"Θα βγουν πράγματα από τα σχολεία που ο νους σας δεν φαντάζεται"!..
Διαβάστε για την προφητεία αυτή του αγίου Κοσμά, η οποία ανοίγει ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο στην εξέλιξη της Επιστήμης και της Τεχνολογίας, όπου ο άνθρωπος έφθασε σε πολύ υψηλά επίπεδα γνώσεων και ανακαλύψεων. Και μόνον η απαρίθμηση αυτών των θεμάτων είναι πολύ μεγάλη και, ασφαλώς, χρειάζεται ένα ολόκληρο βιβλίο για να μπορέσει κανείς να καταγράψει την ανθρώπινη εξέλιξη στον επιστημονικό κλάδο!..
Αριστερά: «Η δευτέρα πλάσις» … «και ύπνωσε και έλαβε μίαν των πλευρών αυτού και ανεπλήρωσε σάρκα αντ’ αυτής» (Γεν. Β, 21). (Μωσαϊκόν 12ου αι. Capella Palatina, Παλέρμο Σικελίας). Μία μορφή κλωνοποίησης, όπως έλεγε και ο Πρωτοπρεβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός!.. Δεξιά: Η περίφημη Ντόλι (στα αριστερά), που γεννήθηκε με τη μέθοδο της κλωνοποίησης μαζί με το πρόβατο που την κυοφόρησε. Ο Πατροκοσμάς έβλεπε πολύ μακριά!..
Για να κάνουμε μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν, θα λέγαμε πως αν και η αρχή ορισμένων επιστημών ανάγεται στην ελληνική αρχαιότητα, δεν είναι εύκολη η σύγκριση μιας σύγχρονης επιστήμης ή ενός σύγχρονου επιστήμονα με τα αρχαιοελληνικά αντίστοιχά τους.
Χαρακτηριστικό της σύγχρονης επιστήμης είναι η ειδίκευση κατά τομείς, ακόμα και στους επιμέρους κλάδους της κάθε επιστήμης. Στην αρχαιότητα όμως κάτι παρόμοιο δε συνέβαινε. Ο επιστήμονας ήταν ο φιλόσοφος που συγκέντρωνε όλες τις γνώσεις, οτιδήποτε αφορούσε οποιαδήποτε κατάκτηση του ανθρώπινου μυαλού και είχε γνώση για το καθετί.
Ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος είχε λοιπόν μια καθολική εικόνα του κόσμου. Αυτό βέβαια ήταν σχετικά εύκολο, γιατί οι ανθρώπινες γνώσεις ήταν τότε ελάχιστες σε σχέση με τις σύγχρονες. Με την πρόοδο όμως των επιστημών, ιδίως μετά το 15ο αιώνα, οι γνώσεις αυξήθηκαν σε βαθμό που να γίνεται αδύνατη η κατοχή τους από ένα μόνο πρόσωπο. Έτσι άρχισε η εξειδίκευση. Η επιστήμη χωρίστηκε από τη φιλοσοφία, που εξακολούθησε να ασχολείται με τον κόσμο ως σύνολο γενικά, με το καθολικό, με το παγκόσμιο. Οι επιστήμες αντίθετα συνέχισαν να εξειδικεύονται κατά τομείς, μέχρις ότου δημιουργήθηκαν ειδικότητες μέσα στο χώρο της καθεμιάς επιστήμης.
Στη σύγχρονη εποχή ωστόσο θα μπορούσαμε να διαπιστώσουμε την ύπαρξη τής αντίθετης τάσης: τα όρια μεταξύ συγγενικών κλάδων γίνονται περισσότερο ασαφή, έτσι ώστε ένας επιστήμονας είναι υποχρεωμένος να έχει ορισμένες γνώσεις για τους γειτονικούς κλάδους του τομέα του (200).
