Έτσι, ο Τιτάν, μαζί με δύο άλλους δορυφόρους, την Ευρώπη του Δία και τον Εγκέλαδο επίσης του Κρόνου, αποτελεί την κατ’ εξοχήν «τριάδα» στο ηλιακό μας σύστημα, που είναι ύποπτη ότι φιλοξενεί υπόγειες θάλασσες, οι οποίες στην περίπτωση τουλάχιστον του Τιτάνα φαίνεται να καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος του εσωτερικού του. Και οι τρεις δορυφόροι, από τη στιγμή που φαίνεται να έχουν νερό, πληρούν μία από τις βασικές προϋποθέσεις για την ανάπτυξη ζωής.
Οι επιστήμονες, που παρουσίασαν τις νέες εκτιμήσεις τους για τον Τιτάνα στο περιοδικό Science, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, το Nature και το New Scientist, βασίστηκαν σε ανάλυση των στοιχείων που έχει στείλει στη Γη το «Cassini» από το 2004, όταν έφθασε στο σύστημα του Κρόνου. Έκτοτε το σκάφος έχει κάνει δεκάδες κοντινά περάσματα από τον Τιτάνα, μεταξύ άλλων μελετώντας την παραμόρφωσή που υφίσταται ο δορυφόρος από τη μεγάλη βαρύτητα του μητρικού πλανήτη του, του Κρόνου. Ο Τιτάν γίνεται λιγότερο σφαιρικός και μοιάζει με μπάλα του μπέιζμπολ, όσο πλησιάζει περισσότερο στον Κρόνο (η απόσταση Κρόνου-Τιτάνα ποικίλει από 1,26 έως 1,19 εκατ. χλμ).
Όσο πιο στερεό είναι το εσωτερικό του, τόσο λιγότερο αναμένεται να παραμορφώνεται ο Τιτάν υπό την επίδραση του πλανήτη του. Όμως, φαίνεται πως η παραμόρφωση είναι αρκετά μεγάλη, πράγμα που υποδηλώνει ότι ο δορυφόρος δεν είναι εσωτερικά συμπαγής. Κάτι ανάλογο, σε μικρότερο βαθμό, συμβαίνει και στη Γη υπό τη βαρυτική επίδραση της Σελήνης και του Ήλιου, που προκαλούν παλίρροιες των επιφανειακών ωκεανών και ανύψωση του γήινου φλοιού έως μισό μέτρο. Στον Τιτάνα η κατά τόπους ανύψωση του φλοιού περιοδικά φθάνει ακόμα και τα δέκα μέτρα.
Οι προσομοιώσεις με τη βοήθεια ηλεκτρονικών υπολογιστών οδηγούν στο συμπέρασμα ότι κάτω από την παγωμένη κρούστα του Τιτάνα (η οποία έχει πάχος δεκάδων χιλιομέτρων) υπάρχουν μεγάλες υγρές μάζες. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ο ωκεανός του Τιτάνα, που μάλλον αποτελείται κυρίως από νερό πιθανώς ανακατεμένο με αμμωνία (χωρίς να αποκλείεται τελείως και η παρουσία υγρών υδρογονανθράκων), βρίσκεται σε βάθος περίπου 100 χιλιομέτρων από την επιφάνεια.
Ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου, που χρειάζεται μόνο 16 ημέρες για κάνει μία περιφορά γύρω από τον πλανήτη του, είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ουράνιο σώμα, που εξάπτει την περιέργεια των επιστημόνων, καθώς, μεταξύ άλλων, διαθέτει επιφανειακές λίμνες υγρών υδρογονανθράκων (μεθανίου, αιθανίου κ.α.), πυκνή ατμόσφαιρα με πολύ μεθάνιο και ένα «υδρολογικό» κύκλο (αέριο μεθάνιο εξατμίζεται στην ατμόσφαιρα και επιστρέφει ως βροχή γεμίζοντας τις λίμνες).(Πηγή: ΑΜΠΕ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.