Μνημόνιο και στα Εθνικά Θέματα;

Μέσα στον πολύμηνο και επίμονο βομβαρδισμό της ελληνικής κοινής γνώμης περί της «ανάγκης σωτηρίας» της χώρας μας από τη«χρεοκοπία» με τις δοκιμασμένες (κι αποτυχημένες) συνταγές του ΔΝΤ και της μη εκλεγμένης (κι ανεξέλεγκτης) γραφειοκρατίας των Βρυξελλών και των ευρωπαικών τραπεζών, τα αυτονόητα τείνουν να γίνουν ακατανόητα και η στοιχειώδης πολιτική σκέψη να εκλείψει.

Η οικονομική ανασφάλεια και η έλλειψη οράματος και προοπτικής για το μέλλον, εξαναγκάζει τον Έλληνα είτε σε μετανάστευση είτε σε κατάθλιψη, ομφαλοσκόπηση, μονομανή ενασχόληση με το οικονομικό συμφέρον του: τον ωθεί να ξεχνά πως αποτελεί όχι άτομο αλλά μέρος του συνόλου, κύτταρο

ενός ζωντανού οργανισμού που ονομάζεται κυρίαρχος λαός, κοινωνία ή «σώμα των πολιτών» όπως έλεγαν στις εποχές της Γαλλικής Επανάστασης.

Ο Έλληνας τείνει να γίνει ιδιώτης (με την αρχαία έννοια), να πάψει να αποτελεί «πολιτικό ον» και πρωτίστως να μην ασχολείται με τα κοινά ταυτίζοντάς τα εσφαλμένα με το σαθρό σύστημα ξενοκίνητης ολιγαρχίας, κομματοκρατίας και ευνοιοκρατίας που καταδυναστεύει τη χώρα από συστάσεως του νεοελληνικού κράτους.

Κινδυνεύει να απωλέσει κάθε ίχνος ιστορικής μνήμης, νοηματικής σύνδεσης με τις αγωνιστικές παραδόσεις του λαού και του τόπου του: με τη σειρά της αυτή η απομόρφωση οδηγεί αναπόφευκτα και στην αδυναμία δημιουργίας εκλεκτικού μηχανισμού της αντίληψης, συνθετικής και διαλεκτικής πολιτικής σκέψης για το παρόν και το μέλλον.

Η απτή συνέπεια είναι η πλήρης παράδοση στους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της κυβέρνησης και η άνευ αντιστάσεων επιβολή των κυβερνητικών πολιτικών, αφού όποιος αδυνατεί να αναλογισθεί την πλήρη έκταση της υπαγωγής της χώρας μας σε καθεστώς ξένης κηδεμονίας -πέρα από το μέρος που αφορά την προσωπική οικονομική κατάσταση του- δεν μπορεί να κατανοήσει ούτε την έκταση των συνεπειών της.

Παραδείγματος χάριν πόσοι Έλληνες πολίτες κατανοούν πως οι πρόσφατες δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Σόιμπλε περί «μειωμένης εθνικής κυριαρχίας» της Ελλάδας πέρα από την οικονομική πτυχή τους έχουν σαφείς εθνικές, γεωπολιτικές συνέπειες για τη χώρα μας;

Πόσοι Έλληνες πολίτες συνειδητοποιούν ότι οι πολιτικές τις οποίες εφαρμόζει «στο όνομα της οικονομικής κρίσης» η κυβέρνηση Γ.Παπανδρέουστον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και των εθνικών θεμάτων είναι εξίσου ολέθριες με εκείνες που ακολουθεί καθ’υπόδειξη της Τρόικα και στην οικονομία;

Μία επισκόπηση των πεπραγμένων της κυβέρνησης στους τομείς αυτούς, αρκεί να πείσει και τον πιο ζαλισμένο από τον ορυμαγδό παραπληροφόρησης και απόκρυψης των γεγονότων του τελευταίου 18μηνου πως η κυβέρνηση του Γ.Παπανδρέου υποθηκεύει αναφαίρετα κυριαρχικά δικαιώματα και υπονομεύει τα δίκαια και τα συμφέροντα της χώρας μας.

-Στο πεδίο των ελληνοτουρκικών σχέσεων, γνωρίζουμε πως η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ διεξάγει εδώ και μήνες μυστικές «διερευνητικές» συνομιλίες με την Τουρκία για μία συνολική διευθέτηση των διμερών διαφορών.

