Εoρτάζοντες την 19ην του μηνός Απριλίου – Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΦΝΟΥΤΙΟΣ…

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΦΝΟΥΤΙΟΣ ο Ιεροσολυμίτης, Ιερομάρτυρας
Έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Όταν αυτός κήρυξε διωγμό κατά των χριστιανών, ο έπαρχος Άρριανός ξεκίνησε να συλλάβει τον Παφνούτιο μέσα στίς ερημιές της Αιγύπτου, όπου ζούσε. Άλλα αυτός έρχεται και συναντά μόνος του τον Αρριανό, πού διέταξε να βασανισθεί ο

Παφνούτιος επί τόπου. Ξέσχισαν τις σάρκες του μέχρι του σημείου να φαίνονται τα εντόσθια του. ο Παφνούτιος προσευχήθηκε και, εντελώς θαυματουργικά, οι πληγές του έκλεισαν με αποτέλεσμα να πιστέψουν στο Χριστό οι δύο στρατιώτες πού τον βασάνισαν. ο Άρριανός αποκεφάλισε τους δύο στρατιώτες, και τον Παφνούτιο τον έριξε στη φυλακή. Εκεί, συνάντησε 40 προκρίτους, πού κατάφερε να τους κάνει χριστιανούς. Το έμαθε ο Άρριανός και οργισμένος τους έκαψε όλους ζωντανούς, αλλά ο Παφνούτιος με θαύμα έγινε άφαντος από τα μάτια του. Και, αφού εν τω μεταξύ έφερε πολλούς στη χριστιανική πίστη, παρουσιάζεται μόνος του στον Άρριανό, πού διέταξε να τον κομματιάσουν. Και ενώ ο Άρριανός πήγε να τον δει κομματιασμένο νεκρό, τα κομμάτια του σώματος ενώθηκαν και ο Παφνούτιος, ζωντανός μπροστά του, του λέει: «Με γνωρίζεις, “Αρριανέ; Όλα αυτά τα περί έμέ θαυμάσια, πραγματοποιεί ο Κύριος μου Ιησούς Χριστός, δια να ελέχθη ή ασέβεια σου, δια να έννοήσης ότι, πολέμων προς αυτόν, λακτίζεις προς κέντρον, δια να καταλάβεις ότι λατρεύεις κωφά και τυφλά είδωλα κατασκευασμένα από ύλην άναίσθητον». Το θαύμα έγινε αφορμή να πιστέψει ένα ολόκληρο τάγμα στρατιωτών. Στην απελπισία του ο Άρριανός, έστειλε τον Παφνούτιο στη Ρώμη, όπου έλαβε σταυρικό θάνατο.

Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Θυσίαν την ένθεον, πιστώς προσφέρων Θεώ, ως θύμα εύπρόοδεκτον, προσανηνέχθης αυτώ, αθλήσεως άνθραξιν όθεν ως ιερέα, και στερρόν Άθλοφόρον, έδειξε σε ο Κτίστης, χαρισμάτων ταμείον* εξ ων και ημίν Παράσχου, ιερομάρτυς Παφνούτιε.

Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ από την Πέργη της Παμφυλίας και οί Άγιοι ΣΩΚΡΑΤΗΣ και ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ οι στρατιώτες
Υπήρξε στα χρόνια του βασιλιά Άντωνίνου (138-161) και ηγεμόνα Θεοδότου. Καταγόταν από την Πέργη της Παμφυλίας και ήταν πολύ ευσεβής. Από το ζήλο του για την ευσέβεια, κατέστρεφε είδωλα, ξόανα και ειδωλολατρικούς ναούς. Συνελήφθη όμως και υπέστη φρικτά βασανιστήρια. Τον άπλωσαν σε πυρακτωμένη σχάρα και έπειτα τον έδεσαν πίσω από άγρια άλογα, τα όποια τον έσυραν σε μεγάλη ανώμαλη εδαφική απόσταση. Κατόπιν τον έριξαν μέσα στο καμίνι της φωτιάς, μαζί με δύο στρατιώτες πού είχαν πιστέψει στον Χριστό, τον Σωκράτη και τον Διονύσιο. Στη συνέχεια τον φυλάκισαν και τελικά τον σταύρωσαν και τον τρύπησαν με βέλη. Και μετά τρεις ήμερες αγωνιωδών βασανιστηρίων επάνω στο σταυρό παρέδωσε τη μακάρια ψυχή του.

