1914-2014

Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, θα είναι ο τελευταίος παγκόσμιος πόλεμος.



Η επέτειος των εκατό χρόνων από το απίστευτο όργιο της βίας, από τον πιο καταστροφικό πόλεμο όλων των εποχών, στον οποίο συμμετείχαν 60 εκατομμύρια στρατιώτες από πέντε ηπείρους, βρίσκει ξανά τον πλανήτη με τα ίδια συμπτώματα.

“Δεν υπάρχει κανένας λόγος, για τον οποίο οι κάτοικοι αυτού του εύπορου, μικρού νησιού, δεν θα έπρεπε να απολαύσουν τις χριστουγεννιάτικες γιορτές” (Economist για τη Βρετανία, ακριβώς εκατό χρόνια πριν).

Υπενθυμίζουμε πως μετά τη δολοφονική επίθεση στις 28 Ιουνίου του 1914 στο Σαράγιεβο (Βοσνία), εναντίον του διαδόχου της Αυστροουγγαρίας, από Σέρβους εθνικιστές, ο 83άχρονος αυτοκράτορας και θείος του θύματος κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Σερβίας (παρά το ότι τιμωρήθηκαν αυστηρά οι δράστες), αφού προηγουμένως εξασφάλισε τη συμμαχία της γερμανικής αυτοκρατορίας – η οποία συμφώνησε, θέλοντας να προλάβει την ισχυροποίηση της Ρωσίας.
Η Γερμανία, για να προστατεύσει τα νότα της, κήρυξε τον πόλεμο στη Γαλλία ενώ, κατά παράδοξο τρόπο, εισέβαλλε στις 4 Αυγούστου στο Βέλγιο, την ουδετερότητα του οποίου εγγυόταν η Βρετανία – με αποτέλεσμα να ξεσπάσει ο 1ος παγκόσμιος πόλεμος, στο ένα μέτωπο του οποίου ήταν η Αυστροουγγαρία με τη Γερμανία, ενώ στο άλλο η Μ. Βρετανία, η Γαλλία και η Ρωσία (αργότερα πολλές άλλες χώρες).
Έκτοτε σταμάτησε η πρώτη παγκοσμιοποίηση, ακολούθησε η Μεγάλη Ύφεση, ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος, η δημιουργία της ΕΟΚ και η άνοδος των Η.Π.Α. ενώ, μετά το 1990, βιώνουμε η δεύτερη εποχή της παγκοσμιοποίησης - όπου άνοιξαν τα σύνορα της Κίνας, κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση, ενώθηκε η Γερμανία, δημιουργήθηκε η Ευρωζώνη κλπ.

