Να μπει στις 43 παθησεις επ αοριστον αναπηρια η σκληρυνση κατα πλακας

Γιατί είναι σημαντικό;

η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μια ανίατη και συνεχώς επιδεινούμενη νόσος,θα έπρεπε να είναι μέσα στις 43 παθήσεις.

Πάρε θέση εδώ

Τί είναι η Σκλήρυνση κατά Πλάκας;

Η Σκλήρυνση κατά Πλάκας είναι μία ασθένεια του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος. Το “Κεντρικό Νευρικό Σύστημα” είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για την περιγραφή του εγκεφάλου και της σπονδυλικής στήλης. Η Σκλήρυνση κατά Πλάκας περιγράφεται ως φλεγμονώδης απομυελίνωση. Αν λάβουμε πρώτα υπ’ όψιν την φλεγμονώδη πλευρά, ο καλύτερος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να κατανοήσουμε την φλεγμονή είναι να σκεφτούμε πόσο αγριεύει μία πληγή όταν μολυνθεί. Βοηθά το να θυμηθούμε ένα τραύμα ή ένα γδάρσιμο που έχει μολυνθεί. Η χαρακτηριστική αντίδραση της πληγής είναι να ζεσταθεί, να κοκκινίσει, να πρηστεί και να πονάει. Ο Γαληνός, σε πολύ παλιά ιατρικά συγγράμματα, περιέγραψε πρώτος τα συμπτώματα της φλεγμονής ως rubor et calor, tumor et dolor. Αυτό σημαίνει κοκκίνισμα και θερμότητα, πρήξιμο και πόνος. Ο Γαληνός προσέθεσε και τον όρο et functio laesa που μεταφράζεται ως “και απώλεια της λειτουργίας”. Οπότε, το τμήμα που έχει προσβληθεί με φλεγμονή σταματά και να λειτουργεί. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της φλεγμονής. Σε μικροσκοπικό επίπεδο, το ανοσοποιητικό σύστημα στέλνει λευκοκύτταρα στην περιοχή. Τα κύτταρα αυτά εκκρίνουν αγγελιοφόρες χημικές ουσίες, που προκαλούν την φλεγμονώδη αντίδραση, και αποβάλλουν βακτήρια, απόβλητα και ξένες ουσίες που βρίσκονται στην πληγή.

Η απομυελίνωση αναφέρεται στο περίβλημα μυελίνης γύρω από τα νεύρα. Τα νευρικά κύτταρα στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα έχουν πολλούς κλάδους, που εξαπλώνονται και ταξιδεύουν σε άλλα νευρικά κύτταρα, ώστε να μπορούν να επικοινωνούν με το να μεταδίδουν ηλεκτρικά σήματα. Αυτοί οι κλάδοι ή άξονες είναι σαν τηλεφωνικά καλώδια που συνδέουν τηλέφωνα για να “μιλά” το ένα με το άλλο. Επικαλύπτονται με ένα είδος ηλεκτρικού μονωτικού υλικού που λέγεται μυελίνη. Η μυελίνη είναι ουσιαστικά το λιπαρό στρώμα γύρω από τους άξονες που προέρχεται από ειδικά κύτταρα (ολιγοδενδροκύτταρα) που τυλίγονται γύρω-γύρω από τον άξονα, σαν συνεχείς φλούδες κρεμμυδιού. Το στρώμα αυτό είναι λιπαρό διότι η μεμβράνη ή το εξωτερικό στρώμα κάθε κυττάρου αποτελείται κυρίως από λιπίδια, ώστε όταν το κύτταρο τυλίγεται γύρω-γύρω από τον άξονα, τα πολλαπλά στρώματα σχηματίζουν ένα λιπαρό περίβλημα.