Η ΑΓΙΑ ΦΙΛΙΠΠΑ μητέρα του Αγίου Θεοδώρου
Μαρτύρησε δια ξίφους.

Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Όμολογητής, επίσκοπος Πισιδίας
Έζησε στα χρόνια των εικονομάχων και ήταν από παιδί αφιερωμένος στον Θεό. Λόγω της υπερβολικής του αρετής, χειροτονήθηκε επίσκοπος Πισιδίας. Επειδή δε δεν δέχτηκε να συμφωνήσει με τους αιρετικούς εικονομάχους και να αρνηθεί την προσκύνηση των Αγίων Εικόνων, εξορίστηκε και υπέστη διάφορες κακοπάθειες. Έτσι αφού πέρασε όλη τη ζωή του, αναπαύθηκε εν Κυρίω, παίρνοντας το στεφάνι της ομολογίας.

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΡΥΦΩΝ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Μετά το θάνατο του Πατριάρχη Στεφάνου του Β’, διάδοχος του εκλέχθηκε τον Δεκέμβριο του 928 ο μοναχός Τρύφων. ο Τρύφωνας μόναζε σε κάποια μονή της Μικρός Ασίας και διακρινόταν για την ευλάβεια και την αγιότητα του. Ή Εκκλησία τον προτίμησε, γιατί είχε μεγάλα ηθικά πλεονεκτήματα. Άλλ” ο αυτοκράτορας Ρωμανός ο Λεκαπηνός, τάχθηκε και αυτός υπέρ της εκλογής του, με κάποια σκοπιμότητα όμως. Σκεφτόταν δηλ. ότι θα του ήταν εύκολο μετά από κάποιο χρόνο, να πείσει τον Τρύφωνα σε παραίτηση, για να αναδείξει άντ” αυτού Πατριάρχη το γιο του Θεοφύλακτο. Γι” αυτό και βοήθησε τον Τρύφωνα στο έργο του για την Εκκλησία, με πολλές ελεημοσύνες και δωρεές σε μοναστήρια και πτωχοκομεία. Ανυπόμονος όμως καθώς ήταν ο Ρωμανός, το 931 πού ο γιος του ήταν μόλις 15 ετών, είπε στον Πατριάρχη να παραιτηθεί, για ν” αναλάβει το θρόνο ο γιος του. ο Τρύφωνας φυσικά δεν συμφώνησε, διότι το βασιλοπαίδι ήταν ανήλικο και θα δημιουργούσε φοβερό σκάνδαλο και κηλίδα στην Εκκλησία. Τότε ο Ρωμανός έβαλε τον τότε μητροπολίτη Καισαρείας Θεοφάνη, πού ο λαός για την αναισχυντία του τον φώναζε «χοιρινό», και με δόλιο τρόπο απέσπασε την υπογραφή του ανυποψίαστου Τρύφωνα σε λευκό χαρτί. Από πάνω συνέταξαν την παραίτηση του, και έτσι κατόρθωσαν να τον διώξουν και να βάλουν στη θέση του τον 16ετή Θεοφύλακτο, πού άφησε επαίσχυντη μνήμη με τη σκανδαλώδη διαγωγή του.

