TA XΡONIKA TΩΝ ΕΡΠΕΤΟΕΙΔΩΝ Α.Η ΚΑΜΠΗ

Του ΛΕΝΤΖΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ
Ο Έλλην μυθογράφος Απολλόδωρος (ο οποίος έζησε τον 1ο ή τον 2ο αιώνα μ.Χ.) αναφέρει ότι οι Κρονίδες (ο Ζεύς και τα άλλα τέκνα του Κρόνου και της Ρέας) νίκησαν τους Τιτάνες αφού συμμάχησαν με τους Κύκλωπες και τους Εκατόγχειρες, τους οποίους ο Ζεύς απελευθέρωσε από τα Τάρταρα αφού φόνευσε την δεσμοφύλακά τους Κάμπη: «Αφού δε αυτοί (οι Κρονίδες και οι Τιτάνες) μάχονταν μεταξύ τους επί δέκα έτη, η Γή χρησμοδότησε στον Δία ότι θα νικούσε αν είχε συμμάχους του τους κατακρημνισθέντες στα Τάρταρα (τους Κύκλωπες και τους Εκατόγχειρες).
Αυτός λοιπόν φόνευσε την Κάμπη, η οποία φρουρούσε τα δεσμά αυτών, και τους έλυσε…». (Βιβλιοθήκη, 2.1).
Το τι ήταν η Κάμπη αναφέρεται από τον Ελληνοαιγύπτιο ποιητή του 5ου αιώνος μ.Χ. Νόννο τον Πανοπολίτη, ο οποίος την περγράφει ως ένα ασύλληπτα ισχυρό και τρομακτικό ανθρωπο-ερπετικό υβρίδιο
«Μαστίγωσε λοιπόν τους ωμοβόρους λέοντές σου για την μάχη με τους Ινδούς
και μην τρέμεις τους ελέφαντές τους, αφού ο υψιμέδων (=άρχων στα ύψη) Ζεύς σου
εξόντωσε δια του κεραυνού του την υψικέφαλη Κάμπη,
της οποίας όλο το σώμα ήταν σκολιό και πολύμορφο.
Διότι από τους εχιδνώδεις ταρσούς τους χίλια αλλοφυή ερπετά
ανερρίπιζαν (=εξήπταν) αυτή την λοξή αυτοέλικτη Ενυώ,
εξεμώντας ως μακριά το δηλητήριό τους.
Πέριξ δε του λαιμού της φύονταν πενήντα κεφαλές ποικίλων θηρίων:
Άλλες μεν βρυχώνταν ως λεόντειες κεφαλές,
μοιάζοντας με το αινιγματικό βλοσυρο πρόσωπο της Σφιγγός,
και άλλες εξέχεαν αφρό καπρείων δοντιών (δηλαδή, ήσαν καπρόμορφες)
ενώ δια της συναθροισμένης φάλαγγος των πολλών κεφαλών της σκυλακίων
η Κάμπη ήταν στην όψη ακριβές αντίγραφο του προσώπου της Σκύλλας.
Στο μέσον δε του σώματός της είχε μορφή διφυούς νύμφης,
έχοντας κόμη από ιοβόλες δρακόντειες πλεξίδες.(Δηλαδή, αντί μαλλιών είχε σπείρες οφιοειδών δρακόντων).
Η νόθη και υψιτενής (=εκτεινομένη ως τα ύψη) μορφή της εκτραχυνόταν,
από το στέρνο της έως τις ακρότατες πτυχές των μηρών της, από κητώδεις φολίδες.
Τα νύχια δε των πολυδιασπάρτων παλαμών ήσαν λοξά και γαμψά,
μοιάζοντας με γαμψώνυχα δρεπάνια.
Και εκ του υπάτου μέρους του τραχήλου της, ένας αυτοέλικτος σκορπιός,
με σκληρό σαν χαλάζι οξυακονισμένο κεντρί, είρπε στα ακαταμάχητα νώτα της,
με την ουρά του ηγηρμένη άνωθεν των ώμων της.
