Διαβάστε πώς η αρχαιολογική σκαπάνη αποκάλυψε πήλινες πινακίδες του 1635 π.Χ. οι οποίες καταγράφουν μία ιστορία για την πλημμύρα, ενώ σε άλλες πήλινες πινακίδες του 7ου προ Χριστού βρίσκουμε πολλές ιστορίες παράλληλες με τη βιβλική διήγηση της δημιουργίας του κόσμου!
Οι Σουμέριοι, όπως όλοι γνωρίζουν, ονομάστηκαν έτσι οι κάτοικοι του Σουμέρ (Σουμερίας) που έκαναν την εμφάνισή τους λίγο πριν την 4η χιλιετηρίδα π.Χ.. Η ιστορία τους παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, αν και περιέχονται σ’ αυτή πολλά μυθικά στοιχεία, όπως άλλωστε συμβαίνει με τις ιστορίες των αρχαίων λαών.
Πολλοί επιστήμονες εκπλήσσονται με το αξιοσημείωτο γεγονός, ότι βρίσκουμε ιστορίες παράλληλες με τη βιβλική διήγηση της δημιουργίας όχι μόνο στην Εγγύς Ανατολή, αλλά και σε μύθους όλου του κόσμου! Η πήλινη πινακίδα, που βλέπουμε στη φωτογραφία, χρονολογείται από τον έβδομο -έκτο αιώνα π.Χ. και καταγράφει μια ιστορία δημιουργίας από ένα θεό και μία θεά στη γλώσσα των Σουμερίων και των Βαβυλωνίων!
Οι Σουμέριοι χρησιμοποίησαν τη σφηνοειδή γραφή και υπάρχουν πήλινες πινακίδες που έδωσαν στοιχεία για τον πολιτισμό τους.
Σχετικά με την ιστορία τους, μπορούμε να πούμε ότι είχαν έρθει σε ρήξη πολλές φορές με τους Ακάδιους. Ωστόσο, ηγετικό ρόλο στους αγώνες τους είχε ο Εανατούμ, που ήταν ηγέτης της πόλης Λαγκάς. Τελικά οι περιοχές του Ακάδ και του Σουμέρ ενώθηκαν με τη σημιτική δυναστεία των Αμοριτών της Βαβυλώνας το 2.225 π.Χ..
Αναμφίβολα οι Βαβυλώνιοι γνώριζαν μια ιστορία για την πλημμύρα και την αντέγραψαν σε πήλινες πινακίδες . Αυτή εδώ είναι γραμμένη με παιδικό γραφικό χαρακτήρα γύρω στα 1635 π.Χ.
Οι Βαβυλώνιοι, για να έρθουμε και σ’ αυτό το λαό, τα τέλη της 3ης χιλιετίας π.Χ. εμφανίστηκε στη Μεσοποταμία και μάλιστα στην περιοχή Σεναάρ ένας λαός σημιτικής καταγωγής, οι Βαβυλώνιοι. Στη Μεσοποταμία κατοικούσαν εκείνη την εποχή οι Σουμέριοι και οι Ακκάδιοι που βρίσκονταν σε μια ιδιαίτερα υψηλή βαθμίδα πολιτισμού. Στα 2.060 π.Χ. ένας από τους φύλαρχους των Βαβυλωνίων, που τότε ακόμα ονομάζονταν Αμορίτες, κατόρθωσε να ιδρύσει ένα μικρό κρατίδιο και να θέσει τα θεμέλια μιας νέας πόλης της Μπαμπ – Ιλού (Βαβυλώνα), ιδρύοντας την πρώτη βαβυλωνιακή δυναστεία.