Άρθρο 

Οι ενοχές για το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, για τις καταστροφές, για τους θανάτους, για τις ληστείες, για τις θηριωδίες, για το ολοκαύτωμα και για όλα τα υπόλοιπα δεινά που προκλήθηκαν στον πλανήτη, έχουν μεταφερθεί στο ναζιστικό καθεστώς εκ μέρους της Γερμανίας – σε μία προσπάθεια αποφυγής των ευθυνών, καθώς επίσης της ιστορικής «ταυτότητας» της.
Εν τούτοις, η Γερμανία δεν μπορεί να επικαλεστεί κάτι ανάλογο, όσον αφορά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο – τον πλέον αιματηρό στην ιστορία, αφού πέθαναν, μεταξύ άλλων, δύο φορές περισσότεροι Βρετανοί, τριπλάσιοι Βέλγοι και τετραπλάσιοι Γάλλοι.
Εκείνη την εποχή της πρώτης παγκοσμιοποίησης, με το διεθνές εμπόριο στο ζενίθ του, με παγκόσμιες εξαγωγές που επαναλήφθηκαν μόλις μετά το 1990, καθώς επίσης με την ελεύθερη μετακίνηση των Ευρωπαίων χωρίς την ανάγκη διαβατηρίου, όπως συμβαίνει σήμερα, κανένας δεν περίμενε να ξεσπάσει πόλεμος – πόσο μάλλον να βρεθούν άνθρωποι, αμέσως μετά, οι οποίοι θα υμνούσαν την καταστροφή.
«Ο πόλεμος είναι μεγάλος και θαυμάσιος», έγραφε ο κοινωνιολόγος Max Weber, «Οι Γερμανοί είναι ο επιλεγμένος λαός», ανέφερε γνωστός οικονομολόγος, για να συμπληρωθεί από τον φημισμένο ποιητή Thomas Mann, με το απίστευτο «Ο καθαρισμός της ανθρωπότητας ευρίσκεται σε εξέλιξη».
Σήμερα, με τη δεύτερη εποχή της παγκοσμιοποίησης στο ζενίθ της, το 88% των Ισπανών, το 82% των Ιταλών, καθώς επίσης το 56% των Γάλλων θεωρούν πολύ μεγάλη και επικίνδυνη την επιρροή της Γερμανίας στη Ευρωπαϊκή Ένωση – με τις περισσότερες χώρες να κατηγορούν την καγκελάριο, όσον αφορά τις ηγεμονικές της βλέψεις, καθώς επίσης την ακόρεστη αλαζονεία της.
Σε κάθε περίπτωση, οι Έλληνες «αριστεροί» μάχονται υπέρ της εξόδου από το ευρώ και από την ΕΕ, ενοχοποιώντας το νόμισμα για την τρομακτική πολιτική διαφθορά και ανικανότητα των κυβερνήσεων τους, οι Ισπανοί και οι Ιταλοί το ίδιο, οι Ολλανδοί και οι Γάλλοι επιδοτούν τα ακροδεξιά κόμματα, οι Αυστριακοί και οι Φιλανδοί επίσης, οι Βρετανοί ετοιμάζονται να αποχωρήσουν κοκ.
Διαπιστώνοντας δε πως το τευτονικό θηρίο έχει απλώσει παντού τα πλοκάμια του, απορροφώντας αχόρταγα το αίμα όλων των υπολοίπων κρατών, τα οποία έχουν εγκλωβισθεί στη παγίδα του ευρώ, δεν είναι καθόλου δύσκολο να προβλέψει κανείς το μέλλον – το οποίο δεν φαίνεται να διαγράφεται καθόλου ειρηνικό, όσα ψέματα και αν εφεύρει κανείς, όπως στο παράδειγμα της Ιρλανδίας.
Σε παγκόσμιο επίπεδο τώρα, οι Η.Π.Α. μοιάζουν πολύ με την τότε Μ. Βρετανία, η οποία ευρισκόταν σε πορεία παρακμής – ενώ είναι ολοφάνερες οι ομοιότητες της σημερινής επιθετικότητας της Γερμανίας εναντίον του Ρώσου προέδρου, με τη Ρωσία να τιμάει και να γιορτάζει για πρώτη φορά στα τελευταία εκατό χρόνια, την τσαρική αυτοκρατορία.
Η άνοδος της Κίνας στην Ανατολή, η εισβολή της στην ΕΕ, οι επεκτατικές κινήσεις της στην Αφρική, η συνεργασία της με τη Ρωσία, ο πολεμικός υπερεξοπλισμός της, καθώς επίσης η σύγκρουση της με μία «νεοεθνικιστική» Ιαπωνία που καταρρέει οικονομικά, θυμίζουν έντονα τη Γερμανία του παρελθόντος – γεγονός που σημαίνει ότι, οι εστίες πυρκαγιάς είναι περισσότερες από μία, μεταξύ άλλων στη Μέση Ανατολή, με την Τουρκία στο επίκεντρο και με το Ισραήλ των τοκογλύφων στις παρυφές.
Έχοντας αναφερθεί σε πολλά άλλα ρίσκα που ελλοχεύουν στον πλανήτη, στο κείμενο μας «Παραμονές Παγκοσμίου Πολέμου», θεωρούμε πως δεν πρέπει να υποτιμηθούν καθόλου από την παγκόσμια κοινότητα. Δεν πρέπει επίσης να αδιαφορήσουν οι Γερμανοί Πολίτες οι οποίοι, εγκρίνοντας την (αντι)ευρωπαϊκή πολιτική της καγκελαρίου (κατά πολλούς εγκυμονεί έναν νέο Hitler), φαίνεται να διαπράττουν ένα επόμενο ολέθριο σφάλμα – για το οποίο αργότερα, όταν θα θρηνούν νέους νεκρούς, θα κατηγορούν κάποιους άλλους ναζί.
Ας μην ξεχνάμε πως οι οικονομικοί πόλεμοι, αργά ή γρήγορα, εξελίσσονται σε συμβατικούς – γεγονός που, στην εποχή της πυρηνικής ενέργειας (*σημείωση στο τέλος του κειμένου), μπορεί να αποδειχθεί μοιραίο για τον πλανήτη.
Περαιτέρω, από τη φράση του Economist στην εισαγωγή μας, με την οποία διαβεβαίωνε τους Βρετανούς το 1914 πως θα διατηρηθεί η ειρήνη, λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, κατανοούμε πως δεν πρέπει ποτέ κανείς να υποτιμάει τα συμπτώματα – αποκλείοντας την αρρώστια που πιθανόν να προβλέπουν.