Στο πλαίσιο αυτό, ο προηγούμενος «εκλεκτός» υπουργός Εξωτερικών, κ.Δημήτρης Δρούτσας είχε παγώσει τις διαδικασίες για τον καθορισμόΑποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ ή Economic Exploitation Zone -EΕZ) στο Αιγαίο προκειμένου να μην «υπεφορτωθούν οι διερευνητικές συνομιλίες με την Τουρκία» όπως ο ίδιος είχε δηλώσει.

Θεωρητικά, μετά το θόρυβο που προκλήθηκε και με την έλευση του κ.Σταύρου Λαμπρινίδη στο ΥΠΕΞ, αυτή η γραμμή έχει αλλάξει αλλά στην πράξη το θέμα των ΑΟΖ παραμένει «παγωμένο» και μάλιστα όχι μόνο στο Αιγαίο αλλά και στις υπόλοιπες θάλασσες της χώρας μαςόπως στο Ιόνιο και στο Λιβυκό όπου δεν υφίσταται θέμα «υπερφόρτωσης» των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Κι αυτό μάλιστα γίνεται σε μία εποχή όπου η εκμετάλλευση των ενεργειακών αποθεμάτων που βρίσκονται εντός των χωρικών υδάτων της χώρας μας, θα μπορούσε ακόμη και βάσει της «λογικής» της κυβέρνησης να δώσει τη λύση στην «οικονομική κρίση»…

- Ακόμη χειρότεροι είναι οι χειρισμοί της κυβέρνησης στο Κυπριακό: η Τουρκία επιχειρεί εκβιαστικά να επιβάλλει τη διεθνή επίλυση του θέματος σύμφωνα με τις θέσεις της μέχρι τον Ιούλιο του 2012 οπότε η Κύπρος αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΕ. «Δεν μπορούμε να έχουμε σχέσεις με μία χώρα που δεν αναγνωρίζουμε», έχει δηλώσει ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απειλώντας ακόμη και με διακοπή των σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας σε περίπτωση που δεν έχει επιλυθεί μέχρι τότε το Κυπριακό σύμφωνα με τις επιθυμίες του. Η δε ελληνική κυβέρνηση αρκείται σε «σκληρές» δηλώσεις προς απάντηση αλλά αποφεύγει με… τακτ να θέσει την προκλητική πολιτική της Άγκυρας σε κεντρικό επίπεδο στις Βρυξέλλες…

- Παρόμοια τακτική στρουθοκαμηλισμού ακολουθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και στο επί μακρόν «ξεχασμένο» θέμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής: το βορειοηπειρωτικό.

Μετά από χρόνια αναβολών αλλά και πιέσεων από τις Βρυξέλλες, η αλβανική κυβέρνηση αποφάσισε την διεξαγωγή απογραφής πληθυσμού, της πρώτης της μετα-κομμουνιστικής περιόδου της χώρας.

Πρόκειται για μοναδική ευκαιρία να καταγραφεί η ακριβής πληθυσμιακή σύνθεση της γειτονικής χώρας και κατά συνέπεια η πραγματική δύναμη των μειονοτήτων της που επί μακρόν αποκρύπτετο.

Η κυβέρνηση του Σαλί Μπερίσα ωστόσο, επιθυμεί να διατηρήσει τα πληθυσμιακά δεδομένα όπως καταγράφηκαν επί εποχής Ενβέρ Χότζαόπου οι μειονότητες είχαν σχεδόν εξαφανισθεί από το δημογραφικό χάρτη της Αλβανίας αφού π.χ. είχε αναγνωρισθεί αυθαίρετα ελληνική μειονότητα μόλις σε 99 χωριά της μεθοριακής ζώνης μακριά από ιστορικές εστίες του ελληνισμού, όπως η Χειμάρρα, το Αργυρόκαστρο, οι Άγιοι Σαράντα, ηΚορυτσά, η Δρόπολη κτλ.

Για το σκοπό αυτό, η κυβέρνηση Μπερίσα μεθοδεύει με ένα νέο νόμο την απαγόρευση αλλαγής εθνικότητας για όσους πολίτες της Αλβανίας είχαν απογραφεί επί Χότζα.

Με άλλα λόγια, όσα μέλη της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας της Αλβανίας, είχαν τότε με εκφοβισμούς δηλώσει «αλβανοί» κινδυνεύουν με… πρόστιμο εφόσον δηλώσουν Έλληνες.