Έτσι, όσον αφορά στην καθολική εικόνα της εξέλιξης της επιστήμης από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, μπορούμε να πούμε ότι στη σύγχρονη φάση της η επιστήμη δεν έχει ως μόνο χαρακτηριστικό της την εξειδίκευση, αλλά και κάτι από την παγκοσμιότητα της πρώτης αρχαιοελληνικής περιόδου της. (201)
Ωστόσο, για να έλθουμε στην προφητεία του Πατροκοσμά, που έλεγε ότι: "Θα βγουν πράγματα από τα σχολεία που ο νους σας δεν φαντάζεται", θα αναφέρουμε μονάχα ένα παράδειγμα:
Η κλωνοποίηση, όπως όλοι γνωρίζουν, είναι μια διαδικασία παραγωγής κλώνων, δηλαδή πολλών αντιγράφων από πανομοιότυπα μόρια, κύτταρα ή οργανισμούς. Οργανισμοί πανομοιότυποι (κλώνοι) παράγονται στη φύση με μονογονική αναπαραγωγή. Φυτά, για παράδειγμα, που πολλαπλασιάζονται με μοσχεύματα, παραφυάδες, βολβούς και γενικά από ένα τμήμα του μητρικού οργανισμού δίνουν απογόνους πανομοιότυπους με το μητρικό οργανισμό, καθώς μεταφέρεται αυτούσιο το γενετικό υλικό στους απογόνους. Οι οργανισμοί όμως που προέρχονται από διασταύρωση (αμφιγονία) συνδυάζουν τυχαία τα χαρακτηριστικά και τις ιδιότητες και των δύο γονέων.
Η μέθοδος της κλωνοποίησης στοχεύει στη δημιουργία πανομοιότυπων απογόνων από οργανισμούς με επιθυμητές ιδιότητες, που κανονικά αναπαράγονται με διασταύρωση. Ο σκοπός της κλωνοποίησης επιτυγχάνεται με τη δημιουργία ενός ωαρίου που να έχει τον πυρήνα ενός σωματικού κυττάρου του οργανισμού τον οποίο θέλουν οι επιστήμονες να κλωνοποιήσουν. Αυτό το ωάριο λειτουργεί ως γονιμοποιημένο, αφού έχει διπλοειδή πυρήνα και ταυτόχρονα έχει τα κατάλληλα υλικά για να εξελιχθεί, κάτω από κατάλληλες συνθήκες, σε έμβρυο και στη συνέχεια σε οργανισμό. Ο οργανισμός που θα προκύψει θα είναι πανομοιότυπος με τον οργανισμό από τον οποίο προέρχεται ο πυρήνας του ωαρίου.
Απ’ την εγκυκλοπαίδεια «Μαλλιάρης-παιδεία» διαβάζουμε ένα μικρό ιστορικό, που λέει για την κλωνοποίηση τα εξής:
Χαρακτηριστικό της σύγχρονης επιστήμης είναι η ειδίκευση κατά τομείς, ακόμα και στους επιμέρους κλάδους της κάθε επιστήμης. Στην αρχαιότητα όμως κάτι παρόμοιο δε συνέβαινε. Ο επιστήμονας ήταν ο φιλόσοφος που συγκέντρωνε όλες τις γνώσεις, οτιδήποτε αφορούσε οποιαδήποτε κατάκτηση του ανθρώπινου μυαλού και είχε γνώση για το καθετί.
Ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος είχε λοιπόν μια καθολική εικόνα του κόσμου. Αυτό βέβαια ήταν σχετικά εύκολο, γιατί οι ανθρώπινες γνώσεις ήταν τότε ελάχιστες σε σχέση με τις σύγχρονες. Με την πρόοδο όμως των επιστημών, ιδίως μετά το 15ο αιώνα, οι γνώσεις αυξήθηκαν σε βαθμό που να γίνεται αδύνατη η κατοχή τους από ένα μόνο πρόσωπο. Έτσι άρχισε η εξειδίκευση. Η επιστήμη χωρίστηκε από τη φιλοσοφία, που εξακολούθησε να ασχολείται με τον κόσμο ως σύνολο γενικά, με το καθολικό, με το παγκόσμιο. Οι επιστήμες αντίθετα συνέχισαν να εξειδικεύονται κατά τομείς, μέχρις ότου δημιουργήθηκαν ειδικότητες μέσα στο χώρο της καθεμιάς επιστήμης.
