Το επόμενο βήμα θα είναι η κόλαση...

Γράφει ο Κυριάκος Κυριακόπουλος 

Η χαμένη πατριωτική περπατησιά

Για κείνους που επιχειρούν να ερμηνεύσουν το λόγο για τον οποίο τα κυρίαρχα πατριωτικά συναισθήματα αυτού του λαού, δεν μπόρεσαν να βρουν τη χαμένη τους περπατησιά και να μετουσιωθούν σε συσπειρωμένη πολιτική οντότητα ικανή να ακυρώσει τα σχέδια των χορογράφων, να τιμωρήσει παραδειγματικά εκείνους που τα κουρέλιασαν, και να βάλει τον τόπο και τη ζωή μας, σε μια άλλη πορεία, οι απαντήσεις δε θα δοθούν…

Ούτε με φλυαρίες πολιτικής εμπάθειας που κάνουν θόρυβο απλώς για να συγκαλύψουν την επικίνδυνη πολιτική τους γύμνια, αλλά…
Ούτε και με αφοριστικές – μηδενιστικές λογικές, που απλώς ανακυκλώνουν το πρόβλημα, προσβλέποντας στην πολιτική περιχαράκωση για το δικό τους πολιτικό χωραφάκι.

Το πατριωτικό συναίσθημα, ως πρωτογενής ιδεολογία των ανθρώπων όπου γης, είναι βαθύτατα ριζωμένο στις ψυχές εκείνων που πραγματικά το συναισθάνονται, και ως εκ τούτου…

Η διαχείρισή του, δεν μπορεί και δεν πρέπει να επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια καιροσκόπων, τυχάρπαστων, πολιτικών σουλατσαδόρων, επιλεκτικών μισελλήνων και λοιπών τσαρλατάνων, που έχουν τόση σχέση με τον πατριωτισμό, όση σχέση έχει και ο Φάντης με το ρετσινόλαδο.

Κι ανάμεσά μας δυστυχώς, και υπάρχουν τέτοιοι, και ασύδοτα ασχημονούν, και δηλητήριο σπέρνουν με τον υποτιθέμενα «πολιτικό» τους λόγο, περιδιαβαίνοντας τα κόμματα, το διαδίκτυο και τις πλατείες της αγανάκτησης και της οργής.

Μνήμη διαθέτετε. Το ίδιο και κρίση. Δεν έχετε λοιπόν παρά να αξιολογήσετε τη διαδρομή διαφόρων Καραγκιόζηδων, σουλατσαδόρων Χατζατζάρηδων και λοιπών τηλεπερσόνων του πιο άθλιου πατριδεμπόριου, που άλλοτε πουλούν πατρίδα, άλλοτε πουλούν βιβλία, άλλοτε γλύφουν εκεί που έφτυναν και άλλοτε εμφανίζονται ως διανοητές ενός υποτιθέμενου πατριωτισμού… εθνικισμού… και λοιπών –ισμών, αρκεί να «κάτσει η καλή» για να τσακώσουμε βουλευτικό καθήκι (έδρα), και μετά… από δω παν κι οι άλλοι.

Όλοι αυτοί οι σκιτζήδες και φτηνομπακάληδες της πολιτικής, το μόνο που μπορούν να πιάσουν στα χέρια τους, είναι μια καρικατούρα «πατρίδας» που συναρμολόγησαν στ αρρωστημένα τους μυαλά.
Την πατρίδα της ψυχής και των ιδανικών μας, ούτε να την αγγίξουν μπορούν, ούτε και να την μαγαρίσουν με τα βρωμερά χέρια τους επιτρέπεται.
Γιατί αυτή την πατρίδα, την έχουμε όλοι μας πολύ ψηλά, και τα ερπετά της πολιτικής, ούτε μπορούν, ούτε και αντέχουν να την κοιτάξουν στα μάτια.

ΑΣ ΚΑΤΑΔΕΙΞΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΑΔΙΑΦΙΛΟΝΙΚΗΤΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ…

1. Τα αγνά και άδολα πατριωτικά συναισθήματα, βεβαίως και αραγκωνίστηκαν δραστικά από την κυρίαρχη πολιτική, όχι όμως και από τις ψυχές των ανθρώπων που αποτελούν τον ισχυρό και διαχρονικό τους θεματοφύλακα.