Ο ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ηγούμενος Ι. Μονής Φιλόθεου Αγ. Όρους
Καταγόταν από τα μέρη της Θεσσαλίας και υπήρξε ηγούμενος της Ιεράς Μονής Φιλόθεου κατά τον 16ο αιώνα. Από το Άγιον Όρος πήγε στα μέρη της Ζαγοράς, του Ευρίπου, των Αθηνών και της Λάρισας, όπου δίδασκε τον λαό. «Έπειτα αποσύρθηκε σ” ένα όρος της Ζαγοράς, πού ονομαζόταν Φλαμούριον, έκτισε μονή στο όνομα της Αγίας Τι Τριάδος και μόνασε εκεί με μερικούς μοναχούς. Έπειτα πήγε στην Κωνσταντινούπολη για κάποιες υποθέσεις και πέθανε εκεί.

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ ο Έσφιγμενίτης
Πατρίδα του ή Θράκη. ο πατέρας του ονομαζόταν Κωνσταντίνος, ή δε μητέρα του Κρυσταλλία. Κατά κόσμον ονομαζόταν Άθανάσιος. Σέ νεαρή ηλικία, εργαζόταν σε τούρκικο πλοίο και ο πλοίαρχος τον πίεζε να δεχθεί τον μουσουλμανισμό. Κάποια μέρα ο πλοίαρχος αυτός τον μαχαίρωσε για εκφοβισμό και ο μάρτυρας για ν” αποφύγει τους συνεχείς εκφοβισμούς εξισλαμίστηκε. Μετανοημένος, αναχώρησε αργότερα στο Άγιον Όρος και εισήλθε στη Μονή του Έσφιγμένου, αφού έγινε δεκτός από τον ηγούμενο Ευθύμιο. Εκάρη μοναχός και ονομάστηκε Άγαθάγγελος. Εκεί συγχρόνως πήρε και την απόφαση να μαρτυρήσει για τον Χριστό, γι” αυτό αναχώρησε από το Άγιον Όρος και πήγε στη Σμύρνη, όπου δημόσια αποκήρυξε τον μουσουλμανισμό. Τελικά ομολογώντας τον Χριστό, υπέστη μαρτυρικό θάνατο με αποκεφαλισμό στις 19 Απριλίου 1818, ήμερα Σάββατο, ώρα πέμπτη και σε ηλικία 19 χρονών. ο λαός της Σμύρνης αγόρασε το λείψανο του νεομάρτυρα και το μετέφερε με τιμές στο ναό του Αγίου Γεωργίου. Το λείψανο του ενταφιάστηκε στον τάφο του νεομάρτυρα Δήμου, πού μαρτύρησε στη Σμύρνη το 1763. Ή αγία και θαυματουργική κάρα του νεομάρτυρα Άγαθάγγελου, καθώς και το δεξί του χέρι, το δεξί του πόδι και μια πλευρά του, αποδόθηκαν τιμής ένεκεν στη Μονή Έσφιγμένου το 1844, κατόπιν αιτήσεως της.

Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ασκήσεως νάμασι, καταρδευθείς την ψυχήν, Μαρτύρων έξήστραψας, μαρμαρυγάς φωταυγείς, σοφέ Άγαθάγγελε” όθεν εν άμφοτέροις, ακριβώς διαπρέψας, ήσχυνας τους εξ ΄Αγαρ, τον Χριστόν μεγαλύνας. Αυτόν ουν όσιομάρτυς, ήμίν ιλέωσαι.

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΣΚΟΡΟΣ
Ό Άγιος αυτός ήταν Ιερέας των ειδώλων στα χρόνια του βασιλιά Άντωνίνου (138-160). Ήλθε στη χριστιανική πίστη διάτων θαυμάτων Θεοδώρου του εν Πέργη της Παμφυλίας και μαρτύρησε δια πυρός.

Η ΑΓΙΑ ΑΣΙΝΕΘ του Γκορίτσκυ (Ρωσίδα)
(Δια Χριστόν σαλή)

Ο ΑΓΙΟΣ ALPHEGE (Αγγλοσάξωνας).
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της Ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο «ΟΙ Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων», του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.

pigizois