σ@μ@”… κι εσύ, πάλι θα βάλεις το χέρι στην τσέπη σου και θα πληρώσεις τους λογαριασμούς τους και τα viagra τους, γιατί χωρίς αυτά θα μπορούσαν να γευτούν μόνο καμιά σούπα!

Δε βλέπεις ότι παντού τα ίδια κάνουν; Τι κι αν αλλάζουν τα χρόνια, η μόδα, οι Χώρες ή οι εποχές. Μια φοράνε ζιβάγκο, μια κουστούμι και γραβάτα, μια κράνος, μια έχουν αεροσυνοδούς, ηθοποιούς, μια καμαριέρες, μια γραμματείς, μια ενήλικες, μια αθλήτριες, όλοι “καλοπερνάνε” κι εσύ χαίρεσαι επειδή σου δίνουν “βούτυρο για το ψωμί σου” και δεν έχεις συνειδητοποιήσει ότι σε λίγο δεν θα έχεις ούτε τη δυνατότητα να αγοράσεις το καθημερινό σου ψωμί.

Ασχολείσαι με τα ροζ σκάνδαλά τους, κοιτάς από την κλειδαρότρυπα, είσαι τόσο παρμένος που δεν καταλαβαίνεις ότι σε βιάζουν, σου βιάζουν την ψυχή, και σου κλέβουν τη ζωή σου, σε εξουσιάζουν και σε αφήνουν να πιστεύεις ότι είσαι ελεύθερος, ενώ τους ανήκεις… Εραστές και διάσημα πρόσωπα με τις μίζες τους κάνουν πασαρέλα μπροστά σου, χωρίς τσίπα, αγωνίζονται στο ποιος είναι πιο γόης, πιο έξυπνος, πιο μάγκας, σε καθηλώνουν στον καναπέ σου να ενημερώνεσαι για τις μπούρδες ειδήσεις τους από τις εκπομπές τους που, πάλι εσύ πληρώνεις τα δάνεια που πήραν από τις τράπεζες, και τα χρεώνουν σε σένα.

Ώρες και ώρες μαγειρική για να σε ταΐσουν με τα μάτια, μπας και χορτάσεις έτσι, αλλιώς πώς θα χορέψεις στο χορό τους; Τρέχει να αγοράσεις τα περιοδικά τους και τις εφημερίδες όπου δουλεύουν απλήρωτοι εργαζόμενοι και να μαζέψεις κάνα κουπόνι προσφοράς για να καλύψεις τις βασικές σου ανάγκες, να μη χάσεις ούτε πλάνο από τις περιπέτειές τους, ποιος πήγε με ποιον, σε ποιο μέρος στέγασαν τον έρωτά τους, που έκαναν διακοπές, αν κοιμούνται μαζί ή χωριστά από τους συντρόφους τους, με απλά λόγια, ποιος είναι πιο μάγκας, πιο πετυχημένος.

Σου σερβίρουν πρότυπα κενά, χωρίς περιεχόμενα… “ξεφτιλισμένα”. Αυτά σε ενδιαφέρουν; Αυτά είναι τα “είδωλά σου”; Τι και αν γκρεμίζεται κάθε μέρα η Παιδεία, η Υγεία, το βιοτικό επίπεδο της Χώρας , ακόμα και τα βασικά δικαιώματα για τα οποία έχουν δοθεί τόσοι αγώνες και θα έπρεπε να είναι εξασφαλισμένα, για κάθε πολίτη, όπως προβλέπει το Σύνταγμα της κάθε δημοκρατικής Χώρας.
Τι και αν αργοπεθαίνει δίπλα σου ο συνάνθρωπός σου, αυτοκτονούν ή πνίγονται τόσα άτομα καθημερινά σε μια θάλασσα από βάσανα. Ψιλά γράμματα όλα αυτά μπροστά στο Life Style που σου προσφέρουν απλόχερα για την ψυχαγωγία σου, για να περνάς καλά παιδί μου, “για το καλό σου”.
Με το ένα χέρι σου αφαιρούν τα πάντα και με το άλλο σου χαρίζουν ψίχουλα για να το παίξουν σωτήρες. Κι όταν έρθει η ώρα, πάλι θα καταφέρουν να σε πείσουν να τους ξαναψηφίσεις, τόσο λαμπρά πρόσωπα, τόσο πετυχημένα, καμάρι σου να τους τιμή-σεις με τη ψήφο σου…

Παίζουν θέατρο στις πλάτες σου, κάνουν πως μαλώνουν, πως υποφέρουν για την κατάσταση, πως τάχα νιώθουν τον πόνο σου, απλά δεν υπάρχει άλλη λύση για να βγούμε από το τούνελ, από την κρίση. Γινόμαστε παντού ρεζίλι, αλλά… στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάμε ποτέ για σχοινί και, δυστυχώς, είναι πολλοί τελευταία οι κρεμασμένοι και το σχοινί εμφανίζεται, όλο και περισσότερο, έτσι μαγικά, στα ντουλάπια κάθε σπίτι του Έλληνα πολίτη. Αν και χριστιανοί δεν έχουν το Θεό τους και τα αίσχη τους ξεπερνούν εκείνα των Σοδόμων και Γομόρρων.

Δεν ξέρω εσύ φίλε, αλλά εγώ έχω κουραστεί, έχω αηδιάσει και σιχαθεί μαζί τους και αρνιέμαι να συμμετέχω σε αυτό το “σκληρό πορνό”, σε αυτό το θέατρο του παραλόγου… Κλείνω την τηλεόραση, σηκώνομαι από το καναπέ και ανοίγω την πόρτα, βγαίνω έξω και διεκδικώ μια καλύτερη ζωή. Δεν θα γίνω κομπάρσος στη ζωή κανενός. Εσύ… αν θες να έχεις ζωή και να είσαι μέσα σε αυτή την ίδια πρέπει να… “βγεις έξω”, ώστε να ξυπνήσεις από το λήθαργο. Αυτός είναι ο σκοπός τους, έτσι σε θέλουν.

Αλλά εσύ μη τους κάνεις το χατίρι… συνέχισε να ονειρεύεσαι, αλλά μην κοιμάσαι. Πάλεψε για τα όνειρά σου. Γύρνα τους την πλάτη και προσπάθησε να αντικρίσεις την πραγματική ζωή, πριν να είναι πολύ αργά. Κάνε κάτι, τέρμα τα λόγια και οι υποσχέσεις, χορτάσαμε από αυτά. Σήκωσε τα μανίκια σου και άρχισε να χτίζεις μια ανθρώπινη ζωή, μια ζωή που να είναι γεμάτη ουσία και όχι βιτρίνες.
Να βιαστείς, μη χάνεις χρόνο, όσο πιο γρήγορα θα καταλάβεις ότι δεν τους έχεις ανάγκη, αλλά αυτοί σε έχουν για να ζήσουν, τότε βρίσκεσαι ήδη στο μονοπάτι της νίκης. Προχώρα… γιατί η ζωή είναι μικρή και όπως λέει και ένας στίχος του Οδυσσέα Ελύτη… “δεύτερη ζωή δεν έχει!»

aixmi.gr
freepen.gr