Η νέα πόλη, που στολίστηκε με ναούς, ανάκτορα και άλλα κτίρια και περιτειχίστηκε μ’ ένα χαμηλό τείχος, γρήγορα έγινε ένα σημαντικό κέντρο που συγκέντρωσε κατοίκους από όλα τα σημεία της χώρας, που την είχε μεγαλώσει με τις κατακτήσεις του ο Σουμουαμπού ο πρώτος βασιλιάς της. Το έργο του Σουμουαμπού το συνέχισε ο διάδοχός του ο Σουμουλαϊλού και το συμπλήρωσε ο Χαμουραμπί, που κατάλυσε οριστικά το Σουμεροακκαδικό κράτος και ανακηρύχθηκε βασιλιάς των τεσσάρων μερών του κόσμου: του Ακκάδ, του Ελάμ, της Ασσυρίας και της Βαβυλωνίας.
Στην πολύχρονη βασιλεία του ένδοξου Χαμουραμπί οργανώθηκε η διοίκηση του κράτους πάνω σε νέες βάσεις και καθιερώθηκαν νέοι νόμοι, που λαξεύτηκαν πάνω σε μια μεγάλη στήλη από διορίτη που βρέθηκε στα 1904 από το Μόργκαν και είναι γνωστή με το όνομα «Κώδικας του Χαμουραμπί». Ιδού μερικοί από τους νόμους του Βαβυλώνιου βασιλιά:
— «Αν κάποιος δανείστηκε σπόρο και το σιτάρι του δε φύτρωσε, γιατί έλειψε το νερό ή γιατί οι πλημμύρες σκόρπισαν την σοδειά του, το χρόνο εκείνο δε θα επιστρέψει το σπόρο και δε θα πληρώσει φόρο».
— «Αν ένα παιδί χτυπήσει τον πατέρα του, θα του κόψουν τα χέρια».
— «Αν κάποιος έσπασε το μέλος ελεύθερου ανθρώπου, θα του σπάσουν και αυτού ένα δικό του μέλος».
Η ακμή του Βαβυλωνιακού κράτους δε διατηρήθηκε στην εποχή των διαδόχων του Χαμουραμπί. Στο πέρασμα των χρόνων, οι Βαβυλώνιοι υποδουλώνονται στους Ασσυρίους, με επανάσταση όμως απελευθερώνονται, αλλά το κράτος έχει χάσει πια την παλιά του ακμή. Στα 740 π.Χ. καταλύεται ξανά από τους Ασσυρίους και μένει υπόδουλο για έναν αιώνα, αλλά τελικά ελευθερώνεται ξανά. Τελευταία δόξα γνωρίζει το κράτος των Βαβυλωνίων στην εποχή του Ναβουχοδονόσορ.
Τέλος, στα 538 π.Χ. κυριεύεται από τους Πέρσες οπότε και χάνεται πια οριστικά και ποτέ ξανά δε γίνεται λόγος για τους Βαβυλώνιους ως ιστορικός λαός. Στη μακραίωνη ιστορία τους οι Βαβυλώνιοι ανάπτυξαν δικό τους πολιτισμό που τον μετάδωσαν στους κατακτητές τους, την τέχνη, τη γραφή και τη θρησκεία τους στους Ασσυρίους και τις μαθηματικές και αστρονομικές γνώσεις στους Πέρσες.
Εξαιρετική ήταν η επίδοσή τους στις τέχνες, στην αρχιτεκτονική, διακοσμητική και γλυπτική, στην υφαντική και την κεντητική επίσης και στις επιστήμες, αστρονομία, μαθηματικά και ιατρική. Πίστευαν στο δημιουργό θεό Βάαλ (Βήλο) και στη θεά της γονιμότητας Ιστάρ (Αστάρτη) προς τιμή των οποίων έκτισαν μεγαλόπρεπους ναούς και έγραψαν θαυμάσιους ύμνους.
Αυτοί οι λαοί, λοιπόν, είχαν ιστορίες που μοιάζουν πολύ με τις διηγήσεις της Παλαιάς Διαθήκης όχι μόνο για τη Δημιουργία του Κόσμου, αλλά και για τον Κατακλυσμό του Νώε, όπως τουλάχιστον αποδεικνύουν οι αρχαίες πήλινες πινακίδες που ανακάλυψαν οι αρχαιολόγοι της περιοχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.