« ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ »

΄Ηταν μια ηλιόλουστη μέρα της άνοιξης που αποφασίσαμε μια παρέα από 5 άτομα να πάμε μια εκδρομή στην εξοχή, κάπου κοντά στην Αττική είπαμε.

         Αφού στο τραπέζι είχαν πέσει πολλές ιδέες από την προηγούμενη και επειδή ήμασταν όλοι κουρασμένοι από τις εργασίες μας, είπαμε να επισκεφθούμε την Πάρνηθα, εξάλλου είναι γνωστή για τον Εθνικό Δρυμό της.
Το προηγούμενο βράδυ είχε γίνει μια σχετική προετοιμασία.

        

Η διαδρομή ήταν ξεχωριστή, λίγα χιλιόμετρα μακριά από το πολύβουο κέντρο και η αίσθηση που είχες ήταν ότι βρίσκεσαι σε κάποιον επίγειο παράδεισο. Ένα κάδρο που απεικόνιζε το φυσικό πλούτο.

         Ευτυχώς οι αρμόδιοι φορείς του Δήμου είχαν φροντίσει να έχουν σκέπαστρα σε κυκλικό σχήμα με ειδικά καθίσματα για να ξαποσταίνουν οι εκδρομείς. Στη μέση υπήρχε ένα κεντρικό τραπέζι και έτσι η παρέα ενώνονταν και μπορούσε να απολαύσει ένα γεύμα, ένα καφέ ή να ξεκουραστεί.

         Περπατήσαμε, λοιπόν μέσα στα χωματένια σοκάκια, κοντοσταθήκαμε στα - σκαλισμένα από τη φύση - πέτρινα καθίσματα, στη συνέχεια επιλέξαμε κι εμείς ένα κιόσκι για να φάμε, όταν όμως φτάσαμε κοντά διαπιστώσαμε γύρο μας, πεταμένα κάτω στο χώμα άδεια κουτιά από κονσέρβες, σακούλες από super market με αποφάγια, χαρτοπετσέτες χρησιμοποιημένες και ένα σωρό άλλα σκουπίδια.

         Στιγμιαία σκεφτήκαμε που θα κάτσουμε τώρα εμείς? Μεσα στον σκουπιδότοπο

         Μετά όμως ο ένας μετά τον άλλο συνειδητοποιούσε τι είχε συμβεί και τι αντίκτυπο είχε αυτή η συμπεριφορά, η πρακτική ακόμα και σ΄εμάς τους ίδιους.

         Σκέφτηκα τι αχαριστία επιδεικνύουμε σ΄αυτό που μας προσφέρει πλουσιοπάροχα η φύση.

         Εκεί κοντά στη φύση, το οξυγόνο που τα δέντρα μας προσέφεραν είχε αντικατασταθεί από διάφορες μυρωδιές και ένα αποκρουστικό θέαμα από τα απορρίμματα που είχαν πετάξει κάποιοι πριν από εμάς.

         Το πιο απογοητευτικό δε συναίσθημα ήταν όταν όλοι μας διαπιστώσαμε ότι υπήρχαν κάδοι με μαύρες σακούλες για την εναπόθεση οποιουδήποτε άχρηστου αντικειμένου που περίσσευε από τον καθένα μας κι όμως αυτό δεν ήταν αρκετό.

         Επιπλέον, οι κάδοι δεν ήταν γεμάτοι όπως άλλες φορές, απλά αυτή η κίνηση του χεριού μας που συνοδεύεται με τη συλλογή και την τοποθέτηση αυτών που μας περισσεύουν ή είναι άχρηστα για εμάς είναι πολύ δύσκολη για κάποιους από εμάς για να πραγματοποιηθεί.

       ΄Αραγε αν ο καθένας από εμάς υιοθετήσει τέτοιες συμπεριφορές μπορούμε να φανταστούμε πως θα γίνει ο κόσμος γύρω μας?

      Πρέπει να γίνουμε πιο υπεύθυνοι στην συμπεριφορά προς το περιβάλλον και να αναλογιστούμε τις συνέπειες των πράξεων μας όχι μεμονωμένα αλλά μέσα από ένα γενικευμένο πρίσμα

        Δυστυχώς η πανέμορφη και πολύχρωμη εικόνα του φυσικού κάδρου που μας έχει προσφερθεί τόσο απλόχερα στην χώρα μας δεν την εκτιμάμε στο βαθμό προφανώς που θα έπρεπε.

      Εγώ, προσπαθώ να το μεταδώσω και παραπέρα, να υιοθετήσουν τα παιδιά μου, οι φίλοι μου την σωστή αντιμετώπιση που πρέπει να έχουμε  προς την φύση και το περιβάλλον, αυτό είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω πρωτίστως για το λιθαράκι που μπορώ να βάλω στο φυσικό πλούτο μας και για να αισθάνομαι εγώ καλύτερα.

       Το έβαλα στην καθημερινότητά μου ως στόχο και με τον τρόπο μου προσπαθώ να πείσω και τους γύρω μου, να βγάλουν τον καλό τους εαυτό για ένα καθαρότερο και πιο πολιτισμένο περιβάλλον.-

              Το άρθρο γράφτηκε από την ΑΘΗΝΑ CONTAINERS.