Πόσο ωφέλιμο είναι να σκεφτόμαστε αυτούς που υποφέρουν;

Το "σκέφτομαι κάποιον που υποφέρει" πρέπει να το διαχωρίσουμε από το "προσφέρω τη βοήθειά μου σε κάποιον που τη χρειάζεται". Όταν σκεφτόμαστε κάποιον που υποφέρει χωρίς να μπορούμε να του προσφέρουμε βοήθεια, σημαίνει ότι ανησυχούμε και γινόμαστε δυστυχισμένοι χωρίς να ωφελείται κανείς.

Από τη στιγμή που δεν μπορούμε να βοηθήσουμε κάποιον που υποφέρει, δεν χρειάζεται να γινόμαστε κι εμείς δυστυχισμένοι και να υποφέρουμε. Τα δεσμά που μας δημιουργούν τον καταναγκασμό της ανησυχίας είναι οι ενοχικές σκέψεις με τη μορφή "δεν είναι σωστό ο άλλος να υποφέρει κι εγώ να μην νοιάζομαι", ή "αν δεν υποφέρω μαζί με τον άλλον, σημαίνει ότι δεν είμαι καλός άνθρωπος και δεν αξίζω την αγάπη του". Οι σκέψεις αυτές είναι ερμηνείες του νου, που αποτελούν προεκτάσεις της βαθύτερης πεποίθησης που λέει "δεν είμαι αρκετά καλός όπως είμαι και για να εξασφαλίσω την αγάπη των άλλων, πρέπει να προσέχω και να κάνω ό,τι σκέφτομαι ότι μπορεί να περιμένουν οι άλλοι από εμένα".

Ιδιαίτερα στον πολιτισμό μας, αν δεν σκέφτεσαι κάποιον που υποφέρει, στην καλύτερη περίπτωση αποτελεί στοιχείο εγωιστικής στάσης, ενώ μπορεί να σε χαρακτηρίσουν και ως αναίσθητο ή άκαρδο. Για να απαλλαγούμε όμως από τις ενοχές και την περιττή δυστυχία που αυτές μπορεί να μας δημιουργήσουν, είναι καλό να απαντήσουμε στο ερώτημα "σε τι ωφελείται ο άλλος όταν εγώ τον σκέφτομαι, αλλά δεν μπορώ να του προσφέρω καμία βοήθεια;". Αν εξαιρέσει κανείς τα αυθόρμητα και φυσικά συναισθήματα θλίψης που μπορεί να προκύψουν σε περίπτωση που ενημερωθούμε για τον πόνο κάποιου, είναι καλό να είμαστε σε επαγρύπνηση για τυχόν ενοχικές σκέψεις που εμφανιστούν.

Οι ενοχές, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, κάνουν κάποιον να εξαρτάται από τους άλλους και η ψυχική του κατάσταση εξαρτάται από την ψυχική κατάσταση των άλλων. Μπορεί να επηρεαστεί ακόμα και στο άκουσμα μιας είδησης που αφορά ένα δυσάρεστο γεγονός που συνέβη κάπου μακριά. Και σ' αυτές τις περιπτώσεις, οι ενοχές εμφανίζονται με τη μορφή της εσωτερικής φωνής που λέει "αν θέλεις να είσαι καλός άνθρωπος και να σε αναγνωρίσουν και οι άλλοι γι' αυτό (ώστε να κερδίσεις ή να μη χάσεις την αγάπη ή τη συμπάθειά τους), πρέπει κι εσύ να υποφέρεις". Και έτσι ξεκινάει η ανατροφοδότηση των παλιών μοτίβων σκέψεων και συναισθημάτων, σύμφωνα με τον προγραμματισμό του νου από το παρελθόν. 

Για να απαλλαγεί κάποιος από μια τέτοια παραμορφωμένη σχέση αλληλεπίδρασης με τους άλλους, πρέπει να είναι ικανός να παρατηρήσει μέσα του αυτά τα μοτίβα τη στιγμή που εμφανίζονται. Και αφού τα παρατηρήσει, να τα αναγνωρίσει και να αναλογιστεί πόσο ωφέλιμο είναι να υποφέρει και να είναι δυστυχισμένος, από τη στιγμή που δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα σε κάποιον ή να αλλάξει μία κατάσταση.  
Η δυσκολία στο όλο εγχείρημα είναι η ίδια που εμπεριέχει κάθε ανάλογο εγχείρημα που μας ωθεί να γίνουμε πιο συνειδητοί: να εγκαταλείψουμε τις παρερμηνείες και τις ψευδαισθήσεις του παρελθόντος και να διακόψουμε την εξαρτητική σχέση που είχαμε με κάποιες πεποιθήσεις. Αν θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι πρέπει να βρούμε την πληρότητα και την ασφάλεια μέσα μας, να μην εξαρτόμαστε από τους άλλους και να διατηρούμε μια σχέση ισότιμης αντιμετώπισης όλων των ανθρώπων. Έτσι κι αλλιώς, για να βοηθήσουμε κάποιον, το πρώτο πράγμα που πρέπει να προσέξουμε είναι να μην παρασυρθούμε από το πρόβλημά του ή το δράμα του. Μπορούμε να του συμπαρασταθούμε, διατηρώντας όμως μια απόσταση που μας επιτρέπει να λειτουργούμε ψύχραιμα και αντικειμενικά.

 

ΠΗΓΗ 

thesecretrealtruth