Η ξεφτίλα της…Εθνικής μας γύμνιας!

Οι ‘Ελληνες από κάποιο έμφυτο ίσως μαζοχισμού ηδονιζόμαστε με τη θέα και πολύ περισσότερο με το βίωμα των πιο περίεργων καταστάσεων. Και ψυχαγωγούμαστε με την πρόκληση και ενίοτε με τη χυδαιότητα,που μας “σερβίρουν” από την τηλεόραση,τις εφημερίδες και τα κομματικά γραφεία. Φιλέορτοι,φιλοθεάμονες και οφθαλμόπορνοι της…εθνικής μας γύμνιας!

Του Στέλιου Συρμόγλου

‘Ετσι, μπροστά στο μυθριδατισμό του λαού,οι εκφραστές της λάγνας εξουσίας και της επιχειρηματικής βουλιμίας, ικανοποιούν τα…βίτσια των ‘Ελλήνων με τίμημα πάντα ακριβό. Η ‘Ελλάδα έχει περιπέσει σε μια εσωτερική αστοργία. Τη βλέπουμε σαν ξένη γη και νιώθουμε επιδρομείς, προσπαθώντας ο καθένας να αρπάξει ό,τι προλάβει…

Και στην απέναντι όχθη του Ρουβίκωνα, η εξουσία,οι κάτοχοι,οι μνηστήρες και οι αναμένοντες να τρυγίσουν από το κουτσουράμπελο κάποιους καρπούς εκβιαστικών συναλλαγών. Με την κυβέρνηση των εταίρων της συμφοράς να εξαγγέλει ως αρχιερέας και επί των νεκρών υδάτων… Η ευημερία ή ένδεια των αριθμών και των οικονομικών μεγεθών, εξυπηρετεί να μην χαθεί η πρωτοκαθεδρία στην όχθη της εξουσίας. Και η αντιπολίτευση, με προεξάρχοντα το ΣΥΡΙΖΑ, να περιμένει να κάνει η κυβέρνηση το μοιραίο λάθος να πηδήσει το Ρουβίκωνα, βέβαιη ότι θα πνιγεί. ‘Ετσι, αποφλοιώνοντας οι πολιτικοί τη συνείδησή τους από τις περιστάσεις,χωρίς τις οποίες η τελευταία δεν έχει χρονικότητα (ιστορικότητα δηλαδή), βυθίζονται σε μια άχρονη ουσιαστικά κατάσταση, που δε γνωρίζει αλλαγές, ούτε μεταβολές.Τέλεια περιφρόνηση της λαικής φρόνησης απ’ όλα τα πολιτικά μέτωπα. Υπάρχει, όμως, η λαϊκή φρόνηση; Δεν υπάρχει! Γιατί;

Οι μεν χειροκροτούν τα σφάλματα των ημετέρων και οι άλλοι “μουτζώνουν” τα σφάλματα των αντιπάλων. ‘Οπότε τα λάθη και των μεν και των δε, προσυπογράφονται ως αποδεκτά τελικά από το επιμερισμένο άβουλο και άπραγο κοινωνικό σύνολο.Κι αυτό το γνωρίζουν καλά οι εξουσιολάγνοι. Αν και εν πολλοίς ολιγόκαρδοι και αρκετοί εξ’ αυτών ανίκανοι με “ακατοίκητο” τον εγκέφαλό τους, έχουν αντιληφθεί την ιδιοπροσωπία αυτού του λαού, από τα “απλάχνα” του οποίου άλλωστε προέρχονται. Γνωρίζουν και εκμεταλλεύονται τις ψυχικές του υποδομές… Σ’ αυτόν τον θρηνώδη, άλλοτε ενθουσιώδη, φοβικό, ραγιάδικο κι άλλοτε οργιαστικό και επιπόλαιο χαρακτήρα της ελληνικής ψυχοτροπίας, στηρίζονται πολλές εκφράσεις του νεοελληνικού μας βίου και της “προβατοποίησης” του πολίτη από τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτκών και των επικοινωνιακών τους επιτελείων…

‘Ετσι, εξηγείται και η αποχή των πολιτών από τις πρόσφατες διαδηλώσεις. Γιατί περί αποχής πρόκειται.’Οταν ο μέσος Έλληνας, ο εργάτης, ο μισθοσυντήρητος, για να μην αναφερθώ στον συγκλονιστικό αριθμό των ανέργων όλων των ηλικιών, μαστίζεται και σφυροκοπείται από τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης των…αποικιοκρατών, η “εικόνα” των διαδηλώσεων αποτελεί όνειδος για τη χειμαζόμενη χώρα μας. Αποτελεί την…ξεφτίλα της εθνικής μας γύμνιας!

Και φρόντισαν κυβερνώντες και εξαγορασμένοι δημοσιογράφοι, όλοι αυτοί που είναι εγκλωβισμένοι στον βολικό τους μικρόκοσμο, με θράσος απροσμέτρητο,πειθήνια όργανα των πρόσκαιρων συμφερόντων που με εύκαμπτη σπονδυλική στήλη υπηρετούν, να “αξιοποιήσουν” αυτή την αλγεινή μη αντίδραση του ‘Ελληνα.

