Απ’ τον Φοέ στον Αστόρι: 11 φορές που ο θάνατος έστησε καρτέρι στο ποδόσφαιρο

Της μοίρας τα παιχνίδια…

Ήταν μία από τις ειδήσεις που η πρώτη μηχανική αντίδραση ήταν να μην πιστέψεις.

Χρειαζόσουν και δεύτερη ανάγνωση για να αποδεχτείς. Ένας αθλητής top επιπέδου, στα 31 χρόνια του, έφυγε κατά τη διάρκεια του ύπνου από ανακοπή καρδιάς. Έτσι απλά.

Η ζωή στάθηκε γενναιόδωρη με τον Νταβίντε Αστόρι. Έως ότου ο θάνατος όμως δείξει το πιο ύπουλο και σκληρό πρόσωπό του.

Γράφει ο Σωκράτης Νίκου  

Ο τραγικός και απροσδόκητος χαμός του 31χρονου αρχηγού της Φιορεντίνα βύθισε στο πένθος τη ποδοσφαιρική, και όχι μόνο, κοινότητα και ήρθε να υπενθυμίσει σε όλους μας πόσο μικρά και ασήμαντα θεωρούνται τα πάντα μπροστά στο θάνατο. Το ποδόσφαιρο δυστυχώς έχει να επιδείξει πολλές τέτοιες «μαύρες ιστορίες» – περισσότερες απ’ ότι μπορεί να θυμηθεί κανείς μόνο την τελευταία 15ετία.

Όταν την 26η Ιουνίου του 2003 ο Μαρκ Βίβιεν Φοέ έπεφτε νεκρός στο χορτάρι του «Ζερλάν», λίγοι θα μπορούσαν να φανταστούν ότι αυτό θα ήταν μόνο το πρώτο οδυνηρό κρούσμα σε μια μακρά αλυσίδα τέτοιων στον κόσμο του ποδοσφαίρου.

Μαρκ – Βίβιεν Φοέ

O Φοέ βρισκόταν με την Εθνική ομάδα του Καμερούν στη Γαλλία για το Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2003. Τα «Αδάμαστα Λιοντάρια» βρέθηκαν αντιμέτωπα με τη Κολομβία στον ημιτελικό της 26ης Ιουνίου στο «Σταντ Ζερλάν». Στο 72ο λεπτό της αναμέτρησης σωριάστηκε ξαφνικά στο χορτάρι, χωρίς κάποιος παίκτης να βρίσκεται κοντά του.

Παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των γιατρών να τον κρατήσουν στη ζωή, «έσβησε» 45 λεπτά αργότερα.

Ο θάνατός του αποδόθηκε σε υπερτροφική καρδιομυοπάθεια. Στο τελικό της διοργάνωσης το Καμερούν αντιμετώπισε τη Γαλλία, με τους «τρικολόρ» να επικρατούν με 1 -0 και τον Τιερί Ανρί να σηκώνει το τρόπαιο μαζί με τον Ριγκόμπερτ Σονγκ, σε μία στιγμή αστείρευτης ποδοσφαιρικής ομορφιάς.

Σε ένα τρομερό παιχνίδι της μοίρας, ο Φοέ άφησε τη τελευταία του πνοή στο γήπεδο της Λυών, στην οποία αγωνίστηκε μέχρι το 2002 όταν και δόθηκε δανεικός στη Μάντσεστερ Σίτι. Στη μνήμη του οι δυο ομάδες απέσυραν τους αριθμούς του (17 η Λυών, 23 η Σίτι). Ήταν μόλις 28 ετών.

Μίκλος Φέχερ

Στις 25 Ιανουαρίου του 2004 η Γκιμαράες υποδεχόταν τη Μπενφίκα. Στις καθυστερήσεις του παιχνιδιού και με το σκορ στο 1 – 0 υπέρ των φιλοξενούμενων, ο Φέχερ είχε μόλις δεχτεί κίτρινη κάρτα για διαμαρτυρία.

Δευτερόλεπτα αργότερα ο Ούγγρος επιθετικός σωριάστηκε στο χορτάρι, με τους παίκτες των δυο ομάδων να σπεύδουν να βοηθήσουν και τη διακομιδή του στο νοσοκομείο να είναι άμεση.