Στη σύγχρονη εποχή ωστόσο θα μπορούσαμε να διαπιστώσουμε την ύπαρξη τής αντίθετης τάσης: τα όρια μεταξύ συγγενικών κλάδων γίνονται περισσότερο ασαφή, έτσι ώστε ένας επιστήμονας είναι υποχρεωμένος να έχει ορισμένες γνώσεις για τους γειτονικούς κλάδους του τομέα του (200).
Έτσι, όσον αφορά στην καθολική εικόνα της εξέλιξης της επιστήμης από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, μπορούμε να πούμε ότι στη σύγχρονη φάση της η επιστήμη δεν έχει ως μόνο χαρακτηριστικό της την εξειδίκευση, αλλά και κάτι από την παγκοσμιότητα της πρώτης αρχαιοελληνικής περιόδου της. (201)
Ωστόσο, για να έλθουμε στην προφητεία του Πατροκοσμά, που έλεγε ότι: "Θα βγουν πράγματα από τα σχολεία που ο νους σας δεν φαντάζεται", θα αναφέρουμε μονάχα ένα παράδειγμα:
Η κλωνοποίηση, όπως όλοι γνωρίζουν, είναι μια διαδικασία παραγωγής κλώνων, δηλαδή πολλών αντιγράφων από πανομοιότυπα μόρια, κύτταρα ή οργανισμούς. Οργανισμοί πανομοιότυποι (κλώνοι) παράγονται στη φύση με μονογονική αναπαραγωγή. Φυτά, για παράδειγμα, που πολλαπλασιάζονται με μοσχεύματα, παραφυάδες, βολβούς και γενικά από ένα τμήμα του μητρικού οργανισμού δίνουν απογόνους πανομοιότυπους με το μητρικό οργανισμό, καθώς μεταφέρεται αυτούσιο το γενετικό υλικό στους απογόνους. Οι οργανισμοί όμως που προέρχονται από διασταύρωση (αμφιγονία) συνδυάζουν τυχαία τα χαρακτηριστικά και τις ιδιότητες και των δύο γονέων.
Η μέθοδος της κλωνοποίησης στοχεύει στη δημιουργία πανομοιότυπων απογόνων από οργανισμούς με επιθυμητές ιδιότητες, που κανονικά αναπαράγονται με διασταύρωση. Ο σκοπός της κλωνοποίησης επιτυγχάνεται με τη δημιουργία ενός ωαρίου που να έχει τον πυρήνα ενός σωματικού κυττάρου του οργανισμού τον οποίο θέλουν οι επιστήμονες να κλωνοποιήσουν. Αυτό το ωάριο λειτουργεί ως γονιμοποιημένο, αφού έχει διπλοειδή πυρήνα και ταυτόχρονα έχει τα κατάλληλα υλικά για να εξελιχθεί, κάτω από κατάλληλες συνθήκες, σε έμβρυο και στη συνέχεια σε οργανισμό. Ο οργανισμός που θα προκύψει θα είναι πανομοιότυπος με τον οργανισμό από τον οποίο προέρχεται ο πυρήνας του ωαρίου.