Ειδικά όσον αφορά την Ευρωζώνη, είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία η εύρεση μίας ριζικής λύσης στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει – τα οποία υποτιμούνται επικίνδυνα από αυτούς που ισχυρίζονται αυθαίρετα πως η κρίση αποτελεί παρελθόν.
Η επιστροφή στην αφετηρία, στην «προ-Ευρώ» εποχή δηλαδή (με τη αποδοχή διαγραφών ή παγώματος δημοσίων και ιδιωτικών χρεών), εάν δεν επιτευχθεί ή εάν είναι αδύνατη η πολιτική, η τραπεζική και η δημοσιονομική ένωση της (με την αντιμετώπιση των χρεών και ελλειμμάτων των ισοζυγίων τρεχουσών συναλλαγών σε ομοσπονδιακό επίπεδο), είναι ίσως η πλέον ρεαλιστική λύση – η οποία όμως δεν θα έπρεπε να καθυστερήσει καθόλου.
Συνεχίζοντας η ήπειρος μας, όπως και ο υπόλοιπος πλανήτης, δεν επιτρέπει σε καμία χώρα την ατιμώρητη ηγεμονία – είτε αυτή επιδιώκεται με στρατιωτικά μέσα, είτε με οικονομικά.
Η καγκελάριος βέβαια πιστεύει πως έχει δίκιο, όσον αφορά την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους – όπως επίσης οι περισσότεροι Γερμανοί. Ακριβώς όμως αυτό το «προτεσταντικό συναίσθημα» του δίκιου και της παραδειγματικής τιμωρίας αυτών που έχουν άδικο, προκαλεί τις μεγαλύτερες καταστροφές – πόσο μάλλον όταν αυξάνονται οι υποστηρικτές της διάλυσης της ΕΕ, οι οποίοι ενδεχομένως αντιμετωπίζουν ένα τέτοιο γεγονός ως απελευθέρωση (όπως ακριβώς ο Thomas Mann υποδέχθηκε το ξεκίνημα του 1ου Παγκοσμίου πολέμου).
Όσον αφορά την Ελλάδα, εάν δεν υιοθετηθεί η Άμεση Δημοκρατία, η αλλαγή του συντάγματος δηλαδή με την ψήφιση των βασικών νόμων απ’ ευθείας από τους Πολίτες, δεν πρόκειται να ξεφύγει από τα δεινά του πελατειακού κράτους – το οποίο συντηρεί «με νύχια και με δόντια» η κυβέρνηση, ενώ θέλει να το οικειοποιηθεί η αξιωματική αντιπολίτευση, τάζοντας στους πάντες τα πάντα.
Η επαίσχυντη αυτή «πολιτική των ημετέρων», η οποία συνεχίζεται απτόητη από όλα σχεδόν τα ελληνικά κόμματα, παρά το ότι εξέθρεψε τη διαφθορά και τη διαπλοκή, οδηγώντας την πατρίδα μας στη χρεοκοπία, πρέπει να οδηγηθεί με κάθε τρόπο στο τέλος της – εάν θέλουμε να αποφύγουμε το τέλος της Ελλάδας.
Ολοκληρώνοντας, έχουμε την ελπίδα πως το 2014, αξιολογώντας και αξιοποιώντας σωστά την εμπειρία του 1914, θα είναι το έτος των πραγματικών αλλαγών στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο πλανήτη – όχι το έτος των κοινωνικών αναταραχών, των λαϊκών εξεγέρσεων, των εμφυλίων πολέμων, των διακρατικών συρράξεων και της παγκόσμιας καταστροφής.
(*) Σημείωση κειμένου: «Από τότε που αποκαταστάθηκε επισήμως η ειρήνη στον κόσμο, από το τέλος του 2ου Παγκόσμιου Πόλεμου έως σήμερα, τι κάνουν οι πολιτικοί;», αναρωτιέται κανείς.
«Οι πολιτικοί κάνουν ακριβώς το ίδιο που έκαναν πάντα», είναι η απάντηση. «Δημιουργούν περισσότερες συγκρούσεις, περισσότερη αναστάτωση, περισσότερες διακρίσεις, περισσότερα καταστροφικά όπλα και προετοιμάζονται για τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο».
Κάποτε ρώτησαν τον Αϊνστάιν: «Εσύ που είσαι ο επιστήμονας, ο οποίος ανακάλυψε την ατομική ενέργεια, θα πρέπει να μπορείς να μας πληροφορήσεις τι πρόκειται να συμβεί στον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο».
Ο Αϊνστάιν, με δάκρυα στα μάτια, είπε τα εξής: «Μη με ρωτάς για τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο – δεν ξέρω τίποτε για αυτόν. Αν όμως θέλεις να μάθεις για τον τέταρτο παγκόσμιο πόλεμο, μπορώ να σου πω κάτι».
Ο δημοσιογράφος, ο οποίος έκανε την ερώτηση, ήταν κατάπληκτος – απορώντας γιατί εκείνος ο άνθρωπος, ο οποίος παραδέχεται πως δεν γνωρίζει τίποτα για τον 3ο παγκόσμιο πόλεμο, είναι πρόθυμος να απαντήσει για τον 4ο. Ρώτησε λοιπόν γεμάτος περιέργεια τι πρόκειται να συμβεί στον 4ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Αϊνστάιν απάντησε τα παρακάτω: «Μόνο ένα πράγμα μπορούμε να πούμε – πως δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ. Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, θα είναι ο τελευταίος παγκόσμιος πόλεμος».
Για τον τελευταίο αυτό παγκόσμιο πόλεμο οι πολιτικοί προετοιμάζονται από τότε που αποκαταστάθηκε επισήμως η ειρήνη – μετά από το 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Είμαστε αλήθεια τόσο σίγουροι ότι θα αποφευχθεί;

Βασίλης Βιλιάρδος, για το Analyst.gr
http://www.analyst.gr/2014/01/01/5476/
yiorgosthalassis