Ο θάνατός του επιβεβαιώθηκε λίγο μετά τα μεσάνυχτα και προκλήθηκε από καρδιακή καρδιομυοπάθεια. Στη μνήμη του η Μπενφίκα απέσυρε τη φανέλα με το νούμερο 29 και έστησε μνημείο του στο στάδιο «Ντα Λουζ». Ήταν μόλις 24 ετών.

 Αντόνιο Πουέρτα

Από τις περιπτώσεις που συγκλόνισαν όσο λίγες το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ο Πουέρτα ήταν μέλος της τρομερής ομάδας της Σεβίλλης που κατέκτησε δυο συνεχόμενες φορές το Κύπελλο UEFA (2006,2007). Στις 25 Αυγούστου 2007 η Σεβίλλη υποδεχόταν τη Χετάφε στη πρεμιέρα της Primera Division.

Mε το ρολόι να δείχνει 35 λεπτά στην αναμέτρηση, ο Πουέρτα σωριάστηκε στη περιοχή του Πάλοπ μετά από καρδιακό επεισόδιο.

Μετά από παρέμβαση των πρώτων βοηθειών ανέκτησε τις αισθήσεις του και αντικαταστάθηκε από τον Ντραγκουτίνοβιτς. Στα αποδυτήρια υπέστη δεύτερο επεισόδιο και διακομίσθηκε άμεσα στο νοσοκομείο Virgen del Rocío. Απεβίωσε 3 μέρες αργότερα σε ηλικία μόλις 22 ετών.

Το τραγικό της υπόθεσης; Η γυναίκα του ήταν επτά μηνών έγκυος στο πρώτο τους παιδί. Η Σεβίλλη σαν ύψιστο φόρο τιμής απέσυρε τη φανέλα με το νούμερο 16.

Ντάνι Χάρκε

Μία περίπτωση που θυμίζει πολύ τις αντίστοιχες του Πουέρτα και του Αστόρι. Ο 26χρονος Χάρκε ήταν αρχηγός της Εσπανιόλ η οποία υπό τις οδηγίες του Ερνέστο Βαλβέρδε κατέκτησε το Copa Del Rey το 2006 και ένα χρόνο μετά έφτασε ως το τελικό του Κυπέλλου UEFA.

Στις 8 Αυγούστου 2009 και ενώ η ομάδα βρισκόταν στη Φλωρεντία για προετοιμασία, ο Χάρκε μιλούσε στο τηλέφωνο με τη κοπέλα του (η οποία τότε διένυε τον έβδομο μήνα της εγκυμοσύνης της) όταν ξαφνικά υπέστη καρδιακή προσβολή.

Ο θάνατός του βύθισε εκ νέου στο πένθος το ισπανικό ποδόσφαιρο δυο χρόνια μετά το χαμό του Πουέρτα. Η Εσπανιόλ απέσυρε στη μνήμη του τον αριθμό με το 21, ενώ ταυτόχρονα μετονόμασε το προπονητικό της κέντρο σε «Nτάνι Χάρκε».

Ρόμπερτ Ένκε

Η ιστορία του Ρόμπερτ Ένκε είναι η η πιο θλιβερή απ’ όλες. Ο Γερμανός γκολκίπερ με θητεία σε Μπενφίκα, Μπαρτσελόνα και Ανόβερο το 2006 έχασε τη μικρή του κόρη από καρδιακή δυσμορφία, με τον ίδιο να βρίσκεται ταυτόχρονα αντιμέτωπος με τη κατάθλιψη.

Ο θάνατος της κόρης του τον στιγμάτισε και τον γονάτισε. Η ψυχολογική του κατάσταση είχε πληγεί ανεπανόρθωτα, με τον ίδιο να προβαίνει στο απονενοημένο διάβημα όταν ακινητοποίησε το όχημά του στις ράγες του τρένου, με αποτέλεσμα να βρει ακαριαίο θάνατο με τη διέλευση του συρμού. Το ημερολόγιο έδειχνε 10 Νοεμβρίου 2009.

Η αστυνομία επιβεβαίωσε ότι ο 32χρονος Ένκε είχε αφήσει σημείωμα πριν την αυτοκτονία του, με το περιεχόμενο να μη δημοσιεύεται ποτέ. Στη μνήμη του αδικοχαμένου τερματοφύλακα, ο Γερμανός αθλητικογράφος Ρόναλντ Ρέγκ συνέγραψε το 2011 τη βιογραφία του με τίτλο «Μια ζωή πολύ μικρή: Η τραγωδία του Ρόμπερτ Ένκε», με το βιβλίο να ψηφίζεται ως το αθλητικό βιβλίο της χρονιάς.

