Φάτε τα παραγωγικά απόβλητα των αγορών

Τελευταία γίνεται μεγάλη συζήτηση στην Ευρώπη, για τις επενδύσεις, τις αγορές, τα κέρδη που είναι αναγκαία για τον τραπεζικό κλάδο ώστε να τροφοδοτήσει με χρήμα παραγωγικές δραστηριότητες κλπ. 
Είναι προφανές ότι οι αγορές (χρηματαγορές, κεφαλαιαγορές, δευτερογενείς αγορές, αγορές εμπορευμάτων, μετάλλων, νομισμάτων κλπ) είναι ο No1 υπεύθυνος για τα δεινά μας και όλες οι επιχειρήσεις, παράλληλα με τις κυβερνήσεις, έχουν εναρμονιστεί στα πρότυπά και τις ανάγκες τους.

Αν εξειδικεύσουμε την πραγματικότητα στη χώρα μας, θα δούμε ότι το μείζον ζήτημα είναι οι ιδιωτικοποιήσεις παράλληλα με τις Επενδύσεις σε Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ) με την κατάργηση Συλλογικών Συμβάσεων και εργασιακών δικαιωμάτων ή όπως «πολύ όμορφα» τα αποκαλούν οι άνθρωποι της αγοράς, «Labor Market Rigidities».

Δε θα ασχοληθούμε ιδιαίτερα με τα παραπάνω καθώς οι περισσότεροι γνωρίζουν με απλά λόγια τις συνέπειες των πολιτικων αυτών και τον ταξικό τους χαρακτηρά (όποιος τον αγνοεί δε το κάνει τυχαία).

Θα πάμε, λοιπόν, ένα βήμα παρακάτω και θα ασχοληθούμε με το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης των φυσικών πόρων της γης, δηλαδή το νερό, τα τρόφιμα και τα παράγωγά τους. Στην περίπτωσή μας, είναι γνωστή η θέληση της οποιασδήποτε ελληνικής κυβέρνησης για ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ, της ΕΥΔΑΠ καθώς για πώληση όποιας δημόσιας εταιρείας ή οργανισμού (κερδοφόρου ή μη) έχει παραμείνει υπό κρατικο έλεγχο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Δωδώνη ή η EBZ, που ως θυγατρικές της βιασμένης απο τα Κόμματα ΑΤΕbank, αποτελεί κομμάτι ενός πολύ καβλωτικού (για τους ιδιώτες) επενδυτικού project.

Παμε, όμως, στο διατροφικό ζήτημα!

Η ανάγκη για υπερσυσσωρευση κερδών δημιουργεί συνεχείς πιέσεις στα κόστη των επιχειρήσεων. Και συνήθως η μείωση του κόστους είναι πολύ πιο επώδυνη από την αύξηση της τιμής! Οι συνέπειες κυρίως στην ποιότητα και ακολούθως στην ποσότητα των προϊόντων ειναι μεγάλες και αφορούν αποκλειστικά και μόνο τους καταναλωτές-πολίτες μιας κοινωνίας.

Τι συμβαίνει, λοιπόν, με την ποιότητα και την ποσότητα των διατροφικών προϊόντων; Ποια η σχέση τιμής-ποιότητας conditional ότι το κέρδος ειναι πάντα ο πρωταρχικός στόχος; Εχει αναλογιστεί κανείς τις επιπτώσεις από την αέναη ολίσθηση της ποιότητας και της ποσότητας;


Ποσοτικό ζήτημα

H ποσοτική επίπτωση σε ένα προϊόν εμφανίζεται κυρίως μεσω του Downsizing ή μέσω του Downscooping σε όποιο προϊόν μετριέται σε μεζούρες. Με άλλα λόγια οι εταιρείες χαμηλώνουν τη χωρητικότητα της συσκευασίας διατηρώντας την ίδια τιμή, αυξάνοντας το μεικτό περιθώριο του Brand ή όλης της κατηγορίας. Με άλλα λόγια πληρώνοντας την ίδια τιμή, παίρνεις λιγότερο προϊόν. Η τακτική αυτή ειναι πολύ συνηθισμένη σε εταιρείες με ταχέως κινούμενα καταναλωτικά προιόντα (Fast Moving Consumer Goods) καθώς αυτα έχουν ανελαστική ζήτηση (οι μεταβολές της τιμής έχουν μικρές μεταβολές στην ζητούμενη ποσότητα), δηλαδή αποτελούν αποτελούν αγαθά πρώτης ανάγκης για τους περισσότερους...