Το είδος λιπιδίου που σχηματίζει τη μεμβράνη αυτή, και συνεπώς ο τρόπος λειτουργίας του, εξαρτάται από τα είδη λιπιδίων που τρώμε. Είναι, επίσης, σημαντικό, να αναγνωρίσουμε ότι τα σήματα που διέρχονται τους άξονες δεν είναι στα αλήθεια ηλεκτρικά ρεύματα, αλλά δείχουν ότι είναι εξαιτίας της ταχείας μετακίνησης φορτισμένων μορίων, που λέγονται ιόντα, εντός και εκτός των κυττάρων. Πρόκειται για τα μέταλλα που γνωρίζουμε πολύ καλά, όπως το νάτριο, το κάλιο, το ασβέστιο, το μαγνήσιο κ.ο.κ., και πάλι, αυτά προέρχονται από την διατροφή. Επομένως, η διατροφή είναι αποφασιστικής σημασίας για την επικοινωνία των νευρικών κυττάρων. Η απομυελίνωση λαμβάνει χώρα όταν καταστρέφεται λίγη από αυτήν τη μυελίνη – η φλεγμονώδης απομυελίνωση αποτελεί την καταστροφή της μυελίνης ως αποτέλεσμα της φλεγμονής στη συγκεκριμένη περιοχή.
Οπότε, η χαρακτηριστική ακολουθία των γεγονότων είναι ότι η φλεγμονή ενός τμήματος του περιβλήματος μυελίνης ενός νεύρου του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος ακολουθείται από απομυελίνωση. Αυτό σχηματίζει την λεγόμενη “ουλή” της Σκλήρυνσης κατά Πλάκας. Συχνά στο παρελθόν οι ουλές αυτές λέγονταν πλάκες, αλλά αυτή η ονομασία είναι κάπως εσφαλμένη διότι υποδηλώνει ότι κάτι επικαλύπτει το νεύρο. Σε αυτές τις φλεγμονώδεις ουλές, τα λευκοκύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος αποκτούν πρόσβαση στο περίβλημα μυελίνης, κάτι που κανονικά δεν έχουν την δυνατότητα να κάνουν λόγω αυτού που λέγεται “φράγμα αίματος - εγκεφάλου”. Επιπλέον λευκοκύτταρα μάλλον έλκονται από μερικούς από τους χημικούς αγγελιοφόρους που εκκρίνονται από αυτά τα αρχικά λευκοκύτταρα. Η απομυελίνωση ακολουθείται από κάποια επανόρθωση και επούλωση, όπως συνήθως συμβαίνει μετά από ένα επεισόδιο φλεγμονής. Το λειτουργικό αποτέλεσμα είναι ότι τα νευρικά σήματα δεν μεταφέρονται κατά μήκος του άξονα όσο καλά μεταφέρονταν πριν τον τραυματισμό του.

Αυτό που νιώθει το άτομο με Σκλήρυνση κατά Πλάκας εξαρτάται από το τί συνδέεται με το νεύρο. Εάν πρόκειται για νευρικό άξονα στη σπονδυλική στήλη που μεταφέρει αισθητήρια σήματα από τα πόδια προς τα πάνω, τότε το άτομο αυτό μπορεί να νιώσει μυρμηκίαση ή μούδιασμα. Εάν μεταφέρει κινητικά σήματα κάτω στους μύες των ποδιών, τότε μπορεί να παρουσιαστεί αδυναμία. Εάν πρόκειται για νεύρα μέσα στον εγκέφαλο που είναι υπεύθυνα, για παράδειγμα, για την αίσθηση της ισορροπίας, μπορεί να είναι αδύνατον να περπατήσει χωρίς να γέρνει προς τη μία πλευρά. Επειδή υπάρχει πρήξιμο του περιβάλλοντα νευρικού ιστού που σχετίζεται με την διαδικασία της φλεγμονής, θα επηρεαστεί και η μετάδοση νευρικών σημάτων μέσω αυτών των γειτονικών αξόνων. Ενώ υποχωρεί το πρήξιμο, αυτά τα νευρικά κύτταρα, που δεν υφίστανται σοβαρό τραυματισμό, αλλά δεν λειτουργούν λόγω της φλεγμονής και του πρηξίματος, αρχίζουν να λειτουργούν πάλι. Γι’ αυτό υπάρχει σχεδόν πάντα κάποια αποκατάσταση μόνο και μόνο για τον λόγο αυτόν. Επίσης, λαμβάνει χώρα κάποια περιορισμένη επανόρθωση κατεστραμμένων νευρικών κυττάρων, με κάποια επαμυελίνωση, ειδικά στο αρχικό στάδιο της ασθένειας, ώστε τα συμπτώματα να υποχωρούν περαιτέρω σε κάποιο βαθμό. Υπάρχουν τώρα αυξανόμενες αποδείξεις ότι η επαμυελίνωση λαμβάνει χώρα καθ’ όλη την διάρκεια της ασθένειας και είναι πολύ πιο σημαντική απ’ ότι αντιλαμβανόμασταν μέχρι στιγμής.1

