2016, το έτος της Μεγάλης Σφαγής

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ, «ΚΟΚΚΙΝΑ» ΔΑΝΕΙΑ, ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΔΕΚΟ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΦΑΓΟΠΟΤΙ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Γυρίζοντας τον χρόνο πίσω και συγκεκριμένα στις 13 Ιουλίου 2015, όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ υπέγραφε στις Βρυξέλλες τον επαχθή συμβιβασμό και τη συνακόλουθη επονείδιστη συμφωνία που οδήγησε στο «Μνημόνιο 3», κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί τότε τι θα επακολουθούσε μερικούς μήνες αργότερα.

Επιμέλεια: Χρήστος Θ. Παναγόπουλος

Η Ελλάδα βρίσκεται πλέον πολύ κοντά στο κατώφλι του 2016, μιας χρονιάς που κουβαλά μαζί της σκληρά μέτρα που θα δοκιμάσουν πολύ σοβαρά τις αντοχές τόσο των κυβερνώντων όσο και των κυβερνωμένων. Είναι αυτό που ήδη στους κύκλους ορθά σκεπτόμενων οικονομολόγων περιγράφεται ως «έτος της Μεγάλης Σφαγής».

Ο χαρακτηρισμός που αποδίδεται στην καινούργια χρονιά, μόνον υπερβολικός δεν είναι: η λεηλασία της δημόσιας περιουσίας έχει ξεκινήσει ήδη από τις τράπεζες με τη μέθοδο της ανακεφαλαιοποίησης. Ακολούθως, θα συνεχιστεί με την εκποίηση των ΔΕΚΟ και ιδιωτικών επιχειρήσεων, η οποία ξεκίνησε μεθοδευμένα, με τα ξένα κερδοσκοπικά funds να εμφανίζονται ιδιαίτερα πρόθυμα να αγοράσουν έναντι πινακίου φακής επενδυτικά «φιλέτα».

Οι πολιτικές των τριών μνημονίων φρόντισαν να απαξιώσουν πλήρως τις επιχειρήσεις αυτές. Και εάν σε όλα αυτά προστεθεί η κακοδιαχείριση και ο πρότερος «ανέντιμος βίος» τους, τότε το έγκλημα έρχεται να δικαιολογηθεί με τρόπο πανηγυρικό.

Όλα στο «σφυρί»

Υπό το ίδιο πρίσμα, τα «κοράκια» της κερδοσκοπίας θα εφορμήσουν επί των «κόκκινων» δανείων: στο στόχαστρό τους θα είναι οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί των επιχειρήσεων, καθώς επίσης των ακινήτων, συμπεριλαμβανομένης και της πρώτης κατοικίας.

Η μέθοδός τους απλούστατη: ας υποθέσουμε πως κάποιος ιδιώτης έχει δανειστεί 100 ευρώ (σ.σ. οι αριθμοί είναι ενδεικτικοί) και δεν μπορεί να αποπληρώσει την οφειλή του. Θα έρχεται το εκάστοτε fund και θα αγοράζει από την τράπεζα το χρέος του ιδιώτη, δηλαδή την περιουσία του, σε εξευτελιστική τιμή, καταβάλλοντας μόλις 5 ευρώ.

Η «βόμβα» του Ασφαλιστικού

Την ίδια στιγμή, η ψήφιση του νομοσχεδίου για τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος οδηγεί σε πλήρη ισοπέδωση των εργασιακών σχέσεων. Η λογική του είναι απλή: απελευθερώνονται τα πάντα, από τα προστατευμένα επαγγέλματα έως και αυτή την ίδια την εργατική νομοθεσία.

Οι οικονομολόγοι το αποκαλούν «βίαιη προσαρμογή». Κάτι που έπρεπε να είχε γίνει χρόνια ολόκληρα πριν εν είδει διόρθωσης, με μικρά και αναίμακτα αλλά ουσιαστικά, κάθε φορά, βήματα. Τώρα, η όλη αυτή διαδικασία προσιδιάζει σε μαζική εκτέλεση των εργαζομένων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε μια χώρα που ήδη διαβαίνει τον πέμπτο χρόνο των μνημονιακών πολιτικών και πάει για τον έκτο.