Προφανώς, η ελεύθερη αγορά και οι αρχές ανταγωνισμού δε βρίσκουν τίποτα μεμπτό σε αυτήν την εταιρική πρακτική. Πως γίνεται, λοιπόν, οι εταιρείες και οι αρχές να διατρανώνουν ότι ενεργούν προς το συμφέρον του καταναλωτή/πολίτη; 

Ταυτοχρόνως γεννιέται το ερώτημα: Πως γίνεται ένα νομικό πρόσωπο να δικαιούται αύξηση της μέσης αμοιβής του μειώνοντας την ποσότητα που προσφέρει και παράγει, ενώ ένα φυσικό πρόσωπο να μη δικαιούται ούτε καν τη διατήρηση της μέσης αμοιβής του, στον ίδιο ή αυξανόμενο χρόνο εργασίας (που μας εξυψώνει ούτως ή άλλως) παράγοντας το ίδιο ή περισσότερο προϊόν;

Αντιθέτως, ανεβαζουν ιδιαίτερη πίεση τα αφεντικά, στο άκουσμα της αύξησης του μέσου εργασιακού κόστους ή στη μείωση της πασίγνωστης και στα σκυλιά, πλέον, παραγωγικότητας. Βεβαια η σύνδεση της ανταγωνιστικότητας με την αύξηση/πτώση των μισθών δεν έχει αποδειχθεί ούτε επιστημονικά, αλλά αυτό δε νομίζω ότι πρέπει να μας απασχολεί και προφανώς ούτε να μας βάζει σε σκέψεις... 


Ποιοτικό ζήτημα

Από την άλλη πλευρά, το ποιοτικό ζήτημα που είναι ακόμη πιο σημαντικό δείχνει να έχει διογκωθεί αρνητικά. Είναι πολλές οι περιπτώσεις χειροτερεύσης της ποιότητας των τροφίμων από τις επιχειρήσεις με τη σύμπραξη του παρακράτους. Οι ελεγχοί των αρχών είναι επειικώς γελοίοι καθώς ειναι πολύ αραιοί αλλά κυρίως δειγματοληπτικοί! Δε θα έπρεπε οι εταιρείες να ανακοινώνουν τι κάνουν τα ληγμένα τρόφιμα, τα μολυσμένα ή τα τοξικά; Είναι ηθική για μία κοινωνία η απλή επιβολή ενός προστίμου, το οποίο δε γνωρίζουμε καν αν καταβάλλεται; Ακούσατε ποτέ να ξεσκονίσουν τις αποθήκες ενός μεγάλου SuperMarket ή ακόμη καλύτερα τις κεντρικές αποθήκες μιας εταιρείας με τρόφιμα σε εβδομαδιαία βάση;


Ούτε τα παιδιά σας δε σκέφτεστε;

Για παράδειγμα, πρόσφατες περιπτώσεις ποιοτικών διολισθήσεων αποτελούν οι χαλασμένες ...παιδικές τροφές και τα βοδινά κρέατα (εκ Γερμανίας) με το παθογόνο βακτήριο e-coli του κατεξοχήν Discount Retailer, Lidl, το ...ζιζανιοκτόνο σε προϊόν της Coca-Cola κλπ. Άλλωστε χιλιάδες ειναι οι περιπτώσεις μη τήρησης των προτύπων υγείας από μεγάλες αλυσίδες Supermarket.

Εδώ έχουμε, λοιπόν, την περίπτωση όπου μία εταιρεία ρισκάρει την υγεία των καταναλωτών καθώς ο κύριος στόχος της είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους της, που απαιτούν οι αιμοβόρες αγορές; Και μάλιστα μιλάμε για παιδικές τροφές, γάλατα, σοκολάτες, προιόντα τα οποία καταναλώνονται από παιδιά! Αυτές οι αδίστακτες εταιρικές πρακτικές είναι φοβερά επικίνδυνες για μια κοινωνία! Πόσω μάλλον όταν η κοινωνία αυτή θέλει να γίνει ανταγωνιστική για κάθε επενδυτή! 

Οταν, λοιπόν, η υγεία των πολιτών έρχεται σε δευτερη ή/και σε τρίτη μοίρα για ένα παρακράτος-μεσάζων, ενώ σε πρώτο πλάνο είναι η προσέλκυση οποιονδήποτε επενδυτών παραδίδοντας τα πάντα, τι μπορείς να υποθέσεις για το παρακράτος και τα στελέχη του; Ότι ενδιαφέρονται για το μέλλον αυτής της κοινωνίας;

Και για να δούμε λίγο μπροστά: «η κατανάλωση τοξικών τροφίμων είναι για το καλό σας και παράλληλα διατηρούνται όλες οι θέσεις εργασίας», θα έλεγε ένας μελλοντικός υπουργός εργασίας!! 

ΥΓ. To παρακάτω ντοκιμαντέρ έχει τίτλο "Supermarket Secrets" και κυκλοφορεί σε 6 μέρη! Σας βάλαμε το πρώτο μέρος ως αρχή και στη συνέχεια μπορείτε να δείτε και τα υπόλοιπα. Σημειωτέον ότι αρκετά ήπιο συγκριτικά με άλλα που έχουμε δει! Είναι απλά ένα μικρό κομμάτι της πρακτικής των Hypermarkets λόγω της μαζικής παραγωγής και της ανάγκης για φθηνό, ποιοτικά και τιμολογιακά, φαγητό!




Από τους Πειρατές του ονείρου

RAMNOUSIA