Περιφερόμενοι από κανάλι σε κανάλι και σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, τόνιζαν με συναισθηματική αμβλύτητα, αδόνητοι και ανεπηρέαστοι από την κοινωνική μιζέρια, με το μειδίαμα της ικανοποίησης, που είναι απότοκος της κυνικής τους αναίδειας, ότι η μη παρουσία πολιτών στις διαδηλώσεις είναι απόδειξη της “ωρίμανσης του λαού,ο οποίος προσδοκά τις επαναστατικές μεταρρυθμίσεις στο κράτος…”.

Στο ίδιο μοτίβο και με την ίδια επωδό και οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι εφημερίδων, αλλά κι εδώ στο facebook, όπου λειτουργούν σε διατεταγμένη υπηρεσία, ανιχνεύοντας προθέσεις και αλιεύοντας αντιδράσεις αφελών, που κύριο γνώρισμα τους είναι η κριτική νωθρεία…

Βρήκαν την ευκαιρία οι ουτιδανοί της εξουσίας και τα …παπαγαλάκια τους να στήσουν τα μικρά τρόπαια του εορτασμού, για τη “προβατοποιημένη συμπεριφορά” του ‘Ελληνα. Για μια ακόμα φορά. Γιατί η αυτογνωσία για εμάς τους Έλληνες δεν είναι εύκολη διαδικασία. Είναι και κάτι άλλο, επιπλέον. Είναι η πικρή της αλήθεια, που την αποφεύγουμε, βυθιζόμενοι σε αναπαυτικούς μύθους…’Εστω κι αν οι ψευδείς μύθοι φέρνουν την καταστροφή. Αυτοί είμαστε. Άξιοι της μοίρας μας και των επιλογών μας. Προτιμάμε την παθητικότητα. Τη χειρότερη κατάσταση που μπορεί να καταλήξει ο πολίτης! Δεν είναι ότι “ωριμάσαμε και επιζητούμε τα…ευεργετικά μέτρα της κυβέρνησης των υποτελών στην Τρόικα”. Είναι γιατί περιμένουμε τους άλλους να δράσουν… Αγκιστρωνόμαστε από τους λεκτικούς ακροβατισμούς των επιτηδείων. Και περιμένουμε από “μαρμάρινες μορφές” να βρούνε τη λύση… Πάσχουμε και από αμνησία. Δεν μάθαμε ποτέ ότι η μνήμη και η ευγνωμοσύνη είναι γνωρίσματα ιστορικού δυναμισμού…

Και γινόμαστε θύματα και αθύρματα αναίσχυντης παραπληροφόρησης,για την εξυπηρέτηση βραχυπρόθεσμης πολιτικής. Κι αυτή η στάση μας, οχι απλώς ενισχύει τις διαστροφές της δημοκρατίας, αποτελεί και πτώση από την ίδια την ιδέα. Είναι η αυτοσυνειδησία της ελευθερίας όταν ξεπέσει στο πρακτικό. Και η εθνική αυτοσυνειδησία είναι σημάδι της philosophia perennis (της αιώνιας φιλοσοφίας) στον κόσμο!.. Είναι το αιώνιο στην αληθινή υπόσταση του κράτους.

Κι αν κάποιοι διερωτάστε γιατί τα γράφω όλα αυτά, όταν γνωρίζω πολύ καλά ότι ολίγιστοι θα τα διαβάσουν, άλλοι θα αρκεστούν στα likes, ενώ οι πολλοί θα προτιμήσουν με ηλίθια προσήλωση την ανάρτηση ανεκδότων, ευτράπελων σχολίων και μηνυματάκια ασύντακτα με καρδούλες, ως μέσο ψυχοθεραπείας τους από την ανία του καναπέ, της μονότονης ζωής τους και την αποχαύνωση της τηλεόρασης, η απλή μου απάντηση είναι ότι είναι “βίτσιο” μου να διαβάζω τα κείμενά μου κι όταν ομιλώ να ακούω μόνο τη φωνή μου…

Και η λιγότερο απλή απάντηση είναι ότι με αυτή την αντίδρασή μου δε συμμετέχω στη διαπόμπευση της αξιοπρέπειάς μου, της ελληνικής μου ταυτότητας, ως κάτοικος-ασπόνδυλος ‘Ελληνας της…αποικίας των τιμωρημένων με τους συμβεβλημένους με το εκάστοτε “ντοβλέτι”. Και γιατί, όπως και πολλοί άλλοι συμπολίτες μου, δεν έχω παγιδευτεί στους κυβερνητικούς κρετινισμούς, στη λογική της αποστολής όλων των βλακειών και δεν συγκαταλέγομαι στους παραλήπτες των πλεοναζόντων ευσήμων για την υπακοή τους αλλά ούτε στους ευτυχισμένους γεωμετριστές του έθνους, που αμακάριστοι, αλλά έμφοβοι, ενταφιάζουν όλες τις ανθρώπινες αξίες και ελπίδες σε ελληνιστικά μαυσωλεία!

Αν η απάντηση μου δεν σας ικανοποιεί, μπορείτε να με χαρακτηρίσετε και γραφικό ονειροβάτη… Σε καμία περίπτωση,ωστόσο, δεν μπορείτε να αμφισβητήσετε τον φιλελευθερισμό μου και το γεγονός ότι δε “συμπιέζομαι” από σεληνιαζόμενους πολιτικούς, με γνωρισμά τους τις μηδενιστικές νεοπλασίες και δεν συμπορεύομαι με “υπνοβατούντες” διανοόμενους και δημοσιογράφους…

freepen.gr