Ως τέτοια ποικιλόμορφη έλιξ εγειρόταν η Κάμπη
και πετούσε με ετερόζυγο παλμό των μαύρων πτερύγων της,
δίνες προκαλώντας στην χθόνα, τον αέρα και τον βυθό της θαλάσσης,
λαίλαπες εγείροντας και θύελλες οπλίζοντας,
αυτή η μελανόπτερος Ταρταρία νύμφη.
Εκ των βλεφάρων της δε μία μαινομένη φλόγα εκτόξευε τηλεκαίοντες σπινθήρες.
Αλλά ο πατήρ σου, ο αιθέριος Ζεύς, φόνευσε αυτό το τόσο μέγα θηρίο
και νίκησε αυτή την Κρονία εχιδνώδη Ενυώ».(Διονυσιακά, ΙΗ.235-264).
Το όνομα της Κάμπης σημαίνει καπτομένη, δηλώνοντας την ελισσομένη ερπετική φύση της.Όσον αφορά δε την καταγωγή της, εκ των ανωτέρω αποσπασμάτων συνάγεται ότι πατήρ της ήταν ο Τάρταρος (ή Τάρταρα), ενώ μήτηρ της ήταν σίγουρα η Γαία (ή Γή), αφού αναφέρεται ως μήτηρ και άλλων δύο, παρομοίων με την Κάμπη, ερπετοειδών όντων που γεννήθηκαν από τον Τάρταρο (του Τυφώνος και της Έχιδνας της Αρκαδίας).Αμφότεροι δε ο Τάρταρος και η Γαία είναι δύο εκ των πρωτογενών κοσμικών οντοτήτων της Ελληνικής κοσμογονίας/θεογονίας.Η κύρια δε πηγή περί αυτών είναι η Θεογονία του παμμεγίστου Έλληνος ποιητού Ησιόδου (ο οποίος θεωρείται ότι έζησε τον 9ο ή τον 8ο αιώνα π.Χ, αλλά πιθανώς είναι πολύ αρχαιότερος):
Ο Ησίοδος λοιπόν αναφέρει ότι η «ευρύστερνος» Γαία γεννήθηκε από μόνη της μετά το Χάος, την πρώτη κοσμική οντότητα, και είναι η «αιωνίως ασφαλής έδρα πάντων των αθανάτων που κατέχουν την κορυφή του χιονοσκεπάστου Ολύμπου» (Θεογονία, 116-118), ότι γέννησε πρώτα, από μόνη της, τον «ίσο της αστερόεντα (=γεμάτο αστέρες) Ουρανό, για να την καλύπτη από παντού και να είναι αιωνίως ασφαλής έδρα των μακαρίων θεών», και έπειτα, πάλι μόνη της τα «μακρά Όρη» και τον Πόντο «το άκαρπο πέλαγος με τα μαινόμενα κύματα» (Θεογονία, 126-132), και ότι έπειτα, αφού συνευρέθη με τον Ουρανό, γέννησε τους Τιτάνες, τους Κύκλωπες και τους Εκατόγχειρες.(Θεογονία, 133-153).Επίσης, ο Ησίοδος αναφέρει ότι ο «ομιχλώδης» Τάρταρος γεννήθηκε από μόνος του μετά την Γαία, στον «μυχό της ευρυόδειας (=πλατύδρομης χθονός)» (Θεογονία, 119), ότι ευρίσκεται «τόσο κάτωθεν υπό της γής όσο απέχει ο ουρανός από την γαία», αφού «εννέα νύκτες και ημέρες πέφτοντας ένα χάλκινο αμόνι από τον ουρανό την δεκάτη θα έφθανε στην γαία» και «εννέα πάλι νύκτες και ημέρες πέφτοντας ένα χάλκινο αμόνι από την γαία την δεκάτη θα έφθανε στον Τάρταρο».(Θεογονία, 720-725), ότι περιβάλλεται από «χάλκινο τείχος», «νύξ τρείς σειρές έχει χυθεί πέριξ του λαιμού του» και «υπεράνω του έχουν φυτρώσει οι ρίζες της γής και της άκαρπης θαλάσσης» (Θεογονία, 726-728), και ότι είναι «μέγα χάσμα» και «ούτε εις ένα ολόκληρο έτος δεν θα εφθανε κανείς στον πυθμένα του, αν πρώτα εισερχόταν εντός των πυλών του», αλλά «θύελλα επί θυέλλης θα τον έφερνε εδώ και εκεί», φαινόμενο «δεινό ακόμη και για τους αθανάτους θεούς».(Θεογονία, 740-744).