Απ’ την εγκυκλοπαίδεια «Μαλλιάρης-παιδεία» διαβάζουμε ένα μικρό ιστορικό, που λέει για την κλωνοποίηση τα εξής:
«Το 1950 γεννήθηκε ο πρώτος κλωνοποιημένος βάτραχος από κύτταρα εμβρύου βατράχου. Η πρώτη πετυχημένη κλωνοποίηση θηλαστικού από κύτταρα εμβρύου έγινε το 1984 σε ποντίκια. Το 1996 έγινε η κλωνοποίηση της Ντόλι, του πιο διάσημου προβάτου στον κόσμο, στο Ινστιτούτο Ρόσλιν, στο Εδιμβούργο της Σκοτίας. Η επιτυχία του εγχειρήματος έγκειται στο γεγονός ότι χρησιμοποιήθηκε σωματικό κύτταρο ενήλικου ατόμου και όχι εμβρύου. Το 2003, όμως, η Ντόλι υποβλήθηκε σε ευθανασία καθώς έπασχε από εξελισσόμενη πνευμονική νόσο και πρώιμη αρθρίτιδα, αφού είχε γεννηθεί με χρωμοσωμικές ανωμαλίες, γεγονός που οδήγησε τους επιστήμονες στο συμπέρασμα πως οι κλωνοποιημένοι οργανισμοί είναι πιθανό να παρουσιάσουν σοβαρές ανωμαλίες.
Στην περίπτωση της Ντόλι ο επιθυμητός πυρήνας πάρθηκε από κύτταρο του μαστού της μητέρας της. Ο πυρήνας τοποθετήθηκε με κατάλληλη τεχνική σε ωάριο άλλου προβάτου (δότη ωαρίων), από το οποίο προηγουμένως είχε αφαιρεθεί ο δικός του πυρήνας. Το ωάριο αυτό με την επιθυμητή πλέον γενετική σύσταση, τοποθετήθηκε στη μήτρα τρίτου προβάτου και εκεί εξελίχθηκε σε έμβρυο και στη συνέχεια έδωσε την Ντόλι, πανομοιότυπο πρόβατο με τη «μητέρα» της. Ποια όμως είναι η πραγματική μητέρα της Ντόλι; Το πρόβατο που έχει το ίδιο γενετικό υλικό με αυτήν, το πρόβατο από το οποίο προήλθε το ωάριο ή το πρόβατο που την κυοφόρησε και τη γέννησε;
Η κλωνοποίηση της Ντόλι άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου και δημιούργησε αντιπαραθέσεις στον επιστημονικό κόσμο σχετικά με τις ωφέλειες και τους κινδύνους που εγκυμονεί. Η συζήτηση εντάθηκε και προέκυψαν τεράστια ηθικά ζητήματα στην προοπτική της κλωνοποίησης ανθρώπινων εμβρύων, οργάνων ή κυττάρων για θεραπευτικούς σκοπούς καθώς και της κλωνοποίησης ανθρώπων (βιοηθική)…»
Στην περίπτωση της Ντόλι ο επιθυμητός πυρήνας πάρθηκε από κύτταρο του μαστού της μητέρας της. Ο πυρήνας τοποθετήθηκε με κατάλληλη τεχνική σε ωάριο άλλου προβάτου (δότη ωαρίων), από το οποίο προηγουμένως είχε αφαιρεθεί ο δικός του πυρήνας. Το ωάριο αυτό με την επιθυμητή πλέον γενετική σύσταση, τοποθετήθηκε στη μήτρα τρίτου προβάτου και εκεί εξελίχθηκε σε έμβρυο και στη συνέχεια έδωσε την Ντόλι, πανομοιότυπο πρόβατο με τη «μητέρα» της. Ποια όμως είναι η πραγματική μητέρα της Ντόλι; Το πρόβατο που έχει το ίδιο γενετικό υλικό με αυτήν, το πρόβατο από το οποίο προήλθε το ωάριο ή το πρόβατο που την κυοφόρησε και τη γέννησε;
Η κλωνοποίηση της Ντόλι άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου και δημιούργησε αντιπαραθέσεις στον επιστημονικό κόσμο σχετικά με τις ωφέλειες και τους κινδύνους που εγκυμονεί. Η συζήτηση εντάθηκε και προέκυψαν τεράστια ηθικά ζητήματα στην προοπτική της κλωνοποίησης ανθρώπινων εμβρύων, οργάνων ή κυττάρων για θεραπευτικούς σκοπούς καθώς και της κλωνοποίησης ανθρώπων (βιοηθική)…»
Συνεχίζεται, όμως, το δημοσίευμα:
«Οι επιστήμονες κατάφεραν να απομονώσουν βλαστικά κύτταρα εμβρύων (ολοδύναμα), τα οποία μπορούν να εμφυτευτούν στη μήτρα μιας γυναίκας και να εξελιχθούν σε κανονικό έμβρυο καθώς και κύτταρα πολυδύναμα (εμβρύων), τα οποία μπορούν να διαφοροποιηθούν σε οποιοδήποτε τύπο σωματικών κυττάρων και να παράγουν όργανα και ιστούς κατάλληλους για μεταμόσχευση. Πρόκειται για τη λεγόμενη θεραπευτική κλωνοποίηση, η οποία θεωρητικά μπορεί να λύσει το πρόβλημα της απόρριψης οργάνων κατά τη μεταμόσχευση αν το μόσχευμα προέρχεται από κύτταρα του ίδιου του ασθενή.
