H επιστροφή του βινυλίου (και στην Ελλάδα)

Πικ-απ, "βελόνα", βινύλιο, 45 στροφές. Λέξεις που σχεδόν μια γενιά δεν ήξερε τι σημαίνουν μπαίνουν ξανά στην ζωή μας

Η αναγέννηση του βινυλίου είναι πια γεγονός. Τα τελευταία χρόνια πολύς κόσμος στις ΗΠΑ, την Ευρώπη αλλά και πολλές ευρωπαϊκές χώρες μαζί με την Ελλάδα, επιστρέφει σε αυτό και συνακόλουθα στα πικάπ και όλα τα σχετικά συστήματα ήχου.

Οι βασικοί λόγοι είναι δύο: Η σαφώς καλύτερη και ανώτερη ποιότητα ήχου ενός βινυλίου – ένα βινύλιο δίνει μεγαλύτερο βάθος στον ήχο- και από την άλλη πλευρά, «έχει βάλει το χεράκι του» το σαφώς πιο ρετρό ρεύμα των hipsters που εδώ και καιρό είναι πολύ στα πάνω του και προτιμά να κυκλοφορεί την δουλειά του μόνον σε βινύλιο. Βέβαια, άνθρωποι με μεράκι και αγάπη για την μουσική δεν ξέχασαν ποτέ το βινύλιο. Οι συλλέκτες βινυλίου είναι φανατικοί και δεν διστάζουν να ξοδέψουν σημαντικά ποσά για σπάνια αντίτυπα αγαπημένων άλμπουμ. Αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι ότι το βινύλιο έχουν ανακαλύψει και αγαπήσει και οι νεότερες γενιές, αυτές που στην εποχή τους κυριάρχησαν τα CD. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία για τις παγκόσμιες πωλήσεις βινυλίου, το 2013 η αξία τους είχε ανέλθει κοντά στα 218 εκατομμύρια δολάρια. Οι τάσεις, όμως, παραμένουν αυξητικές.

Όπως αναφέρει σε έκθεσή της η Διεθνής Ομοσπονδία της Φωνογραφικής Βιομηχανίας (IFPI), η οποία εκπροσωπεί περισσότερες από 1.400 δισκογραφικές εταιρείες σε 66 χώρες, οι πωλήσεις βινυλίου αντιστοιχούν μόλις στο 2% των συνολικών εσόδων της δισκογραφικής βιομηχανίας. Ωστόσο, παρουσιάζουν σταθερή αύξηση και τείνουν να αποτελέσουν μια σοβαρή πηγή εσόδων. Η εταιρία ερευνών Nielsen υπογραμμίζει για την αμερικανική αγορά σε σχετική έρευνά της, ότι οι πωλήσεις βινυλίου έχουν εκτοξευθεί κατά 260% από το 2009. Το 2014 μόνον στις ΗΠΑ, πουλήθηκαν 9,2 εκατομμύρια δίσκοι βινυλίου από τα μόλις 2,8 εκατομμύρια δίσκων που είχαν πωληθεί το 2010. Όσον αφορά την Μεγάλη Βρετανία, η μεγάλη αύξηση στις πωλήσεις δίσκων βινυλίου οδήγησε στην δημιουργία ενός επίσημου εβδομαδιαίου τσαρτ, το οποίο έκανε τελικά το ντεμπούτο στα μέσα του περασμένου Απριλίου. Να σημειωθεί δε, ότι ο δίσκος βινυλίου με τις ταχύτερες πωλήσεις στην Βρετανία πέρσι, ήταν το “The Endless River” των “Pink Floyd”.

Κατά πολλούς συλλέκτες δίσκων, τα CD γίνονται όλο και πιο αδιάφορα. Και αυτό επιβεβαιώνεται και από στελέχη της δισκογραφικής βιομηχανίας. Όπως τονίζει ο Δημήτρης Τσακούμης, marketing manager της δισκογραφικής εταιρίας Cobalt Music, η κυρίαρχη τάση στην μουσική οδηγεί είτε προς το βινύλιο, είτε προς την ψηφιακή μουσική (streaming, itunes κ.λ.π.). «Το CD παύει σταδιακά να είναι κυρίαρχο. Εδώ και 2 περίπου χρόνια, βγάζουμε δίσκους σε βινύλιο, καθώς η ζήτηση έχει αυξηθεί σημαντικά. Μάλιστα, τόσο τα βινύλια παλιότερων άλμπουμ-ορόσημο που είχαν βγει μόνον σε CD και τα έχουμε επανεκδώσει σε αυτή την μορφή, όπως το «Δι’ ευχών» της Χάρις Αλεξίου ή το «Κυκλοφορώ και Οπλοφορώ» των Πρωτοψάλτη, Νικολακοπούλου, Κραουνάκη, όσο και νέα άλμπουμ σαν αυτό της Ειρήνης Σκυλακάκη, πουλάνε πάρα πολύ» επισημαίνει ο κ. Τσακούμης. Η Cobalt Music δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην επανέκδοση παλιών κυκλοφοριών σε βινύλιο, αλλά στην παραγωγή νέων άλμπουμ μουσικής δραστηριοποιούνται πολλές ακόμα ανεξάρτητες εταιρίες.