Έτσι, η περιοχή του μουδιάσματος ή της μυρμηκίασης μπορεί να μικρύνει και η αδυναμία ενδέχεται να βελτιωθεί με την πάροδο του χρόνου, όσο θα επουλώνεται η ουλή, και θα συνέρχονται τα νεύρα που δεν έχουν πραγματικά τραυματιστεί, αλλά δεν λειτουργούν καλά λόγω του πρηξίματος. Ωστόσο, η ανάρρωση είναι συχνά ημιτελής, και οι ασθενείς παρουσιάζουν συμπτώματα που παραμένουν, αν και λιγότερο σοβαρά από τότε που η προσβολή ήταν στο αποκορύφωμά της, στο ίδιο σημείο του σώματος. Αυτά τα εναπομείναντα συμπτώματα συνήθως δυναμώνουν και εξασθενίζουν σε συνάρτηση με πολλούς παράγοντες. Ο πιο σημαντικός από αυτούς τους παράγοντες για τα περισσότερα άτομα με Σκλήρυνση κατά Πλάκας είναι η θερμοκρασία. Τα νεύρα επικοινωνούν λιγότερο καλά όσο περισσότερο θερμά γίνονται. Έτσι, η ζέστη τείνει να χειροτερεύει αυτά τα εναπομείναντα συμπτώματα για τα περισσότερα άτομα, αν και για μερικούς το κρύο αποτελεί μεγαλύτερο πρόβλημα. Αλλά διαιτητικοί παράγοντες, όπως τα μέταλλα στην διατροφή, είναι επίσης σημαντικοί για την επικοινωνία των νεύρων από ημέρα σε ημέρα. Ένα σημαντικό σημείο εδώ είναι ότι ενώ η ζέστη κάνει τα νεύρα να επικοινωνούν μεταξύ τους πιο αργά και χειροτερεύει τα συμπτώματα, δεν καταστρέφει τα νεύρα. Έτσι, η άσκηση είναι καλή ακόμη και αν χειροτερεύει προσωρινά τα συμπτώματα.
Back to Top
Σταδιακά, όσο πιο πολλές ουλές σχηματίζονται στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα, όλο και περισσότερες νευρικές οδοί εξουδετερώνονται. Γι’ αυτό ο ασθενής παρατηρεί σταδιακή μείωση της λειτουργίας. Πολλές από αυτές τις ουλές παρουσιάζονται σε “σιωπηλά” σημεία του εγκεφάλου και έτσι δεν γίνονται αντιληπτές. Αυτές που πραγματικά αντιλαμβανόμαστε παρουσιάζονται στη σπονδυλική στήλη ή στα νεύρα που οδηγούν στο μάτι. Ουσιαστικά, όλες αυτές οι νευρικές ίνες είναι απαραίτητες για πράγματα όπως οι αισθήσεις, η δύναμη, η ισορροπία, η όραση κ.ο.κ. Γι’ αυτό, ακόμη και μία μικρή ουλή εδώ συνήθως γίνεται αντιληπτή. Είναι κάπως όπως όταν μπορούμε να ανεχθούμε λίγα προβλήματα σε συγκεκριμένα προγράμματα στον ηλεκτρονικό υπολογιστή (στον εγκέφαλο) χωρίς να τα αντιλαμβανόμαστε πολύ, αλλά εάν το καλώδιο (η σπονδυλική στήλη) που συνδέεται με την οθόνη πάθει βλάβη, χάνουμε πολλά.

Επιτελείται μεγάλη έρευνα τώρα για το πώς το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα προσπαθεί να επουλώσει αυτές τις ουλές. Το νευρικό σύστημα έχει μία εκπληκτική ικανότητα όχι μόνο να αναπλάθεται ώστε τα σήματα να παρακάμπτουν την κατεστραμμένη ουλή, αλλά και στον εγκέφαλο λαμβάνουν χώρα αλλαγές που έχουν ως συνέπεια την χρησιμοποίηση νέων νευρικών κυττάρων και οδών για να αντισταθμιστεί οποιαδήποτε έλλειψη.2 Όταν υπάρχουν μόνο λίγες ουλές, το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα είναι εξαιρετικά καλό σε αυτήν την ανάπλαση και αντιστάθμιση, ακόμη και αν δεν υπάρχει πολλή επαμυελίνωση. Εντούτοις, εάν συνεχιστεί η διαδικασία, αυτοί οι αντισταθμιστικοί μηχανισμοί καταβάλλονται και λαμβάνει χώρα προϊούσα αναπηρία. Γι’ αυτό και εστιάζουμε τις προσπάθειές μας στην σταθεροποίηση της ασθένειας νωρίς και στην πρόληψη περαιτέρω βλάβης μετά την αρχική διάγνωση.


Patani R, Balaratnam M, Vora A, et al. Remyelination can be extensive in multiple sclerosis despite a long disease course. Neuropathol Appl Neurobiol 2007

Kerschensteiner M, Bareyre FM, Buddeberg BS, et al. Remodelling of axonal connections contributes to recovery in an animal model of multiple sclerosis. J Exp Med 2004; 200:1027-1038

overcomingmultiplesclerosis.org