Εκ των ανωτέρω συνάγεται ότι η Γαία είναι εις πρώτο επίπεδο ο πλανήτης Γή και εις δεύτερο, ως ζεύγος με τον γεννηθέντα απ’αυτή «ίσο της αστερόντα» Ουρανό, όλο το σύμπαν μας.Ο Τάρταρος δε, αφού δεν γεννήθηκε από την Γαία και αρχίζει κάτωθεν των ριζών της-ήτοι πέραν των περάτων του κοσμικού ζεύγους Γαίας-Ουρανού-εις τεράστια απόσταση από την Γαία-πλανήτη Γή1, δεν είναι μέρος του σύμπαντός μας, αλλά ένα άλλο, ξεχωριστό σύμπαν ή σύστημα πραγματικότητος, το οποίο μπορούμε να αποκαλούμε υποσύμπαν.Είναι δε ένας ζοφερός και τρομακτικός κόσμος, δεινός ακόμη και για τους θεούς, αλλά συνδέεται με το σύμπαν μας μέσω διαφόρων κοσμικών διαύλων.Ενας δε, η περισσότεροι, εξ αυτών των διαύλων, απολήγουν στα έγκατα του πλανήτη μας, και ακριβώς δια τούτο ο Τάρταρος συσχετίζεται συχνά με αυτά.Πάντως, μόνο υπερφυσικά όντα, αγαθά ή μοχθηρά, μπορούν να χρησιμοποιούν αυτούς τους κοσμικούς διαύλους, ή να μεταφέρουν φυσικά όντα διαμέσου αυτών.
Το ότι λοιπόν η Κάμπη ήταν τέκνο του Ταρτάρου και της Γαίας σημαίνει ότι ήταν ένα όν από τον Τάρταρο-υποσύμπαν που ερχόταν συχνά στο σύμπαν μας, κυρίως μέσω των Ταρταρείων διαύλων που απολήγουν στα έγκατα του πλανήτη Γή, από τα οποία ανερχόταν στην επιφάνεια αυτού.Προφανώς δε, ήταν μία εκ των μοχθηρών υπερφυσικών αρχηγών του ερπετοειδούς συνασπισμού, πιθανότατα δεύτερη στην ιεραρχία του μετά τον ίδιον τον Σατανά.Αλλά αν και πανίσχυρη, δεν ήταν αθάνατη, αλλά θνητή Νύμφη, ήτοι υλο-ενεργειανός δάιμων που μπορούσε με κάποιον τρόπο να πεθάνη.
Συνδυάζοντας δε την καταγωγή της ερπετοειδούς Κάμπης από τον Τάρταρο-υποσύμπαν με τα αναφερόμενα από τον Κολλίερ ότι «οι δρακοντοειδείς ήλθαν στο σύμπαν μας από ένα άλλο, ξεχωριστό σύμπαν ή σύστημα πραγματικότητος», φερθέντες «από κάποιον, εν πλήρη υλική υποστάσει» και «εκδιωχθέντες από κάποιον άλλον τόπο» συμπεραίνουμε ότι αυτό το άλλο σύμπαν από το οποίο ήλθαν οι δρακοντοειδείς είναι ο Τάρταρος-υποσύμπαν.Και προφανώς,αυτός ο «κάποιος» που τους έφερε στο σύμπαν μας και τους είπε ότι «ήταν δικό τους, για να το εξουσιάζουν» ηταν ο ίδιος ο Σατανάς, ο οποίος, ως άρχων του σκότους, έχει έδρα του τον ζοφερό Τάρταρο-υποσύμπαν.