Φουλ παραγγελίες στα εργοστάσια βινυλίου

Η παραγωγή βινυλίου στην Ευρώπη γίνεται κυρίως στην Γαλλία και την Γερμανία. Και τούτο διότι εξακολούθησαν να υπάρχουν και να λειτουργούν εκεί εργοστάσια παραγωγής βινυλίου, τα οποία διατηρούν ταυτοχρόνως ένα υψηλό στάνταρτ ποιότητας. Η επέλαση των CD, ωστόσο, πριν μερικές δεκαετίες, οδήγησε πολλές από αυτές τις μηχανές κοπής δίσκων βινυλίου στην ανακύκλωση. Σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας Wall Street Journal, στις ΗΠΑ μία μόνον εταιρεία παρέχει σχεδόν το 90% της πρώτης ύλης βινυλίου στα εργοστάσια που το χρειάζονται. Τα 15 περίπου αμερικανικά εργοστάσια παραγωγής δίσκων βινυλίου δήλωναν τα περασμένα Χριστούγεννα ότι αντιμετώπιζαν προβλήματα στην παραγωγή τους από έλλειψη πρώτης ύλης και είχαν αδυναμία άμεσης κάλυψης των αυξημένων παραγγελιών. Εξάλλου, ποιος πίστευε ότι η τάση «Πίσω στο Βινύλιο» θα επέστρεφε τόσο δυναμικά.

Οι θαυμαστές του βινυλίου μπορεί να περιμένουν μήνες για να αποκτήσουν έναν κλασσικό δίσκο, καθώς οι μηχανές που ήδη υπάρχουν μπορούν να παράγουν μόλις 125 δίσκους ανά ώρα. Πωλητές αμερικανικών δισκοπωλείων τονίζουν ότι οι νέες εκδόσεις βινυλίου για άλμπουμ όπως το The War on Drugs μιας μπάντας indie από την Φιλαδέλφεια ή ενός δίσκου του ηλεκτρονικού ντουέτου Daft Punk έχει μια πραγματικά τεράστια λίστα αναμονής που είναι μάλλον απίθανο να καλυφθεί. Σε αυτό το σημείο αξίζει να τονιστεί και στην Ελλάδα, υπάρχει μεγάλη ζήτηση για παλιά και αγαπημένα άλμπουμ σε μορφή βινυλίου.

Οι ιδιοκτήτες εργοστασίων παραγωγής βινυλίου στις ΗΠΑ «οργώνουν» κυριολεκτικά τις αγορές παγκοσμίως προκειμένου να βρουν αυτές τις πολύτιμες μηχανές. Παρατηρώντας αυτό το κενό, μια μικρή ιαπωνική εταιρία, η ELP Laser Turntable, έχει πατεντάρει και πουλάει ειδικά μηχανήματα που είναι κατασκευασμένα για να παίζουν βινύλια χωρίς βελόνα. Αλλά όσο και αν προσπάθησε να πουλήσει την πατέντα της στις μεγάλες εταιρείες, βρήκε εμπόδια κυρίως λόγω του υψηλού κόστους κατασκευής του μηχανήματος αλλά και επειδή η μεγαλύτερη έμφαση δίδεται σήμερα στην ψηφιακή μουσική. Σε κάθε περίπτωση, η αναγέννηση του βινυλίου είναι δεδομένη, παρά τα εμπόδια στον δρόμο της επιστροφής προς την κορυφή, και σύντομα θα φανεί εάν και πως θα αρχίσουν να το διαχειρίζονται αυτό και τεχνολογικά, οι εταιρίες που δραστηριοποιούνται στον μαγικό κόσμο της μουσικής.

news247.gr