2. Μπορεί να ακούγεται εκφραστικά οξύμωρο, είναι όμως απόλυτα αληθινό, πως το μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τον εξοβελισμό της πραγματικά πατριωτικής ομπρέλας από την κυρίαρχη πολιτική, ο παράγοντας ο οποίος πρωτίστως συνέβαλε, ήταν το κήρυγμα μίσους και η νεοναζιστική περί των πραγμάτων αντίληψη, η οποία δηλητηριάζει τις ψυχές των ανθρώπων, με το φαρμάκι του μίσους απέναντι στην αντίληψη για τη ζωή, απέναντι στη διαφορετική προσέγγιση για το κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι, και ως εκ τούτου εκ των πραγμάτων υιοθετεί και εκθειάζει, μαύρες προσωπικότητες, μαύρες ιστορικές σελίδες, κατάμαυρες πρακτικές, και αιματοβαμμένες ιστορικές περιόδους.

Καμία πατρίδα στον κόσμο και καμία αυτόκλητη «πατριωτική αντίληψη» δεν γίνεται εκ των πραγμάτων ελκυστική, όταν επιχειρείς να την ταυτίσεις με μαύρες σελίδες και μαύρες εποχές, που τις χαρακτηρίζει το μίσος για τον άνθρωπο και την αληθινή δημοκρατία.

Μια τέτοια αντίληψη, ότι κι αν επικαλείται ως πρόσχημα, αυτό που κάνει είναι να αδικεί, να βιάζει, και να διαμορφώνει ένα αποκρουστικό πρόσωπο, που δεν έχει καμία σχέση με τον αγνό και άδολο πατριωτισμό, γι αυτό και δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να εμπνεύσει την κοινωνία να το στηρίξει μαζικά και με αυταπάρνηση.

Έχει σημασία εδώ να αναδείξουμε, μια επίσης πολύ σημαντική αλήθεια – διαπίστωση:
Ο πολιτικός λόγος των οπαδών αυτής της ολέθριας αντίληψης, είναι ουσιαστικά ανύπαρκτος και όπου επιχειρείται να αρθρωθεί, είναι εξαιρετικά μονομερής, κραυγαλέα ελλιπέστατος, και επί της ουσίας αδιαφορεί επιδεικτικά για το πολιτικό εποικοδόμημα που γεννά πολιτικές στην οικονομία, στην πολιτική, και την κοινωνία.

Ο πολιτικός λόγος αυτών των δυνάμεων, συμπυκνώνεται σε κηρύγματα μίσους, και εξαντλείται σε πολιτικά νεφελώματα διαιώνισης και ανάδειξης του μίσους σε κυρίαρχη πολιτική επιβολής και… μέχρι εκεί.

Αν λοιπόν αναζητήσετε πολιτικές προτάσεις, για την οικονομία, για την ανάπτυξη, για την κοινωνία, για την επιστήμη, για τις συλλογικές συμβάσεις, για την επιχειρηματικότητα, και για δεκάδες άλλες προβλήματα που διέπουν τη ζωή, την καθημερινότητα, και την κοινωνία στο σύνολό της, θα χάσετε άδικα το χρόνο σας, γιατί συνολική πολιτική πρόταση, απλούστατα… δεν υπάρχει.

Οι φωνασκίες μίσους, δε συνιστούν συνολική πολιτική πρόταση, αλλά πρακτική διαχείρισης του μίσους μέσα στην κοινωνία. Και με πρακτικές διαχείρισης του μίσους στην κοινωνία, ούτε δημοκρατία οικοδομείς, ούτε κοινωνικό μέτωπο ευρύτατης πατριωτικής κοινωνικής αντίληψης υπάρχει ποτέ περίπτωση να οικοδομήσεις. Τελεία και παύλα.

3. Ένας δεύτερος παράγοντας, ισοδύναμος και εξ ίσου επικίνδυνος με τον προηγούμενο, ο οποίος συνέβαλε καθοριστικά στον εξοβελισμό των πατριωτικών χαρακτηριστικών από την κρατούσα πολιτική ατζέντα και πρακτική, είναι οι συνειδητοί λακέδες που μπήκαν στη δούλεψη των ξένων κέντρων, και λειτούργησαν στη χώρα μας ως Δούρειος Ίππος, στη βάση εντεταλμένης υπηρεσίας, με στόχο την εθνική αποδόμηση, την υπονόμευση της εθνικής και πολιτισμικής ταυτότητας και φυσιογνωμίας του λαού της, αλλά και την κατευθυνόμενη όσο και γενικευμένη υπονόμευση και δόλια ναρκοθέτηση εκείνων των αξιών που μπορούν να συμβάλουν στη διαπαιδαγώγηση πολιτών προσανατολισμένων σε αδιαπραγμάτευτη αγάπη για την πατρίδα τους.