Η μορφή δε της Κάμπης, όπως την περιγράφει ο Νόννος, συνδέεται στενά με τους δρακοντοειδείς: Το φολιδωτό δέρμα, τα γαμψά νύχια, οι πτέρυγες και οι φλογεροί οφθαλμοί είναι χαρακτηριστικά και των δρακοντοειδών, οι «ιοβόλες δρακόντειες πλεξίδες» της Κάμπης υποδηλώνουν ότι είχε δρακοντοειδές πρόσωπο, καθώς και την ολέθρια δράση των δρακοντοειδών και άλλων ερπετοειδών ορδών, και τα χίλια αλλοφυή ερπετά» που αναδύονταν από τους ταρσούς της, «εξεμώντας ως μακριά το δηλητήριό τους» υποδηλώνουν ότι είχε δρακοντοειδή πόδια, καθώς και το μέγα πλήθος και την ολέθρια δράση των δρακοντοειδών και άλλων ερπετοειδών ορδών.Η μορφή δε «διφυούς νύμφης» που είχε η Καμπη στο μέσον του σώματός της υποδηλώνει το ανθρωποειδές σχήμα των δρακοντοειδών, ενώ οι πολυδιάσπαρτες παλάμες της υποδηλώνουν επίσης το μέγα πλήθος των ερπετοειδών ορδών.Προφανώς δε, η Κάμπη ήταν στην αυθεντική μορφή της μία γιγάντια δρακοντοειδής υλο-ενεργειακής υφής, αλλά μπορούσε να μεταμορφώνεται, λαμβάνοντας, μεταξύ άλλων και πολυσωματικές υβριδικές μορφές ανάλογες αυτής που περιγράφει ο Νόννος (σίγουρα με αρκετή υπερβολή).
Οι δίνες «στην χθόνα, τον αέρα και τον βυθό της θαλάσσης», οι λαίλαπες και οι θύελλες που προκαλούσε η Κάμπη καθώς πετούσε υποδηλώνουν την ορμητική κίνηση των αερο-διαστημικών σκαφών των ερπετοειδών (πολλά εκ των οποίων μπορούν να κινούνται και εντός του ύδατος), αλλά και τις μηχανές ελέγχου καιρού που χρησιμοποιούν αυτοί ως όπλα.2Ειδικότερα δε οι δίνες υποδηλώνουν και τις χωρο-χρονικές δίνες-πύλες (φυσικές ή τεχνητές) δια των οποίων μετακινούνται οι ερπετοειδείς στο σύμπαν.
Η συμμαχία της Κάμπης με τον Κρόνο δείχνει σαφώς ότι, αφού αυτός ανέτρεψε τον Ουρανό- αποστάτησε, δηλαδή, από την ουράνια εξουσία του Υπερτάτου Θεού-συμμάχησε με τον ερπετοειδή συνασπισμό για να στερεώση την εξουσία του επί του σύμπαντος.Στα πλαίσια δε αυτής της συμμαχίας, η αρχιδράκαινα Κάμπη διετήρησε φυλακισμένους στον Τάρταρο-υποσύμπαν τους πανισχύρους Κύκλωπες και Εκατόγχειρες, οι οποίοι είχαν φυλακισθεί από πρίν από το Ουρανό: Οι πρώτοι, ο Βρόντης, ο Στερόπης και ο Άργης είχαν τεράστιες επιστημονικές/τεχνολογικές γνώσεις και ήλεγχαν την βροντή, την αστραπή και τον κεραυνό3-ήτοι εις πρώτο επίπεδο τα ομώνυμα καιρικά φαινόμενα, εις δεύτερο την ηλεκτρομαγνητική δύναμη και εις τρίτο μία πολύ ισχυρότερη κοσμική δύναμη (πιθανώς τον αιθέρα)-και οι δεύτεροι, ο Κόττος, ο Βριάρεως και ο Γύης, είχαν ασύλληπτη υλο-ενεργειακή ισχύ, φοβερή ακόμη και για τους άλλους αθανάτους.Η φυλάκισίς τους δε από τον Ουρανό στον Τάρταρο σημαίνει ότι είχαν εκπέσει για κάποιον λόγο-ίσως από αλαζονεία-από τον συνασπισμό του Υπερτάτου Θεού και είχαν ριφθεί πρός τιμωρία τους στον Τάρταρο-υποσύμπαν.