Αντόνιο Ντε Νίγκρις

Ο δικός μας «Εl Tano» είχε διαγνωστεί το καλοκαίρι του 2009 με γενετική δυσπλασία στη καρδιά. Έχοντας επίγνωση της σοβαρότητας του προβλήματός του, προτίμησε να συνεχίσει να αγωνίζεται προκειμένου να διεκδικήσει μια θέση στην εθνική ομάδα του Μεξικού για το Μουντιάλ του 2010 στη Νότιο Αφρική.

Η καριέρα του στα μέρη μας με τη φανέλα της Λάρισας αποδείχτηκε βραχύβια, αφού τα ξημερώματα της 16ης Νοεμβρίου 2009 απεβίωσε σε ηλικία 31 ετών από έμφραγμα το οποίο ήταν αποτέλεσμα του προβλήματος που αντιμετώπιζε.

Ο θάνατός του επήλθε λίγες μέρες μετά τη τραγωδία του Ρόμπερτ Ένκε. Ο ίδιος αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο της θεσσαλικής ομάδας.

Ζούνιορ Μαλαντά – Ολουμπάγιο Αντεφέμι

Στις 25 Ιανουαρίου του 2015 το βελγικό ποδόσφαιρο και η Βόλφσμπουργκ βυθίστηκαν στη θλίψη, αφού ο μόλις 20χρονος Ζούνιορ Μαλαντά άφησε την τελευταία πνοή του στην άσφαλτο. Ο θάνατός του ήταν ακαριαίος, όταν το Volkswagen Tuareg που οδηγούσε καρφώθηκε σε ένα δένδρο, λόγω υπερβολικής ταχύτητας και ολισθηρού από τη βροχή οδοστρώματος. Η αστυνομία ανακοίνωσε ότι ο διεθνής με την Ελπίδων του Βελγίου (Κονγκολέζος στην καταγωγή) αμυντικός χαφ δεν φορούσε ζώνη.

Ίδια ήταν η αιτία θανάτου και του Ολουμπάγιο Αντεφέμι, ο οποίος ήρθε στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 2010 για λογαριασμό της Skoda Ξάνθης. Σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα στην Εγνατία Οδό κοντά στη πόλη της Καβάλας στις 18 Απριλίου 2011.

Ο 25χρονος Νιγηριανός βρισκόταν καθ’ οδόν για τη χώρα του προκειμένου να διευθετήσει κάποιες λεπτομέρειες για τον γάμο του, σε ένα ακόμα «άτιμο» παιχνίδι της μοίρας. Η ακριτική ομάδα προς τιμήν του απέσυρε τη φανέλα με το 13.

Πιερμάριο Μοροζίνι

Στις 14 Απριλίου 2012 η Πεσκάρα υποδέχονταν τη Λιβόρνο για το πρωτάθλημα της Serie B. Στο 31ο λεπτό της αναμέτρησης και με την ομάδα του να προηγείται με 2-0, ο μέσος της Λιβόρνο Πιερμάριο Μοροζίνι κατέρρευσε στον αγωνιστικό χώρο μετά από καρδιακό επεισόδιο.

Ο ίδιος προσπάθησε ανώφελα να ξανασηκωθεί πριν χάσει τις αισθήσεις του.

Πέθανε κατά τη διάρκεια της διακομιδής του στο νοσοκομείο σε ηλικία μόλις 25 ετών. Στη μνήμη του η αγωνιστική στην Ιταλία αναβλήθηκε, ενώ η Βιτσέντζα και η Λιβόρνο (στις οποίες αγωνίστηκε δανεικός από την Ουντινέζε) απέσυραν τη φανέλα με το 25.

Τίτο Βιλανόβα

O επί σειρά ετών βοηθός του Πεπ Γκουαρντιόλα στη «δυναστεία» της Μπαρτσελόνα στα τέλη της περασμένης δεκαετίας διαγνώστηκε με καρκίνο στη παρωτίδα το Νοέμβριο του 2011. Το καλοκαίρι του 2012 ανέλαβε τη τεχνική ηγεσία των «μπλαουγκράνα», με την ασθένεια όμως να επιστρέφει το Δεκέμβρη του ίδιου έτους.