Πρόκειται για μια μοιραία «παρτίδα» ανθρώπων που άλωσαν – με την ανοχή μας – την πολιτική, τους θεσμούς, τους φορείς του κοινωνικού γίγνεσθαι, και οι οποίοι σκόπιμα, κατευθυνόμενα και ηθελημένα, ναρκοθέτησαν μεθοδικά την Ελληνική κοινωνία, με στόχο τη διάλυση της εθνικής της συνεκτικότητας.

Η διαφορά αυτού του παράγοντα με τον προηγούμενο, είναι ότι σε αντίθεση με κείνον, διαθέτει συνολική πολιτική πρόταση που αφορά και επεκτείνεται στο σύνολο της ζωής και της καθημερινής ατζέντας.

Πρόκειται για μια συνολική πολιτική πρόταση, που οδηγεί στην καταβαράθρωση τη ζωή και την κοινωνία, εξυπηρετώντας έτσι ταυτόχρονα και τους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς των κέντρων στα οποία λογοδοτεί, και χρησιμοποιεί τον διάχυτο εθνομηδενισμό που καλλιέργησε και τροφοδότησε, ως επιπρόσθετο εργαλείο για την προώθηση και εξυπηρέτηση αυτών των επικίνδυνων σχεδιασμών.

Πρόκειται επομένως, για μια μοιραία «παρτίδα» ανθρώπων, που δεν τους πρέπει κανένας οίκτος, γιατί το έγκλημα που έκαναν ήταν εθνικό, ήταν διαρκές, ήταν δόλιο, και κυρίως ήταν σχεδιασμένο με τη δική τους εκούσια συγκατάθεση και συμμετοχή.

4. Ο τρίτος παράγοντας που συνέβαλε και αυτός και μάλιστα με μεγάλο μερίδιο ευθύνης στον εξοβελισμό των πατριωτικών χαρακτηριστικών από την κρατούσα πολιτική ατζέντα, ήταν η ανοχή της Αριστεράς και πιο συγκεκριμένα η ανοχή της πολιτικής της ηγεσίας, η οποία παρέδωσε - σχεδόν αμαχητί και ανεξάρτητα από προθέσεις - τον ουμανισμό της κοινωνικοπολιτικής της αντίληψης και ιδεολογίας, στις νεοταξίτικες αντιλήψεις που μετέτρεψαν την ιδεολογία της σε ιδεολόγημα, και την κατέτασσαν σταδιακά σε αντιπολιτευόμενη δύναμη που νομιμοποιούσε μέσα από την αντιπολίτευσή της – και αυτό είναι το οξύμωρο – τις κυρίαρχες στρατηγικές επιλογές της Νέας Τάξης και της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης.

Για όσους βεβαίως ξέρουν τι θα πει Αριστερά και ποιες είναι οι ιδεολογικοπολιτικές του ουμανισμού που τη διέπει – και αυτοί φυσικά δεν είναι οι πολιτικοί μπαχαλάκηδες που συλλήβδην υβρίζουν και άκριτα αφορίζουν όλα εκείνα στα οποία δεν μπορούν με επιχειρήματα να αντιπαρατεθούν – ξέρουν καλά ότι…

- Οι αντιλήψεις που εμφανίστηκαν ως «κυρίαρχες» και σηματοδότησαν την πολιτική της πρακτική, έχουν τόση σχέση με τη μαρξιστική ουμανιστική αντίληψη, όση σχέση έχει και ο Φάντης με το ρετσινόλαδο…

- Οι αντιλήψεις που σηματοδότησαν το ψευτοδιεθνιστικό ιδεολόγημα αυτής της Αριστεράς, έχουν τόση σχέση με το «Θέλουμε ελεύθερη εμείς πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά», όση σχέση έχει και ο Φάντης με το ρετσινόλαδο…

- Οι αντιλήψεις και πρακτικές που αφήνουν ζωτικό χώρο για να θριαμβεύσουν στην αντίπερα όχθη, οι λογικές των μελανοχιτώνων, των Ράλληδων, των κατοχικών δοσίλογων και των ταγματασφαλιτών, έχουν τόση σχέση με την Αριστερή αντίληψη, όση σχέση έχει και πάλι ο Φάντης με το ρετσινόλαδο…

Η διαφορά βέβαια της Αριστεράς, με τις άλλες δύο πληγές του «πατριωτικού Φαραώ», είναι ότι ο κόσμος της, ο κόσμος που την πίστεψε και την ακολουθεί, δε διακατέχεται από λογικές μίσους για τον άνθρωπο.