Επιπλέον, ο ίδιος νόμος απαγορεύει την καταγραφή όσων Βορειοηπειρωτών κατοικοεδρεύουν επί χρόνια στην Ελλάδα.

Σαν «κερασάκι στην τούρτα» θα απαγορεύεται επίσης η ελεύθερη δήλωση εθνικής και θρησκευτικής ταυτότητας και οι πολίτες θα καταγράφονται σύμφωνα με την «εθνικο-θρησκευτική ομάδα» στην οποία ανήκουν: έτσι π.χ. οι ακραιφνείς Έλληνες στη συνείδηση βλαχόφωνοι της Μοσχόπολης θα καταγραφούν ως «βλάχοι» κι όχι ως Έλληνες ακόμη κι αν επιχειρήσουν να το δηλώσουν.

Πρόκειται για μεθοδεύσεις που θα οδηγήσουν στον απογραφικό και μακροπρόθεσμα στο δημογραφικό αφανισμό της ελληνικής κοινότητας στην Αλβανία, κάτι το οποίο μεταξύ άλλων αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για την Ευρώπη του 21ου αιώνα.

Η Ελληνική κυβέρνηση όμως ουδέν έπραξε σε κεντρικό ευρωπαικό επίπεδο πέραν διαβημάτων προς τις αλβανικές αρχές, τα οποία ως συνήθως κατέληξαν στον κάλαθο των αχρήστων…

Πέραν τούτων, η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου συρρικνώνει δραματικά «για λόγους οικονομίας» την διπλωματική εκπροσώπηση της χώρας στο εξωτερικό κλείνοντας πρεσβείες και προξενεία.

Το ίδιο πράττει και με την ελληνική παιδεία κλείνοντας 799 σχολεία για τον απόδημο ελληνισμό συμπεριλαμβανομένων των ελληνικών σχολείων για τη μειονότητα στην Αλβανία.

Ο πολιτισμός, η παιδεία, τα ισχυρότερα εφόδια του Ελληνισμού στη μακραίωνη πορεία του, θεωρούνται περιττή «πολυτέλεια» για την κυβέρνηση η οποία με πρόσχημα την κρίση χρέους επιχειρεί όχι απλά να φιμώσει τη φωνή της χώρας στο εξωτερικό αλλά γενικότερα να «κλείσει» κάθε εθνικό θέμα, αφήνοντας να κυλίσουν σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων οι εξελίξεις δίχως την παραμικρή παρέμβαση εκ μέρους της.
Δυστυχώς στην Ελλάδα του Μνημονίου το «δε την πόλη σοι δούναι ούτ’εμόν εστί ούτε άλλου εκ των κατοικούντων ταύτη», με το οποίο απάντησε ο Κων/νος Παλαιολόγος στο Σουλτάνο Μωάμεθ το 1453 έγινε από το πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου «τη δε χώρα σοι δούναι»χάριν και μόνο της συνέχισης της μυστικής διπλωματίας με την Τουρκία…

Στην πραγματικότητα όμως αυτές είναι οι πραγματικές συνέπειες του Μνημονίου στην πλήρη έκτασή της, επειδή η αποικιοκρατικής έμπνευσης σύμβαση ουδέποτε στόχευε αποκλειστικά στο εισόδημα των Ελλήνων εργαζομένων ή στην οικειοποίηση του εθνικού πλούτου της χώρας.

Σε κάθε περίπτωση, ουδείς τον Οκτώβριο του 2009 έδωσε με την ψήφο του εντολή στην κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου να ακολουθεί αυτή την επαίσχυντη μνημονιακή πολιτική σε κάθε τομέα κυβερνητικής δραστηριότητας –και όχι μόνο στην οικονομία όπως νομίζουν ακόμη οι περισσότεροι.

Η «Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» όπως έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου και όχι στο σημερινό πρωθυπουργό που φέρει ατυχώς το επώνυμό του.

Ο κάθε Έλληνας οφείλει να συνειδητοποιήσει τη σημασία αυτής της θεμελιώδους πατριωτικής και δημοκρατικής αρχής και να κατανοήσει τις ευθύνες και το καθήκον που απορρέει τόσο από αυτήν όσο κι από την ιδιότητά του ως πολίτης, ιδιότητα με την οποία άλλωστε τον καλεί το Σύνταγμα της χώρας μας να το υπερασπισθεί από οποιαδήποτε εκτροπή και απειλή, εξωτερική ή εσωτερική.

kostasxan

Γιάννης Νάκος