Ο ίδιος κατέκτησε το πρωτάθλημα με ρεκόρ συγκομιδής βαθμών στη Primera Division (100) αλλά οι συνεχείς χημειοθεραπείες και η σταδιακή επιδείνωση της υγείας του δε του επέτρεψαν να συνεχίσει να ασκεί τα προπονητικά του καθήκοντα.

Υπέκυψε στην επάρατη νόσο στις 25 Απριλίου 2014 σε ηλικία 45 ετών, αφήνοντας πίσω τη σύζυγό του και τα δυο τους παιδιά. Στη μνήμη του η Μπαρτσελόνα μετονόμασε ένα μέρος των προπονητικών της εγκαταστάσεων σε «Camp Tito Vilanova».

Το ξεκλήρισμα της Σαπεκοένσε

Η μεγαλύτερη με διαφορά ποδοσφαιρική τραγωδία του 21ου αιώνα. 28 Νοεμβρίου 2016.

Η μοιραία πτήση 2933 της LaMia Airlines που μετέφερε την αποστολή της Σαπεκοένσε απογειωνόταν από το Διεθνές Αεροδρόμιο της Βολιβίας με προορισμό το Μεντεγίν της Κολομβίας, όπου η βραζιλιάνικη ομάδα θα έδινε το πρώτο της αγώνα στα πλαίσια των τελικών του Copa Sudamericana κόντρα στην Ατλέτικο Νασιονάλ.

Το αεροσκάφος συνετρίβη στη τοποθεσία Σέρα Γκόρντο, κοντά στη Λα Ουνιόν. Ως αιτία του δυστυχήματος αναφέρεται η γρήγορη κατανάλωση καυσίμου. Από τους 77 επιβαίνοντες μόνο οι 6 καταφέρνουν να βγουν ζωντανοί. Ο τερματοφύλακας της Σαπεκοένσε Ντανίλο βρισκόταν ανάμεσα στους αρχικούς διασωθέντες, αλλά υπέκυψε στα τραύματά του την επόμενη μέρα.

Οι τελικοί του Copa Sudamericana που ήταν προγραμματισμένοι για τις 30 Νοεμβρίου και τις 7 Δεκεμβρίου ακυρώνονται, ενώ η CONMEBOL κατόπιν αιτήματος της Ατλέτικο Νασιονάλ παραδίδει τον τίτλο τιμής ένεκεν στη Σαπεκοένσε σε μια κίνηση ύψιστης ανθρωπιάς και αλληλεγγύης.

Ένα χρόνο μετά η βραζιλιάνικη ομάδα ακόμα προσπαθεί να αναδυθεί από τις στάχτες της, σε μια ιστορία που επανάφερε στη μνήμη μας την Τορίνο του ’49 και την Γιουνάϊτεντ του ’58.

Σεΐκ Τιοτέ

Ο Ιβοριανός χαφ με σημαντική θητεία σε Τβέντε και Νιουκάστλ αγωνίστηκε τους τελευταίους μήνες της ζωής του στη Κίνα με την Beijing Enterprises.

Τον Ιούνιο του 2017, κατά τη διάρκεια της προπόνησης, υπέστη καρδιακό επεισόδιο και άφησε τη τελευταία του πνοή δυο μόλις εβδομάδες πριν κλείσει τα 31 του χρόνια. Η κινέζικη ομάδα απέσυρε τη φανέλα με το 24, ενώ ο θάνατός του προκάλεσε μεγάλο σοκ στο αγγλικό ποδόσφαιρο.

Επειδή λοιπόν το ποδόσφαιρο και γενικότερα ο αθλητισμός αποτελούν και αυτά μέρος της ζωής είναι αναπόφευκτο πως κάποια στιγμή θα υπάρξουν και οι στιγμές όπου θα σκεφτόμαστε «ανάθεμα την αδικία».

Μέσα όμως σε όλη αυτή τη σκέψη υπάρχουν και περιπτώσεις όπως αυτές του Ερίκ Αμπιντάλ, του Γιόνας Γκουτιέρες και του Γιεράι Άλβαρεθ που έρχονται να μας θυμίσουν πως η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας για επιβίωση;

Και αυτό άλλωστε είναι που τη κάνει συναρπαστική.

menshouse.gr