Η κοινωνική της βάση, συναποτελείται από ανθρώπους, που στο μέτρο και με οδηγό τις αντιλήψεις τους, πρωτοστατούν στους κοινωνικούς αγώνες για δικαιώματα και βελτίωση των συνθηκών της ζωής των ανθρώπων. Και αυτό τον αγώνα τον δίνουν άδολα, απροκατάληπτα, και με αυταπάρνηση, όταν οι λοιποί φαφλατάδες της πολιτικής, βγάζουν την ουρά τους απ έξω.

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΟΨΗ ΤΟΥ ΞΥΡΑΦΙΟΥ…

Στις δύσκολες εποχές που έρχονται, και με δεδομένο ότι τα πλέον ύπουλα σενάρια σε βάρος των λαών, βρίσκονται ήδη σε πλήρη εξέλιξη, τα πατριωτικά συναισθήματα αυτού του λαού, μοιραία θα αναδειχθούν σε παράγοντα καταλυτικό που εν πολλοίς θα κρίνει και το χαρακτήρα των πιθανολογούμενων εξελίξεων.

Ο Ελληνικός λαός δε στοχοποιήθηκε τυχαία.

Η Ελληνική κοινωνία δεν μπήκε τυχαία στο αλεστήρι της Νέας Τάξης με προφανή στόχο τη φυσιογνωμική της αλλοίωση και τον εθνικό της ευνουχισμό.
Η Ελληνική ιστορία, είναι πλήρης σελίδων για καθολικό παραδειγματισμό, που αναδεικνύει το μεγαλείο των μεγάλων της πατριωτικών και εθνικοαπελευθερωτικών της αγώνων.

Ο ευνουχισμός αυτής της πολύτιμης παρακαταθήκης, που εν δυνάμει αποτελεί πηγή έμπνευσης για τους λαούς όπου Γης, θα σηματοδοτήσει τη δραστική μεταστροφή της παγκόσμιας ιστορίας και θα διευκολύνει αφάνταστα τους νεοταξίτικους σχεδιασμούς.

Αυτή τη μεγάλη αλήθεια, που δε συνιστά αρρωστημένο Ελληνοκεντρισμό, και που δυστυχώς κάποιοι από μας επιμένουν να την υποτιμούν και να την χλευάζουν, οι χορογράφοι που την ενορχήστρωσαν, ξέρουν καλά και τη δυναμική της, και την καταλυτική της επίδραση στις εξελίξεις, τόσο στην Ευρώπη όσο και διεθνώς.

Είναι καιρός λοιπόν να συνειδητοποιήσουμε, πως αυτή η ιδιότυπη παρέλαση στον τόπο μας, τόσο της εθνομηδενιστικής αθλιότητας, όσο και της δόλιας και πολλαπλά ύπουλης πατριδοκαπηλείας, δε συνιστά τυχαίο γεγονός.

Και φυσικά οφείλουμε να κατανοήσουμε πως όσο ένοχος είναι ο ολοφάνερος εθνομηδενισμός, άλλο τόσο επικίνδυνο είναι και το δηλητήριο της πατριδοκαπηλίας, αφού στην πράξη λειτουργεί ως βολικός και ελεγχόμενος αντιπερισπασμός, που στη συνείδηση ορισμένων εξωραΐζει τα επικίνδυνα εθνομηδενιστικά τερτίπια.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ…

Η καθολική ανασύνταξη, και η στοχευμένη ενδυνάμωση του πατριωτικού μεγαλείου που βρίσκεται καλά φυλαγμένο στα βάθη της Ελληνικής ψυχής, δεν είναι απαραίτητο μονάχα να αποτελέσει κυρίαρχο στοιχείο στην καθημερινότητά μας και να περιβάλλεται απλά και μόνο από τον πρέποντα σεβασμό.

Αυτό που επείγει, είναι να βρει επιτέλους τη χαμένη του περπατησιά, και να μετουσιωθεί σε συσπειρωμένη πολιτική οντότητα, ικανή να βάλει πλέον οριστικά τη σφραγίδα της στις εξελίξεις.

Μια τέτοια εξέλιξη, όσο και αν δεν είναι εύκολη, όσο και αν είναι βέβαιο πως δε θα είναι ευθύγραμμη, οφείλει εν τούτοις να είναι μια διαδικασία ζωντανή, ασυμβίβαστη, προσηλωμένη μαχητικά στις αρχές του δημοκρατικού πατριωτισμού, ικανή να μη μισεί τον αντίλογο, αλλά να στοχοπροσηλώνει την κοινωνία απέναντι στον πραγματικό της αντίπαλο, που δε διστάζει να στοχεύσει ευθέως την ψυχή και τις διαχρονικές αξίες της.