Η θεραπευτική κλωνοποίηση επαγγέλλεται την αντιμετώπιση πολλών νόσων, όπως του καρκίνου, της νόσου Αλτσχάιμερ, της νόσου Πάρκινσον, των καρδιοπαθειών, του διαβήτη, εγκαυμάτων, εγκεφαλικών κ.ά. Γι’ αυτό αντιμετωπίζεται θετικά από πολλούς επιστήμονες και ορισμένα κράτη (π.χ. η Βουλή των Λόρδων στο Ηνωμένο Βασίλειο ενέκρινε την έρευνα σε ανθρώπινα βλαστοκύτταρα μόνο για την παραγωγή οργάνων για μεταμόσχευση), ενώ σε άλλες χώρες απαγορεύτηκε η οποιαδήποτε έρευνα σε βλαστοκύτταρα. Εκτός του Ηνωμένου Βασιλείου και άλλες χώρες, όπως οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Βέλγιο, η Ελλάδα κ.ά., έχουν τεθεί θετικά απέναντι στο ζήτημα της θεραπευτικής κλωνοποίησης ανθρώπου.
Αρνητική, όμως, είναι η στάση της πλειοψηφίας των επιστημόνων στο θέμα της αναπαραγωγικής κλωνοποίησης ανθρώπων, η οποία θέτει τεράστια κοινωνικά και ηθικά ζητήματα. Για το σκοπό αυτό σε επίπεδο διεθνούς δικαίου απαγορεύεται ρητά η κλωνοποίηση ανθρώπου, σύμφωνα με την Οικουμενική Διακήρυξη της UNESCO για το Ανθρώπινο Γονιδίωμα και τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (1997), το Πρόσθετο Πρωτόκολλο του 1998 στη Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, στο Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2000.
Μια ακόμη περίπτωση που η κλωνοποίηση θεωρείται θετική είναι αυτή της αναπαραγωγής ζωικών ειδών που απειλούνται με εξαφάνιση».
Όπως έχουμε γράψει και μέσα στο βιβλίο μας «Παπουλάκος: Άγνωστες Προφητείες και Θαύματα», οι θεόπνευστοι παπουλάκηδες γνώριζαν πολλά για τις αλματώδεις εξελίξεις της επιστήμης και της τεχνολογίας και μέσα απ’ τις εικόνες των εκκλησιών, όπου οι μεγάλοι και φωτισμένοι καλλιτέχνες απεικόνιζαν αποκαλυπτικές παραστάσεις, όπως αυτή που δημοσιεύουμε στο παρόν κεφάλαιο με την «Δευτέρα πλάση», όπου η Εύα βγαίνει μέσα από το σώμα του Αδάμ, σε μια προφητική σκηνή, που όλοι σήμερα γνωρίζουμε ως κλωνοποίηση, μιλάμε για DNA και τόσα άλλα συγκλονιστικά στοιχεία, που επιβεβαιώνουν πλήρως τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό!..