Και σίγουρα, οι αλλαγές στο Ασφαλιστικό έχουν και πολιτικές συνέπειες, αφού η κυβέρνηση που θα κληθεί να πιάσει στα χέρια της αυτή την «καυτή πατάτα» θα συντριβεί από το βάρος του κοινωνικού αντίκτυπου που θα έχουν αυτά τα μέτρα.

Η ανάπτυξη στον παραμορφωτικό καθρέφτη του Μνημονίου

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιμένει πεισματικά να δηλώνει σε κάθε ευκαιρία ότι το 2016 θα είναι έτος ανάπτυξης. Ποιας ανάπτυξης; Εκείνης όπου θα ευημερούν οι αριθμοί και θα έχει οδηγήσει στον αφανισμό της μεσαίας τάξης; Μιας Ελλάδας που έχει καταντήσει ένα εκτρωματικό πειραματόζωο, ύστερα από μια γεμάτη πενταετία μνημονιακών τοξινών;

Αυτή την ανάπτυξη που «ευαγγελιζόταν» η κυβέρνηση Σαμαρά και που επιχειρεί να εγκαθιδρύσει το δίδυμο Τσίπρα-Καμμένου;

Η αιτία αυτής της ανάπτυξης θα είναι το ότι, όταν μεταφερθεί η δημόσια, καθώς επίσης η ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων στους ξένους, παράλληλα με τη μείωση των αμοιβών των εργαζομένων σε επίπεδα Πορτογαλίας, δεν θα υπάρχει πλέον κανένας λόγος να μη διενεργούνται επενδύσεις – ενώ για τις εξαγορές θα εισρεύσουν κεφάλαια από το εξωτερικό, τα οποία φυσικά δεν θα θέλουν να τα χάσουν οι «επενδυτές», με αποτέλεσμα να αποκτήσει η χώρα πλεονασματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, καθώς επίσης θετικούς οικονομικούς δείκτες.

Και εκεί θα αρχίσει το δεύτερο κύμα επίθεσης των κερδοσκόπων: όντας πλέον τα απόλυτα αφεντικά της χώρας, θα αξιώσουν μείωση του δημοσίου χρέους ή επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του.

Παράλληλα, θα απαιτήσουν φοροελαφρύνσεις για τις επιχειρήσεις τους, με σκοπό την αύξηση των επενδύσεων και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, με μισθούς πείνας και μηδενικές συντάξεις.

Έτσι, η πάλαι ποτέ κραταιά χώρα δεν θα είναι τίποτε περισσότερο από μια αποικία χρέους και διχασμένων ανθρώπων, ένα οικονομικό προτεκτοράτο, που όμοιό του δεν θα έχει υπάρξει ποτέ ξανά.

Συμπέρασμα

Όλα αυτά μπορεί να ακούγονται ως σενάρια επιστημονικής φαντασίας ή ως ευφάνταστες σκέψεις κινδυνολόγων. Ωστόσο, όταν μία χώρα έχει αλωθεί, ειδικά εκ των έσω, με την έννοια πως οι πολίτες της έχουν απογοητευθεί τόσο από τις πολιτικές τους ηγεσίες τόσο στην Αθήνα όσο και στις Βρυξέλλες, αλλά και από την εγχώρια πνευματική και ακαδημαϊκή ελίτ, τότε δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες να συνεχίσει να είναι εθνικά κυρίαρχη, ελεύθερη και ανεξάρτητη.

Αυτές οι εικόνες είναι πιθανές εκδοχές ενός σίγουρα όχι και τόσο μακρινού μέλλοντος. Κι αν ο κόσμος δεν αντιδράσει, τότε η πορεία της χώρας θα είναι προδιαγεγραμμένη και το «έτος της Μεγάλης Σφαγής» μια πραγματικότητα.

newsbomb.gr