Αφού όμως ο Ζεύς επαναστάτησε κατά του Κρόνου και πολέμησε εναντίον του επί δέκα έτη (πιθανώς αυτός ο χρόνος είναι συμβολικός), συγχώρεσε τους Κύκλωπες και Εκατόγχειρες-σίγουρα καθ'υπόδειξη του Υπερτάτου Θεού-και εκστράτευσε με ισχυρές δυνάμεις στον Τάρταρο-υποσύμπαν για να τους απελευθερώση.Εκεί λοιπόν συνέτριψε τους δρακοντοειδείς και φόνευσε την Κάμπη, και αφού απελευθέρωσε τους Κύκλωπες και τους Εκατόγχειρες, τους επανέφερε στο σύμπαν μας και συμμάχησε μαζί τους.Και έπειτα, αφού οι Κύκλωπες έδωσαν στον Δία την βροντή, την αστραπή και τον κεραυνό-του μετεβίβασαν, δηλαδή, τον έλεγχο αυτών των δυνάμεων-και κατεσκεύασαν δύο πανίσχυρα κοσμικά όπλα για τους αδελφούς του, την τρίαινα για τον Ποσειδώνα και την κυνή (=περικεφαλαία) για τον Πλούτωνα (η οποία τον καθιστούσε αόρατο), οι Κρονίδες επιτέθηκαν, μαζί με τους νέους συμμάχους τους, στους αποστάτες Τιτάνες και τους συνέτριψαν ολοσχερώς.Ούτως, οι Κρονίδες κυριάρχησαν στο σύμπαν, ως όργανα του Υπερτάτου Θεού, ενώ οι αποστάτες Τιτάνες ρίφθηκαν στον ζοφερό Τάρταρο-υποσύμπαν.4



ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1.Εάν θέσουμε την αναφορά του Ησιόδου ότι «εννέα νύκτες και ημέρες πέφτοντας ένα χάλκινο αμόνι από τον ουρανό την δεκάτη θα έφθανε στην γαία» και «εννέα πάλι νύκτες και ημέρες πέφτοντας ένα χάλκινο αμόνι από την γαία την δεκάτη θα έφθανε στον Τάρταρο» στην φυσική εξίσωση S=1/2 gt2 (S=διάστημα-g=επιτάχυνσις βαρύτητος, με μέση τιμή 9,8 m/sec-t=χρόνος), η οποία περιγράφει την απόσταση που διανύει ένα πίπτον σώμα, έχουμε: S=1/2 x 9,8 x (24 x 9 x3.600)2=2.962.842.624.000 μέτρα, ήτοι 2.962.842.624 χιλιόμετρα.Αφού λοιπόν αυτή απόστασις είναι πολύ μεγαλύτερη της ακτίνος του πλανήτη μας, είναι προφανές ότι ο Τάρταρος δεν ευρίσκεται εντός αυτού.Πάντως, αυτή η απόστασις δεν είναι κυριολεκτική, αλλά συμβολική, καθώς ο Ησίοδος χρησιμοποιεί τις «εννέα νύκτες και ημέρες» τόσο πρός υποδήλωση της αχανούς αποστάσεως του πλανήτη μας από τον εξωσυμπαντικό Τάρταρο, όσο και λόγω της ιερότητος του αριθμού εννέα.
2.Τούτο αναφέρεται ρητώς από τον Καστέλλο, στην ανωτέρω συνέντευξή του: «Ο πόλέμος (μεταξύ των μοχθηρών/ερπετοειδών και των αγαθών/ανθρωπομόρφων αλλοειδών) έχει ήδη αρχίσει.Ως αρχή του, (οι ερπετοειδείς) χρησιμοποιούν μηχανές ελέγχου καιρού δια των οποίων μπορούν να παραλύσουν μία πόλη εντός μερικών ωρών: Δια καταιγίδων, πλημμυρών και ξηρασίας-δι’αυτών των λίγων πραγμάτων-μπορούν να “γονατίσουν” ταχέως οποιαδήποτε χώρα».
3.To όνομα Βρόντης σημαίνει «ο βροντών», δηλώνοντας την βροντή, το όνομα Στερόπης «ο αστράπτων», δηλώνοντας την αστραπή, και το όνομα Άργης «λευκός, λαμπρός, απαστράπτων», υποδηλώνοντας τον κεραυνό.
4.Ησίοδος, Θεογονία, 501-506 και 666-725).Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη

fourakis-kea