Αντιλαμβάνεται κανείς πόσα άλλα πράγματα μπορούμε να αναφέρουμε με τα οποία ο Πατροκοσμάς, προτρέποντας στους υπόδουλους Έλληνες να κτίζουν σχολεία και να μαθαίνουν τα παιδιά τους γράμματα, ήταν γιατί έβλεπε από τότε πόσο μακριά θα έφτανε η σκέψη του ανθρώπου!.. (*)
Η θεραπευτική κλωνοποίηση επαγγέλλεται την αντιμετώπιση πολλών νόσων, όπως του καρκίνου, της νόσου Αλτσχάιμερ, της νόσου Πάρκινσον, των καρδιοπαθειών, του διαβήτη, εγκαυμάτων, εγκεφαλικών κ.ά. Γι’ αυτό αντιμετωπίζεται θετικά από πολλούς επιστήμονες και ορισμένα κράτη (π.χ. η Βουλή των Λόρδων στο Ηνωμένο Βασίλειο ενέκρινε την έρευνα σε ανθρώπινα βλαστοκύτταρα μόνο για την παραγωγή οργάνων για μεταμόσχευση), ενώ σε άλλες χώρες απαγορεύτηκε η οποιαδήποτε έρευνα σε βλαστοκύτταρα. Εκτός του Ηνωμένου Βασιλείου και άλλες χώρες, όπως οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Βέλγιο, η Ελλάδα κ.ά., έχουν τεθεί θετικά απέναντι στο ζήτημα της θεραπευτικής κλωνοποίησης ανθρώπου.
Αρνητική, όμως, είναι η στάση της πλειοψηφίας των επιστημόνων στο θέμα της αναπαραγωγικής κλωνοποίησης ανθρώπων, η οποία θέτει τεράστια κοινωνικά και ηθικά ζητήματα. Για το σκοπό αυτό σε επίπεδο διεθνούς δικαίου απαγορεύεται ρητά η κλωνοποίηση ανθρώπου, σύμφωνα με την Οικουμενική Διακήρυξη της UNESCO για το Ανθρώπινο Γονιδίωμα και τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (1997), το Πρόσθετο Πρωτόκολλο του 1998 στη Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, στο Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2000.
Μια ακόμη περίπτωση που η κλωνοποίηση θεωρείται θετική είναι αυτή της αναπαραγωγής ζωικών ειδών που απειλούνται με εξαφάνιση».
Όπως έχουμε γράψει και μέσα στο βιβλίο μας «Παπουλάκος: Άγνωστες Προφητείες και Θαύματα», οι θεόπνευστοι παπουλάκηδες γνώριζαν πολλά για τις αλματώδεις εξελίξεις της επιστήμης και της τεχνολογίας και μέσα απ’ τις εικόνες των εκκλησιών, όπου οι μεγάλοι και φωτισμένοι καλλιτέχνες απεικόνιζαν αποκαλυπτικές παραστάσεις, όπως αυτή που δημοσιεύουμε στο παρόν κεφάλαιο με την «Δευτέρα πλάση», όπου η Εύα βγαίνει μέσα από το σώμα του Αδάμ, σε μια προφητική σκηνή, που όλοι σήμερα γνωρίζουμε ως κλωνοποίηση, μιλάμε για DNA και τόσα άλλα συγκλονιστικά στοιχεία, που επιβεβαιώνουν πλήρως τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό!..
Αντιλαμβάνεται κανείς πόσα άλλα πράγματα μπορούμε να αναφέρουμε με τα οποία ο Πατροκοσμάς, προτρέποντας στους υπόδουλους Έλληνες να κτίζουν σχολεία και να μαθαίνουν τα παιδιά τους γράμματα, ήταν γιατί έβλεπε από τότε πόσο μακριά θα έφτανε η σκέψη του ανθρώπου!.. (*)
-------------
(*) Από το βιβλίο μας: "Ο Άγνωστος Πατροκοσμάς".
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.