Και φυσικά μια τέτοια υψηλή στόχευση, δεν έχει τίποτε κοινό ούτε με τον αρρωστημένο εθνικισμό και την απροκάλυπτη πατριδοκαπηλία, ούτε φυσικά και με τα παραπλανητικά ιδεολογήματα του ψευτοδιεθνισμού, ο οποίος ουδεμία σχέση έχει με τον πραγματικό διεθνισμό και την αλληλεγγύη των λαών.

Η σύγχυση ανάμεσα στο διεθνισμό και στον ψευτοδιεθνισμό, ιστορικά οδήγησε τους θιασώτες του, σε επικίνδυνα και με σημαντικό κόστος ολισθήματα, που δύσκολα τα παραγράφουν οι μνήμες και ουδέποτε τα παραγράφει από τις σελίδες της η ιστορία των λαών.

Ο αρρωστημένος εθνικισμός, αιματοκύλησε την ανθρωπότητα και έσπρωξε το πολιτικό μίσος να φωλιάσει στις καρδιές των ανθρώπων, γιατί απ αυτό ζει και για λογαριασμό του αναπαράγεται.

Ο ψευτοδιεθνισμός από την άλλη, μπορεί βεβαίως να μην άφησε ιστορικά το μίσος να αλώσει τις καρδιές των ανθρώπων, αλλά οδήγησε σε ανεπίτρεπτα ιστορικά λάθη και ανακυκλώνει λάθη ζώσας πολιτικής διαχείρισης, με επικίνδυνες πολιτικές προεκτάσεις.

Ο δημοκρατισμός πατριωτισμός που έχει ανάγκη ο τόπος μας για να ανταποκριθεί και πάλι στην ιστορική του αποστολή, δεν έχει λόγο να ερωτοτροπεί με κανέναν από τους δύο.

Διότι και οι δυο, πολύ περισσότερο σήμερα που το σχέδιο της Νέας Τάξης βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, δεν θα είναι απλώς κίνητρα για να βαυκαλίζονται με αυτά οι θιασώτες τους, αλλά εργαλεία στα επιδέξια χέρια των χορογράφων, για να στραφούν ενάντια στους λαούς, και να εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη επιτυχία του εφιαλτικού της σχεδίου.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ…

Είναι στο χέρι μας και είναι επείγον να αναστήσουμε το δημοκρατικό πατριωτισμό.
Είναι στο χέρι μας και είναι επείγον να του προσδώσουμε συγκροτημένη πολιτική οντότητα, ικανή και προσανατολισμένη να αντισταθεί στο εφιαλτικό σενάριο που παραδίδει αμαχητί τον τόπο μας στο κολαστήρι των Νεοταξίτικων σχεδιασμών.

Είναι στο χέρι μας και είναι επείγον, αυτή η πολιτική οντότητα, να μην αμυνθεί απλά με σκοπό να αντιμετωπίσει τον εφιάλτη που έρχεται, αλλά να αντεπιτεθεί συνολικά με πολιτικές ανατροπής που θα τσακίσουν την εξάρτηση, την εκμετάλλευση, το πλιάτσικο στον εθνικό πλούτο, τους θεσμούς που βιάζουν τη δημοκρατία, που εδραιώνουν την κοινωνική αδικία και ανισότητα, που θα σηκώσει όρθιες και περήφανες τις κοινωνικές δυνάμεις που καταπιέζονται και χρησιμοποιούνται ως αιμοδότης της ανεξέλεγκτης ασυδοσίας.

Είναι στο χέρι μας και είναι επείγον να αναδείξουμε αυτή την πολιτική οντότητα σε δύναμη πολιτικής εξουσίας, και την κοινωνική βάση που θα την στηρίξει σε δύναμη πραγματικής εξουσίας, που θα αλλάξει τον ρου τον γεγονότων, και στην πατρίδα μας, τροφοδοτώντας ντόμινο δραματικών αλλαγών και στην Ευρώπη αλλά και στον πλανήτη ολόκληρο.

Αυτή είναι η πρόκληση της εποχής, και όσοι πραγματικά νοιάζονται για το μέλλον αυτού του τόπου, έχουν μια και μόνο υποχρέωση… Να μη την προσπεράσουν. Και ο λόγος είναι απλός.

Το επόμενο βήμα θα είναι η κόλαση…


kostasxan.blogspot.gr